Ελλαδα -> Αγγλια με δυο μποτες πανινες.
- Thread starter pi8ikos
- Ημερομηνία δημιουργίας
pi8ikos
Μέλος
- Όνομα
- Damianos
- Μοτό
- Duck4Life
Wow. Euxaristoume olous sas gia ta sxolia sas pragmatika. Ta diabaazoume oula paroti den uparxei o xronos na apantame ston kathena ksexorista.
Gia osous einai anupomonoi gia thn sunexeia na tous euxithoume kalh upomonh. Auth thn periodo trexo san trelos kai den exo xrono gia polu grapsimo.
Ase pou h kathe anarthsh mou pairnei 3-4 ores gia na thn grapso.
Gia osous gnorizoun agglika mporoun na mpoun edo
http://advrider.com/forums/showthread.php?t=1027184
Kai na diabasoun thn sunexeia. An kai tha tous proteina na epistrepsoun edo mias kai h ellhnikh ekdosh problepetai polu kaluterh.
Gia osous einai anupomonoi gia thn sunexeia na tous euxithoume kalh upomonh. Auth thn periodo trexo san trelos kai den exo xrono gia polu grapsimo.
Ase pou h kathe anarthsh mou pairnei 3-4 ores gia na thn grapso.
Gia osous gnorizoun agglika mporoun na mpoun edo
http://advrider.com/forums/showthread.php?t=1027184
Kai na diabasoun thn sunexeia. An kai tha tous proteina na epistrepsoun edo mias kai h ellhnikh ekdosh problepetai polu kaluterh.
pi8ikos
Μέλος
- Όνομα
- Damianos
- Μοτό
- Duck4Life
Einai pragmatika polu timhtiko gia emena na me les gamato noumero. Kai nai eimai...kai pio sugekrimena tou noumero 11Είσαι από εκείνα τα νούμερα τα γ@μ@τα που είναι πολύ τυχερός όποιος τα γνωρίσει...πόσο μάλλον να τα συναντήσει στο δρόμο και να απολαύση ένα από ένα καφέ μέχρι μια βραδυά στο ίδιο camping, αλλάζοντας ιστορίες!!!
φαντάζει πολύ madness η συνέχεια...δώσε....ή keep writing...
Οσο για τον καφε η ακομα και για καμπινγκ τον Ιουλιο θα τον περασουμε στην αθηνα. Οποιος θελει στελνει μηνυμα και vamos.
Φιλε boxer σε ευχαριστω για την απαντηση σου. Πραγματικα αυτος ειναι ο λογος που καθομαι και γραφω αυτο το ταξιδιωτικο. Οχι οτι δεν μου αρεσουν οι μεγαλες μηχανες(ακομα εχω το CBR). Απλα θελω να δειξω πως ενας ιδιαιτερα μετριος ανθρωπος σαν την αφεντια μου και μια υπεροχη γυναικα μπορουν να κανουν τα ονειρα τους πραγματικοτητα με πενιχρα μεσα. Οταν ειχα το tenere στην κατοχη μου ειχα γραψει μια τεραστια λιστα με aftermarket πραγματα που "χρειαζοταν" το μηχανακι. Ασε που ηδη ηταν η ταξιδιαρικη εκδοση και μονο απο αυτο γλιτωνα πολλα λεφτα(μα καλα 1000 ευρω για δυο βαλιτσες?).Αφηστε τα καλοπιασματα κατα μερος
Εμεις να τα βλεπουμε αυτα, που ειμαστε φουλ στον εξοπλισμο και στα αξεσουαρ, και παμε σπιτι-καφετερια, καφετερια-σπιτι
Αντε μπραβο παλιοπαιδα, ας διαβασουμε να μαθαινουμε
Ας παρουμε ενα υποθετικο παραδειγμα. Ο μπαμπης ο σουγιας αγοραζει ενα 1200GS με καποια εχτρα απο την μαμα BMW. Ονειρευεται να κανει τον γυρο του κοσμου. Κοστος μαζι με καποια aftermarket καλουδια που "χρειαζεται" το μηχανακι κοστος γυρω στα 22000€. Κοστος ημερας(αν ταξιδευει τσιπικα) κατα μεσο ορο 40€. Εχουμε και λεμε 365(μερες που θα του παρει να κανει τον γυρο) χ 40 = 14600 + 22000 (το κοστος του εργαλειου) = 36600. Ειναι ποτε δυνατον ο μπαμπης που ειναι ενα λαικο παιδι να μαζεψει τοσα λεφτα? Το κοβω χλωμο. Απο την αλλη εχουμε τον σακη τον μπουκα. Εχει το ιδιο ονειρο με τον μπαμπη αλλα διαφορετικη προσεγγιση. Αγοραζει ενα μικρο μεταχειρισμενο εντουρο μαζι με καποια aftermarket προιοντα. Κοστος 2000€ + 14600€ = 16600€. Μετα απο κοπους ετων ο σακης εχει φτιαξει το μηχανακι με τα χερια του και εχει μαζεψει και 7000€. Ξεκιναει λοιπον το ταξιδι του και εχει φροντισει να περασει απο μερη που ειναι πιθανο να βρει δουλεια και να μαζεψει και τα υπολοιπα χρηματα που χρειαζεται.
Υγ: Αυτη ειναι μονο η αποψη μου. Ο καθενας ειναι ελευθερος να πραττει κατα το δοκουν.
