Επιτρέψτε μου να πω, πως αυτό που διαβάζω είναι ένα σωρό εξηγήσεις και δικαιολογίες προκειμένου να μην πληρωθούν ασφάλιστρα για μηχανές που δεν κινούνται και το πως να αποφευχθεί η παράδοση πινακίδων. Συζήτηση που δεν θα γινόταν ποτέ στη προαναφερθείσα Ελβετία (που ο Λευτέρης απέφυγε να μας πει πως στη πραγματικότητα το οικονομικό όφελος για τη μία πινακίδα σε δυο οχήματα είναι πολύ μικρό και τελικά οι περισσότεροι επιλέγουν να έχουν σε κάθε όχημα την πινακίδα του γιατί πάντοτε υπάρχει η πιθανότητα να χρειαστούν και τα δυο).
Ο νόμος λοιπόν στη "Μπανανία" (όπου Μπανανία η Ελλάδα) προβλέπει παράδοση πινακίδων. Για τον ιδιώτη, για τον έμπορο (δεν καταλαβαίνω γιατί ο έμπορος να έχει 25 μηχανάκια στο όνομα του), για τον υποδειγματικό πολίτη αλλά και για τον συλλέκτη και τελικά σίγουρα και για το λαμόγιο* (ελπίζω να μη σας εκπλήσσει ότι υπάρχουν και τέτοιοι ανάμεσα μας).
*Λόγω του ότι ο κόπος του να παραδώσεις πινακίδες είναι πολύ μικρότερος από τη ζημιά που προκαλεί ένα ανασφάλιστο όχημα στον χτυπημένο και στον οικογενειακό ιστό του και πρακτικά σαφώς μικρότερος από το να νοσηλεύεσαι, να εισπράττεις ψίχουλα από το ταμείο σου όσο αναρρώνεις και να κάνεις μηνύσεις κατά αγνώστων που σε εγκαταλείπουν γιατί συνήθως είναι ανασφάλιστοι και, και, και...
Ε, το ξέρω πως καμιά φορά δεν μας αρέσουν οι νόμοι (τι να κάνουμε όμως). Προτείνω να υποκριθούμε ότι ζούμε στην Ελβετία και να τους εφαρμόζουμε, όπως κάνουν οι Ελβετοί αλλά κυρίως όπως κάνουν οι Έλληνες της Ελβετίας.