Αυτος είναι ο χαρτης της 3ης ημερας:
Ξυπνησαμε λοιπον σε μια παραθαλασσια πολη της Ιταλιας ονοματι Rimini. Όπως ανεφερα προηγουμενως το απιστευτα φθηνο μας δωματιο περιελαμβανε και πρωινο. Για να πω την αληθεια δεν περιμενα κατι παραπανω από μερικες φετες ψωμιου συνοδευομενες από μελι και μαρμελαδα. Όταν κατεβηκαμε να παρουμε το πρωινο μας ξαφνιαστηκαμε. Ενταξει δεν ηταν και σαν το πρωινο του President αλλα ειχε παραπανω από ότι μπορουσαμε να φανταστουμε.
Το πλανο ηταν να φαω οσο περισσοτερο μπορουσα(ένα κακο συνηθειο που απεκτησα στο στρατο) ώστε να ειμαι δυνατος για το υπολοιπο της ημερας. Δυστυχως το στομαχι μου ειχε άλλη εντυπωση και μετα από ένα μικρο διαλειμμα στην τουαλετα δεν μπορουσα να φαω άλλο. Παροτι δεν αισθανομουν καλα (δεν το ειπα καν στην ελευθερια εκεινη την στιγμη) αφοτου τελειωσε το πρωινο της η Ελευθερια φορτωσαμε το μηχανακι και ξεκινησαμε το ταξιδι μας. Το πλανο ηταν να φτασουμε στο Μιλανο μεχρι το βραδυ. Διασχιζοντας για πρωτη φορα στην ζωη μου την Ιταλια, παρατηρησα ποσο πολύ μοιαζουν οι επαρχιακοι της δρομοι με της Ελλαδος.
Ειχαμε ξεκινησει πολύ καλα και το στομαχι μου ειχε ξεκινησει να καλυτερευει. Ηταν εκει στην αρχη της τριτης ημερας που πιστεψα πραγματικα ότι θα καταφερουμε να φτασουμε αγγλια με το παπι μας. Πριν την αρχη του ταξιδιου – όπως είναι λογικο – οι περισσότεροι στους οποιους αναφεραμε τα σχεδια μας για το ταξιδι μας γεμιζαν με αρνητικη ενεργεια πραγμα που δεν μας αρεσε καθολου. Η γνωμη των ανθρωπων που δεν εχουν παει μακρυτερα από 100χλμ από το σπιτι τους δεν με πειραζε δεδομενης της απειριας τους σε τέτοιες διαδικασιες(θυμηθητε τι ειπα στην 1η αναρτηση περι της αποψης). Ολοι μα πραγματικα ολοι ειχαν αποψη. Ευχαριστω ιδιαιτερως ολους οσους μας στηριξαν με την θετικη τους κουβεντα και ενεργεια. Παραδοξως όταν αποχαιρετιζομασταν οι περισσοτεροι μας ευχηθηκαν καλο ταξιδι και μας ελεγαν ότι θα τα καταφερουμε(ειμαστε περιεργη φαρα εμεις οι Ελληνες).
Τελος παντων η ζωη στην Autostrada(Ιταλικη εθνικη οδος) ηταν βαρετη.
Σε μια φαση περναμε την Monza. Ξερετε την γνωστη πιστα που γινονται αγωνες Φορμουλα1. Σκεφτηκα να σταματησουμε και να μπουμε μεσα να τρεξουμε λιγο. Αλλα η Ελευθερια σοφα μου υπεδειξε πως είναι κριμα να σκασει ένα παπι των 400€ από το πουθενα και να τους περασει ΟΛΟΥΣ από πανω. Δυστυχως ειχε δικιο και υπακουσα την συμβουλη της.
Ενώ μιλουσαμε στην ενδοεπικοινωνια μας περασαν «τιμολογιο» οι περιφημοι carabinieri σε σχηματισμο. Στην παρακατω φωτογραφια μπορειτε να δειτε τον carabinieri να μας κοιταει και να γελαει.
Αυτό που δεν γνωριζαν οι «συμπαθεστατοι μπατσοι» είναι πως το μηχανακι που καβαλουσαμε ηταν μονο 112cc. Συμφωνα με τον Ιταλικο Κ.Ο.Κ οποιοδηποτε μηχανακι με λιγοτερα από 150cc απαγορευεται να κυκλοφορει στον αυτοκινητοδρομο. Φυσικα εμεις το γνωριζαμε αυτό από την αρχη του ταξιδιου μας αλλα δεν είναι στην ιδιοσυγκρασια μας να ασχολουμαστε με τετοιου ειδους λεπτομερειες.
Η ημερα περασε γρηγορα και συντομα φτασαμε στο Μιλανο.
Πριν μιλησω για οτιδηποτε άλλο πρεπει να δειξω τον σεβασμο στον τυπο που εφηύρε το GPS.
