36 ΩΡΕΣ 2023-24ο Οδοιπορικό Αντοχής, 5-7/5/2023
- Thread starter amyroukai
- Ημερομηνία δημιουργίας
amyroukai
Big Membered Wunderkind
36ωρο η επιστροφή λοιπόν.
Οι αναβάτες γνωστοί και σωστοί.
Όλα τέλεια εκτός από το μηχανάκι... Τα είπαμε στο άλλο νήμα, ανθρώπινο λάθος τελικά, οπότε διαλέγουμε κάτι άλλο και ο κλήρος πέφτει στο 950. Σχέση σεβασμού αλλά και γνώση ότι θα με ταλαιπωρήσει, αλλά η πιο ρεαλιστική επιλογή και κλείδωσε την Παρασκευή το πρωί.
Πάμε παρακάτ', φτάνει το απόγευμα, πάω να το βάλω μπρος και... ζονκ. ΟΚ, μην απελπίζεσαι, το έχει ξανακάνει, αλλά είναι η ώρα δύσκολη, ο Γιώργος θα περιμένει και το 950 ΔΕΝ θέλει να πάρει μπρος με τίποτα. Με τα πολλά σκάει, οπότε ξέρω ότι θα πάρει "σύντομα", τα καταφέρνει και πάμε για τα ΣΕΑ όπου όντως περιμένει ο Γιώργος και ξεκινάμε, η διαδρομή με λίγο νερό εδώ και εκεί. Φτάνοντας έχει μιά τρύπα στα σύννεφα και μιά πορτοκαλί ακτίνα φωτίζει το χωριό των Καμένων Βούρλων, ξεκάθαρο σημάδι. Φτάνουμε, αποθέτουμε ιματισμό στο δωμάτιο και πάμε για τον μπουφέ, όπου βρεθήκαμε με Ηλία και αργότερα με Απόλλωνα.
Το Μήτσης έχει εκτός από το 36ωρο ένα συνέδριο της ΚΟΝΙ και ένα σχολείο, με τα πιτσιρίκια να κάνουν χαμό, ευτυχώς εμείς είμαστε μακριά, οι άλλοι δύο όχι. Μπυρίτσα στην πισίνα με παραδοσιακούς χορούς καθαρού σκυλάδικου με την ομάδα των καθηγητών να εποπτεύει, μέχρι που η βροχή σταματάει τα δρώμενα και τα παιδιά αποσύρονται, ακολουθούν οι μισοί καθηγητές, λίγο μετά φεύγουμε και εμείς γιατί η ημέρα μεγάλη. Ξενοδοχείο καλό αλλά αντιστοιχούσαν δέκα κουνούπια σε κάθε άνθρωπο, φαγητό καλό και μεγάλη ποικιλία. Δεν θα ήταν σωστό να τραβήξουμε βίντεο αλλά και θα ήταν, ηλικιωμένος τύπος δίπλα μας έφαγε περίπου τα διπλά σε φαγητό από όσο φάγαμε τέσσερις άνθρωποι, τεράστιος αθλητής του πιρουνιού και δεν ήταν χοντρός.
Τέσσερις ώρες ύπνου αργότερα (σαν παιδάκι που περιμένει τον Άγιο Μπιλ και όχι τον άγριο Μπιλ) βρίσκομαι να χαζεύω και να περιμένω την εκκίνηση. Πρωινό και πάμε, καλώς ή κακώς δεν είμαστε από τους πρώτους, μάλλον από τους τελευταίους που φεύγουν. Ακολουθούμε το ίχνος που φτιάξαμε με βάση τις οδηγίες και από την εκκίνηση πάμε για Δομοκό και την πρώτη φωτογραφία. Πετυχαίνω Σπύρο και Άρη και ακολουθούμε (είναι σβέλτοι αναβάτες) και βρίσκουμε στην διαδρομή τον Απόλλωνα και τον Ηλία που είχαν φύγει λίγο πιο νωρίς για να βάλουν βενζίνη, οπότε αφήνουμε τους γρήγορους και συνεχίζουμε σβέλτα μεν, πιο χαλαρά δε και με πιο μεγάλη βεβαιότητα ότι θα κρατήσουμε ρυθμό όλη την ημέρα. Ο επαρχιακός είναι μιά χαρά, περνάμε μέρη που δεν θυμάμαι να έχουμε περάσει τώρα κοντά. Στον Μεσανικόλα μου λέει ο Απόλλωνας ότι έχει ωραίο κρασί, τοπική ποικιλία (είχε και αφίσες γιορτή κρασιού στο χωριό) και μιά ωραία ταβέρνα έξω από το χωριό. Την διαδρομή είδα ότι την ανέβασε ο Μαρίνος, οπότε την ξέρετε. Φτάνουμε Αργιθέα και παίρνουμε τον δεύτερο χάρτη της ημέρας. Περνάμε από Άρτα, τούνελ Κλεισούρας και καταλήγουμε Μέτσοβο για βενζίνη (την... τελειώσαμε πιο μετά) και ξεκινάμε για το τρίτο κομμάτι. Να πω ότι δεν ηθελα να στρίψω από Αργιθέα για Μπάρο θα πω ψέματα, από την λέσχη σε οφ δε ρεκοντ συζήτηση είπαν ότι είχε πέσει η ιδέα αλλά έγινε "σούπα" ο Μπάρος στα σόσιαλ φέτος και δεν ήθελαν μιά από τα ίδια, το καταλαβαίνω. ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΤΕ ΟΣΟΙ ΠΑΤΕ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ.
Το τρίτο κομμάτι έχει κατά μέρος κοινή διαδρομή με αυτήν που είχαμε κάνει με τον Αντώνη. Περνώντας το μέρα, αντι να ψάχνουμε τον δρόμο όπως τότε με τον Τζερόνιμο είναι άλλη εμπειρία, ρυθμοί σωστοί και τα τοπία που περνάμε μαγικά.
Η πρώτη δοκιμασία είναι να κάνεις μιά διαδρομή με κώνους σε 10 δευτερόλεπτα και να περάσεις μπροστά από κάμερα, μάλλον μέτρησα λάθος και δεν βγήκε (πήγα πολύ αργά ενώ θα μπορούσα να την τελειώσω πολύ νωρίς). Συνεχίζουμε στο γνωστό ίχνος και σε μεγάλες ομορφιές, βρίσκουμε στην Κόνιτσα τον Τάσο (Καββαδίας) με τον οποίο κάναμε παράλληλη βόλτα και τα λέγαμε όλο το ΣΚ και φτάνουμε το βράδυ στο ξενοδοχείο στο Νεστόριο. Ωραία δωμάτια, φαγητό αδιάφορο, το πιο ενδιαφέρον που δοκίμασα ήταν η κρεμμυδόπιτα. Μιά μπυρίτσα για την χαλάρωση (έτσι είπαμε το δεν είμαστε πτώμα - που ήμασταν) και ύπνο ακόμα λίγες ώρες.