Ειμαι σιγουρος πως η Ελευθερια θα εκτιμησει πολυ την απαντηση σου. Το γεγονος ειναι πως κατα την διαρκεια των αναρτησεων παιρνω εγω ολο το respect.
Πραγματικα πιστευω πως θα επρεπε ολος ο σεβασμος να πηγαινει σε αυτην. Για εμας τα αγορακια ειναι πολυ πιο ευκολο να κανουμε τετοιου ειδους "περιπετειες". Ειμαι πολυ περηφανος για την Ελευθερια δεδομενου οτι ερχεται απο κλασσικη παιδεια να ειναι τοσο μαχιμη και μαλιστα σε πολλες περιπτωσεις πιο μαχιμη και απο εμενα. Αν και το συγκεκριμενο ταξιδι δεν ηταν και πολυ extreme. Τα καλυτερα ερχονται...
Μετα το αρχικό σοκ της προσπάθειας μου να καταλάβω για ποιο λόγο κάποιοι θα εβαζαν τους εαυτούς σε μια διαδικασία διαρκούς προσπάθειας ισορροπίας πανω σε μια σέλα με δυο τροχούς για μια απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων, έφτασα στο συμπέρασμα οτι είστε πυροβολημένοι, δεν μένει παρά να μας ξεδίπλωσετε την ιστορία σας προκειμένου να μάθουμε την διάμετρο του βλήματος. ήρθατε στο σωστό μέρος, είμαστε πολλοί
ήρθατε στο σωστό μέρος, είμαστε πολλοί
pi8ikos
Μέλος
- Όνομα
- Damianos
- Μοτό
- Duck4Life
Αυτος είναι ο χαρτης της 1ης ημερας:
Το ταξιδι μας θα ξεκινουσε από τα σπιτια μας με προορισμο την Πατρα ώστε να παρουμε το καραβι για Ανκονα.
Ξεκινησα λοιπον από το σπιτι μου στην Ηλιουπολη να παω να παρω την Ελευθερια από το δικο της σπιτι στην Αγ. Παρασκευη.
Το ξεκινημα ηταν λιγο δυσκολο αφου επρεπε να αποχαιρετήσω την μητερα μου ( η οποια - σαν μανα που σεβεται τον εαυτό της – εκλαιγε εκεινη την ωρα) και τον πατριο μου. Θα περναγε πολύ καιρος μεχρι να τους ξαναδω αλλα δεν το ξερανε εκεινη την στιγμη. Αποχαιρετιστηκαμε και ξεκινησα προς την Ελευθερια.
Μετα από 20 λεπτα φτανω στο σπιτι της Ελευθεριας. Εκει επρεπε να αντιμετωπισω την μητερα της η οποια – όπως ολοι φανταζεστε – δεν ηταν και η μεγαλυτερη φαν του ταξιδιου μας. Παραδοξως δεν αντιμετωπισα κατι δυσαρεστο. Υπηρχε αγχος στην ατμοσφαιρα αλλα αυτό ηταν λογικο. Αλλωστε ειχαμε μπροστα μας την διασχιση ολοκληρης της ευρωπης διανυοντας 2000χλμ πανω σε ένα παπι.
Αυτή είναι η πρωτη φωτογραφια του ταξιδιου μας.
Με το που παιρνω την πρωτη στροφη μας «χτυπαει» η ευφορια. Ήμασταν πολύ χαρουμενοι και ενθουσιασμενοι. Μετα από τοσο καιρο οργανωνοντας και μαζευοντας λεφτα για αυτό το ταξιδι ηταν γεγονος. Πηραμε την Αττικη οδο οπου πληρωσαμε το αντιτιμο 1.40( αχ που είναι οι εποχες του no plates no brains). Φυσικα οι δρομοι μου ηταν πολύ γνωστοι μιας και τους εχω χρησιμοποιησει απειρες φορες. Μετα από λιγο μπηκαμε στην εθνικη οδο Αθηνας – Πατρας.
Ολοι φυσικα γνωριζετε ποσο βαρετη είναι η εθνικη( εκτος αν εχεις καποιο busha και την ταυτοτητα στα δοντια) αλλα αναλογιστειτε αυτό. Όταν οργανωνα το ταξιδι ειχα υπολογισει ότι το παπι σε πραγματικα χιλιομετρα(μιας και το κοντερ «κλεβει» πολύ) θα ειχε τελικη γυρω στα 80-90χλμ. Η αποσταση της πρωτης μερας ηταν 235χλμ. Αρα το υπολογισα ότι θα μας επαιρνε περιπου 3 ωρες μεχρι την πατρα. Πριν το ταξιδι ειχα εγκαταστησει έναν αναπτηρα αυτοκινητου στο παπι(ναι στο παπι καλα διαβασες) ώστε να μπορω να χρησιμοποιω το GPS. Παροτι ηξερα την διαδρομη μεχρι την πατρα το χρησιμοποιησα για να δω αν όλα δουλευουν καλα. Πανω στην εθνικη το παπι «ελεγε» ότι πηγαινε 100χλμ. Η τελικη του παπιου είναι περιπου 120-130 κοντερισια(σε γκρεμο) και ηθελα να δω την πραγματικη μου ταχυτητα βλεποντας την ενδειξη του GPS. Αυτό που ειδα ηταν απιστευτο. Η πραγματικη μου ταχυτητα ηταν 66χλμ. Πρεπει να ειμαι ειλικρινης, φρικαρα. Δεν μπορουσα να πιστεψω ότι θα καναμε 2000 χιλιομετρα με τελικη ταχυτητα 65-70χλμ. Και το κακομοιρο το παπι γκαγκανιασμενο. Τοτε μου λυθηκε και η απορια πως γινεται να μας περνανε οι νταλικες τερμα γκαζι.
