Εσύ γιατί καβαλάς?
- Thread starter Aldebaran
- Ημερομηνία δημιουργίας
Φικσσσσ
Δεν ξέρω εάν είμαι εκτός θέματος παιδιά, αλλά η δική μου ταπεινή άποψη είναι: ζήστε, χαρείτε, αγαπήστε, ταξιδέψτε. Η αλήθεια είναι μέχρι το καλοκαίρι που πέρασα μια περιπέτεια , ήμουν ένας δικυκλιστής που δεν ήθελα να σηκώνομαι από τον καναπέ και βαριόμουν να οδηγήσω. Μετά το καλοκαίρι , κατάλαβα οτι η ζωή μας είναι ένας κουμπαράς στον οποίο αποταμιεύουμε εμπειρίες, αναμνήσεις, στιγμές με τους δικούς μας και τους φίλους μας και ότι το δίκυκλο είναι το μέσο για να επιτύχεις καλύτερα τον στόχο σου. Αυτά από εμένα παιδιά. Να είστε καλά και να προσέχετε.
KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
Μια και είμαστε στις καβάλες θα έλεγε κανείς πως ζωή είναι ένας .ώλος
Αν δεν τον ΧΧΧ σ έχε....σε
ιφ γιου νόου γουάτ άι μιν
Λένε πως ότι και να κάνουμε, καταλήγουμε κάποτε στο να είμαστε ο εαυτός μας (και μόνο).
Δεν ξέρω γιατί οδηγάω.
Ξέρω πως ήταν ανέκαθεν το όνειρο μου χωρίς καν να το ξέρω ότι είναι το όνειρο μου.
Στα 13 μου χρόνια η αριστερή μου γάμπα απέκτησε το πρώτο τατουάζ από εξάτμιση παπιού!
Στο λύκειο οποίος είχε μηχανή του έλεγα θα με πας μια βόλτα;
Για λίγα χρόνια συνέβη η ζωή και το ξέχασα. Σπουδές, δουλειά, άλλα χόμπι που μου έπαιρναν όλον τον ελεύθερο μου χρόνο…
Ακόμα και όταν γύρω στα 30, γυρνούσαμε όλη την Ελλάδα με τον φίλο μου, και ΕΙΔΑ, ΕΝΙΩΣΑ το μεγαλείο, ακόμα δεν το είχα καταλάβει πως είναι το ένα και μοναδικό μου όνειρο.
Το αστείο είναι πως το είχαν καταλάβει όλοι όσοι κάναμε παρέα τότε, εκτός από εμένα!
Πέρασαν τα χρόνια, χώρισα με τον φίλο μου, πάλι με άλλο χόμπι ασχολήθηκα.
Και τότε άρχισε να καλλιεργείται μέσα μου η ιδέα, χωρίς να το έχω καν συνειδητοποιήσει.
Έκανα καταδύσεις. Πρώτο λιμανάκι βουλιαγμένης, δεύτερο λιμανάκι, αργότερα ρίχναμε το σκάφος από τη γλιστρά του Λαγονησίου. Όσο ήμουν στην στεριά, πριν και μετά τη βουτιά, άκουγα τις μηχανές, τις εξατμίσεις στο δρόμο και τρελαίνομουν. Κάθε Σαββατοκύριακο στο νερό, κάθε Σαββατοκύριακο να αρρωσταίνω με τις μηχανές…
Πέρασαν τρία χρόνια έτσι… και μια ωραία Δευτέρα ξυπνάω το πρωί, χωρίς να το έχω ξανασκεφτεί ως τότε ποτέ, και λέω μέσα μου ήρθε η ώρα, θα πάω να μάθω να οδηγάω μηχανή!
3 Οκτωβρίου 2017 πήρα την πιο σημαντική απόφαση της ζωής μου.
Ότι έγινε μετά από εκείνη την ημέρα δεν ξέρω καν αν έχει σημασία….
Όταν χτύπησα τον Ιούλιο του 2019, που εννοείται πως δεν ήξερα πόσο θα κρατήσει, ούτε καν ήξερα τι ακριβώς έχω πάθει, είχα πει στον εαυτό μου πως εγώ θα γίνω καλά, όχι όταν περπατήσω ξανά, αλλά όταν μπορέσω να οδηγήσω ξανά.
