Το βιβλίο των ηρώων του δρόμου

[Slane]

Μετά από λίγο ψάξιμο και μερικές διαβουλεύσεις ο Dejan με τον Predrag βρήκαν ένα εστιατόριο εκεί στην Knez Mihailova όπου αράξαμε, τσιμπήσαμε το τοπικά εδέσματα, ήπιαμε τις μπίρες μας και κουβεντιάσαμε κυρίως περί μοτοσικλετών, του πρόσφατου νατοϊκού πολέμου αλλά και της καθημερινότητας τους. Όλα ήταν πανέμορφα, περνούσαμε πάρα πολύ καλά και γενικά ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι.

O καλός φίλος Dejan είναι το παιδί στα δεξιά

Στη συνέχεια όταν τελειώσαμε ο Dejan με τον Predrag είπαν ότι θα μας πάνε κάπου πολύ όμορφα οπότε σηκωθήκαμε και αρχίσαμε ένα πολύ ωραίο περίπατο

Δύο μεγάλες προσωπικότητες συναντιούνται : Νικολα Τέσλα και Εμμανουήλ Ζαϊμάκης..

Περάσαμε μέσα από ένα πάρκο με αρκετό κόσμο αν και ήταν περασμένες δώδεκα και φτάσαμε στο φρούριο Kalemegdan όπου εκεί βγάλαμε τις δικές μας αναμνηστικές φωτογραφίες

Τώρα προσπαθώ να θυμηθώ πως φόρτωσα τον Dejan να κουβαλάει δυο κράνη αλλά μάλλον για τις ανάγκες της φωτογραφίες συνέβη. Α ρε Dejan θα ανταμώσουμε ξανά που θα πάει..

Κι αφού τελειώσαμε με τις αναμνηστικές φωτογραφίες ήρθε το καλύτερο : Ακριβώς κάτω από το φρούριο Kalemegdan είναι το σημείο που οι ποταμοί Σάβα και Δούναβης σμίγουν. Η ατέλειωτη ομορφιά του σημείου όμως δε μπορεί να αποδοθεί σε φωτογραφίες με το λίγο φως της νύχτας οπότε είπαμε ότι θα ξανάρθουμε αύριο εδώ να το ευχαριστηθούμε

Φεύγοντας από το πάρκο του φρουρίου πέρασε ένα ταξί και ο Dejan έτρεξε να το σταματήσει. Εμείς μπήκαμε μέσα και ο Dejan εξήγησε του κυριούλη που ακριβώς πρέπει να μας πάει. Ήταν εργάσιμη μέρα την επόμενη και οι δρόμοι ήταν ολόαδειοι οπότε μέσα σε λιγότερο από 10’ είχαμε φτάσει στο κατάλυμά μας. Ξυπνήσαμε τον Zeliko να μας ανοίξει και όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο και βγάλαμε παπούτσια καταλάβαμε τη μ@λ@κι@ είχαμε κάνει. Περιμέναμε πως και πως αυτό το βραδύ στο Βελιγράδι να πάμε για disco partisani που λέει και ο Shantel όμως στις δύο παρά το βράδυ είχαμε βρεθεί στο δωμάτιο μας δίχως να το έχουμε ζήσει αυτό. Οι μοτοσικλέτες δεν μπορούσαν με τίποτα να βγουν από το κλειστό παρκινγκ, οι δρόμοι ήταν έρημοι και δύσκολα θα βρίσκαμε ταξί αλλά κυρίως ήμασταν από το μεγάλο ταξίδι, είχαμε φάει πολύ ήλιο και ταλαιπωρία οπότε τα κουράγια για να ψαχτούμε και να κατεβούμε ξανά στο κέντρο ήταν πολύ λίγα. Πειράζει μεν αλλά ας έχουμε αφορμή να ξαναπάμε στο Βελιγράδι..

Συνεχίζεται..

 

[TAKIS04]

οπως και να το κανεις το βελιγραδι εχει πολλα αξιοθεατα (τυπου γλαστρας) να δεις

 

[Slane]

οπως και να το κανεις το βελιγραδι εχει πολλα αξιοθεατα (τυπου γλαστρας) να δεις

Πόσα ξέρεις εσύ..

 

[Slane]

Δευτέρα 11.8.2014

Beograd tour


Dobro jutro iz Beograda! Kαλημέρα από Βελιγράδι.


