Στο διάσελο πριν τα Λικούρια
Σάββατο 5/09 Πελοπόννησος, Τρεις λίμνες δυο ποτάμια ένα δάσος και πολύ βουνό
- Thread starter antsoar
- Ημερομηνία δημιουργίας
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Το φεγγάρι ήταν απλά το κορυφαίο κλείσιμο της ημέρας, απίθανο
Το ktm από το χώμα ρε φίλε!!!
Δεξιά ρέεει εκεί που που πάνε και τα άλλα
Μετά τα Λικούρια οι Κορίνθιοι είχαμε χαράξει αζιμούθιο για Άγιο Πέτρο (όχι αυτόν που δεν βρίσκεις τον δρόμο της επιστροφής, τον άλλο του Πάρνωνα).
Χάρηκα για την γνωριμία παιδιά, σύντομα στην επόμενη.
Δεξιά ρέεει εκεί που που πάνε και τα άλλα
Μετά τα Λικούρια οι Κορίνθιοι είχαμε χαράξει αζιμούθιο για Άγιο Πέτρο (όχι αυτόν που δεν βρίσκεις τον δρόμο της επιστροφής
, τον άλλο του Πάρνωνα).Χάρηκα για την γνωριμία παιδιά, σύντομα στην επόμενη.
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ξυπνάω τόσο νωρίς χωρίς λόγο, σαν τους γέρους. Εσύ που είπες ΕΙΣΑΙ γέρος πλέον, απολύεσαι χωρίς αποζημίωση. (μέχρι να γράψω αυτό πέρασε η ώρα).
Χτες βέβαια ξύπνησα πιο νωρίς βέβαια, λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι βέβαια. Και φυσικά δεν διαχειρίστηκα τον χρόνο σωστά, παρά το γεγονός ότι ρούχα/εξοπλισμός/gps ήταν έτοιμα από το βράδυ, είχα ξεχάσει ότι είχα κάψει βενζίνη από το μηχανάκι οπότε έπρεπε να συμπληρώσω, φτάνω περίπτερο/σταθμό 8:15 και.... εκείνη την ώρα παρκάρει ο Αντώνης. Το ότι αργήσαμε να φύγουμε προφανές και κλασικό. Γνωριζόμαστε με τον domιδιοκτήτη και με τον barbadino, τρία χόντα τρία ευρωπαϊκά και φεύγουμε επίσης σε ίδιες αναλογίες 50%-50% χόντα και στο χώμα και στην άσφαλτο για να έχει η παρέα κάτι που δεν χαλάει, εξαιρετική πονηριά εκ μέρους των Ευρωπαίων.
Φτάνουμε Κιάτο χωρίς θεματάκια. Στην ΕΟ παίζω με την ζελατίνα. Είναι κωμικά μεγάλη, στην ψηλή θέση είναι η μαμά των άλιεν. Και όπως είναι αναμενόμενο δεν είναι η σωστή ζελατίνα. Τι εννοώ; Κάποιος στο 1,80 θα ταξιδεύει πασάς, εμένα μου φέρνει θόρυβο. Για να τα λέμε αυτά, με λίγο σκύψιμο ήταν ΟΚ (αλλά πιο κουραστικό) και τελικά το ότι είχα απίθανα λιγότερη ανεμοπίεση στα χέρια, τους ώμους και δεν μου τραβούσε το κράνος πίσω η ροή συνολικά στο τέλος της ημέρας ήταν καλύτερα. Πρέπει να βρω να δοκιμάσω την MRA με το φρυδάκι μήπως είναι "χρυσή τομή" γιατί ένα 150άρι περίπου δεν είναι φτηνή. Η εξάτμιση βροντάει στο ρελαντί, οδηγώντας ακούω μόνο φιλτροκούτι. Τα παλικάρΓια τα καταυλακιώτικα είναι ωραίοι τύποι και μεγάλα τρόλια και φυσικά σαν σωστοί ΚΤΜάδες τρολάρουν τις πενφέ, το γκούτσι είναι το V85TT στο sand/travel edition, είναι πιο "ντακαρίσιο" χρώμα αλλά σαν το κόκκινο/κίτρινο δεν έχει. Ο γκουτσαίος Φώτης φεύγει μπροστά σαν να τον κυνηγάνε, οπότε τον κυνηγήσαμε. Πολύ ωραίος ρυθμός, κάποια στιγμή μπήκαν μπροστά τα ΚΤΜ και εννοείται ότι τους είχα "κοντά" αλλά μακριά. Παραλείπουμε την λίμνη Δόξα και καφεδάκι με γλυκό κουταλιού στην Γκούρα.
Η συζήτηση είχε ενδιαφέρον γενικά παρά το ότι δεν αγγίξαμε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα όπως "καθρέφτη καθρεφτάκι μου η πορτοκαλί ή μπλε είναι η πιο καταπληκτική εταιρεία του κόσμου" εννοείται η χόνδα δεν έχει θέση σε τέτοιες συζητήσεις, ανακαλύπτουμε ότι ο barbadinos είναι κρυφοΚΤΜάκιας προδότης και μαθαίνω ότι ίσως τις αναρτήσεις του πενφέ να μπορεί να τις κάνει σέρβις ένας μάστορας που είχε κάνει του fazer και είχα μείνει πολύ ικανοποιημένος, θα ρωτήσω. Συζητάμε όμως το "πόσα άλογα είναι αρκετά" και δεν παραλείπω να τονίσω ότι και τα δύο μου χιλιάρια δεν "χωράνε" στον επαρχιακό, με το 600 είχα πιο πολύ την αίσθηση ότι "το'σκισα" γιατί μπορούσα να το δουλέψω ψηλά και η δύναμη δεν προκαλούσε τον πανικό του "που θα φρενάρω". Φυσικά διαπιστώσαμε ότι η σνομπαρία των λίγων ίππων κυριαρχεί στην αγορά, το κουκλί γκούτσι είναι "τόσο όσο" και είναι το μόνο μηχανάκι που ρώτησε η συμβία "τι είναι αυτό" παρά το γεγονός ότι το κόκκινο-κίτρινο το έχει δει και από κοντά (εννοείται ότι της φάνηκε κιτς αλλά αν μου αρέσει θα το υποστεί). Φεύγουμε και πάμε στην πηγή Λάδωνα (που δεν μοιάζει και τόσο με πηγή, με λίμνη μοιάζει) και τώρα είδα στο google λέει "κλήμα Παυσανία" εκεί δίπλα που δεν ξέρω τι είναι αλλά θα το δούμε, επίσης έχω πει ότι την επόμενη φορά θα σταματήσω στην εκκλησία στα/στην Λυκούρια γιατί από την πρώτη φορά που την είχα δει μου είχε κάνει εντύπωση αρχιτεκτονικά (εντελώς αταίριαστη με τον χώρο) γιατί ΚΑΘΕ φορά κάπου αλλού πάμε, την πρώτη φορά που την είδα κυνηγιόμασταν με τον S705 και απλά την πρόσεξα με την άκρη του ματιού. Να σημειωθεί ότι δεν έχω σχέση με την θρησκεία γενικώς και δεν μπερδεύω θέματα θρησκείας και πίστης ειδικώς.
Οι κορίνθιοι φεύγουν για μπάνιο στα ανατολικά, εμείς πάμε στην συνέχεια. Παίδες αν μπορείτε, ένα pin στο ποιό σημείο είναι η "παραλία" στο ποτάμι, μήπως προλάβω να πάω με τα κορίτσια πριν αρχίσει το σχολείο. Ευχαριστώ.
