Μοτοσυκλέτα και νέα γενιά!

[XR Maniac]

Μοτοσυκλέτα και νέα γενιά: ένας χαμένος έρωτας | MOTOMAG

Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον το άρθρο με μεγάλη δόση αλήθειας.

 

[KORAX]

Το προβλημα αρχιζει πολυ νωριτερα,στην τρυφερη παιδικη ηλικια,οταν παιδια περνουν ωρες μπροστα στην τηλεοραση και βομβαρδιζονται ανελεητα με διαφημισεις παιχνιδιων μικρου κοστους τα οποια τα βαριουνται μεσα σε δυο-τρεις μερες ,θελοντας μετα κατι αλλο(αυτο θελει η βιομηχανια ΣΥΝΕΧΗ καταναλωση αχρηστων προιοντων).
Οποτε ερχεται ο πιτσιρικας ο 4χρονος και αντι να στα πρηζει βδομαδες να του παρεις ενα ποδηλατο(για να μην μιλησω για πιο παλιες γενιες που ο γονιος δεν ειχε για ποδηλατο και ο πτσιρικας εφτιαχνε μονος του πατινια απο πεταμενα ρουλμαν και ξυλα) σου ζηταει διαφορες πλαστικες αηδιες που θα τις πεταξει μετα απο λιγο για να σου ζητησει αλλες..
Μετα περναμε στην ηλικια των 6-12,δεν σου ζηταει μεγαλυτερο ποδηλατο ουτε βγαινει στο παρκο η αλανα για μπαλα με τους φιλους του (ξερω μερικοι πανε σε ακαδημιες ποδοσφαιρου ,μπασκετ,καρατε, η οτι αλλο ,Καμια σχεση με την μπαλα η το κηνυγητο),σου ζηταει nitendo,play station κλπ.
Και μετα ερχεται η ηλικια της εφηβειας ,Πως περιμενεις απο αυτο το παιδι να σκεφτει την μοτοσυκλετα ,την βολτα ,το φλερτ.Εχει μαθει να απομονωνεται (ασχετα αν δεν το ξερει).
Και που ειστε ακομα...τα PC αρχιζουν να μπαινουν και στην προσχολικη ηλικια ,προχωραμε σε μια εποχη πνευματικης κατευθυνσης (πλυσης εγκεφαλου) και το θεμα με την μοτοσυκλετα δεν ειναι το πραγματικο Προβλημα ,ειναι μονο ενα πολυ μικρο δειγμα του τι ερχεται.
Ο κοσμος αλλαζει,οχι προς το καλυτερο.Εγω ευτυχως θαχω φυγει,λυπαμαι μονο για τα παιδια και τα εγγονια μας.

 

[todor]

Το προβλημα αρχιζει πολυ νωριτερα,στην τρυφερη παιδικη ηλικια,οταν παιδια περνουν ωρες μπροστα στην τηλεοραση και βομβαρδιζονται ανελεητα με διαφημισεις παιχνιδιων μικρου κοστους τα οποια τα βαριουνται μεσα σε δυο-τρεις μερες ,θελοντας μετα κατι αλλο(αυτο θελει η βιομηχανια ΣΥΝΕΧΗ καταναλωση αχρηστων προιοντων).
Οποτε ερχεται ο πιτσιρικας ο 4χρονος και αντι να στα πρηζει βδομαδες να του παρεις ενα ποδηλατο(για να μην μιλησω για πιο παλιες γενιες που ο γονιος δεν ειχε για ποδηλατο και ο πτσιρικας εφτιαχνε μονος του πατινια απο πεταμενα ρουλμαν και ξυλα) σου ζηταει διαφορες πλαστικες αηδιες που θα τις πεταξει μετα απο λιγο για να σου ζητησει αλλες..
Μετα περναμε στην ηλικια των 6-12,δεν σου ζηταει μεγαλυτερο ποδηλατο ουτε βγαινει στο παρκο η αλανα για μπαλα με τους φιλους του (ξερω μερικοι πανε σε ακαδημιες ποδοσφαιρου ,μπασκετ,καρατε, η οτι αλλο ,Καμια σχεση με την μπαλα η το κηνυγητο),σου ζηταει nitendo,play station κλπ.
Και μετα ερχεται η ηλικια της εφηβειας ,Πως περιμενεις απο αυτο το παιδι να σκεφτει την μοτοσυκλετα ,την βολτα ,το φλερτ.Εχει μαθει να απομονωνεται (ασχετα αν δεν το ξερει).
Και που ειστε ακομα...τα PC αρχιζουν να μπαινουν και στην προσχολικη ηλικια ,προχωραμε σε μια εποχη πνευματικης κατευθυνσης (πλυσης εγκεφαλου) και το θεμα με την μοτοσυκλετα δεν ειναι το πραγματικο Προβλημα ,ειναι μονο ενα πολυ μικρο δειγμα του τι ερχεται.
Ο κοσμος αλλαζει,οχι προς το καλυτερο.Εγω ευτυχως θαχω φυγει,λυπαμαι μονο για τα παιδια και τα εγγονια μας.