Το πρωί της Δευτέρας μας βρίσκει ξεκούραστους κι ανυπόμονους να εξερευνήσουμε το όμορφο Βελιγράδι με το φως της ημέρας. Παρατηρώ τα πόδια μου κι έχουν γεμίσει με μεγάλα σπυράκια. Ή έχω κολλήσει ανεμοβλογιά ή μας ρήμαξαν τα κουνούπια. Το πρώτο ενδεχόμενο απορρίπτεται αφού την έχω περάσει οπότε σίγουρα πρόκειται για το δεύτερο. Το ίδιο και ο Παύλος. Για αυτό λοιπόν καλέ μου φίλε όταν θα πας στο Βελιγράδι φρόντισε να έχεις κάποια προστασία γιατί τα σέρβικα κουνούπια είναι πολύ αιμοβόρα διαφορετικά μπορεί να χρειαστείς μετάγγιση αίματος

Η αυλή του hostel του Ζέλικο

Το hostel του Ζέλικο δεν προσέφερε πρωινό οπότε πεταχτήκαμε στην γειτονική Pekara (τυροπιτάδικο – φούρνος στα σέρβικα) και λύσαμε το πρόβλημα. Το περασμένο βράδυ όταν κουβεντιάζαμε με το Ζέλικο και τους φίλους του για το τι αξίζει να δούμε στο Βελιγράδι το πρώτο που μου είπαν ήταν Avala tower. Είχα διαβάσει κάτι λίγα πράγματα στο lonely planet και στο trip advisor για το Βελιγράδι και τα must-see που έχει αλλά αυτό πρώτη φορά το άκουγα. Κανένας πύργος των περασμένων αιώνων σκεφτήκαμε. Ετοιμαστήκαμε ο Παύλος έβαλε το gps και μας έδειξε ότι ήταν λίγο περισσότερο από 15 km έξω από το Βελιγράδι. Ξεκινήσαμε και σε 20’ φτάσαμε απροβλημάτιστα στην περιοχή .


Τα τελευταία 2-3 km για να ανέβεις στο ύψωμα του Avala tower ήταν πραγματικά απολαυστικά. Ο αγαπημένος στους περισσότερους από εμάς στριφτερός, φιδίσιος δρόμος μέσα σε πυκνή βλάστηση και χωρίς κίνηση μια και ήταν πρωινό Δευτέρας.

​

Για κοιτάξτε λίγο απ’ εδώ!

Φτάνοντας διαπιστώνουμε ότι ο πύργος δεν είχε καμία απολύτως σχέση με αυτό που είχαμε στα μυαλουδάκια μας. Η πρώτη εικόνα περισσότερο σε διαστημικό σταθμό σε παραπέμπει

Τι είναι λοιπόν αυτός ο πύργος; Ο πύργος Avala είναι ένα κτίριο τηλεπικοινωνιών που έχει ύψος 204,5 μέτρα και βρίσκεται στην περιοχή Avala περιφερειακά του Βελιγραδίου. Φυσικά καταστράφηκε (σιγά μη τον άφηναν) κατά τη διάρκεια των Νατοϊκών βομβαρδισμών του 1999.


Το μέγεθος είναι που μετράει..

Είναι ο ψηλότερος πύργος όχι μόνο στη Σερβία αλλά και σε ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο. Το 2004 το Radio Television Serbia ξεκίνησε μια σειρά από δραστηριότητες ώστε να συγκεντρωθούν πόροι και το κτίριο να φτιαχτεί ξανά στο ίδιο σημείο

Ο πύργος αυτός καταστράφηκε στις 29 Απριλίου 1999 από τους βομβαρδισμούς και ο σκοπός ήταν να πάψει να εκπέμπει το Radio Television Serbia. Ο πύργος Avala ήταν ένα σύμβολο υπερηφάνειας αλλά και ορόσημο όχι μόνο για το Βελιγράδι και τη Σερβία αλλά και ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία. Ήταν ένα από τα τελευταία κτίρια που καταστράφηκαν πριν από τη λήξη των νατοϊκών επιχειρήσεων. Τα καλόπαιδα του ΝΑΤΟ χρησιμοποίησαν μια ειδικά κατασκευασμένη βόμβα και η έκρηξη ήταν μια από τις ισχυρότερες αυτού του ηλίθιου πολέμου.