Η εκκίνηση πρέπει να γίνει πιο νωρίς γιατί οι άλλοι μένουν στην λίμνη Καστοριάς και έχουμε λίγη ώρα ως εκεί, οπότε το πρωινό κλπ είναι λίγο βιαστικά. Η βιασύνη σήμαινε ότι δεν έδεσα σωστά τον σάκο και κάναμε διορθώσεις, λίγη ώρα ακόμα, ψυχολογικά νωρίς το πρωί και με την κούραση δεν μου άρεσε. Ψαράδες η πρώτη φωτό, γυρνάμε πίσω και συνεχίζουμε για Φλωρινα, Έδεσσα και Σέλι. Στην φωτό στο Σέλι πιάνουμε λίγο την κουβέντα με τον ταβερνιάρη που φωτογραφίζουμε, παλιός κάγκουρας (δεν το είπε έτσι, είπε ότι μικροί μας ένοιαζε ποιός θα κάνει την πιο μεγάλη σούζα κλπ) και μου λέει "κάτι στάζει" ναι, το ψυκτικό, είναι ΚΤΜ αν δεν στάξει κάτι είναι λάθος, γελάμε. Γεγονός ότι άκουγα το βεντιλατέρ πιο πολύ από ότι περίμενα λόγω θερμοκρασιών και κίνησης, αλλά δεν ήταν κάτι ανησυχητικό.
Φτάνουμε στο σημείο εκκίνησης του δεύτερου "κρυφού" κομματιού. Μας περνάει από το έργο του υδροηλεκτρικού της Σφηκιάς και μιά ακόμα ενδιαφέρουσα διαδρομή με θέα λίμνες μας περνάει από χωριά ως την Καλαμπάκα. Στην Καλαμπάκα έχει παιχνίδι, να κάνεις αναστροφή χρονομετρημένη, μέσα σε ένα τετράγωνο. Έπρεπε να βγάλω το τανκμπαγκ που έκλεβε γωνία στροφής από το τιμόνι, ίσως μπορούσε να γυρίσει εν κινήσει το μηχανάκι. Πατώντας έξω από το τετράγωνο αλλά χωρίς να δοθεί το φάουλ τον καλύτερο χρόνο τον έκανε ένα Ζ750, πιο παράγκα ούτε σε ντέρμπι αιωνίων.
Από Καλαμπάκα φτάνουμε έξω από την Ελάτη, στάση για καφέ γιατί έχει βαρύνει σώμα και πνεύμα. Ο Θένος είναι σε άλλο χωριό, δεν θα βρεθούμε αυτή την φορά, συνεχίζουμε την διαδρομή μας μέχρι το φράγμα λίμνης Πλαστήρα, φωτό και πάμε μέσω αρκετά ανοιχτής διαδρομής από εκεί και πέρα. Τελευταίο ΣΕΔ που στην αρχή λέω τι στο καλό μπλόκο στο πουθενά, γελάμε με την φάση. Το καφέ είναι διακοσμημένο με κλασικό ροκ ύφος και αφίσες, ρωτάω αν όντως παίζουν ροκ μουσική και η απάντηση μόνο τραπ, πολύ αργά ίσως βάλω λίγο Λεντ Ζέπελιν με απογοητεύει.
Η τελευταία φωτό ήταν η πιο "αχρείαστα" περίεργη της ημέρας. Κάκιστος δρόμος ακόμα και αν είχε φως, το βράδυ ήταν "ας μην πέσουμε στο τέλος". Με αυτά και αυτά υπολογίζαμε ξενοδοχείο κατά τις 9, φτάσαμε λίγο μετά τις 12, χαρούμενοι και κουρασμένοι. Καμένα Βούρλα δεν είχε τίποτα πλην ενός ταχυφαγείου για βραδινό, απογοήτευση λίγο. Επιστροφή με τρολοφωτό στο Μαρτίνο, σπίτι 3:30, μέχρι να κοιμηθώ ξύπνησα για δουλειά. Ελάχιστα πιασμένος αλλά με μεγάλη κόπωση.
Το μηχανάκι...
Γνωρίζουμε όλοι ότι το 990 το θεωρώ απλά κακή μοτοσικλέτα λόγω κινητήρα, τα λεφτά που ζητάνε τα θεωρώ κωμικά. Το 950 δεν έχει αυτό το μειονέκτημα ευτυχώς, έχει όλα τα άλλα του μοντέλου. Και όμως...
Πέρασα εξαιρετικά, δεν θα είχα περάσει καλύτερα αν είχα πάει με το πενφέ, πιθανώς να είχα κουραστεί περισσότερο. Το 950 απλά τρελό εργαλείο στα σφιχτά κομμάτια με τις φουρκέτες, απλά ακλόνητο παντού, το φρένο κινητήρα θεόσταλτο δώρο, αν είχα εργαλεία να σφίξω λίγο αλυσίδα που ήθελε λόγω καινουργίλας θα ήταν και πιο ήπια η μετάδοση. Το γράφω τώρα και σκέφτομαι ότι και εργαλεία να είχα, δεν θα είχα μυαλό να ασχοληθώ και δεν υπήρχε και χρόνος με άνεση και φως. Τελείωσα το εμπρός ελαστικό, κουρεύοντας τα μπιμπίκια της χύτευσης και δεν ένιωσα ποτέ ότι κάνω κάτι "εξαιρετικό", ούτε καν ότι οδηγώ γρήγορα και γίνεται νευρικό. ΜΙΑ φορά τρόμαξα με τα φρένα του, σε λάθος από πολλές απόψεις. Πρώτη φορά ένιωσα ότι μπαίνω γρήγορα σε στροφή, κλείνει και... μπορώ να το σπρώξω πιο χαμηλά και να μείνω στο γκάζι και να στρίψει χαλαρό (εγώ έτσι και έτσι). Πονούσα και δεν βολευόμουν, καθόμουν στην πίσω σέλα με κάθε ευκαιρία, οι κραδασμοί στα πόδια ήταν ενοχλητικοί την δεύτερη ημέρα με την κούραση αλλά σε όλα τα κλειστά κομμάτια ήταν τέλειο. Το ότι χτες δεν είχε αφήσει "κατάλοιπα" πουθενά πλην κάλων από το χούφτωμα στο γκάζι στο δεξί χέρι λέει πολλά. 6.5 λίτρα μέση κατανάλωση, η υψηλότερη της παρέας και άξιζε κάθε σταγόνα.