Εκτος της απιστευτης χαμηλης μας ταχυτητας δημιουργηθηκε και άλλο ένα προβλημα. Θα φταναμε στην Πατρα οριακα για να παρουμε το καραβι(Ευχαριστω 3books που με έπεισες να ξεκινησω πολυ νωριτερα) πραγμα που δεν μου αρεσει καθολου να κανω. Εχω χασει καποιες πτησεις στην ζωη μου και από τοτε εχω κανονα να φτανω οσο νωριτερα μπορω ειτε για να μην χανω την πτηση ειτε – στην προκειμενη περιπτωση – να μην περιμενουμε μια ολοκληρη ημερα για το επομενο καραβι.
Η ζωη στον αυτοκινητοδρομο κυλουσε αργα.
Επειδη δεν ειχαμε χρονο οι στασεις για ξεκουραση ηταν πολύ συντομες.
Καναμε σταση κάθε 1-1.5 ωρα. Κυριως όταν χρειαζομασταν βενζινη. Οφειλω να ομολογησω ότι η πρωτη μερα ηταν η πιο δυσκολη ολων, κυριως λογο ψυχολογιας. Εκτος της προφανης ελλειψης ταχυτητας δεν ειχαμε ακομα καταφερει να λειτουργησουμε την ενδοεπικοινωνια. Επειδη δεν ειχαμε πολύ χρονο πριν την εναρξη του ταξιδιου δεν ειχαμε μαθει πως δουλευει.
Μια από τις αγαπημενες μου φωτο της ημερας.
Τα καλα νεα ηταν ότι φτασαμε 20 λεπτα νωριτερα(αν και ηθελα περισσοτερο χρονο αφου θελαμε να φαμε τα τελευταια μας σουβλακια). Τα κακα νεα ηταν ότι το λιμανι είναι πραγματικα τεραστιο και δεν ξεραμε που να παμε. Αρα μια λυση υπηρχε τερμα γκαζι και ο χαρος βγηκε παγανια. Το κοστος των εισιτηριων για ένα παπι και δυο ατομα κατω των 26 ετων (παροτι εγω ειμαι μεγαλυτερος, αλλα αυτοι δεν το ηξεραν αυτό) με αεροπορικα καθισματα ηταν 145€.
Ενω καθομουν και περιμενα την Ελευθερια να αγορασει τα εισιτηρια ακουω έναν τυπο να φωναζει «θα σε πιασω» και να γελαει. Γυρναω και εγω να δω τι συμβαινει και απλα ο λιμενομπατσος κυνηγαγε δυο μεταναστες. Παροτι εχω ακουσει πολλες ιστοριες από το κυνηγητο που παιζει εκει μεσα δεν μπορουσα ποτε να πιστεψω την εκταση του φαινομενου. Καθ'ολη την διαρκεια που ήμασταν στο λιμανι βλεπαμε ανθρωπους να κυνηγιουνται.
Παροτι η κατασταστη μεσα στο λιμανι ηταν περιεργη κανενας δεν μας ελεγξε τα διαβατηρια στον ελεγχο επιβιβασης. Ουτε και βγαλαμε τα κρανη.
Αφοτου επιβιβαστηκαμε πηγαμε στο παρκινγκ για τα μηχανακια. Εκει δεν ηξερα αν επρεπε να δεσω μονος μου το μηχανακι ή αν θα ερχοταν καποιος άλλος να το κανει. Σε όλα τα καραβια που εχω μπει ως τωρα το προσωπικο ασφαλιζει το μηχανακι. Τελος παντων εβαλα το μηχανακι στο διπλο σταντ και το εδεσα μονος μου για να ειμαι σιγουρος.
Με το που ξεκινησε το καραβι μας επιασε εκεινο το ιδιαιτερο συναισθημα της χαρμολυπης. Χαρα για αυτό που θα ζουσαμε τις επομενες μερες αλλα και λυπη που αφηναμε πισω τον τοπο και τους ανθρωπους που τοσο πολύ αγαπαμε και οι δυο.
Μεχρι την επομενη φορα,
Keepriding
Το ταξιδι μας θα ξεκινουσε από τα σπιτια μας με προορισμο την Πατρα ώστε να παρουμε το καραβι για Ανκονα.
Ξεκινησα λοιπον από το σπιτι μου στην Ηλιουπολη να παω να παρω την Ελευθερια από το δικο της σπιτι στην Αγ. Παρασκευη.
Το ξεκινημα ηταν λιγο δυσκολο αφου επρεπε να αποχαιρετήσω την μητερα μου ( η οποια - σαν μανα που σεβεται τον εαυτό της – εκλαιγε εκεινη την ωρα) και τον πατριο μου. Θα περναγε πολύ καιρος μεχρι να τους ξαναδω αλλα δεν το ξερανε εκεινη την στιγμη. Αποχαιρετιστηκαμε και ξεκινησα προς την Ελευθερια.
