Αντιγραφή bike gangs του Miami..... στην Τσιμισκή!
Αυτό που μου κάνει εντύπωση δεν είναι η πράξη αυτή καθεαυτή, η οποία γινοτάν, γίνεται και θα γίνεται, αλλά το φόρα παρτίδα της υπόθεσης, από τον διοργανωτή μέχρι το σημείο συνάντησης / γνωστή επιχείρηση... Για ποια στέκια και ξεστέκια μιλάμε τωρα εδω μέσα..?
Για να συμβαίνει αυτό τόσο απροκάλυπτα σημαίνει τόσο πως έχει την υποστήρηξη του κόσμου, όσο και την αδιαφορία της πολιτείας.. Δεν υπάρχει σωτηρία καμία
Απο την τόση μ@λακί@ μαζεμένη ούτε κάν άντεξα να το δώ ολόκληρο,
πρίν κρίνω όμως τους άλλους, θυμήθηκα τα δικά μου, εποχές 1984-5 και βάλε που μαζευόμασταν ''δέλτα γέφυρα''(περιοχή λαχαναγοράς στην τότε εθνική Θεσ/νίκης Αθηνών, και μετρούσαμε πόσες κολώνες σούζα έκανε ο καθένας, ή κόντρες με μέτρημα κολώνες, ή όταν μαζευόμασταν για ''ζούγκλα'' έτσι το λέγαμε και κάναμε βόλτα στην πόλη αλλά σε πάρα πολύ πιο light κατάσταση, ή όταν μαζεύαμε όλοι μαζί λεφτά και παρακαλούσαμε να νοικιάσουμε(χωρίς διπλώματα) για καμια ώρα παρτούζα RD350 να γουστάρουμε γκάζι, δέν χρειάζεται ν' αναφέρω έστω για κράνος ίσως 1 στους 15 να είχε,
Οι δικαιολογίες που σκέφτομαι τώρα για τότε είναι ,ως βασικότερη το μικρό της ηλικίας, και μετά η εποχή που ανάλογα και εμείς ώς πιτσιρικάδες είχαμε είτε πρότυπα, είτε ενημέρωση - γνώση. Γραφικό και πολυειπωμένο ότι τυχεροί όσοι εκείνης της εποχής είναι ακόμα κοντά μας.
Για την σημερινή εποχή με όλη την πληροφόρηση - γνώση που απλόχερα και δωρεάν υπάρχει, μου είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο να δικαιολογήσω και πάλι τα ίδια.
Σε αυτό που έγραψε ο Στέφανος STF, όσο μπορούμε να βάλουμε ένα λιθαράκι, να παρακινήσεις κάποιον πχ στο φανάρι φόρα το κράνος, ή δέστο το γ@μίδι εφόσον το φοράς, ανήκω και εγώ σε αυτούς τους ''γραφικούς τύπους'' που προσπαθούν, αλλά με αυτά που έχω ακούσει όλο και περισσότερο προβληματίζομαι και το σκέφτομαι πολλές φορές μέχρι ν' ανοίξω το στόμα μου πλέον, και πραγματικά το κάνω με πόνο ψυχής, γιατί έχω την ''τύχη'' - ατυχία να έχω δεί - ζήσει πολλά περιστατικά και δύσκολα, στους δρόμους.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε ή ωραία η ελπίδα αλλά τα έχει με άλλον, όπως και να το πάρουμε άς ονειρευόμαστε ασφαλέστερους οδηγούς και ασφαλέστερους δρόμους ( που φαντάζομαι στο όνειρο θα μείνω)