Σειρά μου να ξεκινήσω να διηγούμαι; Σειρά μου!
Σας έχει τύχει ποτέ; Να φύγετε από δουλειά Παρασκευή μεσημέρι και να έχετε περάσει ένα τόσο γεμάτο (και γ@μάτο) Σ/Κ που Δευτέρα πρωί γυρνάτε και είναι λες και έχετε λείψει 2 βδομάδες τουλάχιστον; Ε, αυτό ακριβώς μου συνέβη χάρη στο ADVtrOFFy! Ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστώ στον Κώστα @
mAthosalas και σε όλους όσους συνέβαλαν στην οργάνωση και επιτυχία του trOFFy! Special thanks στον Γιώργο @
Goukos, την σκούπα της κόκκινης ομάδας που κυριολεκτικά "σκούπισε" και "καθάρισε" για πάρτη μου όποτε το χρειάστηκα!
Ένα μικρό άγχος υπήρχε να πω την αλήθεια: με ελάχιστη εμπειρία τόσο στο χώμα, όσο και στο μηχανάκι που οδηγούσα και με τις προβλέψεις για τον καιρό να μην είναι και τόσο καλές...
... μια φωνούλα μέσα μου έλεγε
"πού πας βρε Καραμήτρο;"
Η φωνούλα φυσικά πνίγηκε με συνοπτικές διαδικασίες και Παρασκευή 7 το απόγευμα έφτασα με τον @
Spyrious στο σημείο συνάντησης... μετά από μικρές μάχες με την βροχή, τα αδιάβροχα και τις ολοκαίνουργιες τεθωρακισμένες εντουρομπότες μου με τις οποίες δεν είχα ΚΑΜΜΙΑ αίσθηση και δυσκολευόμουν ακόμη και να ανέβω στο Husqvarna!
Ξεκινίσαμε με το υπόλοιπο γκρουπάκι να ανεβαίνουμε το βουνό. Σύντομα η άσφαλτος έδωσε την θέση της στο χώμα και το υψόμετρο όλο και ανέβαινε. Κλεφτές ματιές στα δεξιά: φαινόταν η Πάτρα, η εθνική οδός, η γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, η Ναύπακτος, τα βουνά απέναντι... όλα λες και ήμασταν σε αεροπλάνο! Σε αεροπλάνο με μεγάλα παράθυρα, όχι αυτές τις τρύπες που έχουν τα συνηθισμένα...
Περάσαμε και τις ανεμογεννήτριες και φτάσαμε στο καταφύγιο.
Η είσοδος του καταφυγίου. Κάποιοι από εμάς επιλέξαμε να στήσουμε ακριβώς απ'έξω (βολικό).
Για το βράδυ είχε λίγο φαγητό, κουβεντούλα to know us better και σύντομη ενημέρωση από τον @
mAthosalas
Ναι παιδιά, σύντομη ήταν... άλλο που εμείς με τις ερωτήσεις και τον χαβαλέ που κάναμε την τραβήξαμε σε μάκρος!
Ξυπνάμε νωρίς την επόμενη μέρα. Ούτε ξυπνητήρια χρειάστηκαν ούτε τίποτα! Η ανυπομονησία βλέπεις!
Με το "καλημέρα σας", αρχίζουν τα δύσκολα.
Ένα βραχώδες δύσκολο πέρασμα που το περνάμε ένας-ένας. Η ικανοποίηση που το περάσαμε (και χωρίς απώλειες) μεγάλη φυσικά.
Σας είπα ότι έχει τρομερή θέα από εδώ πάνω;
Και η διαδρομή συνεχίζεται. Πραγματικά... εκτός του ότι "εκεί όπου τελειώνει η άσφαλτος αρχίζει η περιπέτεια", ισχύει και το "εκεί όπου τελειώνει η άσφαλτος αρχίζουν τα ωραία": το τοπίο τριγύρω και οι εναλλαγές του... φανταστικά!
Οι βροχές δημιούργησαν πολλούς τέτοιους καφέ νερόλακκους. Προσοχή: μοιάζει με μερέντα, αλλά ΔΕΝ τρώγεται!
Στο βάθος βρίσκεται ένα ακόμη δύσκολο πέρασμα: το ποτάμι! Ωχ! Και αν πέσω; Έχω ακούσει διάφορες ιστορίες τρόμου, όπου λέει
"αν πνιγεί το μηχανάκι με νερό, ΔΕΝ πρέπει να το βάλεις μπροστά, αλλά πρέπει να απομακρύνεις το νερό με κάθε τρόπο, να αλλάξεις λάδια" κτλ. κτλ.
Για τέτοια είμαστε τώρα; Μήπως να γυρίσουμε πίσω;
Φυσικά και όχι! Γιατί; Γιατί ADVride!
(δεν έβγαλα άλλες φωτογραφίες εδώ... το άφησα στους ειδικούς)
Τελικά περάσαμε όλοι το ποτάμι χωρίς απρόοπτα.
Συνεχίζουμε... αυτά είπαμε πως είναι τα Καραφλά;
Αυτό το μέρος εδώ πραγματικά μοιάζει με λούνα-παρκ για εντουράδες!
Σε πρώτο πλάνο το 610: το "όπλο" που πρακτικά κατέστησε δυνατή την συμμετοχή μου.
Αν είχα κάτι άλλο, μεγαλύτερο και βαρύτερο, κατά 98% δεν θα ερχόμουν καν.
Στο βάθος φαίνονται τα Καλάβρυτα. Τόσο κοντά, αλλά ακόμα θέλαμε 2 ώρες για να φτάσουμε! ADVride λέμε!
Ο καιρός σε όλη σχεδόν την διαδρομή ήταν σύμμαχος μας.
Μόνο στο τέλος μας τα χάλασε λίγο (λίγο... τρόπος του λέγειν δηλαδή)!
mg:
Πυκνή ομίχλη στο ανέβασμα για το καταφύγιο και μπόλικη βροχή και χαλάζι στα τελευταία μέτρα! Ο χωματόδρομος είχε μετατραπεί σε μια τεράστα γραμμή από λάσπη! Δεν έπεσα σε όλη την διαδρομή (αν και μπορώ να θυμηθώ πρόχειρα 4-5 φορές που έφτασα κοντά, κυρίως επειδή τσαρούχωνα κατά λάθος το πίσω φρένο! :sk: ), δεν έπεσα ούτε και τώρα... "κλέβοντας" όμως και πηγαίνοντας από το χορτάρι δίπλα στον χωματόδρομο!
Έχοντας φτάσει πλέον στο καταφύγιο, έβλεπα όσους κατέφταναν μετά από εμάς εν μέσω χοντρής βροχόπτωσης και χαλαζόπτωσης.
Οι εικόνες πραγματικά είναι πολύ φτωχές!
Την ώρα που τράβαγα αυτές τις φωτογραφίες, είχα και τους ανθρώπους του καταφυγίου δίπλα μου. Πολύ θα ήθελα να 'ξερα τι σκέφτονταν εκείνη την στιγμή...
Διακρίνεται καθαρά το χαλάζι που είχε μαζευτεί πάνω και γύρω από τις σκηνές αλλά και που σχεδόν είχε στρώσει την κοιλάδα!
Το είχε πει ο @
mAthosalas : θα είναι ζόρικο trOFFy! Δεν έχω πάει σε προηγούμενα για να έχω μέτρο σύγκρισης, αλλά σίγουρα ήταν εμπειρία που θα την θυμάμαι! Ψιλομετάνιωσα κιόλας που δεν ακολούθησα και την δεύτερη ημέρα, αλλά δεν πειράζει. Νομίζω για αρχή καλά πήγαμε!
Στα επόμενα!