Μετα από 20 λεπτα φτανω στο σπιτι της Ελευθεριας. Εκει επρεπε να αντιμετωπισω την μητερα της η οποια – όπως ολοι φανταζεστε – δεν ηταν και η μεγαλυτερη φαν του ταξιδιου μας. Παραδοξως δεν αντιμετωπισα κατι δυσαρεστο. Υπηρχε αγχος στην ατμοσφαιρα αλλα αυτό ηταν λογικο. Αλλωστε ειχαμε μπροστα μας την διασχιση ολοκληρης της ευρωπης διανυοντας 2000χλμ πανω σε ένα παπι.
Αυτή είναι η πρωτη φωτογραφια του ταξιδιου μας.
Με το που παιρνω την πρωτη στροφη μας «χτυπαει» η ευφορια. Ήμασταν πολύ χαρουμενοι και ενθουσιασμενοι. Μετα από τοσο καιρο οργανωνοντας και μαζευοντας λεφτα για αυτό το ταξιδι ηταν γεγονος. Πηραμε την Αττικη οδο οπου πληρωσαμε το αντιτιμο 1.40( αχ που είναι οι εποχες του no plates no brains). Φυσικα οι δρομοι μου ηταν πολύ γνωστοι μιας και τους εχω χρησιμοποιησει απειρες φορες. Μετα από λιγο μπηκαμε στην εθνικη οδο Αθηνας – Πατρας.
Ολοι φυσικα γνωριζετε ποσο βαρετη είναι η εθνικη( εκτος αν εχεις καποιο busha και την ταυτοτητα στα δοντια) αλλα αναλογιστειτε αυτό. Όταν οργανωνα το ταξιδι ειχα υπολογισει ότι το παπι σε πραγματικα χιλιομετρα(μιας και το κοντερ «κλεβει» πολύ) θα ειχε τελικη γυρω στα 80-90χλμ. Η αποσταση της πρωτης μερας ηταν 235χλμ. Αρα το υπολογισα ότι θα μας επαιρνε περιπου 3 ωρες μεχρι την πατρα. Πριν το ταξιδι ειχα εγκαταστησει έναν αναπτηρα αυτοκινητου στο παπι(ναι στο παπι καλα διαβασες) ώστε να μπορω να χρησιμοποιω το GPS. Παροτι ηξερα την διαδρομη μεχρι την πατρα το χρησιμοποιησα για να δω αν όλα δουλευουν καλα. Πανω στην εθνικη το παπι «ελεγε» ότι πηγαινε 100χλμ. Η τελικη του παπιου είναι περιπου 120-130 κοντερισια(σε γκρεμο) και ηθελα να δω την πραγματικη μου ταχυτητα βλεποντας την ενδειξη του GPS. Αυτό που ειδα ηταν απιστευτο. Η πραγματικη μου ταχυτητα ηταν 66χλμ. Πρεπει να ειμαι ειλικρινης, φρικαρα. Δεν μπορουσα να πιστεψω ότι θα καναμε 2000 χιλιομετρα με τελικη ταχυτητα 65-70χλμ. Και το κακομοιρο το παπι γκαγκανιασμενο. Τοτε μου λυθηκε και η απορια πως γινεται να μας περνανε οι νταλικες τερμα γκαζι.
Εκτος της απιστευτης χαμηλης μας ταχυτητας δημιουργηθηκε και άλλο ένα προβλημα. Θα φταναμε στην Πατρα οριακα για να παρουμε το καραβι(Ευχαριστω 3books που με έπεισες να ξεκινησω πολυ νωριτερα) πραγμα που δεν μου αρεσει καθολου να κανω. Εχω χασει καποιες πτησεις στην ζωη μου και από τοτε εχω κανονα να φτανω οσο νωριτερα μπορω ειτε για να μην χανω την πτηση ειτε – στην προκειμενη περιπτωση – να μην περιμενουμε μια ολοκληρη ημερα για το επομενο καραβι.
Η ζωη στον αυτοκινητοδρομο κυλουσε αργα.
Επειδη δεν ειχαμε χρονο οι στασεις για ξεκουραση ηταν πολύ συντομες.
Καναμε σταση κάθε 1-1.5 ωρα. Κυριως όταν χρειαζομασταν βενζινη. Οφειλω να ομολογησω ότι η πρωτη μερα ηταν η πιο δυσκολη ολων, κυριως λογο ψυχολογιας. Εκτος της προφανης ελλειψης ταχυτητας δεν ειχαμε ακομα καταφερει να λειτουργησουμε την ενδοεπικοινωνια. Επειδη δεν ειχαμε πολύ χρονο πριν την εναρξη του ταξιδιου δεν ειχαμε μαθει πως δουλευει.
Μια από τις αγαπημενες μου φωτο της ημερας.
Τα καλα νεα ηταν ότι φτασαμε 20 λεπτα νωριτερα(αν και ηθελα περισσοτερο χρονο αφου θελαμε να φαμε τα τελευταια μας σουβλακια). Τα κακα νεα ηταν ότι το λιμανι είναι πραγματικα τεραστιο και δεν ξεραμε που να παμε. Αρα μια λυση υπηρχε τερμα γκαζι και ο χαρος βγηκε παγανια. Το κοστος των εισιτηριων για ένα παπι και δυο ατομα κατω των 26 ετων (παροτι εγω ειμαι μεγαλυτερος, αλλα αυτοι δεν το ηξεραν αυτό) με αεροπορικα καθισματα ηταν 145€.