Αν ποτέ βρεθείς στο Βελιγράδι κι έχεις αρκετό χρόνο αξίζει μια επίσκεψη. Σε μια καθαρή μέρα από εκεί ψηλά μπορείς να δεις περισσότερο από τη μισή Σερβία

Το Βελιγράδι από ψηλά

Έπεσε πολύ photo – shooting

Ήπιαμε τα καφεδάκια μας και φύγαμε καθώς είχαμε πολλά να δούμε κατά τη διάρκεια της ημέρας

 

[Slane]

Κατά στην επιστροφή μας στο κεντρικό Βελιγράδι είχαμε ένα απρόοπτο και χάρη σε αυτό γνωρίσαμε άγνωστες γειτονιές του περιφερειακού Βελιγραδίου και τα σοκάκια τους. Το gps του Παύλου έπαθε κοκομπλόκο, έδειχνε ότι να ναι και μας έκανε κύκλους σε μια περιοχή περνώντας μας μέσα από πολύ μικρά στενά. Χάσαμε πάνω από μια ώρα. Τελικά χρησιμοποιώντας την σήμανση των δρόμων αλλά και τις υποδείξεις μιας νοικοκυράς που μας ξεστράβωσε, με λίγη καθυστέρηση και όχι πολύ δυσκολία βρεθήκαμε στο επόμενο “αξιοθέατο” που είχαμε επιλέξει να δούμε, το βομβαρδισμένο υπουργείο άμυνας των Σέρβων από τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς

Φτάνοντας παρκάραμε στο πεζοδρόμιο ενός δημόσιου κτιρίου και με το φόβο της κλήσης για παρκάρισμα κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για φωτογράφιση

Το κτίριο του σερβικού υπουργείου άμυνας που θεωρείτο ένα αριστούργημα της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής χτυπήθηκε στις 7 Μαΐου του 1999 κατά τη διάρκεια των νατοϊκών επιχειρήσεων

Κατασκευάστηκε το 1963 και σκόπιμα χωρίζεται στα δύο από τη λεωφόρο Nemanjina για να θυμίζει το φαράγγι του ποταμού Sutjeska όπου εκεί έγινε μια από της αποφασιστικότερες Γουγκοσλαβικές μάχες κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου

Ο νατοϊκός βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κοσσόβου. Η επιχείρηση δεν είχε την έγκριση των Ηνωμένων Εθνών και του συμβουλίου ασφαλείας και διήρκεσε από το Μάρτιο του 1999 έως τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Χρησιμοποιούσαν κυρίως μεγάλης κλίμακας αεροπορικές επιδρομές από μεγάλο υψόμετρο για να καταστρέψουν στρατιωτικές υποδομές και όχι μόνο αλλά ευτυχώς δεν χρησιμοποιήθηκαν επίγειες δυνάμεις καθώς το ΝΑΤΟ επιθυμούσε να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο της απώλειας δυνάμεων αλλά και την κοινωνική κατακραυγή

Το συγκεκριμένο κτίριο είναι το πιο διάσημο απομεινάρι του πολέμου. Το οικόπεδο – φιλέτο έχει αρχίζει να καθαρίζεται ώστε να κατασκευαστεί ένα πολυτελές ξενοδοχείο από τον οργανισμό του DonaldTrump

 

[Slane]

Επόμενος προορισμός ο καθεδρικός του Αγίου Σάββα που ήταν εκεί κοντά

Ο ναός του Αγίου Σάββα είναι μια σέρβοορθόδοξη εκκλησία η οποία θεωρείται ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ναός και είναι στη λίστα με τους μεγαλύτερους σε ολόκληρο τον κόσμο. Φτιάχτηκε αποκλείστηκα από δωρεές και είναι από τα πιο επιβλητικά κτίρια της πόλης

Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στον Άγιο Σάββα τον ιδρυτή της σέρβοορθόδοξης εκκλησίας που ήταν μια πολύ σημαντική προσωπικότητα για τη Σερβία του μεσαίωνα. Το κτίριο κατασκευάστηκε εκεί που ο βεζίρης Sinan πασάς έκαψε τα λείψανα του Αγίου.

Ο ναός από την πλαϊνή πλευρά

Κι εκεί που βλέπαμε κάτι εντυπωσιακό από έξω μέσα το ξενέρωμα.. Είναι ένα γιαπί

Στο 1895, περίπου 300 χρόνια μετά το κάψιμο της σορού του Αγίου Σάββα από τους Οθωμανούς ιδρύθηκε μια οργάνωση με σκοπό την κατασκευή ενός ναού προς τιμήν του

Στην αρχή έφτιαξαν μια μικρή εκκλησία την οποία αργότερα τη μετακίνησαν ώστε να κατασκευάσουν τον επιβλητικό αυτό καθεδρικό ναό

Σίγουρα θα περάσουν πολλές δεκαετίες μέχρι να τελειώσει αυτό το μεγάλο έργο

 

[Slane]

