ο πλοηγος-τσολιας ειπε -Θα παμε απο εδω .....και πηγαμε
περασαμε μια ιταλικη μικρη πολη και ειχε ζεστη ,μπροστα μας ενας ανηφορικος δρομος που χανοτανε μεσα στην πυκνη φυση ,τα λαστιχα αγκομαχουσαν στην ασφαλτο σε συνδυαζμο με της εναλαγες των στροφων
ο πλοηγος γενικα στο ταξιδι ειχε οδηγικο οιστρο ειδικα στις στροφες, μια ευχαριστη εκπληξη για μενα μα και για αυτον ,το πηγαινε το σιδερο ,του εδινε και καταλαβαινε ,πηγαιναμε καλα !!!
η φυση τελειωσε και αρχισε το ξερο τοπιο και μαζι με την εναλαγη του καιρου καταλαβα οτι ηδη ειχαμε ανεβει ψηλα
ανεβαινωντας παραπανω ξεκιναει και λιγο ομιχλη με ενα μικρο πουσι ,να και η ταμπελα !!γαλλια!!
περνωντας καποια ερειπωμενα κτιρια απομειναρια αλλων εποχων του ελεχγου και των διαβατηριων το σκηνικο θυμιζε σαν κατι ταινιες πολεμικες του Βπαγκοζμιου πολεμου και ειμαι σιγουρος οτι τα ανηφορικα τοιχια που ακολουθουσαν τον δρομο και αλλες γυρω κατασκευες ηταν απο τοτε (κατασκευες με πολυ παλιο τσιμεντο,μασιφ)
στην τελευταια ανηφορικη στροφη το ειδαμε -σαν σενικ
ενας επιβλητικος ρωμαλαιος τεραστιος ογκος
ο καιρος οπως τον ανιχνευσα το πηγαινε μεχρι και για χιονι
και προχωρησαμε και εντελει τοσο ψηλα μια τεχνιτη τεραστια λιμνη απλωθηκε μπροστα μας αναμεσα σε μεγαλους ορεινους ογκους σαν φυλακες της
χαρμα οφθαλμου
η απλοτητα του τοπιου και η σκληροτητα του εκτος απο την ηρεμια που σου προσφερουν σου θυμιζουν οτι μπροστα στο μεγαλειο της φυσης στην αιωνιοτητα της ο ανθρωπος ειναι μια μικρη ασημαντη χρονικα παρενθεση μα πολυ ουσιαστικη
ολο ομως το σκηνικο μου το κατεστρεψε μια μαρμοτα διοτι την πηρε το ματι μου να με κοιταει σαν να εβλεπε εξωγηινο και πρωτου να βγαλω την φανταστικη μου καραμπινα (γουιντσεστερ) και να την αδειασω πανω της,αυτη εφυγε
κουφαλα μαρμοτα εχεις δικιο εξωγηινος εχω καταντησει!!!
και προχωρησαμε και να το σαλε απλο ξυλινο ωραιο περιποιημενο με θεα τους θεορατους ξερους πετρινους τεραστιους βραχους και την υπεροχη αγρια απο τον ανεμο λιμνη
πιο δεξια ενα αφηρημενο κατι σε τεχνη ,κατι σημαιες και ενας λιτος μεγαλος σταυρος --μου αρεσε!!!!
ξεπεζευουμε και μπαινουμε μεσα ,αμεσως μια γλυκια ζεστη μας τυλιξε
το μεσα ηταν σαν το εξω απλο και λιτο με ωραιες φωτο απο το παρελθον και πολυ τακτοποιημενο !!!
και ξαφνιακα την βλεπω !!!την μαρμοτα!!κουφαλα λεω απο μεσα μου θα σε φαω ......μα ηταν βαλσαμωμενη, λυπηθηκα γιατι μετα καταλαβα οτι ειχε και αλλες βαλσαμωμενες αλλα ρωτησα τον σαλουχο και μου ειπε οτι εχει μιλουνια στη γυρω περιοχη
καθισαμε φαγαμε το σαντουιτσ μας πηραμε το αυτοκολητο μας και πηραμε τον δρομο παλι