Ενω καθομουν και περιμενα την Ελευθερια να αγορασει τα εισιτηρια ακουω έναν τυπο να φωναζει «θα σε πιασω» και να γελαει. Γυρναω και εγω να δω τι συμβαινει και απλα ο λιμενομπατσος κυνηγαγε δυο μεταναστες. Παροτι εχω ακουσει πολλες ιστοριες από το κυνηγητο που παιζει εκει μεσα δεν μπορουσα ποτε να πιστεψω την εκταση του φαινομενου. Καθ'ολη την διαρκεια που ήμασταν στο λιμανι βλεπαμε ανθρωπους να κυνηγιουνται.
Παροτι η κατασταστη μεσα στο λιμανι ηταν περιεργη κανενας δεν μας ελεγξε τα διαβατηρια στον ελεγχο επιβιβασης. Ουτε και βγαλαμε τα κρανη.
Αφοτου επιβιβαστηκαμε πηγαμε στο παρκινγκ για τα μηχανακια. Εκει δεν ηξερα αν επρεπε να δεσω μονος μου το μηχανακι ή αν θα ερχοταν καποιος άλλος να το κανει. Σε όλα τα καραβια που εχω μπει ως τωρα το προσωπικο ασφαλιζει το μηχανακι. Τελος παντων εβαλα το μηχανακι στο διπλο σταντ και το εδεσα μονος μου για να ειμαι σιγουρος.
Με το που ξεκινησε το καραβι μας επιασε εκεινο το ιδιαιτερο συναισθημα της χαρμολυπης. Χαρα για αυτό που θα ζουσαμε τις επομενες μερες αλλα και λυπη που αφηναμε πισω τον τοπο και τους ανθρωπους που τοσο πολύ αγαπαμε και οι δυο.
Μεχρι την επομενη φορα,
Keepriding
Τελευταία επεξεργασία:
Markas
Μέλος
Τι να πω ρε φίλε, χαράς στο κουράγιο σας! Έχω διαβάσει για τον Ed March, τον έχω και φίλο στο facebook, θέλει ιδιαίτερο χαρακτήρα και συνθήκες για να πας με παπί, και μάλιστα παλιό, ένα μεγάλο ταξίδι. Ο Ed βέβαια είχε να αντιμετωπίσει ιδιαίτερες συνθήκες στα ταξίδια του οπότε η ταχύτητα ήταν δευτερεύον.
Πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον ταξίδι πάντως, μπράβο για το κατόρθωμα και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια.
Πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον ταξίδι πάντως, μπράβο για το κατόρθωμα και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια.
paschalis
gone4riding
Με εκανες χθες να κατεβω να πλυνω την πάπια ρε συ!!!
Αντε τωρα να παμε Αγγλια με 60...Like!!!
Αντε τωρα να παμε Αγγλια με 60...Like!!!
Πίθηκε,πραγματικά μας έστειλες
Θυμήθηκα κάποτε....με ένα παπί , βόλτες για καφέ με στοιχημα
απο Αθήνα Λάρισα κ.λ. Τυλιγμένος με μιά σκουπιδοσακούλα για
την βροχή (με τρύπες σε λαιμό και χέρια)και μια καυλα απίθανη
να πατήσω τροχό στα πέραντα του κόσμου.Το μετάνοιωσα
που πούλησα το hondaki
Ενα μεγάλο μπράβο και στην Ελευθερία σου!Πολοί προσπαθήσαμε
να έχουμε συνοδοιπόρους θηλυκά με ...balls αλλά λίγοι τα καταφέραμε.
Watching You!!!
Θυμήθηκα κάποτε....με ένα παπί , βόλτες για καφέ με στοιχημα
απο Αθήνα Λάρισα κ.λ. Τυλιγμένος με μιά σκουπιδοσακούλα για
την βροχή (με τρύπες σε λαιμό και χέρια)και μια καυλα απίθανη
να πατήσω τροχό στα πέραντα του κόσμου
.Το μετάνοιωσαπου πούλησα το hondaki
Ενα μεγάλο μπράβο και στην Ελευθερία σου!Πολοί προσπαθήσαμε
να έχουμε συνοδοιπόρους θηλυκά με ...balls
αλλά λίγοι τα καταφέραμε.Watching You!!!
black sheep
Μέλος
μπραβο ρε φιλε, και σε σενα και στην κοπελα, υλικο για ονειρα!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ.
Cowboy
Δαμιανε θα πουλησουμε τα θηρια να παρουμε παπια στο τελος...οπως εχουν πει κ αλλα παιδια μπραβο στην Ελευθερια Κ σε εσενα δεν παιρνετε ευκολα μια τετοια αποφαση. καλοταξιδοι να ειστε παιδια!!!
Βρε αστα διαλα!Πολοί προσπαθήσαμε
να έχουμε συνοδοιπόρους θηλυκά με ...balls
Watching You!!!
!!!Για ρωτα και την Μαρια, λεει το ιδιο για σενα;;;
Λλλλλλαααααικκκκκ. ......Βρε αστα διαλα
Για ρωτα και την Μαρια, λεει το ιδιο για σενα;;;
pi8ikos
Μέλος
- Όνομα
- Damianos
- Μοτό
- Duck4Life
Δεν εχει σημασια αν το παπι ειναι παλιο η οχι. Απλα για εμας ηρθε η ωρα να ταξιδεψουμε. Ο Ed εχει απιστευτη ενεργεια και μεταδοτικοτητα. Ειμαι πολυ τυχερος που τον γνωρισα.