Επόμενο must-see ήταν το μουσείο του Νίκολα Τεσλα το οποίο και αυτό βρίσκεται εκεί κοντά

Ο NikolaTesla ήταν ένας εξέχων σέρβος εφευρέτης, μηχανικός και μελλοντολόγος που έγινε διάσημος για τη συνεισφορά του στην εφαρμογή του εναλλασσόμενου ρεύματος και όχι μόνο. Το 1884 μετανάστευσε στη Νέα Υόρκη ώστε να εργαστεί δίπλα στον Thomas Edison

Ήταν αναμφισβήτητα από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες και επιστήμονες του περασμένου αιώνα όχι μόνο για τη Σερβία αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Φέρεται ότι σχεδίαζε και ήταν πολύ κοντά στο να θέσει σε εφαρμογή την δωρεάν παροχή ενέργειας από φυσικούς, εναλλακτικούς πόρους για κάθε κατοικία αλλά και επιχείρηση ή εργοστάσιο σε ολόκληρο τον πλανήτη αλλά τα διάφορα συμφέροντα που διακυβεύονται στον τομέα αυτό φυσικά δε τον άφησαν.


Μερικά από τα όργανα που χρησιμοποιούσε

Το μουσείο αυτό είναι αφιερωμένο στο να τιμήσει και να εκθέσει τη ζωή και την εργασία του Nikola Tesla και φιλοξενείται στη βίλα που είδατε παραπάνω η οποία κατασκευάστηκε το 1927. Στη δεκαετία του 50 ο ανιψιός του Sava Kosanovic και ο δικηγόρος του Philip Whitenberg μετά από πολλές προσπάθειες κατάφεραν να φέρουν το υλικό για το μουσείο από τη Νέα Υόρκη στο Βελιγράδι

Πάντως αν και μέσα σε αυτό υπάρχουν περισσότερα από 160.000 έγγραφα, πάνω από 2000 βιβλία και εφημερίδες, πάνω από 1200 τεχνικά εκθέματα, περισσότερες από 1500 φωτογραφίες και περισσότερα από 1000 σχέδια, εργαλεία και συσκευές του κάθε άλλο παρά μας εντυπωσίασε. Το είχαμε γυρίσει σε 5’ και θεωρούμε ότι για ένα τέτοιο κορυφαίο επιστήμονα δεν είναι αρκετό

Είχε φτάσει αργά μεσημέρι όμως κι έπρεπε να κάνουμε κονέ για φαγητό. Στο δρόμο μας βλέπουμε ένα shopping mall οπότε μπουκάρουμε μέσα

Τα malls είναι παντού πανομοιότυπα και μόνο το μέγεθος αλλάζει

Κάτι πεινασμένα παλικάρια

​

Κι επειδή μας έπιασε και μια υπογλυκαιμία στο τέλος..

 

[Slane]

Ξεκουραστήκαμε λίγο όμως και μετά από λίγο την κάναμε για την Ada Ciganlija

H Ada Ciganlija ή Lake Ada είναι μια τεχνητή παραλία που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Sava. Οι Σέρβοι έχουν εκμεταλλευτεί το κεντρικό της τοποθεσίας της και την μετέτρεψαν σε μια δημοφιλέστατη ζώνη ψυχαγωγίας η οποία έχει γίνει γνωστή για τις παραλίες της αλλά και τις αθλητικές της εγκαταστάσεις όπου ειδικά το καλοκαίρι μπορεί να έχουν 100.000 επισκέπτες ημερησίως ή 300.000 μέσα σε ένα σαββατοκύριακο

Στις όχθες έχουν ρίξει αμμοχάλικο ή σε ορισμένα σημεία απλά υπάρχει μπετό από όπου και κολυμπάει ο κόσμος

Κι όπως βλέπεις μιλάμε και για τις δύο όχθες

Βέβαια μετά από την χθεσινή καταιγιστική παρέλαση αιθέριων παρουσιών στην Knez Mihailova ήμασταν προετοιμασμένοι για να δούμε κάτι αντίστοιχο αλλά δυστυχώς ελάχιστα από αυτά τα αψεγάδιαστα πλάσματα ήταν εκεί. Έβλεπες περισσότερο μαντράχαλους, οικογένειες με τα παιδιά τους και χούφταλα

Το μέρος είναι κατάλληλο για αθλητικές δραστηριότητες και αναψυχή

Κάτι γεροντάκια στο βάθος παίζουν ντόμινο κι έχουν και εξέδρα

Με υπερηφάνεια σας παρουσιάζουμε τους αδερφούς Κατσάμπα της Σερβίας..

