Προσπαθουμε να μιλησουμε λογικα,με λογικα επιχειρηματα για ενα θεμα που η λογικη δεν εχει καμμια θεση.
Βαψτε,σφουγγαριστε,καντε κωλοτουμπες ...αυτο θα πιασει μια φορα και παλι αν ειναι στις καλες της η συντροφος.Αν δεν καταλαβει οτι τη βολτα την εχουμε αναγκη,πειτε και καντε οτι θελετε,ακρη δεν θα βγει.
Η γυναικα παντα θα βλεπει τις δραστηριοτητες του αντρα ανταγωνιστικα.Οποιος εχει την υπομονη να της δωσει να καταλαβει οτι δεν ειναι ετσι,θα περνανε ολοι καλα.Και εμεις ομως πρεπει να την καταλαβουμε.Η ζωη της δεν ειναι ευκολη.Η φυση της,το ενστικτο της,οι υποχρεωσεις της,η οτι αλλο θελετε την "κρατανε" μεσα, η κοντα στο σπιτι.Αυτο δεν της πολυαρεσει,αλλα δεν πολυθελει να το αλλαξει.Το αντιθετο γινεται με τον αντρα,οπως λεει και ο Στεργιος,δεν μπορεις να τον περιορισεις περισσοτερο απ οτι αντεχει.Ειναι στο dna του,θα παρει τα βουνα.
Φυσικα τα παραπανω ισχυουνε εαν και εμεις ειμαστε ενταξει στις υποχρεωσεις μας απο τη μια,αλλα και απο την αλλη λειτουργουμε μεσα σε λογικα πλαισια.Οταν πχ εχει 10 μερες που γεννησε και εσυ θελεις να πας ταξιδακι 10ημερο,αν σου την πει αυτη θα εχει αδικο?Η οταν καθε δευτερο Σ/Κ εξαφανιζεσαι απο την οικογενεια,πρεπει να το κανει γαργαρα?Καποια στιγμη πρεπει και εμεις να της δινουμε ενα χερακι στα δυσκολα.
Απο την πρωτη στιγμη ξεκαθαρισα την θεση μου (οχι οτι εχει καμμια σημασια) και ειπα οτι ο δρομος για μενα δεν ειναι τροπος ζωης,αλλα η ζωη μου.Πριν φουλαρω επισης,φροντιζω το κοστος να μην στερει πραγματα απο την οικογενεια,αλλα να ειμαι ενταξει και στις υποχρεωσεις μου.Δεν μου εχει πει ποτε οχι,αλλα σπανια μου λεει ναι απο την καρδια της.Τι να κανουμε δεν γινεται να τα εχουμε ολα δικα μας.
Καποιες συζητησεις και αμοιβαιες υποχωρησεις πρεπει να γινουνε και απο τους δυο,αλλιως το καραβι θα πεσει στις ξερες.
Βαψτε,σφουγγαριστε,καντε κωλοτουμπες ...αυτο θα πιασει μια φορα και παλι αν ειναι στις καλες της η συντροφος.Αν δεν καταλαβει οτι τη βολτα την εχουμε αναγκη,πειτε και καντε οτι θελετε,ακρη δεν θα βγει.
Η γυναικα παντα θα βλεπει τις δραστηριοτητες του αντρα ανταγωνιστικα.Οποιος εχει την υπομονη να της δωσει να καταλαβει οτι δεν ειναι ετσι,θα περνανε ολοι καλα.Και εμεις ομως πρεπει να την καταλαβουμε.Η ζωη της δεν ειναι ευκολη.Η φυση της,το ενστικτο της,οι υποχρεωσεις της,η οτι αλλο θελετε την "κρατανε" μεσα, η κοντα στο σπιτι.Αυτο δεν της πολυαρεσει,αλλα δεν πολυθελει να το αλλαξει.Το αντιθετο γινεται με τον αντρα,οπως λεει και ο Στεργιος,δεν μπορεις να τον περιορισεις περισσοτερο απ οτι αντεχει.Ειναι στο dna του,θα παρει τα βουνα.
Φυσικα τα παραπανω ισχυουνε εαν και εμεις ειμαστε ενταξει στις υποχρεωσεις μας απο τη μια,αλλα και απο την αλλη λειτουργουμε μεσα σε λογικα πλαισια.Οταν πχ εχει 10 μερες που γεννησε και εσυ θελεις να πας ταξιδακι 10ημερο,αν σου την πει αυτη θα εχει αδικο?Η οταν καθε δευτερο Σ/Κ εξαφανιζεσαι απο την οικογενεια,πρεπει να το κανει γαργαρα?Καποια στιγμη πρεπει και εμεις να της δινουμε ενα χερακι στα δυσκολα.
Απο την πρωτη στιγμη ξεκαθαρισα την θεση μου (οχι οτι εχει καμμια σημασια) και ειπα οτι ο δρομος για μενα δεν ειναι τροπος ζωης,αλλα η ζωη μου.Πριν φουλαρω επισης,φροντιζω το κοστος να μην στερει πραγματα απο την οικογενεια,αλλα να ειμαι ενταξει και στις υποχρεωσεις μου.Δεν μου εχει πει ποτε οχι,αλλα σπανια μου λεει ναι απο την καρδια της.Τι να κανουμε δεν γινεται να τα εχουμε ολα δικα μας.
Καποιες συζητησεις και αμοιβαιες υποχωρησεις πρεπει να γινουνε και απο τους δυο,αλλιως το καραβι θα πεσει στις ξερες.