Και του χρόνου να είμαστε καλά, να είναι και τα παδιά καλά και να ξανασμίξουμε.
Παράπονα δεν έχει; Ναι. Το ροαντμπουκ έπρεπε να είναι Α5 για να χωράει στο τανκμπαγκ. Ξέρω ότι είναι λίγο κάπως, αλλά έπρεπε να υπάρχει μιά πρόβλεψη για φαγητό την Κυριακή, από τις 7:30 στο δρόμο ως τις 12:30 το βράδυ και να βρίσκεις μόνο τυρόπιτες σε μαγαζί είναι λάθος, όχι της λέσχης ακριβώς αλλά οργανωτικό γενικά. Ψείρες δηλαδή, φέτος δεν είχε ψεγάδια.
Αυτά, για τις φωτό θέλω λίγο χρόνο για οργάνωση.
Οι αναβάτες γνωστοί και σωστοί.
Όλα τέλεια εκτός από το μηχανάκι... Τα είπαμε στο άλλο νήμα, ανθρώπινο λάθος τελικά, οπότε διαλέγουμε κάτι άλλο και ο κλήρος πέφτει στο 950. Σχέση σεβασμού αλλά και γνώση ότι θα με ταλαιπωρήσει, αλλά η πιο ρεαλιστική επιλογή και κλείδωσε την Παρασκευή το πρωί.
Πάμε παρακάτ', φτάνει το απόγευμα, πάω να το βάλω μπρος και... ζονκ. ΟΚ, μην απελπίζεσαι, το έχει ξανακάνει, αλλά είναι η ώρα δύσκολη, ο Γιώργος θα περιμένει και το 950 ΔΕΝ θέλει να πάρει μπρος με τίποτα. Με τα πολλά σκάει, οπότε ξέρω ότι θα πάρει "σύντομα", τα καταφέρνει και πάμε για τα ΣΕΑ όπου όντως περιμένει ο Γιώργος και ξεκινάμε, η διαδρομή με λίγο νερό εδώ και εκεί. Φτάνοντας έχει μιά τρύπα στα σύννεφα και μιά πορτοκαλί ακτίνα φωτίζει το χωριό των Καμένων Βούρλων, ξεκάθαρο σημάδι. Φτάνουμε, αποθέτουμε ιματισμό στο δωμάτιο και πάμε για τον μπουφέ, όπου βρεθήκαμε με Ηλία και αργότερα με Απόλλωνα.
Το Μήτσης έχει εκτός από το 36ωρο ένα συνέδριο της ΚΟΝΙ και ένα σχολείο, με τα πιτσιρίκια να κάνουν χαμό, ευτυχώς εμείς είμαστε μακριά, οι άλλοι δύο όχι. Μπυρίτσα στην πισίνα με παραδοσιακούς χορούς καθαρού σκυλάδικου με την ομάδα των καθηγητών να εποπτεύει, μέχρι που η βροχή σταματάει τα δρώμενα και τα παιδιά αποσύρονται, ακολουθούν οι μισοί καθηγητές, λίγο μετά φεύγουμε και εμείς γιατί η ημέρα μεγάλη. Ξενοδοχείο καλό αλλά αντιστοιχούσαν δέκα κουνούπια σε κάθε άνθρωπο, φαγητό καλό και μεγάλη ποικιλία. Δεν θα ήταν σωστό να τραβήξουμε βίντεο αλλά και θα ήταν, ηλικιωμένος τύπος δίπλα μας έφαγε περίπου τα διπλά σε φαγητό από όσο φάγαμε τέσσερις άνθρωποι, τεράστιος αθλητής του πιρουνιού και δεν ήταν χοντρός.
Τέσσερις ώρες ύπνου αργότερα (σαν παιδάκι που περιμένει τον Άγιο Μπιλ και όχι τον άγριο Μπιλ) βρίσκομαι να χαζεύω και να περιμένω την εκκίνηση. Πρωινό και πάμε, καλώς ή κακώς δεν είμαστε από τους πρώτους, μάλλον από τους τελευταίους που φεύγουν. Ακολουθούμε το ίχνος που φτιάξαμε με βάση τις οδηγίες και από την εκκίνηση πάμε για Δομοκό και την πρώτη φωτογραφία. Πετυχαίνω Σπύρο και Άρη και ακολουθούμε (είναι σβέλτοι αναβάτες) και βρίσκουμε στην διαδρομή τον Απόλλωνα και τον Ηλία που είχαν φύγει λίγο πιο νωρίς για να βάλουν βενζίνη, οπότε αφήνουμε τους γρήγορους και συνεχίζουμε σβέλτα μεν, πιο χαλαρά δε και με πιο μεγάλη βεβαιότητα ότι θα κρατήσουμε ρυθμό όλη την ημέρα. Ο επαρχιακός είναι μιά χαρά, περνάμε μέρη που δεν θυμάμαι να έχουμε περάσει τώρα κοντά. Στον Μεσανικόλα μου λέει ο Απόλλωνας ότι έχει ωραίο κρασί, τοπική ποικιλία (είχε και αφίσες γιορτή κρασιού στο χωριό) και μιά ωραία ταβέρνα έξω από το χωριό. Την διαδρομή είδα ότι την ανέβασε ο Μαρίνος, οπότε την ξέρετε. Φτάνουμε Αργιθέα και παίρνουμε τον δεύτερο χάρτη της ημέρας. Περνάμε από Άρτα, τούνελ Κλεισούρας και καταλήγουμε Μέτσοβο για βενζίνη (την... τελειώσαμε πιο μετά) και ξεκινάμε για το τρίτο κομμάτι. Να πω ότι δεν ηθελα να στρίψω από Αργιθέα για Μπάρο θα πω ψέματα, από την λέσχη σε οφ δε ρεκοντ συζήτηση είπαν ότι είχε πέσει η ιδέα αλλά έγινε "σούπα" ο Μπάρος στα σόσιαλ φέτος και δεν ήθελαν μιά από τα ίδια, το καταλαβαίνω. ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΤΕ ΟΣΟΙ ΠΑΤΕ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ.
Το τρίτο κομμάτι έχει κατά μέρος κοινή διαδρομή με αυτήν που είχαμε κάνει με τον Αντώνη. Περνώντας το μέρα, αντι να ψάχνουμε τον δρόμο όπως τότε με τον Τζερόνιμο είναι άλλη εμπειρία, ρυθμοί σωστοί και τα τοπία που περνάμε μαγικά.