Σε ευχαριστω φιλε.
Αν δεν ειχαμε το πιστο μου GPS ακομα θα καναμε κυκλους μεσα στο Μιλανο.
Όπως προχωρουσαμε στην πολη δεχομασταν πολλα βλεματα από τους Ιταλους μοτοσυκλετιστες. Με το που εβλεπαν το GR αυτοκολλητο στον λασπωτήρα ερχοντουσαν για κουβεντουλα. Θυμαμαι ιδιαιτερα έναν τυπο με ένα χαριλαο Ducati Multistrada να μας λεει ότι το παπι δεν ηταν η σωστη μοτοσυκλετα για τετοιο ταξιδι και ότι η δικη του ηταν καλυτερη. Δεν συζηταω για την αντιδραση τους όταν τους λεγαμε πως κατευθυνομαστε προς την αγγλια. Το υφος τους…αξια ανεκτιμητη(που λεει και η διαφημιση).
Σε καποια φαση χαθηκαμε επιτηδες μεσα στα στενα της μεγαλουπολης για να παρουμε μια γευση παραπανω.
Ειχαμε κατεβασει στο κινητιο της Ελευθεριας πριν την εναρξη του ταξιδιου τον ταξιδιωτικο οδηγο του Μιλανου χρησιμοποιωντας την εφαρμογη TripAdvisor. Αυτό μας «ειπε» πως το πρωτο πραγμα που πρεπει να δεις στο Μιλανο είναι η PiazzadelDuomo. Μετα από μια μικρη βολτα λοιπον κατευθυνθηκαμε προς τα εκει.
Φτασαμε και συναντησαμε αυτόν τον τυπο πανω στο αλογο. Δεν εχουμε ιδεα ποιος είναι αλλα για να είναι εκει είναι σημαντικος. Αρα τον τραβηξαμε φωτογραφια.
Και φυσικα (μια ιστορικη για εμας φωτογραφια) το παπι μας φωρτομενο τερμα ειχε καταφερει να μας φερει μεχρι την διασημη πλατεια του Μιλανου.
Κοιταζα το προσωπο της Ελευθεριας και μπορουσα να διακρινω μια απιστευτη χαρα. Η χαρα που μονο με τετοιου ειδους ταξιδια μπορει να βγει προς τα εξω. Ηταν μια μοναδικη εμπειρια και για τους δυο μας. Τι καλυτερο απο το να γιορτασουμε τρωγοντας ένα gelato(ειδος παγωτου).
Αν ποτε βρεθειτε στην Piazza del Duomo παρτε gelato από αυτόν τον τυπο. Ασε που ηταν και παμφθηνο. Με 1€ η μπαλα το κρινω ως τσαμπα.
Για οσους δεν εχουν δοκιμασει gelato θα τους προτεινα οποτε το πετυχουν (εχω δει και στην Ελλαδα πολλα μαγαζια που το πουλανε) να το δοκιμασουν. Και αυτό ερχεται από έναν τυπο που δεν του αρεσει καν το παγωτο.
Ένα σημαντικο θεμα που ειχαμε ηταν πως δεν μπορουσαμε να αφησουμε το μηχανακι χωρις να το επιβλεπουμε που ειχε ως αποτελεσμα να μην μπορουμε να παμε βολτα παρεα. Ετσι ενας ενας την εκανε για βολταρακι στα στενα του Μιλανου. Ειχε βραδιασει για τα καλα και ειχε ερθει η ωρα να κατευθυνθουμε προς το σπιτι του τυπου που θα μας φιλοξενουσε από το couchsurfing.org.
Ειχαμε να κανουμε μια τελευταια σταση στην σκαλα του Μιλανου.
Θα μας αρεσε παρα πολύ να παρακολουθουσαμε μια παρασταση – παρεπιπτοντως επαιζε τον Δον Κιχωτη εκεινο το βραδυ – αλλα επρεπε να το ειχαμε κανονισει πριν φτασουμε. Θα ηταν μεγαλη απολαυση για εμενα να βλεπω τους συνδαιτημονες μας φορωντας τα κυριλατα ρουχα τους να μας κοζαρουν με βλεμα «μπλαζε» ενω εμεις θα ημασταν ντυμενοι με τον εξοπλισμο της μηχανης αλλα αυτό θα πρεπει να περιμενει για μια άλλη φορα.
Στον δρομο για το σπιτι ειδαμε αυτό το τραμ.
