Ταξίδι στα δύο άκρα της Ευρώπης

[Markas]

Στα ψηλότερα κομμάτια βλέπω παντού λόφους. Με τους ρυθμούς όμως που πάω δεν αργεί το τοπίο να αλλάξει.
Πεδιάδα.

Μαζί με την πεδιάδα αλλάζει και το κλίμα. Αν και αρχίζει το απόγευμα, η ζέστη γίνεται πιο έντονη. Βλέπω και μερικά σκόρπια χωριά και κάστρα αλλά γενικά το τοπίο είναι άδειο από σπίτια και ανθρώπους. Τι στο καλό, για να πάει ο άλλος στο χωράφι του πρέπει να κάνει 50 χλμ και βάλε;

Στον γρήγορο ρυθμό μου, μπαίνει σφήνα μία κάπως απότομη αλλά και σύντομη στάση. Μία καμάρα περνάει πάνω από το δρόμο και ίσα που προλαβαίνω να σταματήσω αρκετά παρακάτω.
Τι είναι αυτό; Το σημείο που περνάει ο Πρώτος Μεσημβρινός, αυτός του Γκρινουιτς του Λονδίνου.

Θαρρώ πως ήδη είμαι αρκετά μακριά από την πατρίδα ε;:confused::confused:

ΥΓ: Τι μου μιλάει ρε ο Μπάρμπας Σπανιόλικα, δε βλέπει την πινακίδα ξένικη; Δε βλέπει τα μπαγκάζια; «Νο πρόμπλεμ μίστερ. Μάι μπάικ ιζ οκ. Θανκ γιου» του λέω, με άφθονες κινήσεις για να του δείξω πως όλα είναι καλά. Φεύγει, μέχρι να καλωδιωθώ, να σου σταματά άλλος ένας. «Νο προμπλέμο, νο προμπλέμο σενιόρ» ψσσσ, αρχίζω να τόχω σιγά σιγά, άντε όμως να φύγω γρήγορα γιατί προβλέπω να συνεχιστεί αυτό. Τρομεροί αυτοί οι Ισπανοί!

​

 

[ktasos]

Hola amigo. Vamos abajo

 

[Markas]

Καιρό είχε να προκύψει κάποιο απρόοπτο, δε νομίζετε; Το ίδιο νόμισε και η μοίρα μου και είπε να παρέμβει λιγάκι πειράζοντας το GPS στο κινητό μου που ενώ είχα αποκτήσει τρομερό ρυθμό και σωστή πορεία, αυτό αποφάσισε να με στείλει σε κάτι επαρχιακούς στο ύψος της Zaragoza.
Ξέρετε, όταν σχεδίαζα το ταξίδι, είχα ένα δίλημμα σε αυτό το κομμάτι. Από Κάννες μέχρι Zaragoza είναι 930 χλμ. Μέχρι Μαδρίτη είναι 1230. Πού να πω «στοπ, αρκετά, ώρα για στάση και ύπνο»; Η ώρα είναι 19:00, έχω βγει από τον εθνικό, έχω μπλέξει-χαθεί, πινακίδες για Μαδρίτη δε βλέπω πουθενά και πρέπει να πάρω μία απόφαση. Βρίσκω ξενοδοχείο Zaragoza ή προσπαθώ να βρω το δρόμο για Μαδρίτη και όπου φτάσω;

​

 

[Markas]

Πιθανότατα ήδη θα ξέρετε την απάντηση εσείς αλλά εγώ τότε ακόμα δεν…
Σύντομα όμως την έμαθα. Μισό μπουκαλάκι εξαιρετικού καταδρομικού καφέ και δύο χούφτες φουντοκοσταφίδες αργότερα, η απόφαση ελήφθη. Στα φρύδια μου η Zaragoza (το μόνο που είδα από αυτήν είναι αυτές οι θλιβερές πολυκατοικίες χτισμένες στη μέση του πουθενά και χωρίς λογική). Στα φρύδια μου το ότι το GPS έχει τρελαθεί και μου λέει ότι νάναι. Στα φρύδια μου ακόμα και το ότι η επόμενη πόλη που έχω γράψει στο Road Book μου είναι η Μαδρίτη και πινακίδα Μαδρίτης δε βλέπω. Θα κινηθώ με το ένστικτο δυτικά κυνηγώντας τον ήλιο που δύει, και όπου φτάσω!

Προχωράω και χώνομαι σε ένα τεραστίων διαστάσεων αιολικό πάρκο. Αυτή η Ισπανία είναι χώρα της μονοτονίας τελικά. Δάσος θες; Πάρε 300 χλμ δάσος. Πεδιάδα; Πάρε 1000 χλμ πεδιάδα. Αιολικό πάρκο; Πάρε 30 χλμ ανεμόμυλους να γυρίζουν.