Τρία ολόκληρα χρόνια μετά, 16 χειρουργεία στα πόδια μου, παραγγέλνω τη δεύτερη μου αγάπη και πριν καν την παραλάβω σκάει ο καρκίνος… ΡΕ ΦΙΛΕ… Κάνω ότι χρειάζεται, χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες… Και όποτε μπορώ βόλτα… με έναν τεράστιο φόβο μέσα στο κεφάλι μου, ο φόβος που κάθε φορά που ανέβαινα πάνω μεγάλωνε, γιατί ποτέ δεν είχα το χρόνο και την ευκαιρία να τον ξεπεράσω… Φουλ στα όνειρα και ο φόβος να μη με αφήνει. Έκανα ότι μπορούσα αλλά με βασάνιζε. Δε με άφηνε να κάνω αυτά που ήθελα.
Ιούνιος 2023, δεύτερος καρκίνος. Στον εγκέφαλο. Χειρουργείο, ακτινοβολίες και μακριά από τη μηχανή πάλι για 3 μήνες περίπου…
5 χρόνια δοκιμασίες.
Εχω αλλάξει. Δεν έχω καμία σχέση με εκείνο το κορίτσι του πριν, εκτός από ένα πράγμα.
Έχουμε ακόμα το ίδιο όνειρο. Και θα κάνουμε τα πάντα για να το κατακτήσουμε.
Δεν ξέρω γιατί οδηγάω.
Ξέρω πως ήταν ανέκαθεν το όνειρο μου χωρίς καν να το ξέρω ότι είναι το όνειρο μου.
Στα 13 μου χρόνια η αριστερή μου γάμπα απέκτησε το πρώτο τατουάζ από εξάτμιση παπιού!
Στο λύκειο οποίος είχε μηχανή του έλεγα θα με πας μια βόλτα;
Για λίγα χρόνια συνέβη η ζωή και το ξέχασα. Σπουδές, δουλειά, άλλα χόμπι που μου έπαιρναν όλον τον ελεύθερο μου χρόνο…
Ακόμα και όταν γύρω στα 30, γυρνούσαμε όλη την Ελλάδα με τον φίλο μου, και ΕΙΔΑ, ΕΝΙΩΣΑ το μεγαλείο, ακόμα δεν το είχα καταλάβει πως είναι το ένα και μοναδικό μου όνειρο.
Το αστείο είναι πως το είχαν καταλάβει όλοι όσοι κάναμε παρέα τότε, εκτός από εμένα!
Πέρασαν τα χρόνια, χώρισα με τον φίλο μου, πάλι με άλλο χόμπι ασχολήθηκα.
Και τότε άρχισε να καλλιεργείται μέσα μου η ιδέα, χωρίς να το έχω καν συνειδητοποιήσει.
Έκανα καταδύσεις. Πρώτο λιμανάκι βουλιαγμένης, δεύτερο λιμανάκι, αργότερα ρίχναμε το σκάφος από τη γλιστρά του Λαγονησίου. Όσο ήμουν στην στεριά, πριν και μετά τη βουτιά, άκουγα τις μηχανές, τις εξατμίσεις στο δρόμο και τρελαίνομουν. Κάθε Σαββατοκύριακο στο νερό, κάθε Σαββατοκύριακο να αρρωσταίνω με τις μηχανές…
Πέρασαν τρία χρόνια έτσι… και μια ωραία Δευτέρα ξυπνάω το πρωί, χωρίς να το έχω ξανασκεφτεί ως τότε ποτέ, και λέω μέσα μου ήρθε η ώρα, θα πάω να μάθω να οδηγάω μηχανή!
3 Οκτωβρίου 2017 πήρα την πιο σημαντική απόφαση της ζωής μου.
Ότι έγινε μετά από εκείνη την ημέρα δεν ξέρω καν αν έχει σημασία….
Όταν χτύπησα τον Ιούλιο του 2019, που εννοείται πως δεν ήξερα πόσο θα κρατήσει, ούτε καν ήξερα τι ακριβώς έχω πάθει, είχα πει στον εαυτό μου πως εγώ θα γίνω καλά, όχι όταν περπατήσω ξανά, αλλά όταν μπορέσω να οδηγήσω ξανά.