Βάλε και τον παράγοντα "το παιδί!!! Μη χτυπήσει το παιδί!!!"

 

[thenos]

Βάλε και τον παράγοντα "το παιδί!!! Μη χτυπήσει το παιδί!!!"

Για τα τραύματα που φαίνονται...
Για τα εσωτερικά δεν τους πολυνοιάζει δυστυχώς...

 

[thenos]

Ωραίο άρθρο και αληθινό.
Ότι λέει ο Δημήτρης @KORAX παραπάνω ισχύουν σε μεγάλο ποσοστό.
Χθες συγκεκριμένα μετά από το καθημερινό μπαμπάλισμα για το πόσο άχρηστο χρόνο σου τρώνε οι οθόνες σε αυτή την ηλικία,τα παιδιά μου φέρανε ενα μπλόκ ακουαρέλας του τότε... στο οποίο είχα το σχέδιο ενος μισοτελειωμένου Husqvarna TC-610...
Κάθησα λοιπόν και τους εξήγησα τις διαφορές του τότε με το σήμερα στην παιδική ηλικία...
Στο τι κάναμε στον ελεύθερο χρόνο μας καθώς και για αυτά που θέλαμε αλλά εφόσον ήταν δύσκολη η απόκτησή τους τα δημιουργούσαμε...
Επίσης όταν δεν μπορούσαμε να βγούμε βρίσκαμε "εσωτερικές" ασχολίες πχ. ζωγραφική ή μικροκατασκευές...
Ιδού τους λέω...Πάρτε τα σύνεργα και συνεχίστε το...
Δυστυχώς όμως οι επιρροές που δέχονται σήμερα από τον περίγυρο τους είναι τεράστιες και θέλει πολύ υπομονή απο τους γονείς (εμάς) για να μπορέσουμε να έχουμε μια σχετική ισσοροπία.
Ο μεγάλος μου γιός έχει ενα μικρό εντουράκι με το οποίο τον τραβάω κυριολεκτικά απο τον καναπέ για να βγούμε βόλτα...
Δεν υπάρχει αυτός ο ενθουσιασμός που είχαμε εμείς αν και με ποδήλατα τότε...
Όταν όμως ξεκινήσουμε όλα καλά...
Υπάρχουν φορές όμως που νομίζω οτι βγαίνουμε βόλτα μόνο και μόνο για να πετύχει ενα καλό κλικ για το instagram...
Και ο ανύπαρκτος ενθουσιασμός δεν σταματάει στην οδήγηση αλλά και στην συντήρηση της μηχανής απο τον μικρό η οποία απλά δεν υπάρχει...
Θυμάμαι οτι στα δικά μας ποδήλατα δεν αφήναμε ούτε σκόνη πάνω τους.Για γρατζουνιά ούτε συζήτηση...Αφιερώναμε απίστευτες ώρες πάνω σε αυτά...
Για να μην τα ρίχνουμε όλα στα παιδιά και εμείς στην ίδια λούμπα είμαστε αλλά σε μικρότερο και ελεγχόμενο βαθμό πιστεύω όσον αφορά την κατάχρηση των smart συσκευών.
Ίσως είναι σημεία των καιρών και σε μια δεκαετία να είμαστε ακόμα πιο "εγκλωβισμένοι" στην σύγχρονη τεχνολογία...

 

[rock n rolla_990]

O tempora o mores

 

[abakas]

Δεν είναι τα πράγματα ακριβώς έτσι, τουλάχιστον όχι για όλους. Προσωπικά μικρός έβλεπα άπειρη τηλεόραση όπως οι περισσότεροι στην ηλικία μου (εξαιρετικά επιβλαβής, περισσότερο από τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα λόγω της παθητικότητας και της έλλειψης διάδρασης) και μου είχε απαγορευτεί κάθε τι που είχε σχέση με μηχανή. Πάντα χρειαζόμουν να νιώθω το αίσθημα της ελευθερίας και υπήρχαν πολλοί τρόποι για να το ικανοποιήσω – αθλητισμός, ταξίδια, αυτοκίνητο κ.α. Πραγματοποίησα τον πόθο μου στα 42 και δεν μετανιώνω για το προηγούμενο βίο μου. Είμαι πατέρας τριών παιδιών, δύο στο δημοτικό και ένα στο γυμνάσιο. Και τα τρία έχουν άριστη σχέση με την τεχνολογία, πρακτικά έχουν γεννηθεί μέσα στο internet. Η μεγάλη με ρωτάει πότε μπορεί να βγάλει δίπλωμα και τα δύο μικρότερα πότε θα ξεκινήσουν μαθήματα enduro. Και τα τρία παιδιά ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες (τζούντο, tae kwon do, κολύμβηση, πόλο, ποδόσφαιρο – η μεσαία! και όχι ο μικρός). Παίζουν με tablets και κονσόλες αλλά κάνουν και ποδήλατο και παίζουν με τους φίλους τους. Έχουν πολύ καλή πορεία στο σχολείο αλλά περιμένουν πότε θα γίνει η επόμενη «περιπέτεια – μεγάλη βόλτα όλοι μαζί με τα ποδήλατα-». Πότε θα ταξιδέψουμε παρέα με την μηχανή (με έναν κάθε φορά) και πότε θα πάρουμε μέρος στον επόμενο θαλάσσιο κολυμβητικό αγώνα. Δεν έχω κανένα άγχος για το μέλλον τον παιδιών μου. Το μόνο που χρειάζονται είναι ερεθίσματα και το παράδειγμα σου.