Τι έχει συμβεί τώρα, το garmin παίρνει tracks και routes. "Ίχνη και ταξίδια". ΛΙΓΟ γαμιέται πατόκορφα με την διαχείριση των μεν και των δε και τους περιορισμούς και τις αποφάσεις που παίρνει μόνη της η συσκευή σε ότι αφορά το πως θα διαχειριστεί το αρχείο και κάθε γενιά έχει τις δικές της αηδίες που κάνει, λες και είναι δύσκολο να κρατήσεις ΜΙΑ προγραμματιστική λογική σε όλα ταπακαιδενξεφόρτωσα. Γιατί τα λέω αυτά θα μου πεις. Μπαίνουμε στον κόπο να φορτώσουμε μιά διαδρομή. Έχουμε σωστό ίχνος και σωστά waypoints. Έχω ενεργοποιήσει την αυτόματη παράλειψη/παράκαμψη του waypoint που περνάς κοντά (χρήσιμο αν πχ έχει μπει σημαιάκι ΜΕΣΑ στο χωριό από το πρόγραμμα, ενώ περνάς απ' έξω). Και από κάποιο βίτσιο, η συσκευή δείχνει το ίχνος και ταυτόχρονα θέλει να σε πάει και στα άλλα κοντινά σημαιάκια, με αποτέλεσμα σε ΚΑΘΕ διασταύρωση να σου λέει "πήγαινε και από 'δω και από 'κει". Λάθος έχει γίνει προφανώς, δεν μπορεί να λυθεί επί τόπου προφανέστερα, οπότε σε κάθε διασταύρωση ψαχνόμαστε και με το δικό μου και με του Αντώνη και με το google και με τον χάρτινο χάρτη. Κάποια στιγμή είμαστε στο πουθενά, η βενζίνη είναι στο μηδέν και λίγο έχουμε ανησυχήσει. Ποιός φταίει για αυτό, ΕΓΩ γιατί το είπα να γεμίσω/ουμε στην Στυμφαλία δεν το είπα; Το είπα, γιατί δεν μπήκα βενζινάδικο αλλά κυνηγούσα τον Φώτη με το γκούτσι, καπελάκι "είσαι κάγκουρας" και πέντε λεπτά να σκεφτείς στην γωνία της περισυλλογής. Δεν ήθελα να χαλάσω τον ρυθμό (το οποίο ήταν το motto της ημέρας τελικά). Ο Αντώνης είχε βάλει βενζίνη μετά την έξοδο ΕΟ στο Κιάτο και μου είχε φανεί πολύ νωρίς αλλά τελικά ίσως ήταν πιο σοφή επιλογή. Το garmin έχει μιά εξαιρετική (κάποιες φορές) επιλογή, κλικ εδώ για βενζινάδικο, έχει στα 13 χιλιόμετρα λέει, γράφει range 18, καλά είμαστε, που είναι δεν έχω ιδέα, "προσθήκη στην ενεργή πορεία" ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥ λες και μας πήγαινε κάπου σίγουρα, βελάκια παντού. Δρόμο παίρνουμε δρόμο αφήνουμε, βελάκια παντού, google maps επιβεβαιώνει την ύπαρξη καυσίμου, ανεβαίνουμε μιά βνοκορφή, το τοπίο είναι πανέμορφο αλλά πάμε χωρίς να ξέρουμε που (ο 111 είναι κοντά, αλλά... το range πέφτει το καύσιμο τελειώνει, μαύρο φίδι σας έφαγε το σπρώξιμο ζυγώνει). Σπάζομαι λίγο γιατί δεν ξέρω αν θα ξαναπεράσω από εκεί (δεν είχε κάτι που να ΘΕΣ σώνει και καλά να ξαναπας BTW είδα στο google πεντάτοξη γέφυρα "της κυράς το γιοφύρι" στον Λάδωνα και εκεί θα πάω, με το 650 ή το jimny παρά το ότι δεν έχει τίποτα άλλο άξιο λόγου γύρω).
Στα καθ' ημάς τώρα πάλι, έχω και τον Αλέκο πίσω που είναι επίσης με ατμούς στο ντεπόζιτο και ευτυχώς είναι γεροδεμένο παιδί και αντέχει το σπρώξιμο, είμαστε και οι δύο γεμάτοι σιγουριά ότι θα το κάνουμε. Τελικά μας διαψεύδει το garmin, φτάνουμε 111 στην διασταύρωση για Πάο από την μία, Άγιο Γεώργιο από την άλλη, βενζινάδικα έχει και από τις δύο μεριές, τρώω το εκατοστό deja vu της ημέρας (Αλντεμπαράν παιδί μου, google τα γαλλικά) ότι τον ίδιο δρόμο τον έχουμε κάνει με αυτοκίνητο κάποτε ανάποδα αλλά δεν είμαι και σίγουρος πιά γιατί ΟΛΗ την ημέρα κρασάρει ο εγκέφαλος έτσι. Πάμε στο οριακά πιο κοντινό που είναι Α. Π. και όλοι ξέρουμε ότι Α. Π. σημαίνει Αντλία Πεθαμένη από την νερουλίτα αλλά το επόμενο βενζινάδικο σημαίνει ότι θα μπω μέσα με range 0 και... δεν γαμείς, πόσο να έχει μιά αντλία βενζίνης bosch κανένα 50ρικο ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΑΤΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 1000 ΓΙΔΙ να γιατί fazer, έχει κάψει μείγμα πετρέλαιο/βενζίνη 3/17 από λάθος μου δεν σπάει δεν χαλάει ούτε καρδιές ούτε μηχανικά. Γεμίζουμε, πίνουμε μισό λίτρο νερό, i spy with my little eye something red and silver and shiny, ο Α. Π. έχει RSV4 καγκουρεμένο χωρίς undertail κλπ (mooΝΑΡΑ) πάει η καρδιά στην θέση της, δεν μπορεί να το ποτίζει νερό το εργαλείο.
Το άλλο ζήτημα που συζητάμε με τον Αλέκο και που τώρα που τα λέμε πριβέ μπορώ να το μοιραστώ και με τους άλλους, είναι ότι έχουμε κουραστεί. ΠΟΛΥ. Νιώθω κουρέλι και δεν είναι η ζέστη, το άγχος με την βενζίνη, η έλλειψη φαγητού (η διαφήμιση του σνίκερς, εγώ), η κλειστή διαδρομή. Είναι ότι δεν έχουμε ρυθμό στην οδήγηση και φταίει η λάθος πλοήγηση, δηλαδή εγώ που κάτι δεν έφτιαξα σωστά στο αρχείο του GPS αυτή την φορά. Συζητάμε το να πάμε στο επόμενο βενζινάδικο και να πούμε ότι γυρνάμε πίσω Αθήνα αλλά ΟΚ, δεν γαμείς, πάμε ΛΙΓΟ ακόμα γιατί δεν βγαίνει η ημέρα έτσι. Βρίσκουμε τα παιδιά, πίνω ακόμα μισό λίτρο νερό, βγάζουμε google, χάρτινο χάρτη, μου λέει ο Αντώνης "Νεμούτα ΟΧΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ σημειώνω, κάτι σε τσαγκάρη (Τσαπαραίικα αλλά δεν θυμάμαι ονόματα σχεδόν ποτέ) και Βασιλική (εύκολο γιατί έτσι λένε την αδερφή μου, φυσικά είναι Βασιλάκι το χωριό)". Λέει επίσης "αν θέλετε να ανοίξετε κάπου παιδιά, ελεύθερα". Εν τω μεταξύ βλέπουμε ότι Λαγκάδια είναι 2 ώρες μακριά, 2:30 λέει ο barbadinos να υπολογίζουμε γιατί τα χόντα είναι κηδείες. Πάμε. Διασταύρωση για Αρχαία Ολυμπία. Δύο βέλη. ΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟΜΟΥ, τα παιδιά πάνε ευθεία.
Έχεις δει στα παιδικά εκείνη την φάση που αρχίζει και τρέμει το καρτούν και βγαίνουν συννεφάκια και κεραυνοί ή αέρας ή τέλος πάντων ΚΑΤΙ με οπτική ένταση και μετά γίνεται κάτι δραματικό; Ε. Αυτό. Πάω για μιά στιγμή στην απελπισία ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ μπρος πίσω χάρτες και σβήνω. Όχι το μοτέρ, το μυαλό. Ντεντ. Καπούτ. Φινίτο. Νάδα. Un petit mort, όχι αυτό είναι για άλλη περίπτωση, τέλος πάντων, la vie c'est fini. Το είπε να φύγουμε μπροστά, δεν το είπε; Στρίβει ένα σκατουλί Volvo V60 προς αρχαία Ολυμπία, στρίβω πίσω του, έχει κάτι σημεία με φρέσκια ολόφρεσκη άσφαλτο, ο βόλβος είναι πραγματικά σβέλτος αλλά καταλαβαίνει ότι δεν, κάνει ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΑ και καθόλου τυπικά χώρο και φεύγω. Κοντοστέκομαι στην διασταύρωση για Κουμάνη/Κούμανη δεν με νοιάζει γιατί μάντεψε, δύο βελάκια και είναι το τελευταίο ΑΝΤΕΓΑΜΗΣΟΥ της ημέρας. Πρώτη, γειά σου garmin, γειά σας όλα, απλά άντε γειά. Πινακίδα Νεμούτα, κάνω overshoot πολλά μέτρα γιατί είναι του 1800 σβησμένη και την διάβασα αργά και δεν φρέναρα, πάμε, πινακίδα τσαγκαροσκατά, πάμε, πινακιδάκι μιά σταλιά βασιλοσκατά πάμε. Για μιά στιγμή σκέφτομαι ότι ΟΝΤΩΣ έχω κάνει αυτόν τον δρόμο ανάποδα όταν είχαμε φάει στην ταβέρνα του ξαδέρφου του μάνιακ σε μιά άλλη ζωή και δεν ήταν άσφαλτος τότε, ούτε τώρα είναι, μισό μπετόν και μισό άσφαλτος και έχει ένα παχύ στρώμα πούσι επάνω και αν έρθει κάποιος από απέναντι πεθάναμε και πόσο στα @@ μου κιόλας (εντάξει δεν το εννοώ, έκοψα και πρόσεχα περισσότερο αλλά ρεαλιστικά έπρεπε να πηγαίνω με 10 ας πούμε, όχι). Περνάω από το Αμπάρι, γελάω γιατί θυμάμαι την σέλφι με την πινακίδα κάποτε και μιά -ακόμα- άλλη ζωή. Βγαίνω στο Βυτίνα-Αρχαία Ολυμπία. Πρώτη, πάμε. Έχει μερικά ωραία σημεία, να βγάλω φωτό; ΟΧΙ, δεν θέλω να σπάσω το hygge, το zone, το κάτι, έβγαλα ΜΙΑ φωτό κοντά στα Λαγκάδια, με χάλια κάδρο. Όλη η κλειστή διαδρομή με πρώτη μονόγκαζο και το ουρλιαχτό του 1000 από κάτω και να αντηχεί και στις πέτρες και.... κανένα γκούτσι και κανένα KTM και 600 και γενικότερα τίποτα δεν το αναπληρώνει αυτό, ακόμα και αν είναι πιο γρήγορο, δεν έχει σημασία, σημασία έχει η ανατριχίλα από το ρούφηγμα του αέρα και τον συντονισμό που κάνει η τετράγωνη τρομπέτα που έχει στην εισαγωγή γεμίζει όλο το σώμα, αυτό πληρώνεις στο μηχανάκι σου τελικά, την καύλα που σου βγάζει, ακόμα και αν είναι παπί 72cc τακεγκάβαμαλόσιατένα. Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχει αρχίσει και μαλακώνει το φρένο οπότε κουμπώνω και δευτέρα για να κόψει λίγο την επιτάχυνση, ευτυχώς είναι πιο ανοιχτή η διαδρομή και έχει ροή όσο πλησιάζω Λαγκάδια. Στα οποία παρκάρω ακριβώς στην ώρα που έλεγε το google γιατί καλά όλα αλλά πάνω από όλα το όριο ταχύτητας και η ασφάλεια. Εντάξει, λίγο πάνω/λίγο κάτω σε ώρα δεν θα το κάνουμε θέμα, ας πούμε ότι ο barbadinos τα υπολόγισε λάθος, απλά, αλλά αν έχεις χόντα παραμορφώνεται ο χρόνος, γνωστό.