Masculine ..

Η ζέστη πάντως μας έχει ξεκάνει και σήμερα. Για πολλά υγρά μιλάμε

Τα ντους ήταν μια έξυπνη διαφήμιση εταιρίας εμφιαλωμένου νερού

 

[Slane]

Φύγαμε για τον επόμενο προορισμό, το φρούριο Kalemegdan που είχαμε επισκεφτεί με τους Σέρβους φίλους μας την προηγούμενη και θέλαμε να το φωτογραφίσουμε με το φως της ημέρας.

Το κάστρο του Κalemegdan είναι η καρδιά και το παλαιότερο τμήμα της αστικής περιοχής του Βελιγραδίου. Για πολλούς αιώνες ο πληθυσμός ήταν συγκεντρωμένος μόνο μέσα στα τείχη του φρουρίου

Από τα πρώτα πράγματα που αντικρίσαμε στο εσωτερικό του κάστρου ήταν κάποια γήπεδα μπάσκετ! Η σχολή των Πλάβι δεν είναι τυχαία, και ακόμα και στο εσωτερικό του φρουρίου υπάρχουν γήπεδα. Τα συγκεκριμένα ήταν της ακαδημίας του Ερυθρού Αστέρα

Αμέσως μετά οι Σέρβοι έχουν μια μεγάλη, υπαίθρια έκθεση με άρματα, πυροβόλα όπλα και άλλα συναφή. Ο πολεμοχαρής κύριος που βλέπετε παρέμεινε κι έβγαλε πραγματικά αμέτρητες φωτογραφίες όλων των αρμάτων και των πυροβόλων ανφάς, προφίλ, από μπροστά, από πίσω, ανάσκελα και μπρούμυτα

Οι Σέρβοι είναι ένας πολυβασανισμένος λαός που η κάθε του γενιά στα τελευταία χρόνια έχει βιώσει και ένα πόλεμο

Μιλάμε για πολλά άρματα

Σε εμένα και στον Παύλο όλα αυτά δε μας ενδιέφεραν και πολύ οπότε προχωρήσαμε πιο μέσα

Εδώ η πλάκα αυτή μνημονεύει τους υπερασπιστές του Βελιγραδίου που τον Ιούλιο του 1456 με επικεφαλή τον Janko Hunjadij πέτυχαν μια επιφανή νίκη εναντία στους Οθωμανούς

Παρακάτω η ομορφιά του πράσινου στο πάρκο σε έκανε να ξεχάσεις οτιδήποτε σχετίζεται με πόλεμο

 

[Slane]

Είχαμε αφήσει το Μάνο να φωτογραφίζει τα άρματά του ανενόχλητος κι εμείς είχαμε κάτσει όπως φαίνεται στην άκρη του τείχους παρέα με πολλούς Σέρβους αλλά αν παρατήρησες τα πόδια μας κρέμονταν στο κενό. Μετά από λίγα λεπτά ακούστηκε το σφύριγμα ενός αστυνομικού ο οποίους μας είπε ευγενικά ότι μπορούμε να καθόμαστε στο τείχος και να απολαμβάνουμε τη θέα αλλά χωρίς να κρέμονται τα πόδια μας κάτω

​

Συμμορφωθήκαμε λοιπόν με την υπόδειξη του όφισερ και μείναμε να βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα. Σίγουρα ήταν από τα καλύτερα που έχω δει στη ζωή μου

Κάτω ακριβώς από τα τείχη του φρουρίου σμίγουν οι ποταμοί Σάβα και Δούναβης σχηματίζοντας ένα πραγματικό υπερθέαμα

Η πρώτη αναφορά για το κάστρο του Kalemegdan που βρέθηκε ήταν κάπου στον τρίτο αιώνα π.Χ.και σχετίζεται με μια Κέλτικη φυλή. Αργότερα πέρασε στην κατοχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αλλά μεταξύ των ετών 378 και 441 μ.Χ. υπέστη βαρύτατες καταστροφές από τις επιδρομές των Γότθων και των Ούννων. Ο Ιουστινιανός το 535 μΧ. το ξαναέφτιαξε για τη Βυζαντινή αυτοκρατορία

Παρένθεση, νομίζω ότι είναι η καλύτερη φωτογραφία του ταξιδιού..