 

[STF]

Κι εγώ πιστεύω πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι!
Διάβασα μέσα στο άρθρο του MOTO πολλές φορές την αναφορά περί φθηνού μέσου μεταφοράς. Δεν πρόκειται για ένα φθηνό μέσο μεταφοράς, πρόκειται για ένα πανάκριβο μέσο μεταφοράς... ΣΗΜΕΡΑ! (δείτε τις τιμές ενός παπιού Honda, Yamaha κτλ. Δείτε τις τιμές μιας μηχανής 500-600 κυβικών. Μιλάμε για 7-9000€, όταν με 11000 παίρνεις επώνυμο αυτοκίνητο). Αλλά ένα νέο παιδί 18 ετών πιθανά θα ταΐζετε από τους γονείς του μέχρι τα 30 του.
Για μένα -όπως πολλά άλλα- και η μοτοσυκλέτα είναι θύμα της οικονομικής κρίσης. Ένας σοβαρός γονιός που "θέλει" το παιδί του να ασχοληθεί σωστά με τη μοτό πρέπει να αφιερώσει ΚΑΙ χρόνο ΚΑΙ παραπάνω χρήμα (εκτός από την αγορά του μέσου).

Τώρα τα περί TV, PS, Tablet κτλ είναι μια πραγματικότητα που την εντάσσω όμως στην εξέλιξη και στη πάγια χαοτική διαφορά των γενεών.
Ατάκες όπως: "αχ, όταν εμείς ήμασταν παιδιά", τα καημένα πως μεγαλώνουν κτλ τις βλέπουμε και τις ακούμε από τη μεταπολεμική Ελλάδα και ανά 10 χρόνια από τότε.

Έχω συναντήσει και συναναστραφεί με πανέξυπνα παιδιά και νέους ανθρώπους (μου αρέσει πολύ να συζητάω μαζί τους) και υπάρχουν όλα τα στοιχεία που είχα κι εγώ ως παιδί και γεννήθηκα το 1970. Και ερωτεύονται, και δραστηριότητες έχουν και τα πάντα, απλά είναι με το δικό τους τρόπο και όχι με το δικό μας. Και λοιπόν;
Αρκεί να συζητήσουμε μαζί τους για να τα δούμε όλα αυτά, γιατί έχουμε το κουσούρι να μένουμε στην εικόνα π.χ. μια παρέα παιδιών στα παγκάκια που όλοι έχουν από ένα κινητό στο χέρι. Αμέσως τα συμπεράσματα βγαίνουν αβίαστα. Δεν είναι έτσι!

Εν τω μεταξύ το κλείσιμο του άρθρου είναι σχεδόν αστείο: "Ας τα βοηθήσουμε στο να μάθουν να ονειρεύονται κάνοντάς τα μια βόλτα με μοτοσυκλέτα…"
...και να λένε στις γκόμενες τους: "πόσο όμορφο είναι το άρωμα του νυχτολούλουδου το Πάσχα" θα συμπληρώσω εγώ!

Την ερχόμενη Κυριακή η Sherco θα διοργανώσει ένα event για τη παρουσίαση των μηχανών της, δίπλα από το πάρκο Βεΐκου στο χώρο που ο ΟΔΜΑ προπονεί πιτσιρικάδες από 4 μέχρι 16 χρονών. Θα πάρω τον 2,5 χρονών γιο μου και θα πάμε να δει πως είναι "οι πολλές" μηχανές σαν του μπαμπά. Έχω γνωριστεί με τον Γιώργο του ΟΔΜΑ (κάνουν υπέροχη δουλειά) και ανυπομονώ να πάω τον γιο μου -αρκεί να μπορέσω οικονομικά- να γνωρίσει σωστά τη μοτοσυκλέτα.

 

[socrates]