Τρία ολόκληρα χρόνια μετά, 16 χειρουργεία στα πόδια μου, παραγγέλνω τη δεύτερη μου αγάπη και πριν καν την παραλάβω σκάει ο καρκίνος… ΡΕ ΦΙΛΕ… Κάνω ότι χρειάζεται, χειρουργεία, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες… Και όποτε μπορώ βόλτα… με έναν τεράστιο φόβο μέσα στο κεφάλι μου, ο φόβος που κάθε φορά που ανέβαινα πάνω μεγάλωνε, γιατί ποτέ δεν είχα το χρόνο και την ευκαιρία να τον ξεπεράσω… Φουλ στα όνειρα και ο φόβος να μη με αφήνει. Έκανα ότι μπορούσα αλλά με βασάνιζε. Δε με άφηνε να κάνω αυτά που ήθελα.
Ιούνιος 2023, δεύτερος καρκίνος. Στον εγκέφαλο. Χειρουργείο, ακτινοβολίες και μακριά από τη μηχανή πάλι για 3 μήνες περίπου…
5 χρόνια δοκιμασίες.
Εχω αλλάξει. Δεν έχω καμία σχέση με εκείνο το κορίτσι του πριν, εκτός από ένα πράγμα.
Έχουμε ακόμα το ίδιο όνειρο. Και θα κάνουμε τα πάντα για να το κατακτήσουμε.
Κυρία ΝΑΤΑΣΑ, μόνο ΣΕΒΑΣΜΟΣ για την δύναμή και το κουράγιο σας. Όλα πρώτα ο Θεός θα πάνε καλά, γιατί άτομα με τον δικό σας τσαμπουκά κερδίζουν πάντα. Να είστε πάντα καλά και όλα θα δείτε θα περάσουν, σαν ένα κακό όνειρο. Η Δύναμη του Δίκυκλου μαζί σας.-
Pikinos
Ο Φαρμακοποιος
Για μένα είναι αυτή η αίσθηση της αλήθειας, που τη διατυπώνει πολύ καλά ο Pirscic
Στάλθηκε από το 22101320G μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Στάλθηκε από το 22101320G μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Aldebaran
Πορτοκαλί μέλος.
- Όνομα
- Γιάννης
- Μοτό
- KTM 690 Enduro '08
Αυτός έχει άλλη αποψη
www.instagram.com
10M views · 1.3M likes | Victory on Instagram: "Them Crazy Raps! #Bike #BikerLove #BikePorn #SBFreaks #Viral #Video #Reels #OutSide #SBF #TheTurnUpContinues #GoPro #FXLRS #Harley #Summer #BlackBikeSet"
1M likes, 4,922 comments - vandezey21 on February 7, 2024: "Them Crazy Raps! #Bike #BikerLove #BikePorn #SBFreaks #Viral #Video #Reels #OutSide #SBF #TheTurnUpContinues #GoPro #FXLRS #Harley ..."
www.instagram.com
four twentyΑυτός έχει άλλη αποψη
10M views · 1.3M likes | Victory on Instagram: "Them Crazy Raps! #Bike #BikerLove #BikePorn #SBFreaks #Viral #Video #Reels #OutSide #SBF #TheTurnUpContinues #GoPro #FXLRS #Harley #Summer #BlackBikeSet"
1M likes, 4,922 comments - vandezey21 on February 7, 2024: "Them Crazy Raps! #Bike #BikerLove #BikePorn #SBFreaks #Viral #Video #Reels #OutSide #SBF #TheTurnUpContinues #GoPro #FXLRS #Harley ..."
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Επειδή τα έχω γράψει πιο παλιά και δεν έχω διάθεση να τα βρω και να τα κάνω κοπιπαστε...
Ας αφήσω τρεις χιλιάδες λέξεις και λίγο.
Ο δεξιός παππούς που κρατάει το σακίδιο με μπαστούνι. Και οι τρεις Ready to race, το μάτι γυαλίζει.