Τουλάχιστον κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση, εγώ και η λατρεμένη μου BMW ενώ σύντομα…

…σύντομα μπαίνουμε στην εθνική και βλέπουμε και τις πρώτες πινακίδες προς Μαδρίτη. Μεγαλύτερη όμως εντύπωση μου κάνουν κάτι τεράστιες μαύρες φιγούρες Ταύρων, διάσπαρτες στην περιοχή, οι Toros de Osborne.
http://en.wikipedia.org/wiki/Osborne_bull

​

 

[Markas]

Η ώρα νιώθω να περνάει αργά.
Όχι στο ρολόι, στον ήλιο.
Και εγώ, και αυτός, οδεύουμε δυτικά σε μία ξέφρενη κόντρα ποιος θα ξεπεράσει τον άλλον.
Και εκεί που λέω, πάει, τον νίκησα, έτσι όπως πάμε θα φτάσω Ατλαντικό και ακόμα δε θα έχει δύσει, ο δρόμος γυρίζει φουλ δυτικά.

Και αντικρίζω ΑΥΤΟ:

Πού να πας γρήγορα σε αυτές τις συνθήκες;
Τι γυαλιά ηλίου, τι να οδηγάω με το ένα χέρι και με το άλλο να προσπαθώ να σκιάσω τα μάτια μου, τίποτα.

Η επιλογή να σταματήσω δεν υπάρχει. Είμαι πραγματικά στη μέση του πουθενά, έχω να δω πόλη δε θυμάμαι πόσα χιλιόμετρα πριν, ακόμα και τα τελευταία δύο βενζινάδικα που συναντάω έχουν απλά αντλίες καυσίμου και τίποτε άλλο, ούτε Μοτέλ, ούτε καν αέρα να προσθέσω στο μπροστινό που συνεχίζει να χάνει με όλη του την όρεξη.

​

 

[Markas]

Ο ήλιος δύει και, για άλλη μία φορά, είμαι στο δρόμο ακόμα.
Νύχτα οδήγηση στη μέση της Ισπανίας με σκοπό να πάω που;
Να κάνω τι;
Κανένας σκοπός, κανένα σχέδιο, με μαγνήτισε ο δρόμος και πήγα.
Τώρα όμως νιώθω σα να έχω ξυπνήσει από ένα καλό μεθύσι και συνειδητοποιώ πως αρκετά, καλά πέρασα, είναι ώρα να σταματήσω.

​

 

[Markas]

Βρίσκω μία έξοδο από την εθνική που με οδηγεί σε έναν μικρό οικισμό (Alcolea del Pinar) και μία συστάδα μοτέλς, παλιά εργοστάσια μάλλον, στον παράδρομο της εθνικής.
Στο πρώτο δε μου αρέσει η φάτσα του Άραβα ρεσεψιονίστ (που εννοείται μιλάει μόνο Ισπανικά).
Στο δεύτερο δε μου άρεσε η τιμή που μου είπε ο άραβας σερβιτόρος (40 ευρώ για αυτή τη τρώγλη και χωρίς ασφαλές παρκινγκ; Και μιλάει μόνο Ισπανικά, μην επαναλαμβανόμαστε). Τρίτη και φαρμακερή, είναι πια νύχτα και μπαίνω σε αυτό εδώ. Με υποδέχεται μία χαμογελαστή στρουμπουλή Μαροκινή μπαργούμαν.
«Hola μορφωνιά. Παρλάρε Ινγκλέζ; Νο; Παρλάρε alemán; Νο;»
Μούρθε να πω καμία κουβέντα αλλά αυτό το χαριτωμένο χαμογελαστό βλέμμα αγελάδας της κοπελιάς κάτι μου έκανε.
Αρχίζουμε λοιπόν.
Εγώ να παλεύω να τα εξηγήσω με παντομίμα ανακατεμένη με Ελληνο-Αγγλο-Γερμανο-κάτι (ακόμα δεν είχα προλάβει να μάθω Σπανιόλικα καλά) και αυτή να μου απαντάει φαρσί Καταλανικά.
Άντε να κάνεις συνεννόηση.

Άμα υπάρχει καλή διάθεση όμως, υπάρχει και συνεννόηση. Η (τελικά) αξιολάτρευτη στρουμπουλή μπαργούμαν μαζί με την επίσης στρουμπουλή ιδιοκτήτρια με βολέψανε σε ένα πολύ φίνο δωμάτιο και φύλαξαν τη μηχανή σε κλειστή κλειδωμένη αυλή - αποθήκη. Και όλα αυτά για μόνο 25 ευρώ. Νιώθω σα να τους έχω κλέψει οπότε αποφασίζω να κατέβω κάτω για μια μπύρα, έτσι για το καλό και να συνεχίσουμε τη συζήτηση που είχαμε ξεκινήσει νωρίτερα με την κολλητή.