Η πρώτη δοκιμασία είναι να κάνεις μιά διαδρομή με κώνους σε 10 δευτερόλεπτα και να περάσεις μπροστά από κάμερα, μάλλον μέτρησα λάθος και δεν βγήκε (πήγα πολύ αργά ενώ θα μπορούσα να την τελειώσω πολύ νωρίς). Συνεχίζουμε στο γνωστό ίχνος και σε μεγάλες ομορφιές, βρίσκουμε στην Κόνιτσα τον Τάσο (Καββαδίας) με τον οποίο κάναμε παράλληλη βόλτα και τα λέγαμε όλο το ΣΚ και φτάνουμε το βράδυ στο ξενοδοχείο στο Νεστόριο. Ωραία δωμάτια, φαγητό αδιάφορο, το πιο ενδιαφέρον που δοκίμασα ήταν η κρεμμυδόπιτα. Μιά μπυρίτσα για την χαλάρωση (έτσι είπαμε το δεν είμαστε πτώμα - που ήμασταν) και ύπνο ακόμα λίγες ώρες.
Η εκκίνηση πρέπει να γίνει πιο νωρίς γιατί οι άλλοι μένουν στην λίμνη Καστοριάς και έχουμε λίγη ώρα ως εκεί, οπότε το πρωινό κλπ είναι λίγο βιαστικά. Η βιασύνη σήμαινε ότι δεν έδεσα σωστά τον σάκο και κάναμε διορθώσεις, λίγη ώρα ακόμα, ψυχολογικά νωρίς το πρωί και με την κούραση δεν μου άρεσε. Ψαράδες η πρώτη φωτό, γυρνάμε πίσω και συνεχίζουμε για Φλωρινα, Έδεσσα και Σέλι. Στην φωτό στο Σέλι πιάνουμε λίγο την κουβέντα με τον ταβερνιάρη που φωτογραφίζουμε, παλιός κάγκουρας (δεν το είπε έτσι, είπε ότι μικροί μας ένοιαζε ποιός θα κάνει την πιο μεγάλη σούζα κλπ) και μου λέει "κάτι στάζει" ναι, το ψυκτικό, είναι ΚΤΜ αν δεν στάξει κάτι είναι λάθος, γελάμε. Γεγονός ότι άκουγα το βεντιλατέρ πιο πολύ από ότι περίμενα λόγω θερμοκρασιών και κίνησης, αλλά δεν ήταν κάτι ανησυχητικό.
Φτάνουμε στο σημείο εκκίνησης του δεύτερου "κρυφού" κομματιού. Μας περνάει από το έργο του υδροηλεκτρικού της Σφηκιάς και μιά ακόμα ενδιαφέρουσα διαδρομή με θέα λίμνες μας περνάει από χωριά ως την Καλαμπάκα. Στην Καλαμπάκα έχει παιχνίδι, να κάνεις αναστροφή χρονομετρημένη, μέσα σε ένα τετράγωνο. Έπρεπε να βγάλω το τανκμπαγκ που έκλεβε γωνία στροφής από το τιμόνι, ίσως μπορούσε να γυρίσει εν κινήσει το μηχανάκι. Πατώντας έξω από το τετράγωνο αλλά χωρίς να δοθεί το φάουλ τον καλύτερο χρόνο τον έκανε ένα Ζ750, πιο παράγκα ούτε σε ντέρμπι αιωνίων.
Από Καλαμπάκα φτάνουμε έξω από την Ελάτη, στάση για καφέ γιατί έχει βαρύνει σώμα και πνεύμα. Ο Θένος είναι σε άλλο χωριό, δεν θα βρεθούμε αυτή την φορά, συνεχίζουμε την διαδρομή μας μέχρι το φράγμα λίμνης Πλαστήρα, φωτό και πάμε μέσω αρκετά ανοιχτής διαδρομής από εκεί και πέρα. Τελευταίο ΣΕΔ που στην αρχή λέω τι στο καλό μπλόκο στο πουθενά, γελάμε με την φάση. Το καφέ είναι διακοσμημένο με κλασικό ροκ ύφος και αφίσες, ρωτάω αν όντως παίζουν ροκ μουσική και η απάντηση μόνο τραπ, πολύ αργά ίσως βάλω λίγο Λεντ Ζέπελιν με απογοητεύει.
Η τελευταία φωτό ήταν η πιο "αχρείαστα" περίεργη της ημέρας. Κάκιστος δρόμος ακόμα και αν είχε φως, το βράδυ ήταν "ας μην πέσουμε στο τέλος". Με αυτά και αυτά υπολογίζαμε ξενοδοχείο κατά τις 9, φτάσαμε λίγο μετά τις 12, χαρούμενοι και κουρασμένοι. Καμένα Βούρλα δεν είχε τίποτα πλην ενός ταχυφαγείου για βραδινό, απογοήτευση λίγο. Επιστροφή με τρολοφωτό στο Μαρτίνο, σπίτι 3:30, μέχρι να κοιμηθώ ξύπνησα για δουλειά. Ελάχιστα πιασμένος αλλά με μεγάλη κόπωση.
Το μηχανάκι...
Γνωρίζουμε όλοι ότι το 990 το θεωρώ απλά κακή μοτοσικλέτα λόγω κινητήρα, τα λεφτά που ζητάνε τα θεωρώ κωμικά. Το 950 δεν έχει αυτό το μειονέκτημα ευτυχώς, έχει όλα τα άλλα του μοντέλου. Και όμως...
Πέρασα εξαιρετικά, δεν θα είχα περάσει καλύτερα αν είχα πάει με το πενφέ, πιθανώς να είχα κουραστεί περισσότερο. Το 950 απλά τρελό εργαλείο στα σφιχτά κομμάτια με τις φουρκέτες, απλά ακλόνητο παντού, το φρένο κινητήρα θεόσταλτο δώρο, αν είχα εργαλεία να σφίξω λίγο αλυσίδα που ήθελε λόγω καινουργίλας θα ήταν και πιο ήπια η μετάδοση. Το γράφω τώρα και σκέφτομαι ότι και εργαλεία να είχα, δεν θα είχα μυαλό να ασχοληθώ και δεν υπήρχε και χρόνος με άνεση και φως. Τελείωσα το εμπρός ελαστικό, κουρεύοντας τα μπιμπίκια της χύτευσης και δεν ένιωσα ποτέ ότι κάνω κάτι "εξαιρετικό", ούτε καν ότι οδηγώ γρήγορα και γίνεται νευρικό. ΜΙΑ φορά τρόμαξα με τα φρένα του, σε λάθος από πολλές απόψεις. Πρώτη φορά ένιωσα ότι μπαίνω γρήγορα σε στροφή, κλείνει και... μπορώ να το σπρώξω πιο χαμηλά και να μείνω στο γκάζι και να στρίψει χαλαρό (εγώ έτσι και έτσι). Πονούσα και δεν βολευόμουν, καθόμουν στην πίσω σέλα με κάθε ευκαιρία, οι κραδασμοί στα πόδια ήταν ενοχλητικοί την δεύτερη ημέρα με την κούραση αλλά σε όλα τα κλειστά κομμάτια ήταν τέλειο. Το ότι χτες δεν είχε αφήσει "κατάλοιπα" πουθενά πλην κάλων από το χούφτωμα στο γκάζι στο δεξί χέρι λέει πολλά. 6.5 λίτρα μέση κατανάλωση, η υψηλότερη της παρέας και άξιζε κάθε σταγόνα.
