Mάλλον τα'χεις μπλέξει στο μυαλό σου.
Με το ρυθμιστικό της επαναφοράς ,ρυθμίζουμε το:
πόσο γρήγορα θα επανέλθει το ελατήριο στην αρχική του τάση/μήκος ,αυτό που είχε πρίν την συμπίεσή του ,από την όποια ανωμαλία εδάφους ,την οποία κλήθηκε να απορροφήσει.
Η ταχύτητα επαναφοράς του ,ρυθμίζεται από μια βαλβίδα που στραγγαλίζει το λάδι στο εσωτερικό της ανάρτησης.
Οσο πιό κλειστή η βαλβίδα (δεξιά-βιδωμένη=hard) ,τόσο πιό αργή η ροή του λαδιού ,τόσο αργότερη κ η επαναφορά του ελατηρίου.
Οσο πιό ανοιχτή η βαλβίδα (αριστερα-ξεβιδωμένη=soft) ,τόσο πιό γρήγορη κ η επαναφορά του.
Οταν λοιπόν προσπαθούμε να ρυθμίσουμε μιάν ανάρτηση μέσω των ρυθμιστικών ,ψάχνουμε ουσιαστικά την χρυσή τομή ,ώστε
ούτε να αναπηδά έντονα η ανάρτηση με αποτέλεσμα αστάθεια κ χάσιμο πρόσφυσης (τέρμα soft)
αλλά ούτε κ να μένει συμπιεσμένη ,με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποσβέσει την επόμενη ανωμαλία που έρχεται (τέρμα hard)
Θέλουμε δηλ η ανάρτηση ,να μπορεί να "διαβάζει" το τερραίν ,με όσο το δυνατόν ηπιότερες συνθήκες αυξομείωσης στο μήκος του ελατηρίου.
Αυτές οι ρυθμίσεις ,έχουν έναν μπούσουλα ,αλλά δεν υπάρχει απόλυτη συνταγή.
Εχουν να κάνουν με την ποιότητα της ανάρτησης ,το βάρος κ την γεωμετρία της μοτοσυκλέατς ,το βαρος του αναβάτη ,το έδαφος που κινείται ,τον τρόπο οδήγησης ,κ άλλα πολλά.
Οπότε ,η "ιδανική" ρύθμιση θέλει ψάξιμο ,γιατί είναι διαφορετική για τον καθένα μας ,κ για την κάθε μοτοσυκλέτα.