Συνεχίσαμε και περάσαμε την Curtea de Arges και κάπου λίγο μετά την Ramnicu Valcea ο Παύλος που πήγαινε μπροστά ξαφνικά σταματάει στα δεξιά του δρόμου.
“ Κάτι δεν πάει καλά με το gps, εδώ μου δείχνει αναστροφή..” Άντε βγάλε άκρη τώρα. Κάπου εδώ έβγαλα για πρώτη φορά τον κανονικό χάρτη από τη βαλίτσα μου αλλά πάλι δε βγάζαμε άκρη. Και ποιόν να ρωτήσεις; Γύρω μας Ρουμάνοι αγρότες που κανένας δε θα μιλούσε αγγλικά. Βλέπω στην απέναντι πλευρά του δρόμου ένα καλό ζαχαροπλαστείο οπότε κάνω μια μπούκα για βοήθεια. Βλέπω μια κοπέλα που φορούσε στολή οπότε λέω θα βγάλουμε άκρη.
- ”
Hello there. Do you speak English?”
- “
Α little” αποκρίθηκε
- “
From which direction should we go for Novaci and Transfagarasan?”
Έμεινε να με κοιτάει σαν τον ΕΤ τον εξωγήινο και όταν τη ρώτησα δεύτερη φορά με ένα νεύμα της μου έδωσε να καταλάβω ότι ούτε αγγλικά μιλούσε αλλά και δεν είχε ιδέα που ήταν το Novaci και το Transfagarasan.
- “
Μας μάμησες κοπελιά” της είπα μες τα νεύρα σε άπταιστα ελληνικά.
Πήρα από ένα νεράκι για τον καθένα μας αφού πλέον είχαμε κατέβει στα πεδινά και οι θερμοκρασίες ήταν πάλι 35-36 οC να μην ξεχνιόμαστε. Σε αυτές τις περιπτώσεις που χρειάζεσαι πληροφόρηση στο εξωτερικό – γιατί μόνο στην Ελλάδα μιλάνε οι περισσότεροι αγγλικά – ψάχνεις ένα νέο, καλοντυμένο άνθρωπο αν θες να έχεις πιθανότητες να συνεννοηθείς. Ευτυχώς βρέθηκε κάποιος και μας είπε ότι πρέπει να ακολουθούμε τις πινακίδες για Targu Jiu. Τελικά το gps δεν λάθευε, σε εκείνο το σημείο όντως έπρεπε να κάνουμε αναστροφή και να περάσουμε πάνω από μια γέφυρα.
Μετά από λίγο βρίσκουμε και ένα πρατήριο για καύσιμο αλλά λέμε να μην κάτσουμε να φάμε εκεί. Το Novaci που ήταν να περάσουμε μετά φαινόταν μεγάλο οπότε κάτι θα βρίσκαμε να τσιμπήσουμε εκεί σαν άνθρωποι. Τα νεύρα ήταν πραγματικά τεντωμένα κυρίως λόγω της ζέστης αλλά και της ταλαιπωρίας.
Κάπου εκεί κατάλαβα γιατί κάποιοι προτιμούν να ταξιδεύουν μόνοι. Σε ένα τέτοιο ταξίδι ακόμα και η πιο δυνατή φιλία δοκιμάζεται. Ο Μάνος και ο Παύλος ήταν η καλύτερη δυνατή παρέα που θα μπορούσα να έχω, αστέρια χαρακτήρες και αγαπημένοι φίλοι. Όμως σε τέτοιες καταστάσεις, ότι σχέση και να έχεις με τον άλλο μια σπίθα μπορεί να φέρει την καταστροφή που με τη σειρά της μπορεί να φέρει από ένα φραστικό επεισόδιο έως ακόμα και να χαλάσει εντελώς το ταξίδι.
Φτάσαμε στο Novaci και τα παιδιά σταμάτησαν για νερό ενώ εγώ έκανα μια γύρα της κωμόπολης για να βρω κάπου να τσιμπήσουμε
Τζίφος, μηδέν εις το πηλίκο το μόνο που βρήκα ήταν αυτό το café που φυσικά δεν είχε τίποτα απολύτως φαγώσιμο αν και είχε τη δική του πατέντα προηγμένης τεχνολογίας για να έχει δροσιά
Σταματήσαμε σε ένα άλλο βενζινάδικο μπας και βρούμε τίποτα φαγώσιμο αλλά είχε μόνο φιστίκια οπότε αρκεστήκαμε σε αυτά αν και τα στομάχια μας από την πείνα χόρευαν χουλα-χουπ
Πήραμε πάλι τον ανήφορο για την Τransalpina. Κι εκεί αρχίσαμε να το πηγαίνουμε πάλι τάπα αλλά καταλάβαμε ότι αυτό δεν ήταν και ότι εξυπνότερο μπορούσαμε να κάνουμε. Εκεί η ποιότητα της ασφάλτου ήταν πολύ καλύτερη και το επέτρεπε αν ήθελες να παίξεις αλλά να τρέχεις σαν παλαβός και να χάνεις την τόση ομορφιά τριγύρω σου..
Μετά το Novaci περάσαμε από το θέρετρο Ranca και όπως το είδα το χειμώνα εκεί πρέπει να είναι πανέμορφα. Η ώρα πλέον ήταν περασμένες έξι, είχαμε ανέβει υψόμετρο και είχε αρχίσει να κάνει ψύχρα
Η Ranca είναι ένα θέρετρο που έχει πρόσφατα αναπτυχθεί και βρίσκεται στα 1600 μέτρα στους πρόποδες της κορυφής Papusa στα όρη Parang. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα υπάρχουν περισσότερες από 6 πίστες σκι με όλα τα επίπεδα δυσκολίας. Υπάρχουν διάφορα καταλύματα από ξενοδοχεία έως μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις. Τα καταστήματα που έχει η Ranca μπορούν να παρέχουν ότι μπορεί να χρειαστεί κάθε λογής επισκέπτης.
Ωραία φωτογραφία. Μόλις έκανα το κλικ στη φωτογραφική παρατήρησα ότι παραλίγο να επέστρεφα χωρίς μοτοσικλέτα. Παρατήρησε πόσο απέχει ο πίσω τροχός από τον γκρεμό
Πολύ βολική αυτή η μπροστινή θήκη του NC, χωράει μέχρι και ένα full-face κράνος