Και του χρόνου να είμαστε καλά, να είναι και τα παδιά καλά και να ξανασμίξουμε.
Παράπονα δεν έχει; Ναι. Το ροαντμπουκ έπρεπε να είναι Α5 για να χωράει στο τανκμπαγκ. Ξέρω ότι είναι λίγο κάπως, αλλά έπρεπε να υπάρχει μιά πρόβλεψη για φαγητό την Κυριακή, από τις 7:30 στο δρόμο ως τις 12:30 το βράδυ και να βρίσκεις μόνο τυρόπιτες σε μαγαζί είναι λάθος, όχι της λέσχης ακριβώς αλλά οργανωτικό γενικά. Ψείρες δηλαδή, φέτος δεν είχε ψεγάδια.
Αυτά, για τις φωτό θέλω λίγο χρόνο για οργάνωση.
Τελευταία επεξεργασία:
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Α και, ξεχωριστά γιατί δεν έχει να κάνει με την λέσχη.
Σε ΚΑΘΕ τέτοια γιορτή μοτοσικλέτας μαζευονται κολοσσιαίοι μαλάκες. Ναι, ξέρω, μόνο ο θεός θα τους κρίνει (τον ρώτησα, μου επιβεβαίωσε ότι είναι μαλάκες). Κάθε φορά νιώθω άσχημα γιατί αυτοί οι μαλάκες είναι "συνάδελφοι" μοτοσικλετιστές. Ευτυχώς δεν τους βλέπεις συνέχεια. Φέτος είδα έντονα και το σύνδρομο του "να βγω πρώτος", με ανθρώπους κάθε ηλικίας με κόμπλεξ βαθμών. Κρίμα, ειδικά για τους νέους. Ήταν άνθρωποι χαμογελαστοί, όπως το ζευγαράκι με το Βέρσις 300 που γύρισαν Καλαμπάκα για να παίξουν (όχι βαθμοθηρικά, χαμογελαστοί για να το ζήσουν στο 100%) και είχε άλλους με ξινίλα και βλέμμα σκοτεινό. Γιατί βρε καλοί μου άνθρωποι...
Σε ΚΑΘΕ τέτοια γιορτή μοτοσικλέτας μαζευονται κολοσσιαίοι μαλάκες. Ναι, ξέρω, μόνο ο θεός θα τους κρίνει (τον ρώτησα, μου επιβεβαίωσε ότι είναι μαλάκες). Κάθε φορά νιώθω άσχημα γιατί αυτοί οι μαλάκες είναι "συνάδελφοι" μοτοσικλετιστές. Ευτυχώς δεν τους βλέπεις συνέχεια. Φέτος είδα έντονα και το σύνδρομο του "να βγω πρώτος", με ανθρώπους κάθε ηλικίας με κόμπλεξ βαθμών. Κρίμα, ειδικά για τους νέους. Ήταν άνθρωποι χαμογελαστοί, όπως το ζευγαράκι με το Βέρσις 300 που γύρισαν Καλαμπάκα για να παίξουν (όχι βαθμοθηρικά, χαμογελαστοί για να το ζήσουν στο 100%) και είχε άλλους με ξινίλα και βλέμμα σκοτεινό. Γιατί βρε καλοί μου άνθρωποι...
Πολύ ωραία και λιτή περιγραφή από τον Γιάννη, δεν θα προσθέσω περισσότερα.
Χάρηκα που είπαμε και πέντε κουβέντες και γελάσαμε.
Καλύτερη οργάνωση φέτος, και πολύ όμορφα οδηγικά κομμάτια.
Ο Κυπαρισσωνας στο τέλος κλασικό "καψωνι" 36ωρου.
Χάρηκα που είδα πάλι γνωστές φάτσες, αλλά και ανθρώπους που ζούσαν την εμπειρία.
Συμφωνώ στο τελευταίο, δεν είναι ανάγκη σε όλα να πάμε για πρωτιά.
Τι α κανς;
Γενικότερα το 36ωρο και η μοτοσυκλέτα ας είναι πηγή χαράς, δεν μας έχουν μείνει πολλές.
Στάλθηκε από το SM-A528B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Χάρηκα που είπαμε και πέντε κουβέντες και γελάσαμε.
Καλύτερη οργάνωση φέτος, και πολύ όμορφα οδηγικά κομμάτια.
Ο Κυπαρισσωνας στο τέλος κλασικό "καψωνι" 36ωρου.
Χάρηκα που είδα πάλι γνωστές φάτσες, αλλά και ανθρώπους που ζούσαν την εμπειρία.
Συμφωνώ στο τελευταίο, δεν είναι ανάγκη σε όλα να πάμε για πρωτιά.
Τι α κανς;
Γενικότερα το 36ωρο και η μοτοσυκλέτα ας είναι πηγή χαράς, δεν μας έχουν μείνει πολλές.
Στάλθηκε από το SM-A528B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Well done! Και του χρόνου
Αυτό με το φαί συμβαίνει τουλάχιστον απο το 2008 που συμμετέχω και θα περίμενες να το έχουν λύσει αλλα...
Όταν μπορέσεις ανέβασε τα tracks και με τα κρυφά κομμάτια ρε συ
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Είναι περίεργη φάση. Σε κάποιο σημείο (ίσως θυμάται ο Γιώργος που) η συζήτηση δίπλα μας ήταν "πάμε για ταβέρνα τώρα", οπότε δεν ξέρω τι ώρα τερμάτισαν και λογικά δεν θα ήθελαν να φάνε μεταμεσονύκτια. Αν ξέρεις ότι σε περιμένει "κάτι" στο τέλος πιθανώς να αποφύγεις να βαρύνεις με κανονικό γεύμα μέσα στην ημέρα. Κουβέντα να γίνεται.
Κατεβάζω τις φωτό στο λαπιτόπι και μετά συνδέω το γαρμίνιο για τα υπόλοιπα.
FeatherBrain
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- Kawasaki Versys 1000
Μάλλον ήταν στην φωτογραφία στην ταβέρνα στο Σέλι. Μετά από εκεί ξεκινούσαμε για το κρυφό κομμάτι, όπου είμασταν εμείς και εμείς, και επόμενη φωτό είχαμε στην Ελάτη όπου το σχολιάζαμε.
