Ας προσθέσω και εγώ τις -πρώτες- εντυπώσεις μου σε μία αλλαγή που αφορά τις αναρτήσεις του Τ7, που για τους περισσότερους από εμάς δεν είναι επαρκείς. Αυτό ξεκινάει αρχικά από τα εμπρός και πίσω ελατήρια, που ως γνωστό είναι μαλακά για τα κιλά μας, ενώ το "πρόβλημα" γίνεται πιο έντονο όταν φορτώνεται η μηχανή και με αποσκευές. Συνήθως η πρώτη αλλαγή που κάνουν οι περισσότεροι - και εγώ μέσα σε αυτούς- είναι να αλλάξουν τα ελατήρια. Πριν από αρκετό καιρό είχα αλλάξει τα εμπρός ελατήρια με 7,5 Ν και το πίσω με 85Ν και φυσικά είχε βελτιωθέι μεν η συμπεριφορά στο χώμα και διαχειριζόντουσαν το βάρος πολύ καλύτερα και δεν τερμάτιζε η ανάρτηση εκτός δρόμου. Επίσης είχε αλλάξει προς το καλύτερο και η συμπεριφορά στην άσφαλτο, αφού είχαν σταματήσει οι ταλαντώσεις στις υψηλές ταχύτητες, ενώ πλεόν λόγω σωστόυ SAG η μηχανή είχε πάρει μερικούς πόντους ύψος.
Όλα καλά μέχρι εδώ, ο επόμενος γρίφος όπως ανακάλυψα στην πορεία, είναι ότι πλέον το υδραυλικό κομμάτι του πιρουνιού και του αμορτισέρ δεν μπορουσε να λειτουργήσει σωστά με τα πιο σκληρά ελατήρια. Αν και είχα ανοίξει αρκετά τη συμπίεση και κλεισει την επαναφορά, ειδικά η δέυτερη δεν ελεγχόταν σωστά και ακόμα και για τα δική μου -μάλλον μέτρια εμπειρία- ήταν εμφανές. Για να το διορθώσω προχώρησα στην τοποθέτηση του κιτ της K-tech που βγάζει για το εμπρος πιρούνι, αλλά και για το αμορτισερ. Επέλεξα τη συγκεκριμένη λύση έχοντας διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια (χωρίς ωστόσο να καβαλήσω) ελπίζοντας ότι η λύση μιας εταιρείας ειδικευμένης στις αναρτήσεις μοτοσυκετών, θα προσφέρει μια λύση που θα δουλευει με το καλημέρα. Επειδή τη μηχανη προσωπικά τη χρησιμποιώ και για τις μετακινήσεις μου καθημερινά, το να επισκέπτομαι ένα ειδικό στις αναρτήσεις στην Αθήνα για αλλαγές, επείδη δεν δουλευει σωστά το σεταπ και να ξεκινάμε πάλι το ψάξιμο δεν ήταν επιλογή. Προφανώς τα ελατήρια δε χρειάζονταν αντικατάσταση, αλλάχτηκαν βελόνες, πιστόνια κλπ. (τα έχει το κιτ αυτά), καθώς και τσιμούχες προληπτικά, αφού έχει ήδη 26.000 χλμ. με αρκετά από αυτά χωμάτινα. Σύμφωνα με τον μάστορα τα λάδια ειδικά του πιρουνιού ήταν πολύ ταλαιπωρημένα, ενώ σε λίγο καλύτερη κατάσταση ήταν του αμορτισερ.
Εντυπώσεις
Θα ηθελα να γράψω εδώ μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη συμπεριφορά εντος και εκτός δρόμου, ωστόσο το δεύτερο θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα, γιατί δεν έχω καταφέρει ακόμα να πατήσω χώμα. Ωστόσο ακόμα και στην άσφαλτο κινούμενος σε γνωστές διαδρομές η διαφορά είναι παραπάνω από εμφανής. Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεις είναι ότι έγινε άνετο, αν είναι ποτε δυνατόν!Η διαφορά το πριν με το μετά μου θύμισε την πρωτη φορά που είχα καβαλήσει το Τ7, μετά τη γριά μου το ΤΑ600. Παρά τα σκληρά ελατήρια οι λακουβες, καπάκια ΕΥΔΑΠ και κάθε λογης ανωμαλία, ενώ πριν περιμενες να ακουσεις και να νιωσεις το γκαπ (τεχνικος όρος), τώρα περνά σα να να μην πάτησες μέσα. Πιρούνι και αμορτισέρ λειτουργούν εξαιρετικά ομαλά στη συμπίεση (που την έχω ανοίξει αρκετά) αλλά στη συμπίεση (που την έχω κλέισει). Όχι ότι πριν απέφευγα τις ανωμαλίες, αλλά τώρα πέφτω επιτηδες μέσα να δω αν και πότε θα ζοριστεί, ωστόσο δε νομίζω ότι αυτό θα γίνει ποτε εντός δρόμου, αλλά μόνο στα βουνά. Άλλο επίσης θετικό είναι ότι στα φρένα το πιρούνι βουτά σημαντικά λιγότερο, ενώ μπορεί να διαχειριστεί και ανωμαλίες πάνω στη συμπίεση του χωρις να δυσανασχετεί. Επίσης έχει βελτιωθεί ο τρόπος που πλαγιάζει, καθώς και η ασφάλεια που σου εμπνέει μέσα στη στροφή. Γενικά οι πρώτες εντυπώσεις είναι εξαιρετικές, ωστόσο αναμένω να σκονιστώ/λασπωθώ για να κλείσει το κεφάλαιο ανάρτηση για εμένα. Το ρίσκο μιας έτοιμης λύσης δείχνει να έχει αποδώσει, ενώ για όσους το σκέφτονται και μπορούν να προβούν στην αλλαγή την προτείνω με κλειστά μάτια.