Δεν είναι τα πράγματα ακριβώς έτσι, τουλάχιστον όχι για όλους. Προσωπικά μικρός έβλεπα άπειρη τηλεόραση όπως οι περισσότεροι στην ηλικία μου (εξαιρετικά επιβλαβής, περισσότερο από τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα λόγω της παθητικότητας και της έλλειψης διάδρασης) και μου είχε απαγορευτεί κάθε τι που είχε σχέση με μηχανή. Πάντα χρειαζόμουν να νιώθω το αίσθημα της ελευθερίας και υπήρχαν πολλοί τρόποι για να το ικανοποιήσω – αθλητισμός, ταξίδια, αυτοκίνητο κ.α. Πραγματοποίησα τον πόθο μου στα 42 και δεν μετανιώνω για το προηγούμενο βίο μου. Είμαι πατέρας τριών παιδιών, δύο στο δημοτικό και ένα στο γυμνάσιο. Και τα τρία έχουν άριστη σχέση με την τεχνολογία, πρακτικά έχουν γεννηθεί μέσα στο internet. Η μεγάλη με ρωτάει πότε μπορεί να βγάλει δίπλωμα και τα δύο μικρότερα πότε θα ξεκινήσουν μαθήματα enduro. Και τα τρία παιδιά ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες (τζούντο, tae kwon do, κολύμβηση, πόλο, ποδόσφαιρο – η μεσαία! και όχι ο μικρός). Παίζουν με tablets και κονσόλες αλλά κάνουν και ποδήλατο και παίζουν με τους φίλους τους. Έχουν πολύ καλή πορεία στο σχολείο αλλά περιμένουν πότε θα γίνει η επόμενη «περιπέτεια – μεγάλη βόλτα όλοι μαζί με τα ποδήλατα-». Πότε θα ταξιδέψουμε παρέα με την μηχανή (με έναν κάθε φορά) και πότε θα πάρουμε μέρος στον επόμενο θαλάσσιο κολυμβητικό αγώνα. Δεν έχω κανένα άγχος για το μέλλον τον παιδιών μου. Το μόνο που χρειάζονται είναι ερεθίσματα και το παράδειγμα σου.

Έτσι ακριβώς! Κάθε εποχή έχει τα δικά της και δεν πιστευω ότι οι "έξυπνες" συσκευές είναι αυτές που έχουν απομακρύνει την νεολαία από τις μοτοσυκλέτες (σαν υποκατάστατο; ). Περισσότερο το θεωρητικά αποστειρωμένο περιβάλλον που θέλουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά είναι η αιτία.

 

[Salv92]

Φίλε STF τα είπες όλα
Για ποια μοτοσυκλέτα και ποια νέα γενιά μιλάμε;
Γιατί συγκρίνουμε γενιές και συνήθειες και δεν αναφερόμαστε σε αυτά που επηρεάζουν άμεσα την αγορά ενός μέσου, που για πολλούς δεν είναι καν καθημερινό;
Με 430 ευρώ/μήνα ο νέος και να καταφέρει να μαζέψει λεφτά-με τα 1000 ζόρια και με τη σιγουράντζα των γονιών- για να πάρει μηχανή, θα έχει σαν ταβάνι το Σούνιο 1-2 κυριακές το 2μηνο και θα ματώνει σε κάθε γέμισμα και σέρβις. Όταν αποφασίσει να ανοίξει τα φτερά του, η μοτοσυκλέτα θα πωληθεί και ο νέος θα ζει με τον καημό...
Το να δώσεις τη σημερινή εποχή ακόμη και 5.000+ για μοτοσυκλέτα, για κάποιους είναι όνειρο άπιαστο. Δε λέω καν για 10.000+. Ας εστιάσουμε στην οικονομική κατάσταση του μέσου νέου και ας αφήσουμε τα κινητά και τις κονσόλες. Υπάρχουν νέοι που μεγαλώνουν ακόμα σε αλάνες και βουνά, είναι έμφυτα κάποια πράγματα.

Πόσο ενδιαφέρον θα είχε στα άρθρα με τις ταξινομήσεις να είχε και ηλικιακό μ.ο. ;

 

[Aldebaran]

Θα έλεγα ότι έχει να κάνει με τα ερεθίσματα που δέχεται ένα παιδί από πολύ μικρή ηλικία, από οικογένεια, παρέες κτλ.

Για την όποια μείωση ή έλλειψη του μοτοσυκλετιστικου ενδιαφέροντος, αν όντως αυτή υφίσταται, δε νομίζω ότι φταίει η έντονη ενασχόληση με την τεχνολογία (gadgets, smartphones κτλ), αλλά το γεγονός ότι γενικά όλος ο κόσμος ασχολείται λιγότερο με το μοτοσυκλετισμο, είτε αυτός είναι μετακίνηση είτε είναι αναψυχή.

Προσωπικά μεγάλωσα σε μια παρέα στην οποία στην εφηβεία μας όλοι προσπαθήσαμε να παρουμε δίκυκλο. Εγώ έκανα μπαρκο στο λύκειο για να πάρω παπί, ο αλλος έπαιρνε τη βέσπα του πατέρα του, γενικά υπήρχε αυτή η τάση...στο λύκειο υπήρχε σειρά από παπιά έξω από το σχολείο και όταν σχολούσαμε καθόμασταν με τις ώρες και λέγαμε για μοντες, βελτιώσεις, εξατμίσεις καρμπυρατέρ κτλ.
Κάθε Κυριακή 3 το μεσημέρι δίναμε ραντεβού στην ευθεία της Φανερωμένης (Σαλαμινα) και τα στήναμε, θυμάμαι μάλιστα ότι από ένα σημείο και μετά είχε σοβαρέψει πολύ το θέμα, ερχόντουσαν από Μέγαρα, Πέραμα, Κερατσινι Δραπετσώνα κτλ και πέφτανε και στοιχήματα. Υπήρχε εποχή που όλη η παραλία Φανερωμενης τις Κυριακές γέμιζε μηχανάκια κάθε λογής...μιλάμε για 500 μηχανές, πάπια, street καθαροαιμα κτλ, ένας χαμός...θυμάμαι που έσκαγε το «καρούμπαλο» στο τέλος του δρόμου, και όλοι τρέχαμε άρων άρων να καβαλήσουμε και να φύγουμε...έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλον...
Τα γράφω αυτά, γιατί είχες αυτήν την τάση της μοτοσυκλέτας σαν παιδί, έβλεπες μηχανές στο δρόμο...τα κορίτσια γούσταραν να έχεις μηχανή γιατί έδινε γενικά το χαρακτήρα του επαναστάτη, του ασυμβίβαστου, του ψυχικά ελεύθερου άντρα....και τι προσπαθούσαμε σα νέοι;;;; Μα να κάνουμε εντύπωση στα κορίτσια...