Προσωπικά δεν με ενόχλησε πάντως ότι δεν υπήρχε φαγητό κανονισμένο για τον τερματισμό. Είναι και κάπως δύσκολο να το οργανώσουν λόγω της μεγάλης διασποράς στο χρόνο τερματισμού, και στο γεγονός ότι αρκετοί δεν τερμάτησαν.
Ίσως μόνο εάν μιλούσαν με κάποιο μαγαζί σε στυλ ότι εμείς έχουμε αυτό το event και λογικά θα έρχεται κόσμος μέχρι αργά οπότε εάν θέλεις μείνε ανοιχτά γιατί θα έχεις κίνηση.
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Ξέρεις που πάει το μυαλό μου τώρα.
Θεωρώ ότι είχαμε ελάχιστο "χασομέρι" γενικότερα, το σχολιάσαμε μέσα στην ημέρα ότι οι στάσεις μεγάλωναν όσο περνούσε η ώρα γιατί το είχαμε ανάγκη. Εγώ ήθελα να σταματήσω για περισσότερες φωτογραφίες αλλά ξέρω ότι αυτά τα δίλεπτα μαζεύονται και ο μέσος όρος ταχύτητας υποφέρει πολύ. οπότε περιορίστηκα στις λίγες αυτές που έβγαλα.
Για να τελειώσεις την ημέρα ας πούμε στις 9 που λέγαμε το απαισιόδοξο σενάριο αρχικά, πως κερδίζεις το τρίωρο ή το τετράωρο που "χάθηκε";
Με το φαγητό ναι θα ήταν λύση, αλλά δεν θα αποφύγεις το "δεν θέλω σουβλάκια θέλω πικάνια, χαβιάρι και σούσι χωρίς γλουτένη βήγκαν με κέιλ στον ατμό".
Θεωρώ ότι είχαμε ελάχιστο "χασομέρι" γενικότερα, το σχολιάσαμε μέσα στην ημέρα ότι οι στάσεις μεγάλωναν όσο περνούσε η ώρα γιατί το είχαμε ανάγκη. Εγώ ήθελα να σταματήσω για περισσότερες φωτογραφίες αλλά ξέρω ότι αυτά τα δίλεπτα μαζεύονται και ο μέσος όρος ταχύτητας υποφέρει πολύ. οπότε περιορίστηκα στις λίγες αυτές που έβγαλα.
Για να τελειώσεις την ημέρα ας πούμε στις 9 που λέγαμε το απαισιόδοξο σενάριο αρχικά, πως κερδίζεις το τρίωρο ή το τετράωρο που "χάθηκε";
Με το φαγητό ναι θα ήταν λύση, αλλά δεν θα αποφύγεις το "δεν θέλω σουβλάκια θέλω πικάνια, χαβιάρι και σούσι χωρίς γλουτένη βήγκαν με κέιλ στον ατμό".
FeatherBrain
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- Kawasaki Versys 1000
Στα του 36ωρου τώρα... Δεν θα μπω σε πολλές τεχνικές λεπτομέρειες μιας και ο Γιάννης τα περιέγραψε υπέροχα και είμασταν μαζί από το απόγευμα της Παρασκευής στην Αθήνα έως και την... Αθήνα τα ξημερώματα της Δευτέρας.
Περισσότερο θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου οπτική, ενός πρωτάρη στον θεσμό.
Για το 36ωρο ανυπομονούσα πολύ καιρό. Για την ακρίβεια από πέρυσι, όπου δεν μπόρεσα να συμμετάσχω. Από την Δευτέρα καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Οι ημέρες δεν περνούσαν...
Έρχεται η Τετάρτη που γίνεται κλασσικά η ενήμερωση. Μιλάω τηλεφωνικά με τον Γιάννη ώστε να βρεθούμε εκεί και τρώω την πρώτη κρυάδα ότι δεν θα μπορέσει να έρθει. Δεν πτοούμαι, μου περιγράφει τον Απόλλονα και πηγαίνω μόνος μου με το σκεπτικό να βρω κάποιον γνωστό.
Φτάνονται εκεί, δεν ξέρω κανέναν.. Κατά διαολεμένη σύμπτωση κάθομαι σε ένα τραπέζι με κάποιον άγνωστο ο οποίος μία ώρα μετά ανακαλύπτω ότι είναι ο Ηλίας ο φίλος του Απόλλονα που θα κάναμε την βόλτα μαζί... και τσουπ εμφανίζεται και ο Απόλλονας.. Τα παιδιά είναι παλιοί στο θεσμό (11 και 12 συμμετοχές αντίστοιχα εάν θυμάμαι καλά) και μου εξηγούν όλα όσα πρέπει να έχω στο μυαλό μου και να προσέξω. Γενικά πιστεύω πως είναι ωραίο το event της ενημέρωσης της Τετάρτης ακόμη και για κάποιον παλιό. Υπάρχει χαβαλές, γνωρίζεις κόσμο και γενικότερα μπαίνεις στο mood για το 36ωρο.
Από το βράδυ της Τετάρτης και μετά δεν μπορώ να κοιμηθώ.. είμαι σε τρομερή υπερένταση και περίμενω σαν μικρό παιδί να φτάσουμε στα καμμένα βούρλα. Από την Παρασκεύη και μετά ξεκινάει και επίσημα η διοργάνωση με την μάζωξη στον ξενοδοχείο και το χαβαλέ μεταξύ των συμμετεχόντων.
Καθόλη τη διάρκεια του 36ωρου προσωπικά περνούσα υπέροχα. Όλα ήταν οργανωμένα όπως πρέπει, τα παιχνίδια ήταν αστεία και ήθελαν τα κόλπα τους και οι διαδρομές μεγάλες μεν αλλά με ωραίες εναλλαγές μεταξύ σφιχτών και ανοιχτών κομματιών. Το παρεάκι ήταν φοβερό, ο ρυθμός άλλοτε σβέλτος και άλλοτε πιο χαλαρός αλλά ποτέ δεν ένιωσα να πιέζομαι ή ανασφάλεια.
Κάτι που ξεχωρίζω είναι η προσπάθεια των ανθρώπων της λέσχης.. Σε όλα τα ΣΕΔ και τα παιχνίδια, ρωτούσαν εάν είμαστε καλά, εάν περνάμε καλά και γενικά έδειξαν τρομερό ενδιαφέρον και έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους ώστε όλα να κυλούν όμορφα.
Προσωπικά για μένα αυτό ήταν το πρώτο μου 36ωρο από ταν πολλά επόμενα που θα έρθουν. Ο ενθουσιασμός μου δεν κρύβεται και ανυπομονώ ήδη για το επόμενο.
