Αυτος είναι ο χαρτης της 2ης ημερας:
Μπηκαμε λοιπον στο καραβι που θα μετεφερε εμας και το αγαπημενο μας παπι στην Ανκονα, Ιταλια.
Επιτρεψτε μου σε αυτό το σημειο να πω πως ειμαστε πολύ ατυχοι που μενουμε σε αυτό σημειο της Ευρώπης με τοσο δυσκολη προσβαση στην υπολοιπη Ευρώπη. Είναι πραγματικα κριμα να πρεπει να χανουμε μια μερα στο καραβι. Ασε και τα χρηματα που πρεπει να δαπανησεις.
Το καραβι μας θα διαρκουσε 23 ωρες. Το ξερω ότι σε μερικους ακουγεται πολύ (συμπεριλαμβανομενου και του εαυτού μου) αλλα τουλαχιστον θα ειχαμε ένα βραδυ δωρεαν υπνου.
Ξερετε τι λενε για την φωτεινη πλευρα της ζωης.(
https://www.youtube.com/watch?v=iCnvd5_Q7gQ&spfreload=10).
Το ταξιδι περασε ιδιαιτερως γρηγορα. Περασαμε πολύ καλα και κοιμηθηκαμε οσο πιο πολύ μπορουσαμε. Θα μας χρειαζοταν αλλωστε για την συνεχεια του ταξιδιου.
Απολαυσαμε το απεραντο γαλαζιο της Μεσογειου.
Και φυσικα σαν κάθε μηχανοβιος που σεβεται τον εαυτό του ειχαμε απειρα πραγματα και μοτοσυκλετιστικο εξοπλισμο.
Η θέα από το παραθυρο μας.
Άλλη μια φωτογραφια από το καραβι μας να παλευει με τα κυματα.
Το πλοιο επρεπε να φτασει την Ιταλια στις 17:00. Όταν οργανώναμε το δρομολογιο του ταξιδιου ελπιζαμε ότι θα φταναμε στο Μιλανο μεχρι το βραδυ για να μας φιλοξενησει ενας τυπος που ειχαμε βρει από το couchsurfing.org. Μετα την 1η μερα καταλαβαμε ότι δεν θα μπορουσαμε να διανυσουμε τα 400χλμ μεσα σε 4-5 ωρες. Το καραβι φυσικα καθυστερησε περιπου 2 ωρες. Αρα χρειαζομασταν ένα καινουργιο πλανο. Με το που πλησιασαμε το λιμανι της Ανκονα και το κινητο μου επιασε σημα ξεκινησα να ψαχνω καποιο ξενοδοχειο σε καποια κοντινη πλευρα. Δεδομενου ότι ειμαι αρκετα οργανωτικος ειχα ηδη ψαξει τις κοντινες πολεις στην Ανκονα που όμως δεν θα μας εβγαζαν και εκτος διαδρομης. Φυσικα το πιο σημαντικο στην διαδικασια ευρεσης καταλυματος ηταν η τιμη μιας και ημασταν σε ιδιαιτερως μικρο προυπολογισμο. Ενώ ημουν στο Internet η Ελευθερια πακεταρε τα πραγματα μας.
Ευτυχως βρηκαμε ένα φθηνο hostel για περιπου 22€ το οποιο περιελαμβανε και πρωινο. Κοιταχτηκαμε με την Ελευθερια και αναρωτηθηκαμε…Γινεται καλυτερα από αυτό? Το Hostel ηταν στην πολη Rimini η οποια απειχε 110χλμ από εκει που ειμασταν. Ηταν η τελεια αποσταστη μιας και θελαμε να διανυσουμε λιγα χιλιομετρα πριν παρκαρουμε το παπι.
Κατεβηκαμε λοιπον από το καραβι γεματοι ελπιδες και ημασταν πραγματικα ενθουσιασμενοι για αυτό που θα ξετυλιγοταν μπροστα μας.
Βγαίνοντας από το λιμανι όπως και στην Πάτρα δεν μας εκαναν ελεγχο διαβατηριων και κατευθυνθηκαμε προς το κεντρο της πολης.
Ο ηλιος ειχε δυσει και ο εξοπλισμος και τα ρουχα μας ηταν ιδιος με αυτόν όταν ξεκινησαμε το ταξιδι. Απλα εχω να πω πως τον δαγκωσαμε. Κατι το κοντο παντελονι μου κατι το καλοκαιρινο γαντι νιωσαμε για τα καλα την διαφορα της θερμοκρασιας μεταξυ Ελλαδας και Ιταλιας. Όπως παντα δεν ειχα τσεκαρει τον καιρο. Στην αρχη βεβαια ημασταν πολύ χαρουμενοι και επιτελους η Ελευθερια ειχε καταφερει να συντονισει τις ενδοεπικοινωνιες μας. Στο πρωτο βενζιναδικο που βρηκαμε σταματησαμε να γεμισουμε με βενζινη το εργαλειο(δεν είναι λιγο αστειο να διαβαζεις την λεξη «εργαλειο» εννοώντας ένα παπι 112cc?) και φυσικα να φορεσουμε κανα ρουχο παραπανω.
Εκει γνωρισαμε και ένα ζευγαρι ενός Έλληνα με μια Γερμανίδα που μολις ειχανε κανει παιδακι. Ανταλλαξαμε καποιες κουβεντες και μετα ο καθενας τραβηξε τον δρομο του.
Το πρωτο πραγμα που συνειδητοποιήσαμε στην Autostrada(Ιταλικη εθνικη οδος) ηταν ποσο μοιαζουν οι Ελληνες με τους Ιταλους οδηγους. Ισως να μην είναι και τοσο τυχαιο το ουνα φατσα ουνα ρατσα τελικα. Κανεις δεν μας εδινε και πολύ σημασια στον δρομο και προσπαθησαμε πολύ σκληρα να μεινουμε εντος δρομου αν και σε πολλες περιπτωσεις επρεπε να χρησιμοποιησουμε την Λ.Ε.Α.
Μετα από μερικες ωρες φτασαμε στο Rimini το οποιο είναι μια μικρη πολη διπλα στην θαλασσα. Με το που μπηκαμε στην πολη και πλησιασαμε το Hostel αποκτησαμε καινουργια αποστολη…Να βρουμε καποιο μερος να φαμε. Βρηκαμε ένα μικρο τοπικο εστιατοριο με σκοπο να φαμε μακαροναδα. Η Ελευθερια παρηγγειλε πεννες αλα μποσκαιολα και εγω παπαρδελες με μανιταρια πορτσινι. Δυστυχως το πιατο μου αποδειχτηκε μουφα και «αναγκαστηκα» να φαω το πιατο της Ελευθεριας.
Μετα το γευμα κατευθυνθηκαμε προς το ξενοδοχειο.
Το Hostel δεν ειχε φυλασσομενο παρκινγκ (και ποιος νοιαζεται όταν το κοστος του παπιου είναι στα 400€). Αφαιρεσαμε τα σαμαρια και το βαλιτσακι και πηγαμε για check-in. Το παπι ως τωρα μας εβγαλε ασπροπροσωπους για αυτό το αντεμειψα με λιγο σπρει αλυσιδας και ένα γλυκο φιλι για καληνυχτα.
Ενώ στα περισσοτερα Hostel μοιραζεσαι το ιδιο δωματιο με αλλα ατομα, εμεις ειχαμε το δικο μας δωματιο με μια κουκετα και δικο μας προσωπικο μπανιο. Όλα αυτά για 22€. Απιστευτο. Μας αρεσε τοσο πολύ που αφησαμε και review για το Hostel στο tripadvisor(αν δεν ξερετε τι είναι κατεβαστε το απλικέισο τωρα). Αφοτου καναμε και οι δυο μπανιο κουβεντιασαμε για τα αυριανα πλανα και κοιμηθηκαμε.
Η αυριανη μερα θα ηταν μια λαμπρη μερα…