Υγ: Ολιγον τι ασχετο αλλα οπου και να πατησουμε τις ροδες μας, σαν την Κρητη δεν θα ειναι πουθενα. Ευχομαι καποια στιγμη να ερθω να ζησω εκει κατω.
pi8ikos
Μέλος
- Όνομα
- Damianos
- Μοτό
- Duck4Life
Αυτος είναι ο χαρτης της 2ης ημερας:
Μπηκαμε λοιπον στο καραβι που θα μετεφερε εμας και το αγαπημενο μας παπι στην Ανκονα, Ιταλια.
Επιτρεψτε μου σε αυτό το σημειο να πω πως ειμαστε πολύ ατυχοι που μενουμε σε αυτό σημειο της Ευρώπης με τοσο δυσκολη προσβαση στην υπολοιπη Ευρώπη. Είναι πραγματικα κριμα να πρεπει να χανουμε μια μερα στο καραβι. Ασε και τα χρηματα που πρεπει να δαπανησεις.
Το καραβι μας θα διαρκουσε 23 ωρες. Το ξερω ότι σε μερικους ακουγεται πολύ (συμπεριλαμβανομενου και του εαυτού μου) αλλα τουλαχιστον θα ειχαμε ένα βραδυ δωρεαν υπνου.
Ξερετε τι λενε για την φωτεινη πλευρα της ζωης.(https://www.youtube.com/watch?v=iCnvd5_Q7gQ&spfreload=10).
Το ταξιδι περασε ιδιαιτερως γρηγορα. Περασαμε πολύ καλα και κοιμηθηκαμε οσο πιο πολύ μπορουσαμε. Θα μας χρειαζοταν αλλωστε για την συνεχεια του ταξιδιου.
Απολαυσαμε το απεραντο γαλαζιο της Μεσογειου.
Και φυσικα σαν κάθε μηχανοβιος που σεβεται τον εαυτό του ειχαμε απειρα πραγματα και μοτοσυκλετιστικο εξοπλισμο.
Η θέα από το παραθυρο μας.
Άλλη μια φωτογραφια από το καραβι μας να παλευει με τα κυματα.
Το πλοιο επρεπε να φτασει την Ιταλια στις 17:00. Όταν οργανώναμε το δρομολογιο του ταξιδιου ελπιζαμε ότι θα φταναμε στο Μιλανο μεχρι το βραδυ για να μας φιλοξενησει ενας τυπος που ειχαμε βρει από το couchsurfing.org. Μετα την 1η μερα καταλαβαμε ότι δεν θα μπορουσαμε να διανυσουμε τα 400χλμ μεσα σε 4-5 ωρες. Το καραβι φυσικα καθυστερησε περιπου 2 ωρες. Αρα χρειαζομασταν ένα καινουργιο πλανο. Με το που πλησιασαμε το λιμανι της Ανκονα και το κινητο μου επιασε σημα ξεκινησα να ψαχνω καποιο ξενοδοχειο σε καποια κοντινη πλευρα. Δεδομενου ότι ειμαι αρκετα οργανωτικος ειχα ηδη ψαξει τις κοντινες πολεις στην Ανκονα που όμως δεν θα μας εβγαζαν και εκτος διαδρομης. Φυσικα το πιο σημαντικο στην διαδικασια ευρεσης καταλυματος ηταν η τιμη μιας και ημασταν σε ιδιαιτερως μικρο προυπολογισμο. Ενώ ημουν στο Internet η Ελευθερια πακεταρε τα πραγματα μας.
Ευτυχως βρηκαμε ένα φθηνο hostel για περιπου 22€ το οποιο περιελαμβανε και πρωινο. Κοιταχτηκαμε με την Ελευθερια και αναρωτηθηκαμε…Γινεται καλυτερα από αυτό? Το Hostel ηταν στην πολη Rimini η οποια απειχε 110χλμ από εκει που ειμασταν. Ηταν η τελεια αποσταστη μιας και θελαμε να διανυσουμε λιγα χιλιομετρα πριν παρκαρουμε το παπι.
Κατεβηκαμε λοιπον από το καραβι γεματοι ελπιδες και ημασταν πραγματικα ενθουσιασμενοι για αυτό που θα ξετυλιγοταν μπροστα μας.
Βγαίνοντας από το λιμανι όπως και στην Πάτρα δεν μας εκαναν ελεγχο διαβατηριων και κατευθυνθηκαμε προς το κεντρο της πολης.
Ο ηλιος ειχε δυσει και ο εξοπλισμος και τα ρουχα μας ηταν ιδιος με αυτόν όταν ξεκινησαμε το ταξιδι. Απλα εχω να πω πως τον δαγκωσαμε. Κατι το κοντο παντελονι μου κατι το καλοκαιρινο γαντι νιωσαμε για τα καλα την διαφορα της θερμοκρασιας μεταξυ Ελλαδας και Ιταλιας. Όπως παντα δεν ειχα τσεκαρει τον καιρο. Στην αρχη βεβαια ημασταν πολύ χαρουμενοι και επιτελους η Ελευθερια ειχε καταφερει να συντονισει τις ενδοεπικοινωνιες μας. Στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκαμε σταματησαμε να γεμισουμε με βενζινη το εργαλειο(δεν είναι λιγο αστειο να διαβαζεις την λεξη «εργαλειο» εννοώντας ένα παπι 112cc?) και φυσικα να φορεσουμε κανα ρουχο παραπανω.