ΥΓ: Είναι το πρώτο μου σεντονάκι στο φόρουμ οπότε δείξτε έλεος
Περισσότερο θα προσπαθήσω να δώσω την δική μου οπτική, ενός πρωτάρη στον θεσμό.
Για το 36ωρο ανυπομονούσα πολύ καιρό. Για την ακρίβεια από πέρυσι, όπου δεν μπόρεσα να συμμετάσχω. Από την Δευτέρα καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Οι ημέρες δεν περνούσαν...
Έρχεται η Τετάρτη που γίνεται κλασσικά η ενήμερωση. Μιλάω τηλεφωνικά με τον Γιάννη ώστε να βρεθούμε εκεί και τρώω την πρώτη κρυάδα ότι δεν θα μπορέσει να έρθει. Δεν πτοούμαι, μου περιγράφει τον Απόλλονα και πηγαίνω μόνος μου με το σκεπτικό να βρω κάποιον γνωστό.
Φτάνονται εκεί, δεν ξέρω κανέναν.. Κατά διαολεμένη σύμπτωση κάθομαι σε ένα τραπέζι με κάποιον άγνωστο ο οποίος μία ώρα μετά ανακαλύπτω ότι είναι ο Ηλίας ο φίλος του Απόλλονα που θα κάναμε την βόλτα μαζί... και τσουπ εμφανίζεται και ο Απόλλονας.. Τα παιδιά είναι παλιοί στο θεσμό (11 και 12 συμμετοχές αντίστοιχα εάν θυμάμαι καλά) και μου εξηγούν όλα όσα πρέπει να έχω στο μυαλό μου και να προσέξω. Γενικά πιστεύω πως είναι ωραίο το event της ενημέρωσης της Τετάρτης ακόμη και για κάποιον παλιό. Υπάρχει χαβαλές, γνωρίζεις κόσμο και γενικότερα μπαίνεις στο mood για το 36ωρο.
Από το βράδυ της Τετάρτης και μετά δεν μπορώ να κοιμηθώ.. είμαι σε τρομερή υπερένταση και περίμενω σαν μικρό παιδί να φτάσουμε στα καμμένα βούρλα. Από την Παρασκεύη και μετά ξεκινάει και επίσημα η διοργάνωση με την μάζωξη στον ξενοδοχείο και το χαβαλέ μεταξύ των συμμετεχόντων.
Καθόλη τη διάρκεια του 36ωρου προσωπικά περνούσα υπέροχα. Όλα ήταν οργανωμένα όπως πρέπει, τα παιχνίδια ήταν αστεία και ήθελαν τα κόλπα τους και οι διαδρομές μεγάλες μεν αλλά με ωραίες εναλλαγές μεταξύ σφιχτών και ανοιχτών κομματιών. Το παρεάκι ήταν φοβερό, ο ρυθμός άλλοτε σβέλτος και άλλοτε πιο χαλαρός αλλά ποτέ δεν ένιωσα να πιέζομαι ή ανασφάλεια.
Κάτι που ξεχωρίζω είναι η προσπάθεια των ανθρώπων της λέσχης.. Σε όλα τα ΣΕΔ και τα παιχνίδια, ρωτούσαν εάν είμαστε καλά, εάν περνάμε καλά και γενικά έδειξαν τρομερό ενδιαφέρον και έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους ώστε όλα να κυλούν όμορφα.
Προσωπικά για μένα αυτό ήταν το πρώτο μου 36ωρο από ταν πολλά επόμενα που θα έρθουν. Ο ενθουσιασμός μου δεν κρύβεται και ανυπομονώ ήδη για το επόμενο.
ΥΓ: Είναι το πρώτο μου σεντονάκι στο φόρουμ οπότε δείξτε έλεος
FeatherBrain
Μέλος
- Όνομα
- Γιώργος
- Μοτό
- Kawasaki Versys 1000
Εντοπίζω δύο σημεία που μας πήγαν πίσω...
Το πρώτο είναι ότι αργήσαμε να ξεκινούσαμε το πρωί της Κυριακής. Λίγο το πρωινό ξύπνημα, λίγο τα δεσίματα, λίγο από εδώ και λίγο από εκεί καταλήξαμε να είμαστε στο δρόμο κατά τις 9 ενώ αντίστοιχα το Σάββατο στις 8 παρά. Οπότε είχαμε πάνω από μία ώρα καθυστέρηση εκεί.
Το δεύτερο σημείο ήταν στην παραλαβή του κρυφού roadbook. Κάναμε στάση για πάνω από 40 λεπτά. Βεβαία περνούσαμε τέλεια, κάναμε χαβαλέ, είχε έρθει και ο Τάσος... Αλλά ίσως να μας πήγε πίσω.
Και από εκεί και έπειτα όσο περνούσε η ώρα οι στάσεις αργά και σταθερά μεγάλωναν σε διάρκεια. Στα βενζινάδικα από το απόγευμα και μετά καθόμασταν τουλάχιστον ένα 20 λεπτο.
Βέβαια δεν ξέρω εάν θα μου άρεσε να τερματίσουμε και πολύ νωρίτερα.. Ο επαρχιακός το βράδυ και όλη αυτή η περιπέτεια της επιστροφής τα ξημερώματα θεωρώ ότι συνέβαλαν στο να γίνει η εμπειρία αυτή αξέχαστη!
Μια χαρά σεντόνι ήταν!
Συμφωνώ με Γιάννη για τον ρυθμό, πρέπει να είναι σφικτός μεν αλλά χωρίς να κυνηγιεσαι συνέχεια.
Σου βγαίνει σε κούραση μετά.
Η ανθισμένη Ελλάδα προσφέρει εξαιρετικές ευκαιρίες για φωτογραφίες.
Για εμένα η στιγμή του κατεβάσματος για Κόνιτσα, με την τρύπα στα σύννεφα να περνάει το φώς, το ποτάμι και τον δρόμο ήταν μια αξέχαστη στιγμή.
Σταμάτησα ένα λεπτό, να το χορτάσω, και ένιωσα μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Στάλθηκε από το SM-A528B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Συμφωνώ με Γιάννη για τον ρυθμό, πρέπει να είναι σφικτός μεν αλλά χωρίς να κυνηγιεσαι συνέχεια.
Σου βγαίνει σε κούραση μετά.
Η ανθισμένη Ελλάδα προσφέρει εξαιρετικές ευκαιρίες για φωτογραφίες.
Για εμένα η στιγμή του κατεβάσματος για Κόνιτσα, με την τρύπα στα σύννεφα να περνάει το φώς, το ποτάμι και τον δρόμο ήταν μια αξέχαστη στιγμή.
Σταμάτησα ένα λεπτό, να το χορτάσω, και ένιωσα μεγάλη ευγνωμοσύνη.