Παραγγέλνω μία μπύρα, κερνάει μεζέ.
Νιώθω τέλεια, μεγάλη χαλάρωση επιτέλους μιλάω και με ανθρώπους, είχα ξεχάσει πως είναι να έχεις μία αξιοπρεπή κουβέντα με επίπεδο.
Βέβαια, στα χαριτωμένα αγνώστου περιεχομένου τιτιβίσματα της κολλητής εγώ απαντάω με ένα μονότονο «si, si» (γυναίκα είναι, δίκιο θα έχει) αλλά τουλάχιστον εισπράττω πολλά ξεκαρδιστικά γέλια εκ μέρους της που μου δείχνουν πως, δε μπορεί, καλά θα τα λέω.
Παραγγέλνω δεύτερη μπύρα, φέρνει μεζεδάκια, κερασμένα πάλι.
Αλλά…; Τι διάολο έχει η μπίρα; Αρχίζω να ζαλίζομαι και να χαχανίζω και εγώ.
Καλύτερα να πάω για ύπνο πριν με κεράσουν καμιά μπύρα ακόμα και δε βρίσκω το δωμάτιο.

Μέχρι να ανέβω στο δωμάτιο είμαι μεθυσμένος πλέον για τα καλά, ναι, με δύο μπύρες!
Πάνω, δοκιμάζω για μία ακόμα φορά να μπω στο wifi ΚΑΙ αυτού του ξενοδοχείου.
ΚΑΙ εδώ, το wifi δε δουλεύει.
Ευτυχώς έχω αγοράσει απεριόριστο roaming με 15 ευρώ και στέλνω ένα μήνυμα στο advride.gr να δουν συγγενείς και φίλοι πως είμαι καλά:

«Αγαπητοι αμιγκος. Ειμαθ καλα. Το ιντερνετ οχι και τοσο. Το WiFi του μοτελ δε δουλευει. Εφτασα σχεδον μαδριτη. Σταματησα με ρη δυση του ηλιου. Ειμαι πιωμενος. Παω να κανω ενα ντουζ γιατι εχω ραντευου Αυριο.
Ps: Εγω μηλαω ελληνικα, αγγλικα γερμανικα. Εγω και κανεις αλλος εδω. Μηλανε γαλλικα, αραβικα, Ισπανικα, καταλονικα. Και συνενοκυμαστε μηλαμε τελεια! Αντε καληνηχτα,!»
​

 

[Markas]

Καληνύχτα, με την ώρα να είναι 23:30 τοπική, ύστερα από δώδεκα+ ώρες οδήγηση, 1100 - κάτι χιλιόμετρα, και μεθυσμένος.

Όμως είμαι Ισπανία, και έτσι νομίζω πως η βαλίτσα μου κέρδισε επάξια το τρίτο της αυτοκόλλητο ταξιδιού, αυτό της Ισπανίας.
Μία ρουφηξιά καφέ ακόμα, στάση, και αργότερα συνεχίζουμε την ιστορία.

​

 

[Markas]

ΤΕΛΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΜΕΡΑΣ
Αύριο πιστεύω, αργά όμως, να καταφέρω να ανεβάσω άλλη μία μέρα. Έχει βόλτα και δε νομίζω να προλάβω να διορθώσω άλλη.

Η επόμενη θα είναι μία συναρπαστική μέρα.Γιατί; Γιατί παραλαμβάνω το κορίτσι μου!
(Και για άλλους λόγους που θα μάθετε αύριο )​

 

[ktasos]

Bueno muchacho. Una Cerveza por favor, por me amigo.
Vamos

 

[ktasos]

Αύριο ραντεβού λοιπόν για παρακάτω. Buenas noches amigo

 

[Markas]

Αύριο ραντεβού λοιπόν για παρακάτω. Buenas noches amigo

Buenas noches amigo...
Είδες, τόχεις και εσύ με τις ξένες γλώσσες, πανεύκολο δεν είναι;

 

[ktasos]

Το χω τρομάρα μου. χαχαχα

 

[tsak8]

Σωραιος.!

 

[ikontop]

Ωραία περιγραφή, σαν να είμαστε εκεί!

 

[The Doctor]

Μπράβο Νίκο, καιρό είχα να διαβάσω κάτι και να μπω στην πρίζα...

 

[Markas]

Μπράβο Νίκο, καιρό είχα να διαβάσω κάτι και να μπω στην πρίζα...

Η συμβολή σου με την υποστήριξη και τη gopro ήταν πολύ σημαντική πάντως, να το ξέρεις

 

[Markas]

Ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά σήμερα είχαμε περιπέτειες στην βόλτα με jeep φίλου και πριν λίγο μπήκα στο σπίτι. Η συνέχεια αύριο που θα έχω κάνει και το τελευταίο φινίρισμα

 

[todor]

η αναμονή αξίζει και με το παραπάνω

 

[MOYTPO]

Τα κοριτσια κερασαν μεζε... Ξανακε ρασαν μεζε αλλα εσυ πηγες και εγινες πανιβλακας με δυο μπυρες. Τι να σε πω.... Γυρω γυρω Σαββατο και εκει που εισαι εσυ Κυριακη. Αυτα γιατι δεν τυχαινουν σε μας;;;; Τεσπα. Δωσε αγορι την συνεχεια να γουσταρουμε την ταυρομαχια μου μεσα.