Εκει γνωρισαμε και ένα ζευγαρι ενός Έλληνα με μια Γερμανίδα που μολις ειχανε κανει παιδακι. Ανταλλαξαμε καποιες κουβεντες και μετα ο καθενας τραβηξε τον δρομο του.
Το πρωτο πραγμα που συνειδητοποιήσαμε στην Autostrada(Ιταλικη εθνικη οδος) ηταν ποσο μοιαζουν οι Ελληνες με τους Ιταλους οδηγους. Ισως να μην είναι και τοσο τυχαιο το ουνα φατσα ουνα ρατσα τελικα. Κανεις δεν μας εδινε και πολύ σημασια στον δρομο και προσπαθησαμε πολύ σκληρα να μεινουμε εντος δρομου αν και σε πολλες περιπτωσεις επρεπε να χρησιμοποιησουμε την Λ.Ε.Α.
Μετα από μερικες ωρες φτασαμε στο Rimini το οποιο είναι μια μικρη πολη διπλα στην θαλασσα. Με το που μπηκαμε στην πολη και πλησιασαμε το Hostel αποκτησαμε καινουργια αποστολη…Να βρουμε καποιο μερος να φαμε. Βρηκαμε ένα μικρο τοπικο εστιατοριο με σκοπο να φαμε μακαροναδα. Η Ελευθερια παρηγγειλε πεννες αλα μποσκαιολα και εγω παπαρδελες με μανιταρια πορτσινι. Δυστυχως το πιατο μου αποδειχτηκε μουφα και «αναγκαστηκα» να φαω το πιατο της Ελευθεριας.
Μετα το γευμα κατευθυνθηκαμε προς το ξενοδοχειο.
Το Hostel δεν ειχε φυλασσομενο παρκινγκ (και ποιος νοιαζεται όταν το κοστος του παπιου είναι στα 400€). Αφαιρεσαμε τα σαμαρια και το βαλιτσακι και πηγαμε για check-in. Το παπι ως τωρα μας εβγαλε ασπροπροσωπους για αυτό το αντεμειψα με λιγο σπρει αλυσιδας και ένα γλυκο φιλι για καληνυχτα.
Ενώ στα περισσοτερα Hostel μοιραζεσαι το ιδιο δωματιο με αλλα ατομα, εμεις ειχαμε το δικο μας δωματιο με μια κουκετα και δικο μας προσωπικο μπανιο. Όλα αυτά για 22€. Απιστευτο. Μας αρεσε τοσο πολύ που αφησαμε και review για το Hostel στο tripadvisor(αν δεν ξερετε τι είναι κατεβαστε το απλικέισο τωρα). Αφοτου καναμε και οι δυο μπανιο κουβεντιασαμε για τα αυριανα πλανα και κοιμηθηκαμε.
Η αυριανη μερα θα ηταν μια λαμπρη μερα…
Μπηκαμε λοιπον στο καραβι που θα μετεφερε εμας και το αγαπημενο μας παπι στην Ανκονα, Ιταλια.
Επιτρεψτε μου σε αυτό το σημειο να πω πως ειμαστε πολύ ατυχοι που μενουμε σε αυτό σημειο της Ευρώπης με τοσο δυσκολη προσβαση στην υπολοιπη Ευρώπη. Είναι πραγματικα κριμα να πρεπει να χανουμε μια μερα στο καραβι. Ασε και τα χρηματα που πρεπει να δαπανησεις.
Το καραβι μας θα διαρκουσε 23 ωρες. Το ξερω ότι σε μερικους ακουγεται πολύ (συμπεριλαμβανομενου και του εαυτού μου) αλλα τουλαχιστον θα ειχαμε ένα βραδυ δωρεαν υπνου.
Ξερετε τι λενε για την φωτεινη πλευρα της ζωης.(https://www.youtube.com/watch?v=iCnvd5_Q7gQ&spfreload=10).
Το ταξιδι περασε ιδιαιτερως γρηγορα. Περασαμε πολύ καλα και κοιμηθηκαμε οσο πιο πολύ μπορουσαμε. Θα μας χρειαζοταν αλλωστε για την συνεχεια του ταξιδιου.
Απολαυσαμε το απεραντο γαλαζιο της Μεσογειου.
Και φυσικα σαν κάθε μηχανοβιος που σεβεται τον εαυτό του ειχαμε απειρα πραγματα και μοτοσυκλετιστικο εξοπλισμο.
Η θέα από το παραθυρο μας.
Άλλη μια φωτογραφια από το καραβι μας να παλευει με τα κυματα.
Το πλοιο επρεπε να φτασει την Ιταλια στις 17:00. Όταν οργανώναμε το δρομολογιο του ταξιδιου ελπιζαμε ότι θα φταναμε στο Μιλανο μεχρι το βραδυ για να μας φιλοξενησει ενας τυπος που ειχαμε βρει από το couchsurfing.org. Μετα την 1η μερα καταλαβαμε ότι δεν θα μπορουσαμε να διανυσουμε τα 400χλμ μεσα σε 4-5 ωρες. Το καραβι φυσικα καθυστερησε περιπου 2 ωρες. Αρα χρειαζομασταν ένα καινουργιο πλανο. Με το που πλησιασαμε το λιμανι της Ανκονα και το κινητο μου επιασε σημα ξεκινησα να ψαχνω καποιο ξενοδοχειο σε καποια κοντινη πλευρα. Δεδομενου ότι ειμαι αρκετα οργανωτικος ειχα ηδη ψαξει τις κοντινες πολεις στην Ανκονα που όμως δεν θα μας εβγαζαν και εκτος διαδρομης. Φυσικα το πιο σημαντικο στην διαδικασια ευρεσης καταλυματος ηταν η τιμη μιας και ημασταν σε ιδιαιτερως μικρο προυπολογισμο. Ενώ ημουν στο Internet η Ελευθερια πακεταρε τα πραγματα μας.