Θαρρώ πως αυτό εξαλείφθηκε σιγά σιγά. Άλλαξαν τα ενδιαφέροντα των νέων γιατί οι καινούργιες γενιές δε συνέχισαν αυτό το πρότυπο.

Παρόλα αυτά βλέπεις ακόμα αυτή τη φλόγα να σιγοκαίει σε ορισμένες περιπτώσεις.
Μου αρέσει που βλέπω κάποιες φορες, πιτσιρικάδες να ασχολούνται πάλι με μηχανάκια και αυτή τη φορά φοράνε κράνος, πολύ σημαντικό. Μου αρέσει που βλέπω τον ανιψιό μου να προσπαθεί να πουλήσει το ps4 για να βγάλει δίπλωμα...και μου αρέσει επίσης που δεν καβαλάνε χωρίς δίπλωμα...εμείς θυμάμαι δε φόραγαμε τίποτα και ούτε είχαμε δίπλωμα. Εγώ έβγαλα στα 28 και οδηγώ από τα 16.

Ασφαλώς και παίζει ρόλο η συνεχης κατηφορικη οικονομική κατάσταση του μέσου πολίτη, αλλά αυτό δεν αποτελεί και το σημαντικότερο παράγοντα, δεδομένου ότι όλοι θα διαθέσουμε το κάτιτις παραπάνω για να κάνουμε το χόμπι μας, το γούστο μας, αυτό δηλαδή που θα μας βγάλει από τη βαριά καθημερινή ρουτίνα.

Απλά ο κόσμος δε γουστάρει πλέον τη μοτοσυκλέτα.





Sent from my iPhone using Tapatalk

 

[ΛΕΩΝΙΔΑΣ.]

Εγω πιστεύω οτι χωρίς μέτρο τα ταμπλετ τα κινητά τα pc κ τα video games απο μικρή ηλικια αποβλακωνουν.
Όταν αγοράζεις 700 € κινητό έτσι γιατί άλλαξε μοντέλο το iPhone,
Οταν δινεις 500 η κ παραπάνω ευρώ για play station 1 κ μετα το 2 με παραπάνω χρήμα κ μετά το 3 ακόμα πιο ακριβό μετα το 4 που μπορεί κ να κοστίζει κοντά στο 1000 κ αγοράζεις το κάθε παιχνιδι μπορεί κ 30 με 50 € η κ πολύ παραπάνω κ αυτό δεν έχει τέλος το θεωρώ χάσιμο χρόνου απο την ζωη σου ,,,,,γιατί για εκεί θα βρούνε το χρήμα.

Με χαλάει που βλέπω παρέες στο καφέ με ενα κινητό στο χέρι χωρίς να αλλάζουν βλέμματα κ κουβέντα που δεν φλερτάρουν που περνάει το γκομενάκι κ δεν το βλέπουν.

Ισως υπάρχει κ η χρυσή τομή που κάποιοι τα συνδυάζουν ολα αλλα είναι λίγοι.
Για απεξάρτηση απο μηχανή δεν έχω ακούσει,για απεξάρτηση απο internet όμως ναι.

Κ εμείς δύσκολα βολταρουμε κ προσωπικά οταν εχω την ευκαιρία να βολταρω δεν θα πάω για καφέ η ποτό θα βαλω βενζίνη στο ντεπόζιτο.

Δεν κατακρίνω το matrix απλά γουστάρω που δεν ζω στο κόσμο του αλλα σκέφτομαι πως κ Πότε θα πάω βόλτα.

 

[KTiNoS]

Ωραίο άρθρο. Το είχα διαβάσει πριν λίγες μέρες και στα Ιταλικά το ίδιο ακριβώς και σκεφτόμουν να το μεταφράσω. Με πρόλαβαν όμως τα παιδιά που δεν μπήκαν στον κόπο να γράψουν ούτε την πυγή.
Ας είναι....
Οι νέοι δεν έρχονται στη μοτοσυκλέτα για έναν πάρα πολύ απλό λόγο.
Η κοινωνία μας πια δεν είναι παραγωγική. Κουφό ε?
Κι όμως σε μια κοινωνία που οι άριστοι "διορίζονται" και ξέρουν αυτοί τα πάντα για τα πάντα το άτομο μετατρέπεται
απλά σε παθητικό αποδέκτη.
Τίποτε δεν θ αλλάξει ότι κι αν κάνει, οι δρόμοι είναι κλειστοί και οι πόρτες δεν ανοίγουν όσο κι αν τις χτυπάς.
Απομόνωση, αποξένωση, απογοήτευση, γαρνιτούρα παπαρολογία και πολύ, μα πάρα πολύ... ΜΑΤΙ.
Το παραγωγικό άτομο θέλει να πιάσει τη ζωή απ τα κέρατα, να διακριθεί, να πετύχει πράγματα , να ταξιδέψει, να κάνει εμπειρίες, να βελτιωθεί σε όλα, να κερδίσει με το σπαθί του τη ζωή. Υποχρεωτικά θα είναι κοινωνικός, γιατί χωρίς κοινωνικό ιστό παραγωγή δεν έχει -βλέπε συνεργασίες-
Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν θα συγκινηθεί και από μια μοτοσυκλέτα.
Ο κοπρόσκυλος, διόρισε κι εμένα μπάρμπα, να ζήσω με ασφάλεια μια μιζέρια, τι σχέση έχει? Καμία.
Κοιτάξτε γύρω σας λοιπόν και δείτε τι άλλαξε.
Όταν στη γειτονιά μου ήταν όλοι μαστόρια και καλημέρα έλεγαν και συνεργάζονταν και καφενείο πήγαιναν κάθε μέρα κι έκαναν μπίζνες εκεί. ΕΤΣΙ έχτισαν τεράστια κτήρια και ήταν περήφανοι για αυτά.
Έβγαζαν το ζούνταπ Κυριακή βόλτα και ήταν περήφανοι που το είχαν κερδίσει. Δεν κρύβονταν μην τους πάρει κάνα πόθεν έσχες παραμάζωμα.
Φυσιολογικά οι άνθρωποι αυτοί, θέλησαν να προστατέψουν τα παιδιά τους, να μη φάνε τη λάσπη και το σακατιλίκι και δυστυχώς τα κατάφεραν και τα έκαναν.... χαρτογιάκαδες.
Έτσι η μαγκιά του ποιος είναι ο πιο καλός μάστορας αντικαταστάθηκε με τη μαγκιά του ποιος αρμέγει πιο πολλά λεφτά από το διορισμό του χωρίς να κάνει τίποτα.
Τι χαρά να βρουν τα γελάδια σε ένα μηχανάκι?
Που να βρουν τη δύναμη να πετύχουν προσωπικούς άθλους?
Ένα χάρλει στο γκαράζ αρκεί ή πιο καλά ένα καγιέν ή ακόμα πιο καλά και τα 2.
Να στέκουν εκεί άψυχα να μαρτυρούν την αγοραστική τους δύναμη και την άρρωστη ματαιοδοξία.
Βασικό είναι να έχεις και όχι πως απέκτησες αυτό που έχεις. (Άρα δεν αρκεί και ποτέ)
Τι να την κάνει ο νέος σήμερα τη κατζίβα μίτο 125 με τα 37 άλογα και τα 175 τελική?
Σε ποιόν θα αποδείξει τι, με αυτό το τέρας που βρομάει λάδι? Άσε που είναι και αντιοικολογικό.
Άσε που μπορεί να κάνει αβαβά ρε παιδάκι μου !!!!
Γαμώ την κοινωνία τους δηλαδή και πραγματικά χέστηκα για το χάλι τους.

 

[petros KLR]

Το προβλημα ειναι παγκοσμιο δεν ειναι μονο στην Ελλαδα της κρισης.....ειδικα στις ευρωπαικες πολεις εχει αλλαξει ο τροπος ζωης των νεων.......τα ανηψια μου στο Ανοβερο παρ'οτι δουλευουν με καλους μισθους δεν εχουν αυτοκ. η μοτο....μετακινουνται με τα ΜΜΜ κ πανε ταξιδια με αεροπλανο......βλεπω κ τη κορη μου με τον γαμπρο μου το αμαξι το παιρνουν σπανια....δεν εχουν την καψα της βολτας κ οδηγησης που ειχαμε εμεις τοτε.....κ οταν παρουσιασει προβλημα το φερνει σε εμενα να ασχοληθω.....γιατι οπως λεει η κορη εσυ ξερεις απο αυτα κ σου αρεσουν....!!!!!

 

[Phoenix]

ωραιο αρθρο δεν συμφωνω απολυτα
ειμαι σιγουρος κατα την δικη μου αποψη πως οι νεοι θα την βρουν την ακρη σε ολα με τον δικο τους μοναδικο τροπο
μου αρεσει να ειμαι αισιοδοξος και πιστευω οτι τουλαχιστον δεν θα μειωθουν τα ποσοστα των μοτοσυκλετιστων στο μελλον
στις σημερινες κοινωνιες αλλα και στις παλιοτερες το συστημα δεν ανεχοταν αποκλισεις.......ομως αυτες παντα σαν το νερο βρισκαν τον δρομο και οδηγουνταν σε κηπους οπου φυτρωναν ομορφα και παραξενα λουλουδια που οι μυρωδιες τους πηγαινουν παντα τον κοΖμο ενα βημα μπρος!!!

 

[sugariasgeorge]

Θα ''μιλήσω'' με εικόνες......
Γεμάτες χρώμα και με πολύ βάθος οι απεικονίσεις αντικαθρεπτίζουν πλήρως την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας.....

Ο ΗΡΩΑΣ....

ΣΕ ΑΚΟΥΩ.....

Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ''likes''....

Η ΖΩΗ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ''ΜΠΑΙΝΕΙ'' ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ.....

ΟΤΑΝ ΞΕΧΝΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ....

Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.....

ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΩ ή ΟΧΙ....

ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ....

ΔΕΥΤΕΡΗ ΖΩΗ....

ΑΜΑ ΘΕΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ....

ΓΕΙΑ ΣΟΥ...ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ???

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ....

ΠΑΡΤΥ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ...

τροφή γιααααα ........σκέψη .....????????????????

 

[sugariasgeorge]

ωραιο αρθρο δεν συμφωνω απολυτα
ειμαι σιγουρος κατα την δικη μου αποψη πως οι νεοι θα την βρουν την ακρη σε ολα με τον δικο τους μοναδικο τροπο
μου αρεσει να ειμαι αισιοδοξος και πιστευω οτι τουλαχιστον δεν θα μειωθουν τα ποσοστα των μοτοσυκλετιστων στο μελλον
στις σημερινες κοινωνιες αλλα και στις παλιοτερες το συστημα δεν ανεχοταν αποκλισεις.......ομως αυτες παντα σαν το νερο βρισκαν τον δρομο και οδηγουνταν σε κηπους οπου φυτρωναν ομορφα και παραξενα λουλουδια που οι μυρωδιες τους πηγαινουν παντα τον κοΖμο ενα βημα μπρος!!!

αυτο ακριβως....
ξεχασαμε την λεξη ελπιδα...
και ειναι αγνωστη , στα παιδια μας....
ξεχασαμε τις αξιες ....
και τους μαθαμε μονο μια λεξη....
ΣΥΜΦΕΡΟΝ

 

[k0k0s]

Ποιος θα διαφωνησει οτι τη μεγαλυτερη ευθυνη στην ολη κατασταση την εχουν οι μεγαλοι κι οχι τα παιδια? Ποιος δινει το παραδειγμα? Δειτε εμας πχ, που σχολιαζουμε για ολα αυτα πισω απο μια απροσωπη οθονη κι ενα πληκτρολογιο σε ενα φορουμ. Ναι, η τεχνολογια εχει τα καλα της αλλα εχει και τα κακα της. Προσωπικα ομως δεν νομιζω οτι φταινε τα ταμπλετς και το ιντερνετ. Κι εμεις -ή τουλαχιστον αρκετοι απο εμας- μεγαλωσαμε με Αtari, Gameboy, Amiga, Commodore, 6128, IBM & Compatibles (sic) και προφανως οι παππουδες μας εριχναν και σε εμας το ιδιο "κραξιμο".

Εγω ομως εχω παρατηρησει μια αλλη, πολυ πιο μεγαλη αλλαγη που ευθυνεται για αυτο. Τουλαχιστον στην Αθηνα, τα παιδια πανε και γυριζουν απο το σχολειο με το αυτοκινητο ή με σχολικο, παντα με συνοδεια. Εχω να δω πιτσιρικαδες να παιζουν μπαλα, μηλα, κρυφτο, νερατζοπολεμο, μπουγελο κτλ στους δρομους και στις γειτονιες τουλαχιστον απο το 2010, μπορει και πιο πριν. Καποιοι θα πεταχτουν να πουν "η εγκληματικοτητα"... Μα εγκληματικοτητα υπηρχε παντα. Σιγουρα χειροτερεψε με τα χρονια της κρισης, αλλα παντα υπηρχε. Απλα τοτε δεν υπηρχε ιντερνετ , ουτε ειχαν ξεφυγει τα "ενημερωτικα" καναλια που μας βομβαρδιζουν πλεον καθημερινα με το ενα κακο που μας ερχεται μετα το αλλο. Πιστευω λοιπον οτι ειναι περισσοτερο η μιζερια. Η μιζερια που επιασε τους μεγαλους, και κατα συνεπεια μεταδοθηκε στους μικρους. Η μιζερια του ελα να μεινουμε μεσα, ειναι πιο ασφαλες. Ουτε εξοδα, ουτε εγνοιες, ουτε φοβος, ουτε τιποτα. Αμα μεινουμε μεσα ολα θα ειναι καλα. Οποιος κανει μια βολτα στα αιματοβαμμενα Βαλκανια, γεματα απο γονεις που γεννηθηκαν μεσα σε πολεμο και ζουνε με τον φοβο ενος νεου πολεμου (και μαλιστα εμφυλιου, ο,τι χειροτερο) , σε χωρες που ακομη βλεπεις ζωηλατα οχηματα στους δρομους κι αιθαλομιχλη απο τις ξυλοσομπες που καινε συνεχεια λογω φτωχιας, θα δει οτι τα παιδια ακομη βγαινουν στους δρομους, ακομη γυρνανε με ποδηλατα και παιζουν μπαλα στα παρκα μερα-νυχτα. Σιγουρα κι εκει εχουν το θεμα των ταμπλετ και των social media, αλλα σε αλλο επιπεδο. Οπως πηγαιναμε μονοι μας με τα ποδια στο σχολειο πιτσιρικαδες, και γυριζαμε μονοι μας μεσα στη νυχτα στην απογευματινη βαρδια εμεις, ή οπως παιρναμε τα ποδηλατα και εξαφανιζομασταν μεχρι το βραδυ, για να γυρισουμε πισω με μελανιασμενα και χτυπημενα γονατα για φαι, χωρις κινητο για να μας βρει ο μπαμπας. Γιατι πολυ απλα εκεινοι οι Βαλκανιοι δεν εχουν παραδοθει στη μιζερια τους.