Το παίρνω πίσω, αυτή είναι η καλύτερη φωτογραφία του ταξιδιού

 

[Slane]

Αυτός είναι ο ποταμός Σάβα όπου μετά την στροφή του δεξιά είναι οι παραλίες που ήμασταν πριν

Μετά από λίγο ήρθε και ο Μάνος που είχε τελειώσει τη φωτογράφιση του κάθε άρματος από 36 φορές

Κάποιοι επιφανείς Σέρβοι του παρελθόντος

Και ο κύριος που βλέπετε από την πίσω μεριά είναι ο Pobednik ή Victor, ένα άγαλμα το οποίο κατασκευάστηκε για να τιμά τη νίκη των Σέρβων επί των Οθωμανών και της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων αλλά και του Πρώτου Παγκόσμιου. Εκείνη την εποχή τα ποτάμια ακριβώς από κάτω ήταν το φυσικό σύνορο μεταξύ της τότε Σερβίας και της Αυστροουγγαρίας. Ο Ιβάν Μέστροβιτς που φιλοτέχνησε το άγαλμα φρόντισε να το τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο ώστε τα αχαμνά του Βίκτορα να κοιτάζουν προς τη μεριά των εχθρών όπως μας είπε την προηγούμενη ο Ντέγιαν

Αν και απόγευμα Δευτέρας είχε πολύ κόσμο

​

Το δικό τους κελί 33..

 

[Slane]

Πήρε να σουρουπώνει οπότε και εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής στις μοτοσυκλέτες μας. Φτάνοντας στην είσοδο που είχαμε αφήσει τις καλές μας, μας περίμενε μια έκπληξη. Τρεις μοτοσικλέτες με ελληνικές πινακίδες ήταν δίπλα στις δικές μας. Την αράξαμε κανένα εικοσάλεπτο εκεί αλλά δυστυχώς δεν είδαμε τους αναβάτες τους

Η μοτοσικλέτα του Παύλου προσφέρεται και για ανάκλιντρο ψυχανάλυσης. Εδώ ο ασθενής μας μιλά για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια..

Με αυτά και με αυτά μας βρήκε η νύχτα. Η τελευταία μας βόλτα στο κέντρο του Βελιγραδίου

Αν και βράδυ Δευτέρας φουλ ζωντάνια

Κάπου στην πλατεία Trg Republike βρεθήκαμε με τον Dejan για ένα τελευταίο ποτάκι παρέα. O Dejan έχει ταξιδέψει αρκετές φορές στη Ρουμανία. Μας άρεσε η ιδέα να μπούμε στη χώρα αυτή και να κάνουμε μια παραδουνάβια διαδρομή από Kladovo, να βγούμε στο Novaci και μετά να περάσουμε Transalpina αλλά μας είπε ότι μονοήμερο δεν έβγαινε. Οπότε μείναμε στο αρχικό πλάνο που δεν έμοιαζε και τόσο ωραία διαδρομή.

Ψωνάρες..

Αποχαιρετήσαμε τον καλό φίλο Dejan ευχαριστώντας τον για τις πολύτιμες συμβουλές του και με την υπόσχεση να ανταμώσουμε ξανά σύντομα. Περάσαμε τόσο όμορφα στο Βελιγράδι που μας περνούσε από το μυαλό να αφήσουμε όλα τα άλλα και να ξοδέψουμε όλες τις μέρες μας εκεί. Τελικά όμως το κονκλάβιο αποφάσισε to stick to the plan.

Βελιγράδι δε σου λέμε αντίο αλλά εις το επανειδίν..

​

Συνεχίζεται..

 

[Phoenix]

Εύγε !!!!

 

[Phoenix]

Και σε πληροφορώ ότι εκεί εζησα 6 χρονια συναπτά !!!!!!!!!!!!!!!
Ziveli !!!!!!!!!!!

 

[Slane]

Τρίτη 12.8.2014


Βελιγράδι – Vrsac – Timisoara– Sibiu 441km

H μέρα μας βρίσκει στις 8.00 το πρωί στο πόδι. Πρώτο πράγμα φυσικά η επίσκεψη στην Pekara της γειτονιάς. Τσακίσαμε κάτι ζαμπονοτυρόπιτες και κάτι κρουασάν κι επιστροφή για να πακετάρουμε και να φορτώσουμε. Χαιρετίσαμε το Zeliko και ξεκινήσαμε. Ο Ντέγιαν μας είχε πει ότι το Vrsac (Βρρρσατς) είναι μια όμορφη πόλη οπότε είχαμε αποφασίσει να κάνουμε μια μπούκα εκεί για καφεδάκι. Σε μια ώρα περίπου είχαμε φτάσει

Τυπική σερβική πόλη

Αν έχεις πάει στο Νόβι Σαντ και στο Βελιγράδι όλα σου φαίνονται ανιαρά

Ένα κρατικό κτίριο

Αποθανατίσαμε και από μακριά την εκκλησία του Αγίου Γεράρδου, μάρτυρα της καθολικής εκκλησίας (η άχρηστη πληροφορία της ημέρας..)

​

Έχει και αυτή τα δικά της βαριά κτίρια

Μπαίνοντας στην κεντρική πλατεία κάναμε και μια γνωριμία με τον συμπαθέστατο αυτό κυριούλη που κάτι είχε να μας προσφέρει

Βρήκαμε ένα σκιερό μέρος και την αράξαμε για καφέ στο βάθος

Ήθελα ένα καλό καφεδάκι για να παραμείνει το μάτι ανοιχτό στη ζέστη. Παράγγειλα κρύο καφέ και μου έφερε ένα νερόπλυμα που είχε μέσα μια μπάλα παγωτό

Την αράξαμε μισή ωρίτσα, επιστρέψαμε στις καλές μας και μετά από λίγα λεπτά βρισκόμασταν στο τρίτο πέρασμα συνόρων του ταξιδιού. Αφήναμε πίσω τη Σερβία με μελαγχολία

 

[Slane]

Και μπαίναμε στη χώρα που θα μέναμε 4 βράδια από το ταξίδι

Στο Ρουμάνικο συνοριακό φυλάκιο ήταν μια Ρουμάνα νάρα (δε θέλω χυδαιότητες, από το γκομενάρα) υπάλληλος και στη χαρτούρα που μας το έπαιξε λίγο ιστορία. Τες πα να μην τα πολυλογώ λίγο μετά τις 2 φτάσαμε στην Τιμισοάρα

Η Τιμισοάρα είναι η πόλη #3 σε πληθυσμό στη Ρουμανία σύμφωνα με την απογραφή του 2011 με πληθυσμό 319.279 κάτοικους. Από αυτούς το 87 % περίπου είναι Ρουμάνοι ενώ έχει αρκετούς Ούγγρους, Γερμανούς, Σέρβους αλλά και Ουκρανούς

Η ύπαρξή της πρωτοαναφέρεται περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα της οποίας η περιοχή είχε κατακτηθεί από το βασίλειο της Ουγγαρίας κάπου τα 200 χρόνια προγενέστερα. Φυσικά κι αυτή δε γλίτωσε από τα χέρια των Οθωμανών η οποίοι την άλωσαν και παρέμεινε κάτω από την κατοχή τους για περίπου 160 χρόνια. Στην πρόσφατη ιστορία η Τιμισοάρα δοκιμάστηκε κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο από τους βομβαρδισμούς τόσο των συμμάχων όσο και των Γερμανών

Στην επανάσταση κατά του Τσαουσέσκου έζησε τότε τις πολύ γνωστές μαζικές διαδηλώσεις Από το μικρό δείγμα που πήραμε τη συμπάθησα αρκετά, μου φάνηκε πως είχε τη δική της γοητεία.

Με τα δικά της κλασσικά κεντροευρωπαϊκά κτίρια

Αρκετά όμορφο το κέντρο της

Κτίριο του εθνικού θεάτρου

 

[Slane]

Έντονη, ελληνική, επιχειρηματική παρουσία και εκεί

Εδώ ο ιδιοκτήτης της καφετέριας έχει τη δική του κλοπιραϊτ πατέντα για δροσιά

Επιφανής ρουμάνος με μύστακαν τσιγκελωτόν

Έχει και καλούς κηπουρούς. Μερακλίδικα πράγματα

​

Αυτή η λύκαινα μου έκανε εντύπωση γιατί αν δεν κάνω λάθος ένα ίδιο άγαλμα έχουν και στη Ρώμη

Βασικά δεν είχαμε ιδέα πως είναι η ισοτιμία Λεϊ και ευρώ οπότε μπούκαρα σε μια τράπεζα και κοίταξα το φωτεινό πίνακα. Είχε μεσημεριάσει και μας έχει πιάσει πείνα. Η πλατεία είχε πολλά εστιατόρια όμως ήταν πολύ τουριστικά και εγώ επέμενα να πάμε σε άλλη λύση.