Ευτυχως βρηκαμε ένα φθηνο hostel για περιπου 22€ το οποιο περιελαμβανε και πρωινο. Κοιταχτηκαμε με την Ελευθερια και αναρωτηθηκαμε…Γινεται καλυτερα από αυτό? Το Hostel ηταν στην πολη Rimini η οποια απειχε 110χλμ από εκει που ειμασταν. Ηταν η τελεια αποσταστη μιας και θελαμε να διανυσουμε λιγα χιλιομετρα πριν παρκαρουμε το παπι.
Κατεβηκαμε λοιπον από το καραβι γεματοι ελπιδες και ημασταν πραγματικα ενθουσιασμενοι για αυτό που θα ξετυλιγοταν μπροστα μας.
Βγαίνοντας από το λιμανι όπως και στην Πάτρα δεν μας εκαναν ελεγχο διαβατηριων και κατευθυνθηκαμε προς το κεντρο της πολης.
Ο ηλιος ειχε δυσει και ο εξοπλισμος και τα ρουχα μας ηταν ιδιος με αυτόν όταν ξεκινησαμε το ταξιδι. Απλα εχω να πω πως τον δαγκωσαμε. Κατι το κοντο παντελονι μου κατι το καλοκαιρινο γαντι νιωσαμε για τα καλα την διαφορα της θερμοκρασιας μεταξυ Ελλαδας και Ιταλιας. Όπως παντα δεν ειχα τσεκαρει τον καιρο. Στην αρχη βεβαια ημασταν πολύ χαρουμενοι και επιτελους η Ελευθερια ειχε καταφερει να συντονισει τις ενδοεπικοινωνιες μας. Στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκαμε σταματησαμε να γεμισουμε με βενζινη το εργαλειο(δεν είναι λιγο αστειο να διαβαζεις την λεξη «εργαλειο» εννοώντας ένα παπι 112cc?) και φυσικα να φορεσουμε κανα ρουχο παραπανω.
Εκει γνωρισαμε και ένα ζευγαρι ενός Έλληνα με μια Γερμανίδα που μολις ειχανε κανει παιδακι. Ανταλλαξαμε καποιες κουβεντες και μετα ο καθενας τραβηξε τον δρομο του.
Το πρωτο πραγμα που συνειδητοποιήσαμε στην Autostrada(Ιταλικη εθνικη οδος) ηταν ποσο μοιαζουν οι Ελληνες με τους Ιταλους οδηγους. Ισως να μην είναι και τοσο τυχαιο το ουνα φατσα ουνα ρατσα τελικα. Κανεις δεν μας εδινε και πολύ σημασια στον δρομο και προσπαθησαμε πολύ σκληρα να μεινουμε εντος δρομου αν και σε πολλες περιπτωσεις επρεπε να χρησιμοποιησουμε την Λ.Ε.Α.
Μετα από μερικες ωρες φτασαμε στο Rimini το οποιο είναι μια μικρη πολη διπλα στην θαλασσα. Με το που μπηκαμε στην πολη και πλησιασαμε το Hostel αποκτησαμε καινουργια αποστολη…Να βρουμε καποιο μερος να φαμε. Βρηκαμε ένα μικρο τοπικο εστιατοριο με σκοπο να φαμε μακαροναδα. Η Ελευθερια παρηγγειλε πεννες αλα μποσκαιολα και εγω παπαρδελες με μανιταρια πορτσινι. Δυστυχως το πιατο μου αποδειχτηκε μουφα και «αναγκαστηκα» να φαω το πιατο της Ελευθεριας.
Μετα το γευμα κατευθυνθηκαμε προς το ξενοδοχειο.
Το Hostel δεν ειχε φυλασσομενο παρκινγκ (και ποιος νοιαζεται όταν το κοστος του παπιου είναι στα 400€). Αφαιρεσαμε τα σαμαρια και το βαλιτσακι και πηγαμε για check-in. Το παπι ως τωρα μας εβγαλε ασπροπροσωπους για αυτό το αντεμειψα με λιγο σπρει αλυσιδας και ένα γλυκο φιλι για καληνυχτα.
Ενώ στα περισσοτερα Hostel μοιραζεσαι το ιδιο δωματιο με αλλα ατομα, εμεις ειχαμε το δικο μας δωματιο με μια κουκετα και δικο μας προσωπικο μπανιο. Όλα αυτά για 22€. Απιστευτο. Μας αρεσε τοσο πολύ που αφησαμε και review για το Hostel στο tripadvisor(αν δεν ξερετε τι είναι κατεβαστε το απλικέισο τωρα). Αφοτου καναμε και οι δυο μπανιο κουβεντιασαμε για τα αυριανα πλανα και κοιμηθηκαμε.
Η αυριανη μερα θα ηταν μια λαμπρη μερα…
Τελευταία επεξεργασία: