Θα ήθελα με τη σειρά μου να μοιραστώ κάποιες σκέψεις. Καταρχάς ένα μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους ασχολήθηκαν για να συμβεί όλο αυτό.η χαρά που δώσατε σ εμένα και τους φίλους μου είναι μεγάλη.
Ένα ευχαριστώ και στα παιδια της Ομάδας μας, που πέραν της καλής παρεας, είχαν την υπομονή να μας περιμενουν σε πολλα σημεία που δεν μπορουσαμε να τους ακολουθήσουμε στο ρυθμό τους.
Η πρωτη μέρα ήταν για μένα μαγική καθότι είχα την φυσική αντοχή να την ευχαριστηθώ και όσο μαζοχιστικο κ αν ακούγεται το γλιστερο κατέβασμα με τις παντες στον ταυρωπο ήταν σκέτη απόλαυση.τη δεύτερη μέρα ξυπνησα με τη σκέψη ότι δεν θα ξεκινήσω. Αγυμναστος τελείως, με. Κάθε μέρος του Σώματος μου να ποναει, εσφιξα τα δόντια και ξεκίνησα,μάζεψα ένα οικοπεδακι καθαρά από κομμένα χέρια, και στα μισά ακριβώς της διαδρομής πριν το Διάκο δήλωσα εγκαταληψη.βέβαια βάζοντας το GPS και διαλέγοντας το συντομότερο δρόμο έφαγα άλλα 50χλμ χωματοδρομου μέσα από μαγευτικό δάσος.
Ήταν ένα φοβερό τριήμερο. Ξέχασα το κινητό μου, τα προβληματα μου, και γέμισα ψυχικά. Ελπίζω να σας ξαναδώ όλους συντομα,χάρηκα που γνώρισα όσους προλαβα και παλι ένα μεγάλο ευχαριστώ
P. S αμα βγει παλι το μπλουζάκι παρακαλω θέλω 2 για αναμνηστικά