Ηταν αργα και δεν ειχαμε φαει ακομα βραδυνο. Σταματησαμε σε ένα supermarket να αγορασουμε προμηθειες. Η Ελευθερια (που ηταν υπευθυνη των οικονομικων) μου εδωσε μονο 10€. Μεσα στο supermarket όλα μου φαινοντουσαν τοσο ακριβα και καταφερα να αγορασω μονο καποιες μπαρες δημητριακων για πρωινο, μια μπαγκετα, λιγη παρμεζανα και μια τριαδα Kinder εκπληξη(το οποιο στα Ιταλικα λεγοτανε KinderSupresa γαμω την παγκοσμιοποιηση) ώστε να το δωσουμε σαν «δωρο» στον οικοδεσποτη μας.
Φτασαμε στο σπιτι του Federico και αυτος μας υποδεχτηκε με ένα μεγαλο χαμογελο. Το παπι ειχε την τιμητικη του μιας και ειχε ασφαλες παρκινγκ. Κυριολεκτικα 2 μετρα μακρια από εκει που κοιμομασταν. Η μονη διαφορα ηταν πως αυτό ηταν εκτος σπιτιου. Του ειπα να περασει μεσα αλλα αυτό σαν διακριτικο που είναι δεν ηθελε να γεμισει το σπιτι λασπες και γράσα… Ισως καποια άλλη στιγμη.
Πρεπει να ομολογησουμε πως ημασταν παρθενοι στο couchsurfing. Παραδοξως όμως παροτι η πρωτη φορα λενε ότι ποναει εμεις ειμασταν ΟΚ(ισως απλα να χρησιμοποιησαμε σωστο λιπαντικο ;-) ). Πριν το ταξιδι συζητωντας με τους φιλους μας για τον Federico και για το γεγονος ότι θα μας φιλοξενησει ενας αγνωστος το καλυτερο που ακουσα ηταν πως θα μας υποδεχθει φορωντας μια ρομπα και με την παπαρδελα του να κρεμεται. Όχι μονο δεν συνεβει κατι τετοιο αλλα ο Federico ηταν μια χαρα παιδι. Είναι μουσικος και για αυτόν τον λογο το σπιτι ηταν γεματο από μουσικα οργανα και εργα τεχνης συμπεριλαμβανομενου και του αγαπημενου μου.
Υπαρχει μεγαλη ιστορια πισω από αυτό το εργο αλλα μου ζητηθηκε να μην την μοιραστω.
Μπορει σε καποιους να φαινεται ως απλα δυο οδοντοβουρτσες ενωμενες μαζι. Αλλα για εμενα αυτό είναι τεχνη. Κατι τοσο απλο αλλα ταυτοχρονως τοσο γαματο. Καμια σχεση με τις βλακειες που μπορει καποιος να δει στις γκαλερι του Λονδινου / Νεας Υορκης που κοστιζουν μια περιουσια.
Τελος παντων ο Federico ηταν πολύ απλος ανθρωπος και εφτιαξε δειπνο για ολους. Τι άλλο? Μακαρονια. Αφοτου φαγαμε προταθηκα να πλυνω τα πιατα, ελπιζοντας πως θα πεταγοταν η Ελευθερια προτεινοντας να κανει αυτή τα πιατα, αλλα ποτε δεν το εκανε. Μετα το δειπνο ο σπιτονοικοκυρης του Federico ηρθε στο σπιτι μαζι με την κοπελα του. Σε καποια φαση συνηδητοποιω πως ειμαστε στο σπιτι ενός ξενου(μεχρι εκεινη την στιγμη) ο οποιος ηταν μουσικος ο σπιτονοικοκυρης ηταν γλυπτης(και όχι γλυφτης όπως τοσοι πολλοι στην χωρα μας) και η κοπελα ηταν μελλοντικη σχεδιαστης κοσμηματων.
Οφειλω να ομολογησω πως το να χρησιμοποιησουμε το couchsurfing ηταν η εξυπνοτερη μας αποφαση καθ’ολη την διαρκεια του ταξιδιου. Εκτος από το γεγονος του δωρεαν υπνου τωρα ειχαμε και μια παρεα καινουργιων φιλων. Δεν μπορεις να βαλεις καποια τιμη σε αυτό το πραγμα. Αρα θα προτεινα σε ολους ειτε να ανοιξουν τα σπιτια τους ειτε στην επομενη εξορμηση τους στο εξωτερικο αλλα γιατι όχι και στην Ελλαδα να χρησιμοποιησουν αυτην την απιστευτη υπηρεσια του couchsurfing. Είναι πολύ γαματο και ακομα και αν καταληξετε σε ένα σπιτι που ο οικοδεσποτης οντως θα φοραει μονο την ρομπα του καντε αναστροφη και θα εχετε μια καλη ιστορια να μοιραστειτε με τους φιλους σας όταν γυρισετε στο σπιτι σας.
Αυριο(4η ημερα) θα περασουμε τις Αλπεις και θα εχουμε το πρωτο μας μηχανολογικο προβλημα. Παραμεινατε στις οθονες σας….