Τέσσερις κλήσεις, ένα SMS, τι να ακούσεις με τόση φασαρία, όταν έβγαλα την φωτό δεν είχε ειδοποιήσεις, απαντάω στον Αλέκο ότι είμαι Λαγκάδια, παίρνω το κορίτσι να μην ανησυχεί, βλέπω ότι μπαταρία τελειώνει, στέλνω και στον k0k0s ότι χλωμό το βλέπω δυστυχώς... Μιλάμε με τον Αλέκο από το bluetooth στο κράνος του, μου λέει έχουμε χαθεί, λογικό μεν, παράλογο δε γιατί αν αγνοήσεις τον σατανά με οθόνη όπως έκανα μετά το τελευταίο λάθος, οι πινακίδες σε φέρνουν μιά χαρά ανετότατα απροβληματιστα αβάδιστα αβασάνιστα και σβέλτα. Τα παιδιά έχουν ανησυχήσει μήπως τράκαρα κάπου, εγώ πάλι ήμουν ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα με φτάσουν γιατί σταθερά όλη την ημέρα ήταν πιο γρήγοροι από εμένα. Τρώω παραδοσιακό μιλφέιγ, τα παιδιά στο καφέ βγάζουν σέλφις ασταμάτητα, τελειώνει ο φρέντος, το garmin όσο ψάχνω τις ρυθμίσεις με δείχνει 15 χιλιόμετρα μακριά από τα Λαγκάδια, τι έπαθε το ρημάδι σήμερα (χτες δηλαδή).
Έρχονται οι άλλοι μία ώρα μετά... Σκασμένοι και κουρασμένοι και έχουν ανησυχήσει (ο Αλέκος φταίει να τα λέμε και αυτά, αν είχε καρφωθεί το XR κάπου το πυρηνικό μανιτάρι θα φαινόταν παντού). Καθόμαστε στο μαγαζί, του λέω κοίτα το έχετε αλλάξει πολύ από τότε που είχα έρθει, θυμόμαστε ότι ήταν 10 χρόνια πίσω από την περιγραφή του χώρου, μου λέει οι μάγειρες είναι ίδιοι, οικογένεια είμαστε, χαίρομαι γιατί το μαγαζί δείχνει "Αθηναϊκό/Αραχωβίστικο" δηλαδή pretentious και οριακά αταίριαστο με το πέτρινο χωριό σε σχέση με αυτό που θυμόμουν αλλά κράτησε τον πυρήνα του ακέραιο και μετά το καλό φαγητό είδαμε ότι έχει και καλό καφέ. Δύο ώρες πέρασαν νερό. Επιτέλους, μπάμιες. Μη γελάτε. Τις σιχαινόμουν όσο όλοι κάποτε.
Σκοτεινιάζει, πάμε για πίσω. Η επιστροφή ήταν όπως πρέπει, απροβλημάτιστη, χαλαρή, χορτασμένοι από χιλιόμετρο και φαγητό δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Συνειδητοποιώ ότι δεν φταίνε μόνο τα φώτα του XR, είναι και η ελαφρώς φιμέ ζελατίνα του κράνους που δεν κάνει για σκοτεινό επαρχιακό, στην πόλη δεν το καταλαβαίνεις ότι κόβει τόσο φως την νύχτα. Βενζίνη πολύ πριν μείνουμε αυτή την φορά, πετυχαίνουμε το άλλο ζεύγος bmw/honda στα διόδια, ούτε ραντεβού να είχαμε.
Η ανατολή του φεγγαριού επάνω στον δρόμο είναι μα-γι-κή, από τις φάσεις που λες θέλω φωτογραφική και... μιά μαγική πλατφόρμα πάνω από την ΕΟ γιατί θα με κάνει σπλατ η κίνηση αν σταματήσω να βγάλω, πιο κάτω αντανακλάει και στην θάλασσα, ότι και να πω είναι λίγο, απλά κορυφαίο τελείωμα της ημέρας. Ο Αλέκος έχει ΠΑΛΙ ανησυχήσει και έχει μπριζώσει το κορίτσι μου σπίτι αυτή την φορά, γιατί "με έχασε στα διόδια", όχι δεν φταίει το ότι έφυγε σαν δαιμονισμένος 20χρονος κάγκουρας που τον πήρε η παντρεμένη γκόμενα "έχεις μιά ώρα που θα λείπει ο άντρας μου, δεν φοράω τίποτα, είμαι μπρούμυτα και τυχαία είναι το λιπαντικό δίπλα μου" ξέρω 'γω. Ευτυχώς έφτασα σπίτι πριν ανησυχήσει πολύ. Για το τηλέφωνο τα είπαμε... Σκέψεις και για smartwatch, κάποιο είχα δει ότι αναλαμβάνει να κάνει κλήση αν πέσεις στην προπόνηση, ίσως δουλεύει και για το μηχανάκι αντίστοιχα, αφού δεν έχουμε αυτά τα SPOT/inReach κλπ στην χώρα. Και να διαβάσω λίγο ακόμα για το ηλίθιο λογισμικό της garmin. Ηλίθιο γιατί προφανώς δουλεύει, αλλά με "counter intuitive" τρόπο, σε αντίθεση με ΟΛΑ τα άλλα τύπου google, furkot, mappite, via michelin κλπ κλπ κλπ κλπ.
Τέλος καλό, όλα καλά, ξανά συγγνώμη για την ανησυχία. Ξύπνησε η μικρή, οι φτωχές φωτό πιο μετά.
Καλημέρες.
Χτες βέβαια ξύπνησα πιο νωρίς βέβαια, λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι βέβαια. Και φυσικά δεν διαχειρίστηκα τον χρόνο σωστά, παρά το γεγονός ότι ρούχα/εξοπλισμός/gps ήταν έτοιμα από το βράδυ, είχα ξεχάσει ότι είχα κάψει βενζίνη από το μηχανάκι οπότε έπρεπε να συμπληρώσω, φτάνω περίπτερο/σταθμό 8:15 και.... εκείνη την ώρα παρκάρει ο Αντώνης. Το ότι αργήσαμε να φύγουμε προφανές και κλασικό. Γνωριζόμαστε με τον domιδιοκτήτη και με τον barbadino, τρία χόντα τρία ευρωπαϊκά και φεύγουμε επίσης σε ίδιες αναλογίες 50%-50% χόντα και στο χώμα και στην άσφαλτο για να έχει η παρέα κάτι που δεν χαλάει, εξαιρετική πονηριά εκ μέρους των Ευρωπαίων.
Φτάνουμε Κιάτο χωρίς θεματάκια. Στην ΕΟ παίζω με την ζελατίνα. Είναι κωμικά μεγάλη, στην ψηλή θέση είναι η μαμά των άλιεν. Και όπως είναι αναμενόμενο δεν είναι η σωστή ζελατίνα. Τι εννοώ; Κάποιος στο 1,80 θα ταξιδεύει πασάς, εμένα μου φέρνει θόρυβο. Για να τα λέμε αυτά, με λίγο σκύψιμο ήταν ΟΚ (αλλά πιο κουραστικό) και τελικά το ότι είχα απίθανα λιγότερη ανεμοπίεση στα χέρια, τους ώμους και δεν μου τραβούσε το κράνος πίσω η ροή συνολικά στο τέλος της ημέρας ήταν καλύτερα. Πρέπει να βρω να δοκιμάσω την MRA με το φρυδάκι μήπως είναι "χρυσή τομή" γιατί ένα 150άρι περίπου δεν είναι φτηνή. Η εξάτμιση βροντάει στο ρελαντί, οδηγώντας ακούω μόνο φιλτροκούτι. Τα παλικάρΓια τα καταυλακιώτικα είναι ωραίοι τύποι και μεγάλα τρόλια και φυσικά σαν σωστοί ΚΤΜάδες τρολάρουν τις πενφέ, το γκούτσι είναι το V85TT στο sand/travel edition, είναι πιο "ντακαρίσιο" χρώμα αλλά σαν το κόκκινο/κίτρινο δεν έχει. Ο γκουτσαίος Φώτης φεύγει μπροστά σαν να τον κυνηγάνε, οπότε τον κυνηγήσαμε. Πολύ ωραίος ρυθμός, κάποια στιγμή μπήκαν μπροστά τα ΚΤΜ και εννοείται ότι τους είχα "κοντά" αλλά μακριά. Παραλείπουμε την λίμνη Δόξα και καφεδάκι με γλυκό κουταλιού στην Γκούρα.
Η συζήτηση είχε ενδιαφέρον γενικά παρά το ότι δεν αγγίξαμε βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα όπως "καθρέφτη καθρεφτάκι μου η πορτοκαλί ή μπλε είναι η πιο καταπληκτική εταιρεία του κόσμου" εννοείται η χόνδα δεν έχει θέση σε τέτοιες συζητήσεις, ανακαλύπτουμε ότι ο barbadinos είναι κρυφοΚΤΜάκιας προδότης και μαθαίνω ότι ίσως τις αναρτήσεις του πενφέ να μπορεί να τις κάνει σέρβις ένας μάστορας που είχε κάνει του fazer και είχα μείνει πολύ ικανοποιημένος, θα ρωτήσω. Συζητάμε όμως το "πόσα άλογα είναι αρκετά" και δεν παραλείπω να τονίσω ότι και τα δύο μου χιλιάρια δεν "χωράνε" στον επαρχιακό, με το 600 είχα πιο πολύ την αίσθηση ότι "το'σκισα" γιατί μπορούσα να το δουλέψω ψηλά και η δύναμη δεν προκαλούσε τον πανικό του "που θα φρενάρω". Φυσικά διαπιστώσαμε ότι η σνομπαρία των λίγων ίππων κυριαρχεί στην αγορά, το κουκλί γκούτσι είναι "τόσο όσο" και είναι το μόνο μηχανάκι που ρώτησε η συμβία "τι είναι αυτό" παρά το γεγονός ότι το κόκκινο-κίτρινο το έχει δει και από κοντά (εννοείται ότι της φάνηκε κιτς αλλά αν μου αρέσει θα το υποστεί). Φεύγουμε και πάμε στην πηγή Λάδωνα (που δεν μοιάζει και τόσο με πηγή, με λίμνη μοιάζει) και τώρα είδα στο google λέει "κλήμα Παυσανία" εκεί δίπλα που δεν ξέρω τι είναι αλλά θα το δούμε, επίσης έχω πει ότι την επόμενη φορά θα σταματήσω στην εκκλησία στα/στην Λυκούρια γιατί από την πρώτη φορά που την είχα δει μου είχε κάνει εντύπωση αρχιτεκτονικά (εντελώς αταίριαστη με τον χώρο) γιατί ΚΑΘΕ φορά κάπου αλλού πάμε, την πρώτη φορά που την είδα κυνηγιόμασταν με τον S705 και απλά την πρόσεξα με την άκρη του ματιού. Να σημειωθεί ότι δεν έχω σχέση με την θρησκεία γενικώς και δεν μπερδεύω θέματα θρησκείας και πίστης ειδικώς.
Οι κορίνθιοι φεύγουν για μπάνιο στα ανατολικά, εμείς πάμε στην συνέχεια. Παίδες αν μπορείτε, ένα pin στο ποιό σημείο είναι η "παραλία" στο ποτάμι, μήπως προλάβω να πάω με τα κορίτσια πριν αρχίσει το σχολείο. Ευχαριστώ.
Τι έχει συμβεί τώρα, το garmin παίρνει tracks και routes. "Ίχνη και ταξίδια". ΛΙΓΟ γαμιέται πατόκορφα με την διαχείριση των μεν και των δε και τους περιορισμούς και τις αποφάσεις που παίρνει μόνη της η συσκευή σε ότι αφορά το πως θα διαχειριστεί το αρχείο και κάθε γενιά έχει τις δικές της αηδίες που κάνει, λες και είναι δύσκολο να κρατήσεις ΜΙΑ προγραμματιστική λογική σε όλα ταπακαιδενξεφόρτωσα. Γιατί τα λέω αυτά θα μου πεις. Μπαίνουμε στον κόπο να φορτώσουμε μιά διαδρομή. Έχουμε σωστό ίχνος και σωστά waypoints. Έχω ενεργοποιήσει την αυτόματη παράλειψη/παράκαμψη του waypoint που περνάς κοντά (χρήσιμο αν πχ έχει μπει σημαιάκι ΜΕΣΑ στο χωριό από το πρόγραμμα, ενώ περνάς απ' έξω). Και από κάποιο βίτσιο, η συσκευή δείχνει το ίχνος και ταυτόχρονα θέλει να σε πάει και στα άλλα κοντινά σημαιάκια, με αποτέλεσμα σε ΚΑΘΕ διασταύρωση να σου λέει "πήγαινε και από 'δω και από 'κει". Λάθος έχει γίνει προφανώς, δεν μπορεί να λυθεί επί τόπου προφανέστερα, οπότε σε κάθε διασταύρωση ψαχνόμαστε και με το δικό μου και με του Αντώνη και με το google και με τον χάρτινο χάρτη. Κάποια στιγμή είμαστε στο πουθενά, η βενζίνη είναι στο μηδέν και λίγο έχουμε ανησυχήσει. Ποιός φταίει για αυτό, ΕΓΩ γιατί το είπα να γεμίσω/ουμε στην Στυμφαλία δεν το είπα; Το είπα, γιατί δεν μπήκα βενζινάδικο αλλά κυνηγούσα τον Φώτη με το γκούτσι, καπελάκι "είσαι κάγκουρας" και πέντε λεπτά να σκεφτείς στην γωνία της περισυλλογής. Δεν ήθελα να χαλάσω τον ρυθμό (το οποίο ήταν το motto της ημέρας τελικά). Ο Αντώνης είχε βάλει βενζίνη μετά την έξοδο ΕΟ στο Κιάτο και μου είχε φανεί πολύ νωρίς αλλά τελικά ίσως ήταν πιο σοφή επιλογή. Το garmin έχει μιά εξαιρετική (κάποιες φορές) επιλογή, κλικ εδώ για βενζινάδικο, έχει στα 13 χιλιόμετρα λέει, γράφει range 18, καλά είμαστε, που είναι δεν έχω ιδέα, "προσθήκη στην ενεργή πορεία" ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥ λες και μας πήγαινε κάπου σίγουρα, βελάκια παντού. Δρόμο παίρνουμε δρόμο αφήνουμε, βελάκια παντού, google maps επιβεβαιώνει την ύπαρξη καυσίμου, ανεβαίνουμε μιά βνοκορφή, το τοπίο είναι πανέμορφο αλλά πάμε χωρίς να ξέρουμε που (ο 111 είναι κοντά, αλλά... το range πέφτει το καύσιμο τελειώνει, μαύρο φίδι σας έφαγε το σπρώξιμο ζυγώνει). Σπάζομαι λίγο γιατί δεν ξέρω αν θα ξαναπεράσω από εκεί (δεν είχε κάτι που να ΘΕΣ σώνει και καλά να ξαναπας BTW είδα στο google πεντάτοξη γέφυρα "της κυράς το γιοφύρι" στον Λάδωνα και εκεί θα πάω, με το 650 ή το jimny παρά το ότι δεν έχει τίποτα άλλο άξιο λόγου γύρω).
Στα καθ' ημάς τώρα πάλι, έχω και τον Αλέκο πίσω που είναι επίσης με ατμούς στο ντεπόζιτο και ευτυχώς είναι γεροδεμένο παιδί και αντέχει το σπρώξιμο, είμαστε και οι δύο γεμάτοι σιγουριά ότι θα το κάνουμε. Τελικά μας διαψεύδει το garmin, φτάνουμε 111 στην διασταύρωση για Πάο από την μία, Άγιο Γεώργιο από την άλλη, βενζινάδικα έχει και από τις δύο μεριές, τρώω το εκατοστό deja vu της ημέρας (Αλντεμπαράν παιδί μου, google τα γαλλικά) ότι τον ίδιο δρόμο τον έχουμε κάνει με αυτοκίνητο κάποτε ανάποδα αλλά δεν είμαι και σίγουρος πιά γιατί ΟΛΗ την ημέρα κρασάρει ο εγκέφαλος έτσι. Πάμε στο οριακά πιο κοντινό που είναι Α. Π. και όλοι ξέρουμε ότι Α. Π. σημαίνει Αντλία Πεθαμένη από την νερουλίτα αλλά το επόμενο βενζινάδικο σημαίνει ότι θα μπω μέσα με range 0 και... δεν γαμείς, πόσο να έχει μιά αντλία βενζίνης bosch κανένα 50ρικο ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΑΤΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 1000 ΓΙΔΙ να γιατί fazer, έχει κάψει μείγμα πετρέλαιο/βενζίνη 3/17 από λάθος μου δεν σπάει δεν χαλάει ούτε καρδιές ούτε μηχανικά. Γεμίζουμε, πίνουμε μισό λίτρο νερό, i spy with my little eye something red and silver and shiny, ο Α. Π. έχει RSV4 καγκουρεμένο χωρίς undertail κλπ (mooΝΑΡΑ) πάει η καρδιά στην θέση της, δεν μπορεί να το ποτίζει νερό το εργαλείο.
Το άλλο ζήτημα που συζητάμε με τον Αλέκο και που τώρα που τα λέμε πριβέ μπορώ να το μοιραστώ και με τους άλλους, είναι ότι έχουμε κουραστεί. ΠΟΛΥ. Νιώθω κουρέλι και δεν είναι η ζέστη, το άγχος με την βενζίνη, η έλλειψη φαγητού (η διαφήμιση του σνίκερς, εγώ), η κλειστή διαδρομή. Είναι ότι δεν έχουμε ρυθμό στην οδήγηση και φταίει η λάθος πλοήγηση, δηλαδή εγώ που κάτι δεν έφτιαξα σωστά στο αρχείο του GPS αυτή την φορά. Συζητάμε το να πάμε στο επόμενο βενζινάδικο και να πούμε ότι γυρνάμε πίσω Αθήνα αλλά ΟΚ, δεν γαμείς, πάμε ΛΙΓΟ ακόμα γιατί δεν βγαίνει η ημέρα έτσι. Βρίσκουμε τα παιδιά, πίνω ακόμα μισό λίτρο νερό, βγάζουμε google, χάρτινο χάρτη, μου λέει ο Αντώνης "Νεμούτα ΟΧΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ σημειώνω, κάτι σε τσαγκάρη (Τσαπαραίικα αλλά δεν θυμάμαι ονόματα σχεδόν ποτέ) και Βασιλική (εύκολο γιατί έτσι λένε την αδερφή μου, φυσικά είναι Βασιλάκι το χωριό)". Λέει επίσης "αν θέλετε να ανοίξετε κάπου παιδιά, ελεύθερα". Εν τω μεταξύ βλέπουμε ότι Λαγκάδια είναι 2 ώρες μακριά, 2:30 λέει ο barbadinos να υπολογίζουμε γιατί τα χόντα είναι κηδείες. Πάμε. Διασταύρωση για Αρχαία Ολυμπία. Δύο βέλη. ΓΑΜΩΤΟΚΕΡΑΤΟΜΟΥ, τα παιδιά πάνε ευθεία.
Έχεις δει στα παιδικά εκείνη την φάση που αρχίζει και τρέμει το καρτούν και βγαίνουν συννεφάκια και κεραυνοί ή αέρας ή τέλος πάντων ΚΑΤΙ με οπτική ένταση και μετά γίνεται κάτι δραματικό; Ε. Αυτό. Πάω για μιά στιγμή στην απελπισία ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ μπρος πίσω χάρτες και σβήνω. Όχι το μοτέρ, το μυαλό. Ντεντ. Καπούτ. Φινίτο. Νάδα. Un petit mort, όχι αυτό είναι για άλλη περίπτωση, τέλος πάντων, la vie c'est fini. Το είπε να φύγουμε μπροστά, δεν το είπε; Στρίβει ένα σκατουλί Volvo V60 προς αρχαία Ολυμπία, στρίβω πίσω του, έχει κάτι σημεία με φρέσκια ολόφρεσκη άσφαλτο, ο βόλβος είναι πραγματικά σβέλτος αλλά καταλαβαίνει ότι δεν, κάνει ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΑ και καθόλου τυπικά χώρο και φεύγω. Κοντοστέκομαι στην διασταύρωση για Κουμάνη/Κούμανη δεν με νοιάζει γιατί μάντεψε, δύο βελάκια και είναι το τελευταίο ΑΝΤΕΓΑΜΗΣΟΥ της ημέρας. Πρώτη, γειά σου garmin, γειά σας όλα, απλά άντε γειά. Πινακίδα Νεμούτα, κάνω overshoot πολλά μέτρα γιατί είναι του 1800 σβησμένη και την διάβασα αργά και δεν φρέναρα, πάμε, πινακίδα τσαγκαροσκατά, πάμε, πινακιδάκι μιά σταλιά βασιλοσκατά πάμε. Για μιά στιγμή σκέφτομαι ότι ΟΝΤΩΣ έχω κάνει αυτόν τον δρόμο ανάποδα όταν είχαμε φάει στην ταβέρνα του ξαδέρφου του μάνιακ σε μιά άλλη ζωή και δεν ήταν άσφαλτος τότε, ούτε τώρα είναι, μισό μπετόν και μισό άσφαλτος και έχει ένα παχύ στρώμα πούσι επάνω και αν έρθει κάποιος από απέναντι πεθάναμε και πόσο στα @@ μου κιόλας (εντάξει δεν το εννοώ, έκοψα και πρόσεχα περισσότερο αλλά ρεαλιστικά έπρεπε να πηγαίνω με 10 ας πούμε, όχι). Περνάω από το Αμπάρι, γελάω γιατί θυμάμαι την σέλφι με την πινακίδα κάποτε και μιά -ακόμα- άλλη ζωή. Βγαίνω στο Βυτίνα-Αρχαία Ολυμπία. Πρώτη, πάμε. Έχει μερικά ωραία σημεία, να βγάλω φωτό; ΟΧΙ, δεν θέλω να σπάσω το hygge, το zone, το κάτι, έβγαλα ΜΙΑ φωτό κοντά στα Λαγκάδια, με χάλια κάδρο. Όλη η κλειστή διαδρομή με πρώτη μονόγκαζο και το ουρλιαχτό του 1000 από κάτω και να αντηχεί και στις πέτρες και.... κανένα γκούτσι και κανένα KTM και 600 και γενικότερα τίποτα δεν το αναπληρώνει αυτό, ακόμα και αν είναι πιο γρήγορο, δεν έχει σημασία, σημασία έχει η ανατριχίλα από το ρούφηγμα του αέρα και τον συντονισμό που κάνει η τετράγωνη τρομπέτα που έχει στην εισαγωγή γεμίζει όλο το σώμα, αυτό πληρώνεις στο μηχανάκι σου τελικά, την καύλα που σου βγάζει, ακόμα και αν είναι παπί 72cc τακεγκάβαμαλόσιατένα. Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχει αρχίσει και μαλακώνει το φρένο οπότε κουμπώνω και δευτέρα για να κόψει λίγο την επιτάχυνση, ευτυχώς είναι πιο ανοιχτή η διαδρομή και έχει ροή όσο πλησιάζω Λαγκάδια. Στα οποία παρκάρω ακριβώς στην ώρα που έλεγε το google γιατί καλά όλα αλλά πάνω από όλα το όριο ταχύτητας και η ασφάλεια. Εντάξει, λίγο πάνω/λίγο κάτω σε ώρα δεν θα το κάνουμε θέμα, ας πούμε ότι ο barbadinos τα υπολόγισε λάθος, απλά, αλλά αν έχεις χόντα παραμορφώνεται ο χρόνος, γνωστό.
Τέσσερις κλήσεις, ένα SMS, τι να ακούσεις με τόση φασαρία, όταν έβγαλα την φωτό δεν είχε ειδοποιήσεις, απαντάω στον Αλέκο ότι είμαι Λαγκάδια, παίρνω το κορίτσι να μην ανησυχεί, βλέπω ότι μπαταρία τελειώνει, στέλνω και στον k0k0s ότι χλωμό το βλέπω δυστυχώς... Μιλάμε με τον Αλέκο από το bluetooth στο κράνος του, μου λέει έχουμε χαθεί, λογικό μεν, παράλογο δε γιατί αν αγνοήσεις τον σατανά με οθόνη όπως έκανα μετά το τελευταίο λάθος, οι πινακίδες σε φέρνουν μιά χαρά ανετότατα απροβληματιστα αβάδιστα αβασάνιστα και σβέλτα. Τα παιδιά έχουν ανησυχήσει μήπως τράκαρα κάπου, εγώ πάλι ήμουν ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα με φτάσουν γιατί σταθερά όλη την ημέρα ήταν πιο γρήγοροι από εμένα. Τρώω παραδοσιακό μιλφέιγ, τα παιδιά στο καφέ βγάζουν σέλφις ασταμάτητα, τελειώνει ο φρέντος, το garmin όσο ψάχνω τις ρυθμίσεις με δείχνει 15 χιλιόμετρα μακριά από τα Λαγκάδια, τι έπαθε το ρημάδι σήμερα (χτες δηλαδή).
Έρχονται οι άλλοι μία ώρα μετά... Σκασμένοι και κουρασμένοι και έχουν ανησυχήσει (ο Αλέκος φταίει να τα λέμε και αυτά, αν είχε καρφωθεί το XR κάπου το πυρηνικό μανιτάρι θα φαινόταν παντού). Καθόμαστε στο μαγαζί, του λέω κοίτα το έχετε αλλάξει πολύ από τότε που είχα έρθει, θυμόμαστε ότι ήταν 10 χρόνια πίσω από την περιγραφή του χώρου, μου λέει οι μάγειρες είναι ίδιοι, οικογένεια είμαστε, χαίρομαι γιατί το μαγαζί δείχνει "Αθηναϊκό/Αραχωβίστικο" δηλαδή pretentious και οριακά αταίριαστο με το πέτρινο χωριό σε σχέση με αυτό που θυμόμουν αλλά κράτησε τον πυρήνα του ακέραιο και μετά το καλό φαγητό είδαμε ότι έχει και καλό καφέ. Δύο ώρες πέρασαν νερό. Επιτέλους, μπάμιες. Μη γελάτε. Τις σιχαινόμουν όσο όλοι κάποτε.
Σκοτεινιάζει, πάμε για πίσω. Η επιστροφή ήταν όπως πρέπει, απροβλημάτιστη, χαλαρή, χορτασμένοι από χιλιόμετρο και φαγητό δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Συνειδητοποιώ ότι δεν φταίνε μόνο τα φώτα του XR, είναι και η ελαφρώς φιμέ ζελατίνα του κράνους που δεν κάνει για σκοτεινό επαρχιακό, στην πόλη δεν το καταλαβαίνεις ότι κόβει τόσο φως την νύχτα. Βενζίνη πολύ πριν μείνουμε αυτή την φορά, πετυχαίνουμε το άλλο ζεύγος bmw/honda στα διόδια, ούτε ραντεβού να είχαμε.
Η ανατολή του φεγγαριού επάνω στον δρόμο είναι μα-γι-κή, από τις φάσεις που λες θέλω φωτογραφική και... μιά μαγική πλατφόρμα πάνω από την ΕΟ γιατί θα με κάνει σπλατ η κίνηση αν σταματήσω να βγάλω, πιο κάτω αντανακλάει και στην θάλασσα, ότι και να πω είναι λίγο, απλά κορυφαίο τελείωμα της ημέρας. Ο Αλέκος έχει ΠΑΛΙ ανησυχήσει και έχει μπριζώσει το κορίτσι μου σπίτι αυτή την φορά, γιατί "με έχασε στα διόδια", όχι δεν φταίει το ότι έφυγε σαν δαιμονισμένος 20χρονος κάγκουρας που τον πήρε η παντρεμένη γκόμενα "έχεις μιά ώρα που θα λείπει ο άντρας μου, δεν φοράω τίποτα, είμαι μπρούμυτα και τυχαία είναι το λιπαντικό δίπλα μου" ξέρω 'γω. Ευτυχώς έφτασα σπίτι πριν ανησυχήσει πολύ. Για το τηλέφωνο τα είπαμε... Σκέψεις και για smartwatch, κάποιο είχα δει ότι αναλαμβάνει να κάνει κλήση αν πέσεις στην προπόνηση, ίσως δουλεύει και για το μηχανάκι αντίστοιχα, αφού δεν έχουμε αυτά τα SPOT/inReach κλπ στην χώρα. Και να διαβάσω λίγο ακόμα για το ηλίθιο λογισμικό της garmin. Ηλίθιο γιατί προφανώς δουλεύει, αλλά με "counter intuitive" τρόπο, σε αντίθεση με ΟΛΑ τα άλλα τύπου google, furkot, mappite, via michelin κλπ κλπ κλπ κλπ.
Τέλος καλό, όλα καλά, ξανά συγγνώμη για την ανησυχία. Ξύπνησε η μικρή, οι φτωχές φωτό πιο μετά.
Καλημέρες.
Τελευταία επεξεργασία:
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Υπό συζήτηση αυτό...
Επίσης να πω ότι αν δεν ήταν ηλίθια η πλοήγηση (είπαμε, φταίω) οδηγικά η ημέρα ήταν πραγματικά ΠΟΛΥ χαλαρή και δεν χρειαζόταν πουθενά βιασύνη για να βγει. Πετύχαμε όντως τρία κουφάρια, ήθελα να βγάλω φωτογραφία με μιά sun dried αλεπού έτσι για το τρολάζ αλλά επικράτησε η λογική και το ότι δεν είχε χώρο να σταματήσουμε με ασφάλεια. Σπασμένο δρόμο σε επικίνδυνο (για τα δικά μου δεδομένα) βαθμό δεν είχε πουθενά. Γενικότερα κάτι δύσκολο δεν είχε πουθενά. Χάσαμε κανένα διωράκι από δικά μας λάθη αλλά ακόμα και έτσι δεν είχε κάτι κακό η ημέρα.
Γενικότερα, 600+ χιλιόμετρα από απροπόνητους οδηγούς είναι κουραστικά αλλά δεν έφταιγε η διαδρομή. Γενικότερα επίσης, για εμάς τους Αθηναίους, αν δεν κάνεις τόσα τουλάχιστον δεν βγαίνεις σε ωραία σημεία.
Αυτό το λέω βασικά για όσους δεν τολμήσουν γιατί σκέφτονται τα χειρότερα. Βγείτε και δείτε παιδιά, ειδικά αυτά τα χρόνια που θα μας ζαλίσουν τα @@ με τις κορώνες και τις τιάρες, κάθε απόδραση μετράει πολλαπλά. Σε τελική αν πετύχετε χάλια κομμάτι, πιο αργά και όλα κουλ.
Αν κάποιος θελήσει να κάνει την διαδρομή, το κομμάτι αυτό της Νεμούτας είναι εντελώς αδιάφορο οδηγικά, παραλείψτε το και κερδίστε χρόνο. Δεν μπορούσε να το ξέρει αυτό ο Αντώνης φυσικά. Ίσως από άλλη διαδρομή και όχι αυτήν που ακολούθησα να είναι ομορφότερα.
Και το καφέ που υπήρχε στην Λίμνη Λάδωνα, είναι κλειστό. Ένα ζευγάρι με GS-ADV (ελάχιστες μηχανές είδαμε...) είχε κάτσει στην σκιά του δέντρου για ανάσες.
Επίσης να πω ότι αν δεν ήταν ηλίθια η πλοήγηση (είπαμε, φταίω) οδηγικά η ημέρα ήταν πραγματικά ΠΟΛΥ χαλαρή και δεν χρειαζόταν πουθενά βιασύνη για να βγει. Πετύχαμε όντως τρία κουφάρια, ήθελα να βγάλω φωτογραφία με μιά sun dried αλεπού έτσι για το τρολάζ αλλά επικράτησε η λογική και το ότι δεν είχε χώρο να σταματήσουμε με ασφάλεια. Σπασμένο δρόμο σε επικίνδυνο (για τα δικά μου δεδομένα) βαθμό δεν είχε πουθενά. Γενικότερα κάτι δύσκολο δεν είχε πουθενά. Χάσαμε κανένα διωράκι από δικά μας λάθη αλλά ακόμα και έτσι δεν είχε κάτι κακό η ημέρα.
Γενικότερα, 600+ χιλιόμετρα από απροπόνητους οδηγούς είναι κουραστικά αλλά δεν έφταιγε η διαδρομή. Γενικότερα επίσης, για εμάς τους Αθηναίους, αν δεν κάνεις τόσα τουλάχιστον δεν βγαίνεις σε ωραία σημεία.
Αυτό το λέω βασικά για όσους δεν τολμήσουν γιατί σκέφτονται τα χειρότερα. Βγείτε και δείτε παιδιά, ειδικά αυτά τα χρόνια που θα μας ζαλίσουν τα @@ με τις κορώνες και τις τιάρες, κάθε απόδραση μετράει πολλαπλά. Σε τελική αν πετύχετε χάλια κομμάτι, πιο αργά και όλα κουλ.
Αν κάποιος θελήσει να κάνει την διαδρομή, το κομμάτι αυτό της Νεμούτας είναι εντελώς αδιάφορο οδηγικά, παραλείψτε το και κερδίστε χρόνο. Δεν μπορούσε να το ξέρει αυτό ο Αντώνης φυσικά. Ίσως από άλλη διαδρομή και όχι αυτήν που ακολούθησα να είναι ομορφότερα.
Και το καφέ που υπήρχε στην Λίμνη Λάδωνα, είναι κλειστό. Ένα ζευγάρι με GS-ADV (ελάχιστες μηχανές είδαμε...) είχε κάτσει στην σκιά του δέντρου για ανάσες.
Τελευταία επεξεργασία:
barbadinos
Μέλος
Ετσι ακριβώς μα ακριβώς όπως τα λέει ο αποΠάνου....συγγραφέας
Λοιπόν...μετά από 6 μήνες απραξίας λόγω ώμου καλά τα πήγα (για την...ηλικία μου)
612χλμ 5,4L και 74μωτ δεν θα το έλεγα σβέλτα...πολύ χαλαρά πάρα πολύ όμως...
Τα παιδιά όπως είπα πιο πάνω εξαιρετικά...
Ο αμύρου τρομερός τύπος με ιδαίτερο χιούμορ όπως και στα ΄΄γραπτά΄΄ του...
Ο Αντώνης...τι ηρεμία είναι αυτή ρε παιδί μου??θα μπορούσε να είναι και ΄΄πνευματικός μου΄΄
Επιστολή προς κορινθίους-καταυλακιώτες...ΘΕΛΩ ένα 1050/1090 ΧΤΕΣςς...
Λοιπόν...μετά από 6 μήνες απραξίας λόγω ώμου καλά τα πήγα (για την...ηλικία μου)
612χλμ 5,4L και 74μωτ δεν θα το έλεγα σβέλτα...πολύ χαλαρά πάρα πολύ όμως...
Τα παιδιά όπως είπα πιο πάνω εξαιρετικά...
Ο αμύρου τρομερός τύπος με ιδαίτερο χιούμορ όπως και στα ΄΄γραπτά΄΄ του...
Ο Αντώνης...τι ηρεμία είναι αυτή ρε παιδί μου??θα μπορούσε να είναι και ΄΄πνευματικός μου΄΄
Επιστολή προς κορινθίους-καταυλακιώτες...ΘΕΛΩ ένα 1050/1090 ΧΤΕΣςς...
Μας εσωσε η μικρη!!!
Παντως αν γραψεις καποτε ταξιδιωτικο για Μογγολια, Μπουταν ή καπου αλλου μακρια, θα το διαβασω το επομενο καλοκαιρι, που θα εχω χρονο.
Δεν ξέρουν ότι έχεις πάρει δις φορές gs.... Λουγκρα της Κορινθίας.Αmyrou γιατί δεν ξεκινάς να γράψεις διήγημα?
Εδωσα λάθος καθοδήγηση για τα βενζινάδικα στον barbadino (κατάλαβα λάθος διαδρομή)
barbantino πάρε ktm η ζωη είναι μικρή!!! (το λέω δις)
amyroukai
Big Membered Wunderkind
να φοράς ασορτί μπλουζάκι.
BMW endurance team λέμε, μπορεί να κέρδισε η Χόντα τις 24 ώρες του Μαν αλλά δεν τα πήγαμε άσχημα.
Επίσης είναι εξαιρετικό τρολάζ των πενφεδάκηδων. Πιο εξαιρετικό θα είναι αν χωράω στην μπλούζα "against slow" της ΚΤΜ που έχω.
BMW endurance team λέμε, μπορεί να κέρδισε η Χόντα τις 24 ώρες του Μαν αλλά δεν τα πήγαμε άσχημα.
Επίσης είναι εξαιρετικό τρολάζ των πενφεδάκηδων. Πιο εξαιρετικό θα είναι αν χωράω στην μπλούζα "against slow" της ΚΤΜ που έχω.
Θα μου την στείλεις με courier στην Κόρινθο την κατεμομπλουζα :stm:
Να την φορώ όταν οδηγώ bmw!
antsoar
Μέλος
- Όνομα
- Αντώνης
- Μοτό
- SWM RS300R
Σκέψεις και παρατηρήσεις από την βόλτα.
Μέχρι δυο μέρες πριν την εκκίνηση νόμιζα πως την βόλτα θα την βγάλουμε εγώ και ο Γιάννης. Βασικά θα ξεκινούσα και μόνος μου, είχα βάλει την διαδρομή στο μυαλό μου και ήμουν αποφασισμένος να την κάνω. Τα κουπόνια κερδίζονται πολύ δύσκολα για να πάνε χαμένα, χώρια το ότι οι σόλο βόλτες έχουν τα δικά τους θετικά και αρνητικά. Κάποτε έκανα πολλές τέτοιες, αυτόν τον καιρό προτιμώ την παρέα το χαβαλέ και τα γέλια που έχουν οι ομαδικές βόλτες.
Τελικά ξεκινήσαμε τέσσερις από Αθήνα για να γίνουμε εφτά μετά το Κιάτο μέχρι να μείνουμε πάλι τέσσερις όταν τα άλλα παιδιά φύγανε προς θάλασσα μεριά.
Ωραίοι τύποι και καλά τιμόνια τα παιδιά. Το V85TT είναι αρκετά πιο όμορφο από κοντά απ' ότι στις φωτογραφίες. Ειδικά αν σου αρέσουν τα βυζιά όπως παρατήρησε ο Θανασεν
Παρά την ζέστη των προηγούμενων ημερών οι συνθήκες ήταν ιδανικές για βόλτα. Μια λαμπερή λιακάδα έδινε εξαιρετική ορατότητα στα γύρο βουνά και υποθέτω πολύ καλό βάθος πεδίου για όποιον ασχολείται με το άθλημα. Τελικά έχω καταλήξει σε μια a6400, όταν βρω ένα καλό deal θα την χτυπήσω.
Οι λίμνες στην Ελλάδα είναι ένα περίεργο θέμα. Οδηγούσαμε γύρω από την λίμνη Λάδωνα και σκεφτόμουν ότι αν τώρα ήμασταν στην Γερμανία θα υπήρχαν τουλάχιστον 3 κάμπινγκ τριγύρω, οργανωμένη παραλία, κόσμος που έκανε βαρκάδα με φουσκωτά καγιάκ και οικογένειες που κάνουν πικ-νικ στις όχθες.
Αντιθέτως εδώ υπήρχε μια απόκοσμη ερημιά με το μοναδικό κτίσμα να είναι ένα ερημωμένο σχεδόν γκρεμισμένο καφέ μπροστά στα τουρκουάζ νερά της λίμνης. Βέβαια εδώ έχουμε κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής, οπότε ποιός ασχολείται με λίμνες. Η "ανάπτυξη" θα αργήσει να έρθει, ίσως να είναι και καλύτερα έτσι.
Με την πλοήγηση είχαμε θέματα αλλά νομίζω φταίμε εμείς παρά τα μηχανήματα. Ή ίσως φταίμε εμείς που όσο πάει βασιζόμαστε περισσότερο στα μηχανήματα.
Το θέμα είναι ότι κάτι που ξεκίνησε από ένα χάσιμο οδήγησε σε αλυσιδωτές λάθος αποφάσεις με αποτέλεσμα να βρεθούμε σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον amyroukai και χωρίς επικοινωνία. Ανησύχησα και ανησύχησα πολύ, όσο πέρναγε η ώρα με ζώναν τα φίδια. Στο τέλος πια μου ήταν πολύ δύσκολο να κρατήσω την αρχική μου ψύχραιμη πεποίθηση ότι απλά συνέχισε μπροστά και μπήκα μαζί με τους άλλους σε mode αναζήτησης συμβάντος. Ήμασταν σίγουροι ότι κάτι άσχημο είχε γίνει και απλά ψάχναμε το που.
Να διευκρινίσω εδώ ότι την ευθύνη μοιράζομαι εγώ μαζί με τον Γιάννη. Ήταν μια αλυσίδα από παραμέτρους που οδήγησε σε όλο αυτό. Όπως και να έχει τέλος καλό όλα καλά, αλλά ήταν καλό μάθημα για το μέλλον.
Το κατσικάκι στην ταβέρνα μας έκανε να τα αφήσουμε όλα πίσω. Πολύ ωραίο μαγαζί με εξαιρετική θέα και ανέλπιστα καλός εσπρέσσο που ήταν ότι πρέπει για να πάρουμε δυνάμεις για την επιστροφή.
barbadinos respect για την αντοχή σου. Μετά από εγχείρηση και με τόση αποχή δεν ξέρω αν θα έβγαζα τέτοια βόλτα.
Επιστροφή με σκοτάδι και το θερμόμετρο να πέφτει στους 20 βαθμούς μετά τα Λαγκάδια.
Τελευταία στάση για ανεφοδιασμό και τις απαραίτητες χαιρετούρες στα ΣΕΑ Σπαθοβουνίου.
Κύριοι ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέα. Σας είπα ότι έχω κάτι εκκρεμότητες προς Πίνδο μεριά.......
Μέχρι δυο μέρες πριν την εκκίνηση νόμιζα πως την βόλτα θα την βγάλουμε εγώ και ο Γιάννης. Βασικά θα ξεκινούσα και μόνος μου, είχα βάλει την διαδρομή στο μυαλό μου και ήμουν αποφασισμένος να την κάνω. Τα κουπόνια κερδίζονται πολύ δύσκολα για να πάνε χαμένα, χώρια το ότι οι σόλο βόλτες έχουν τα δικά τους θετικά και αρνητικά. Κάποτε έκανα πολλές τέτοιες, αυτόν τον καιρό προτιμώ την παρέα το χαβαλέ και τα γέλια που έχουν οι ομαδικές βόλτες.
Τελικά ξεκινήσαμε τέσσερις από Αθήνα για να γίνουμε εφτά μετά το Κιάτο μέχρι να μείνουμε πάλι τέσσερις όταν τα άλλα παιδιά φύγανε προς θάλασσα μεριά.
Ωραίοι τύποι και καλά τιμόνια τα παιδιά. Το V85TT είναι αρκετά πιο όμορφο από κοντά απ' ότι στις φωτογραφίες. Ειδικά αν σου αρέσουν τα βυζιά όπως παρατήρησε ο Θανασεν
Παρά την ζέστη των προηγούμενων ημερών οι συνθήκες ήταν ιδανικές για βόλτα. Μια λαμπερή λιακάδα έδινε εξαιρετική ορατότητα στα γύρο βουνά και υποθέτω πολύ καλό βάθος πεδίου για όποιον ασχολείται με το άθλημα. Τελικά έχω καταλήξει σε μια a6400, όταν βρω ένα καλό deal θα την χτυπήσω.
Οι λίμνες στην Ελλάδα είναι ένα περίεργο θέμα. Οδηγούσαμε γύρω από την λίμνη Λάδωνα και σκεφτόμουν ότι αν τώρα ήμασταν στην Γερμανία θα υπήρχαν τουλάχιστον 3 κάμπινγκ τριγύρω, οργανωμένη παραλία, κόσμος που έκανε βαρκάδα με φουσκωτά καγιάκ και οικογένειες που κάνουν πικ-νικ στις όχθες.
Αντιθέτως εδώ υπήρχε μια απόκοσμη ερημιά με το μοναδικό κτίσμα να είναι ένα ερημωμένο σχεδόν γκρεμισμένο καφέ μπροστά στα τουρκουάζ νερά της λίμνης. Βέβαια εδώ έχουμε κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής, οπότε ποιός ασχολείται με λίμνες. Η "ανάπτυξη" θα αργήσει να έρθει, ίσως να είναι και καλύτερα έτσι.
Με την πλοήγηση είχαμε θέματα αλλά νομίζω φταίμε εμείς παρά τα μηχανήματα. Ή ίσως φταίμε εμείς που όσο πάει βασιζόμαστε περισσότερο στα μηχανήματα.
Το θέμα είναι ότι κάτι που ξεκίνησε από ένα χάσιμο οδήγησε σε αλυσιδωτές λάθος αποφάσεις με αποτέλεσμα να βρεθούμε σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον amyroukai και χωρίς επικοινωνία. Ανησύχησα και ανησύχησα πολύ, όσο πέρναγε η ώρα με ζώναν τα φίδια. Στο τέλος πια μου ήταν πολύ δύσκολο να κρατήσω την αρχική μου ψύχραιμη πεποίθηση ότι απλά συνέχισε μπροστά και μπήκα μαζί με τους άλλους σε mode αναζήτησης συμβάντος. Ήμασταν σίγουροι ότι κάτι άσχημο είχε γίνει και απλά ψάχναμε το που.
Να διευκρινίσω εδώ ότι την ευθύνη μοιράζομαι εγώ μαζί με τον Γιάννη. Ήταν μια αλυσίδα από παραμέτρους που οδήγησε σε όλο αυτό. Όπως και να έχει τέλος καλό όλα καλά, αλλά ήταν καλό μάθημα για το μέλλον.
Το κατσικάκι στην ταβέρνα μας έκανε να τα αφήσουμε όλα πίσω. Πολύ ωραίο μαγαζί με εξαιρετική θέα και ανέλπιστα καλός εσπρέσσο που ήταν ότι πρέπει για να πάρουμε δυνάμεις για την επιστροφή.
barbadinos respect για την αντοχή σου. Μετά από εγχείρηση και με τόση αποχή δεν ξέρω αν θα έβγαζα τέτοια βόλτα.
Επιστροφή με σκοτάδι και το θερμόμετρο να πέφτει στους 20 βαθμούς μετά τα Λαγκάδια.
Τελευταία στάση για ανεφοδιασμό και τις απαραίτητες χαιρετούρες στα ΣΕΑ Σπαθοβουνίου.
Κύριοι ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέα. Σας είπα ότι έχω κάτι εκκρεμότητες προς Πίνδο μεριά.......
Juve_750
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- CapoNord 2006 Abs a.k.a το ιταλικό διαμάντι!
Διαβάζω το θέμα και χαμογελώ!!Ρε σατανάδες καταφέρατε να σας φάει το άγχος να μείνετε σχεδόν από βενζίνη λίγο πριν το βενζινάδικο στον 111!! Θεοί!!!
Αυτά τα Garmin, marking κλπ κλπ καλά μέχρι να γίνει το μπέρδεμα και να ψάχνεις τη γιαγιά να σου πει αν Είναι καλός ο δρόμος ...
Μπράβο για την βόλτα σας!!! Πολύ δυνατή!
Αυτά τα Garmin, marking κλπ κλπ καλά μέχρι να γίνει το μπέρδεμα και να ψάχνεις τη γιαγιά να σου πει αν Είναι καλός ο δρόμος ...
Μπράβο για την βόλτα σας!!! Πολύ δυνατή!
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Για το θέμα location, υπάρχει εφαρμογή (πρέπει να θυμηθώ όμως ποιά) που μοιράζονται τα μέλη ομάδας τις θέσεις τους. Ναι γίνεται και από google maps με τρελό drain στην μπαταρία, δηλαδή αν δεν το έχεις στην φόρτιση δεν πιστεύω ότι ακόμα και κινητά με 4000mah μπαταρία θα βγάλουν βόλτα.
Ξέρω ότι το garmin το κάνει σε link για να το βλέπεις από υπολογιστή/κινητό, σύνδεση μέσω Bluetooth που είναι λιγότερο ενεργοβόρα (τα δεδομένα είναι πάντα ανοιχτά έτσι και αλλιώς) αλλά δίνει την θέση σου και αλλού (χωρίς να διευκρινίζει που, απλά σε partners δηλαδή όχι εκτός αν είναι τρελή ανάγκη).
Το "αν είναι καλός ο δρόμος" το έζησα πρόπερσι...
Το google maps δεν κερδίζει ούτε μισό ψίχουλο εμπιστοσύνης, ΠΑΝΤΑ με περνάει από χώμα. Στο Σέσι ήθελα να πάω, δηλαδή μισή ώρα από το σπίτι μου και με πήγε από χώμα, αν δεν είχαμε το jimny ακόμα θα ψάχναμε τον σωστό δρόμο (είναι και λίγο μαλάκας ο κοινοτάρχης που έχει σκορπίσει πινακίδες ο,τι να'ναι).
Ξέρω ότι το garmin το κάνει σε link για να το βλέπεις από υπολογιστή/κινητό, σύνδεση μέσω Bluetooth που είναι λιγότερο ενεργοβόρα (τα δεδομένα είναι πάντα ανοιχτά έτσι και αλλιώς) αλλά δίνει την θέση σου και αλλού (χωρίς να διευκρινίζει που, απλά σε partners δηλαδή όχι εκτός αν είναι τρελή ανάγκη).
Το "αν είναι καλός ο δρόμος" το έζησα πρόπερσι...
Το google maps δεν κερδίζει ούτε μισό ψίχουλο εμπιστοσύνης, ΠΑΝΤΑ με περνάει από χώμα. Στο Σέσι ήθελα να πάω, δηλαδή μισή ώρα από το σπίτι μου και με πήγε από χώμα, αν δεν είχαμε το jimny ακόμα θα ψάχναμε τον σωστό δρόμο (είναι και λίγο μαλάκας ο κοινοτάρχης που έχει σκορπίσει πινακίδες ο,τι να'ναι).
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Για εμένα η φάση ήταν κάνω τον δρόμο που πρέπει ή απλά χαιρετάω και πίσω από την συντομοτέρα. Η ευθύνη καθαρά δική μου αφού για την δική μου πλοήγηση δεν είχα κάνει το σωστό πράγμα (και αυτό που λέμε ότι πρέπει να γίνεται από όλους τους συμμετέχοντες σε βόλτα, να έχουν ιδέα που πάνε χωρίς να εξαρτώνται 100% από πλοηγό). Το ξανασκέφτομαι τώρα και θα μπορούσα στον καφέ ΑΝ είχα προσέξει ότι μαλακίζεται το gps να το κάνω αλλιώς προγραμματίζοντας τις πόλεις σε σειρά, αντιγράφοντας εκ νέου στο app της συσκευής την διαδρομή από το google, θα μου έπαιρνε ένα πεντάλεπτο (τυχαίο το νούμερο, μπορεί και λιγότερο) και θα ήταν ΟΚ μετά. Αλλά μας πήγαν από το χεράκι οι Πελοποννήσιοι και δεν το πρόσεξα. Θα μπορούσα να αράξω σε οποιοδήποτε σημείο πέντε λεπτά και να το κάνω. Από ένα σημείο και μετά έρχεται ζέστη/κούραση και συσσωρεύεται ένα WTF το οποίο μπλοκάρει την ορθή σκέψη. Και είναι σοβαρό μάθημα για το μέλλον.
Δεδομένου ότι πινακίδες υπήρχαν, τις ακολούθησα, έκανα αυτή την διαδρομή που συμφωνήσαμε, δεν υπήρχε λόγος να μην το κάνουν και οι άλλοι ακολουθώντας τις ίδιες πινακίδες. Αν μιλούσαμε για χώμα, για κάποιο "κρυφό περάσμα" ΚΑΤΙ εκτός συνηθισμένου, θα έλεγα ότι έχεις δίκιο. Το "περίμενε κάθε τρία λεπτά σταματημένος" δίπλα στην πινακίδα με το μηχανάκι να βράζει και τα νεύρα τσίτα (ξανα-μανά ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΛΑΘΟΣ η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ταλαιπωρία) δεν είχε νόημα, γυρνώντας σπίτι θα ήμουν σε κίνηση τουλάχιστον. Η πλάκα είναι ότι αν ας πούμε πες γυρνούσα πίσω να τους βρω από τον ίδιο δρόμο, θα πήγαινα πίσω άδικα γιατί δεν μπήκαν ποτέ εκεί που είπαμε, πήγαν από αλλού. Η φάση ήταν λάθος γενικότερα, το μόνο κακό είναι ότι ανησύχησαν.