And that's what dreams are made of. Σε μια χώρα με όριο 70 μίλια εθνική και 20 σε πολλές κατοικημένες, το ότι η καρδιά επιλέγει μηχανή με δυνατότητα 187 λέει πολλά. Ομοίως στο XR (δεν λέω για το πόσοι κοντοί -ποδια στον αέρα κανονικά- έψαχναν όνειρα σε όλα τα περίπτερα).
Το λέει η ψυχή τους ακόμα, η γιαγιά μάχιμη.
Αυτούς να ρωτήσεις Τζον μπόι, εμείς έχουμε ψωμί ακόμα (στατιστικά πάντα). Πάω στις εκθέσεις και κατεβάζω τον μέσο όρο ηλικίας.
Δεν είναι μόνο το να καβαλάς, είναι το να μην μείνεις να σαπίσεις μυαλό και σώμα. Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος είναι σίγουρος ότι η λύση είναι "μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς" και που έχει ποινικοποιηθεί ηθικά το να μορφώνεσαι...
Edit για το όριο ταχύτητας, 70. Σχεδόν με οποιοδήποτε χιλιάρι πας "μέσα" χωρίς να αλλάξεις σε δευτέρα στο κιβώτιο...
Ας αφήσω τρεις χιλιάδες λέξεις και λίγο.
Ο δεξιός παππούς που κρατάει το σακίδιο με μπαστούνι. Και οι τρεις Ready to race, το μάτι γυαλίζει.
And that's what dreams are made of. Σε μια χώρα με όριο 70 μίλια εθνική και 20 σε πολλές κατοικημένες, το ότι η καρδιά επιλέγει μηχανή με δυνατότητα 187 λέει πολλά. Ομοίως στο XR (δεν λέω για το πόσοι κοντοί -ποδια στον αέρα κανονικά- έψαχναν όνειρα σε όλα τα περίπτερα).
Το λέει η ψυχή τους ακόμα, η γιαγιά μάχιμη.
Αυτούς να ρωτήσεις Τζον μπόι, εμείς έχουμε ψωμί ακόμα (στατιστικά πάντα). Πάω στις εκθέσεις και κατεβάζω τον μέσο όρο ηλικίας.
Δεν είναι μόνο το να καβαλάς, είναι το να μην μείνεις να σαπίσεις μυαλό και σώμα. Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος είναι σίγουρος ότι η λύση είναι "μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς" και που έχει ποινικοποιηθεί ηθικά το να μορφώνεσαι...
Edit για το όριο ταχύτητας, 70. Σχεδόν με οποιοδήποτε χιλιάρι πας "μέσα" χωρίς να αλλάξεις σε δευτέρα στο κιβώτιο...
Τελευταία επεξεργασία:
Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούιΕπειδή τα έχω γράψει πιο παλιά και δεν έχω διάθεση να τα βρω και να τα κάνω κοπιπαστε...
Ας αφήσω τρεις χιλιάδες λέξεις και λίγο.
Ο δεξιός παππούς που κρατάει το σακίδιο με μπαστούνι. Και οι τρεις Ready to race, το μάτι γυαλίζει.
And that's what dreams are made of. Σε μια χώρα με όριο 70 μίλια εθνική και 20 σε πολλές κατοικημένες, το ότι η καρδιά επιλέγει μηχανή με δυνατότητα 187 λέει πολλά. Ομοίως στο XR (δεν λέω για το πόσοι κοντοί -ποδια στον αέρα κανονικά- έψαχναν όνειρα σε όλα τα περίπτερα).
Το λέει η ψυχή τους ακόμα, η γιαγιά μάχιμη.
Αυτούς να ρωτήσεις Τζον μπόι, εμείς έχουμε ψωμί ακόμα (στατιστικά πάντα). Πάω στις εκθέσεις και κατεβάζω τον μέσο όρο ηλικίας.
Δεν είναι μόνο το να καβαλάς, είναι το να μην μείνεις να σαπίσεις μυαλό και σώμα. Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος είναι σίγουρος ότι η λύση είναι "μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς" και που έχει ποινικοποιηθεί ηθικά το να μορφώνεσαι...