Στάλθηκε από το SM-A528B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Ρε Αμυρού και το 990 καλό είναι ρε μάστορα γιατί ξηγιέσαι έτσι . άμα το είχες για ένα ολόκληρο διήμερο θα το συνήθιζες και αυτό
σε κάθε περίπτωση πολύ χάρηκα που τα "είπαμε στο δρόμο". Πολύ χάρηκα που σε είδα στα κέφια σου οδηγικά και γενικά σε ένα mood μοτοσυκλετιστικού γλεντιού όπως αρμόζει μια κλασική συμμετοχή σε ένα ένα 36ωρο.
Εγω το χάρηκα πολυ το φετινό, ειδικά την πρώτη μέρα. Είχε καιρό η λέσχη να παίξει μπάλα σε αυτό το επίπεδο (έστω και με τις όποιες ελλείψεις τους)
ο μόνες παραφωνίες που κρατάω (και πάντα θα στέκομαι σε τέτοιου τύπου event) θα έχουν να κάνουν με το roadbook το όποιο για εμένα θα παραμένει πάντα το βασικό προιόν που "αγοράζω" σαν πελάτης. Όλα τα άλλα είναι εξτρά που αν κάτσουν καλά (όπως το ξενοδοχείο στην Καστοριά που ήταν σούπερ) είναι Nice to have και αν κάτσουν λίγο λάθος (όπως οτι φτάσαμε στο Μέτσοβο στης 1:30 και το παιχνίδι δεν είχε στηθεί και περιμέναμε 1+ ώρα) δεν θα έχουν πολύ σημασία στο τέλος. Γιατί για εμένα εκεί φαίνεται η προετοιμασία μιας διοργάνωσης.
Το roadbook, η διαδρομή και η πολυσυμμετοχή (γιατι αν ήταν να κάνω ένα οδοιπορικό με λίγα μηχανάκια το κάνω και μόνος μου, δε χρειάζεται βοήθεια αφού) παραμένουν τα κριτήρια αξιολόγησης μου. Σε αυτά το φετινό 36ωρο τα πήγε πολύ καλά και το χάρηκα πραγματικά!!
παρελκόμενα highlits που αποτυπώθηκαν:
Να μαστε καλά να έχουμε τη δυνατότητα να διασκεδάζουμε έτσι
. άμα το είχες για ένα ολόκληρο διήμερο θα το συνήθιζες και αυτό σε κάθε περίπτωση πολύ χάρηκα που τα "είπαμε στο δρόμο". Πολύ χάρηκα που σε είδα στα κέφια σου οδηγικά και γενικά σε ένα mood μοτοσυκλετιστικού γλεντιού όπως αρμόζει μια κλασική συμμετοχή σε ένα ένα 36ωρο.
Εγω το χάρηκα πολυ το φετινό, ειδικά την πρώτη μέρα. Είχε καιρό η λέσχη να παίξει μπάλα σε αυτό το επίπεδο (έστω και με τις όποιες ελλείψεις τους)
ο μόνες παραφωνίες που κρατάω (και πάντα θα στέκομαι σε τέτοιου τύπου event) θα έχουν να κάνουν με το roadbook το όποιο για εμένα θα παραμένει πάντα το βασικό προιόν που "αγοράζω" σαν πελάτης. Όλα τα άλλα είναι εξτρά που αν κάτσουν καλά (όπως το ξενοδοχείο στην Καστοριά που ήταν σούπερ) είναι Nice to have και αν κάτσουν λίγο λάθος (όπως οτι φτάσαμε στο Μέτσοβο στης 1:30 και το παιχνίδι δεν είχε στηθεί και περιμέναμε 1+ ώρα) δεν θα έχουν πολύ σημασία στο τέλος. Γιατί για εμένα εκεί φαίνεται η προετοιμασία μιας διοργάνωσης.
Το roadbook, η διαδρομή και η πολυσυμμετοχή (γιατι αν ήταν να κάνω ένα οδοιπορικό με λίγα μηχανάκια το κάνω και μόνος μου, δε χρειάζεται βοήθεια αφού) παραμένουν τα κριτήρια αξιολόγησης μου. Σε αυτά το φετινό 36ωρο τα πήγε πολύ καλά και το χάρηκα πραγματικά!!
παρελκόμενα highlits που αποτυπώθηκαν:
- ένας Ισπανός που δεν μίλαγε καν Αγγλικά ~60 σε ηλικία ακολούθησε με αξιώσεις το γκρουπ των Ναυπλιωτών το οποίο σε ομαδικό επίπεδο ήταν το πιο σβέλτο φέτος, άρα και οι ρυθμοί σιδερόκωλοι, χωρίς στάσεις.
- μεγάλωσαν τα παιδιά των 36ωριτών και ήρθαν δικάβαλα με τον μπαμπά τους!! Άθλος απο μόνος του το δικάβαλο για 12 ώρες, πόσο μάλλον με το παιδί σου. 2 τέτοιες περιπτώσεις που είδα φέτος!
- 2.000χλμ x 160+μηχανάκια και δεν υπήρξε γρατζουνιά
Να μαστε καλά να έχουμε τη δυνατότητα να διασκεδάζουμε έτσι
amyroukai
Big Membered Wunderkind
Μπορεί, ο άνθρωπος είναι ανθεκτικό ζώο, το θέμα είναι γιατί.Ρε Αμυρού και το 990 καλό είναι ρε μάστορα γιατί ξηγιέσαι έτσι
Στο τέλος του 36ωρου η πλατφόρμα 890R/Norden E καρφώθηκε άσχημα στο μυαλό μου, δηλαδή ένα 950 χωρίς τα μειονεκτήματα του 950, μετά θυμήθηκα ότι του χρόνου πιθανώς να βγει όντως 950R/Norden 951 E και μου πέρασε, σήμερα το σκέφτομαι πάλι.
Το XR παραμένει το καλύτερο μηχανάκι του κόσμου (YMMV) αλλά όχι το πιο ταιριαστό για τέτοιες βόλτες. Πιθανά να δοκιμάσω ένα κομμάτι του ίχνους με το XR μόλις το φτιάξω, να στρώσω και τα λάστιχα, τι είναι μιά λίμνη Πλαστήρα, μιά γκαΖά, μπορεί μισή, θα μου φύγει η ιδέα.
όντως ήταν τόσα πολλά χλμ???
amyroukai
Big Membered Wunderkind
1900 πόρτα πόρτα για εμένα, οι άλλοι από Αθήνα όντως θα έφτασαν σχεδόν 2000.όντως ήταν τόσα πολλά χλμ???
~1.600 μέσα στο event ~400 Από και προς Καμμένα Βούρλαόντως ήταν τόσα πολλά χλμ???