Κάπου κοντά στην εκκλησία αυτή ξαφνικά ακούω άπταιστα ελληνικά! Γυρνάω πίσω μου και βλέπω έναν έλληνα παπά με τη γυναίκα του και την κορούλα τους. Ο τύπος δεν έφερνε και πολύ στους δικούς μας ιερωμένους, πιο πολύ έμοιαζε στον πάτερ γκομένιο του Μουστάκα. Άρπαξα την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε που θα πάμε καλά. Η γυναίκα του μας είπε στο Studenski, όπου βρίσκεται και η πανεπιστημιούπολη της περιοχής

Δε θυμάμαι τι μεσολάβησε αλλά τελικά επιλέξαμε τη βολικότατη λύση του εμπορικού κέντρου. Παρκάραμε στο παρκινγκ του και την κάναμε ταράτσα σε ένα από τα πολλά εστιατόρια του

 

[Slane]

Μετά λίγη ώρα ξεκινήσαμε για το τρίτο και τελευταίο μέρος της διαδρομής της μέρας, από την Τιμισοάρα για το Sibiu

Ευχάριστη, στριφτερή διαδρομή στο περισσότερο μέρος της

Αλλά με χάλασαν τα πολλά σκουπίδια που είχαν στην άκρη τους οι δρόμοι στα περισσότερα σημεία της

Είχε φτάσει απόγευμα και περνούσαμε από την πόλη Deva όπου και σταματήσαμε για έναν τελευταίο ανεφοδιασμό πριν να φτάσουμε στον τελικό προορισμό της ημέρας. Η κούραση ζωγραφισμένη στα μάτια του

Ώσπου μετά από κάτι περισσότερο από μια ώρα είχαμε φτάσει στο Sibiu

 

[Slane]

Βρήκαμε εύκολα το κατάλυμα μας. Ώσπου να ρίξουμε λίγο νερό πάνω μας και να ξεκουραστούμε είχε νυχτώσει. Ο ιδιοκτήτης της πανσιόν που μέναμε ήταν λίγο ιστορία. Μας είπε ότι η κεντρική μεγάλη πόρτα του καταλύματος κλείνει στις 8.30 και από τότε και μετά θα μπορούσαμε να φύγουμε μεν αλλά χωρίς τις μοτοσικλέτες. Μικρό το κακό, σε λιγότερο από 100 μέτρα υπήρχε πιάτσα ταξί. Βγήκα πρώτος στην αυλή της πανσιόν ώσπου να ετοιμαστούν και οι έτεροι δύο καππαδόκες όπου εκεί άκουσα γνώριμους μουσικούς ήχους. Ήταν ένα ζευγάρι γερμανών με τα παιδιά τους που έπαιζαν και άκουγαν Τερζή! Πιάνω την κουβέντα μαζί τους γιατί πίστεψα ότι ή θα έχουν έλληνες συγγενείς ή θα έχουν ζήσει στην Ελλάδα. Τίποτα από τα δύο δεν συνέβαινε, ο τύπος είχε ανακαλύψει τον Πασχάλη Τερζή από το youtube, είχε κολλήσει, είχε βρει μερικά cd του τα οποία άκουγε συνέχεια!

Μετά από λίγο πήραμε ταξί με τα παιδιά και κατεβήκαμε στο κέντρο της μικρής αυτής πόλης όμως οι πρώτες εικόνες του κέντρου της θύμιζαν σκηνικό από ταινία τρόμου

Κι όσοι δεν πιστεύετε στις δοξασίες για τον κόμη Δράκουλα εμείς τον πετύχαμε μπροστά μας

Για πάμε από δω

Κι άλλη γέφυρα μυστηρίου

Ευτυχώς η διάθεση όλων μας ήταν πολύ καλή γιατί όλες αυτές οι εικόνες ήταν ικανές να επηρεάσουν αρνητικά

​

 

[Slane]

Μετά από λίγο φτάσαμε στο κέντρο αφού περάσαμε τα τείχη όπου και τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά

Εκεί πραγματικά υπήρχε πάρα πολύ ζωή

Το Sibiu είναι μια μικρή πόλη της Τρανσυλβανίας με πληθυσμό γύρω στις 137.000 και βρίσκεται 215 km βορειοδυτικά του Βουκουρεστίου. Η πόλη αυτή είναι από τα σημαντικότερα πολιτιστικά κέντρα της Ρουμανίας και το Forbes την κατατάσσει μέσα στις 8 πιο ειδυλλιακές πόλεις για να ζει κανείς

Έχει κι αυτό τα κλασσικά κεντροευρωπαϊκά κτίρια

Και τη δική του ιστορία στο μεσαίωνα

Δυστυχώς το πολύ φορτωμένο πρόγραμμα της Ρουμανίας μας επέτρεψε να το δούμε μόνο νύχτα

Κάτι ελληνικό θα βρεις παντού

Όπως και ελληνικές επιχειρήσεις