Edit για το όριο ταχύτητας, 70. Σχεδόν με οποιοδήποτε χιλιάρι πας "μέσα" χωρίς να αλλάξεις σε δευτέρα στο κιβώτιο...
snpl
Μέλος
Άμα αλλάξεις τα μίλια σε χλμ θα δεις ότι σε διάφορα μέρη στην Ευρώπη τα όρια είναι αντίστοιχα. Μην τα δραματοποιουμε τα πράγματα. Και εγώ με πρώτη ακόμα και στο DR περναω τα 20 μίλια την ώραΕπειδή τα έχω γράψει πιο παλιά και δεν έχω διάθεση να τα βρω και να τα κάνω κοπιπαστε...
Ας αφήσω τρεις χιλιάδες λέξεις και λίγο.
Ο δεξιός παππούς που κρατάει το σακίδιο με μπαστούνι. Και οι τρεις Ready to race, το μάτι γυαλίζει.
And that's what dreams are made of. Σε μια χώρα με όριο 70 μίλια εθνική και 20 σε πολλές κατοικημένες, το ότι η καρδιά επιλέγει μηχανή με δυνατότητα 187 λέει πολλά. Ομοίως στο XR (δεν λέω για το πόσοι κοντοί -ποδια στον αέρα κανονικά- έψαχναν όνειρα σε όλα τα περίπτερα).
Το λέει η ψυχή τους ακόμα, η γιαγιά μάχιμη.
Αυτούς να ρωτήσεις Τζον μπόι, εμείς έχουμε ψωμί ακόμα (στατιστικά πάντα). Πάω στις εκθέσεις και κατεβάζω τον μέσο όρο ηλικίας.
Δεν είναι μόνο το να καβαλάς, είναι το να μην μείνεις να σαπίσεις μυαλό και σώμα. Σε μια εποχή που όλος ο κόσμος είναι σίγουρος ότι η λύση είναι "μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς" και που έχει ποινικοποιηθεί ηθικά το να μορφώνεσαι...
Edit για το όριο ταχύτητας, 70. Σχεδόν με οποιοδήποτε χιλιάρι πας "μέσα" χωρίς να αλλάξεις σε δευτέρα στο κιβώτιο...
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και όσοι είναι σε σύνταξη έχουν τον χρόνο να πάνε σε μια έκθεση, κάποιοι να βολταρουν κιόλας. Επίσης κάποιοι έχουν και τα χρήματα, να αγοράσουν η να ονειρευτούν την αγορά για ενα μηχανάκι το 24 που έχει πάνω από 15k. Shopping therapy.
amyroukai
Κουλάδι Σωληνάκιας
Καλά μην τα μηδενίζουμε όλα. Έχω πάει και καθημερινή και Κυριακή, οι ηλικίες αλλάζουν ελάχιστα.Άμα αλλάξεις τα μίλια σε χλμ θα δεις ότι σε διάφορα μέρη στην Ευρώπη τα όρια είναι αντίστοιχα. Μην τα δραματοποιουμε τα πράγματα. Και εγώ με πρώτη ακόμα και στο DR περναω τα 20 μίλια την ώρα
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και όσοι είναι σε σύνταξη έχουν τον χρόνο να πάνε σε μια έκθεση, κάποιοι να βολταρουν κιόλας. Επίσης κάποιοι έχουν και τα χρήματα, να αγοράσουν η να ονειρευτούν την αγορά για ενα μηχανάκι το 24 που έχει πάνω από 15k. Shopping therapy.
Οι νέοι απλά δεν ενδιαφέρονται για μοτοσυκλέτες στην πλειοψηφία τους.
20μ/35χ πιάνει και πατίνι, 70μ/112χ λίγο πιο δύσκολο.
KTiNoS
Μέλος
- Όνομα
- Athanassiou Nikos
- Μοτό
- XT 600 sm TDM 900
Εγώ με κάτι ζωντοχήρες παλεύω αλλά είναι βλαμμένες κι έχω θέματαΕσύ γιατί καβαλάς?
Γιατί μου κάθεται η γειτόνισα............
Χθες το διάβαζα και σκεφτόμουν ακριβώς αυτό το thread.Για μένα είναι αυτή η αίσθηση της αλήθειας, που τη διατυπώνει πολύ καλά ο Pirscic
Στάλθηκε από το 22101320G μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Κακό αυτό μάλλον...
Sent from my M2101K6G using Tapatalk