Κι επειτα, ειναι και το αλλο. Οταν ειμασταν πιτσιρικαδες παιζαμε μπαλα μες τη μεση του δρομου. Καναμε αγωνες ποδηλατων μεσα στους δρομους. Ε, μια φορα στο μισαωρο καποιος εβαζε μια φωνη "ωπα , ωπα, διακοπη, αμαξι! " και αυτο ηταν. Τωρα, που το καθε σπιτι εχει 2 ή και 3 αυτοκινητα (εν καιρω κρισης...) πού να βγει το παιδι στο δρομο με ποδηλατο ή να παιξει? Ασε που αφου εχουμε 2-3 αμαξια, θα τον παω εγω τον πιτσιρικα στο σχολειο, για να ειναι ασφαλης, μην τον χτυπησει κανενα αμαξι στο δρομο... Ή οταν παιζαμε μπαλα στο δρομο, το πολυ πολυ να χτυπουσαμε κανενα "θωρακισμενο" Lada, καμια Κορολα του '70, κανενα πιο εξωτικο Polski Polonez ή κανενα ηδη σαπιο Fiat 128. Ε, μια στο τοσο θα ακουγοτανε και καμια φωνη "ρε παλιοπαιδα!". Αντε σημερα να παει καμια μπαλα σε κανενα φρεσκογυαλισμενο Audi...

Καποιος ανεφερε πιο πανω οτι οι μηχανες πλεον ειναι πολυ ακριβο σπορ. Διαφωνω. Ειναι πολυ πιο ευκολο σημερα να αποκτησει καποιος μηχανη. Εστω και ενα μικρο 250αρι ειναι μηχανη. Με ενα χιλιαρικο ανετα παιρνει ο πιτσιρικας που ενδιαφερεται μηχανακι. Κι ενα χιλιαρικο σημερα ειναι οσο κανει ενα I-phone ή ενα S9 Edge ξερω γω. Και αν δεν βγαινουν τα κουκια, παιρνεις σαπακι και με 500 και το φτιαχνεις σιγα σιγα μονος σου. Αλλα μηπως αυτοι που κυκλοφορουσαν με παπακια στο σχολειο μας ειναι σημερα "ενεργοι"? Εγω στο σχολειο θυμαμαι οτι οσοι ειχαν παπια ηταν οι μουργοι, οι "αλητες" του σχολειου. Ελαχιστοι απο αυτους ασχοληθηκαν με το αθλημα μετα. Ειτε εμειναν μια ζωη με το παπακι (και αλητες) ειτε αγορασαν μια μερσεντεσαρα και συνεχισαν το πουλ-μουρ, αυτο που εκαναν δηλαδη και στο σχολειο.

Το αρθρο κλεινει γραφοντας "Είναι καιρός να δείξουμε στα παιδιά μας πώς μπορούν να ονειρεύονται πάνω σε μια μοτοσυκλέτα ". Για να μπορεσουμε να το κανουμε αυτο πιστευω πως πρωτα πρεπει να θυμισουμε στους εαυτους μας, ωστε να μπορεσουμε να το δειξουμε στα παιδια, πως μπορουμε να ονειρευομαστε γενικως, οχι μονο πανω σε μια μοτοσυκλετα. Νομιζω πως ολοι πρεπει να χαλαρωσουμε γενικως, και να σταματησουμε να κρινουμε ολους τους αλλους , ακομη και τα παιδια, για τα στραβα μας. Μονοι μας τα κανουμε σκατα μερα με τη μερα.

 

[endtourista]

Διαβάζω με ενδιαφέρον...
Από περιέργεια έβγαλα το μέσο όρο ηλικίας (μαζί κι εγώ) αυτών που αναφέρθηκαν πιο πάνω στο θέμα.
44,6.
Θα ήθελα αν παρακολουθεί κάποιος που ανήκει ηλικιακά τουλάχιστον στην "κατηγορούμενη" νέα γενιά να μας εκφράσει την άποψή του/της.

 

[mitsosdom]

Πιστευω λοιπον οτι ειναι περισσοτερο η μιζερια. Η μιζερια που επιασε τους μεγαλους, και κατα συνεπεια μεταδοθηκε στους μικρους. Η μιζερια του ελα να μεινουμε μεσα, ειναι πιο ασφαλες.

Αυτό