Βαγγέλη η διαφορά σε αυτό που συζητήθηκε δεν είναι το αν μπορεί να το πάρει κάποιος, είναι το τι ονειρεύεται και το συναίσθημα του βγαίνει. Το να πας να χαζέψεις την αφρόκρεμα της τεχνολογίας, να αγγίξεις και να δεις από κοντά την κορυφή. Αυτό δεν έχει να κάνει με λεφτά. Ένα εισιτήριο υπόθεση είναι.
Το έχουμε συζητήσει και σε άλλα νήματα, οι ποιοτικοί Κινέζου θα αλλάξουν το παιχνίδι και οι παραδοσιακοί θα περάσουν την ίδια κρίση που πέρασαν οι Ευρωπαίοι όταν έγινε το μπαμ της Ιαπωνίας (αν δεν γίνει πραγματικότητα ο εφιάλτης της ΕΕ).
Για να φτάσει κάποιος ταμείο οποιουδήποτε κατασκευαστή, πρέπει να το έχει "νιώσει" λίγο. Ε, αυτό το βλέπω ακόμα και σε ανθρώπους που έρχονται στις εκθέσεις με αναπηρικά αυτοκινούμενα για να χαζέψουν και να ταξιδέψουν με οχήματα που δεν θα οδηγήσουν. Εκεί βλέπω το νόημα του νήματος. Και βλέπω λίγη νεολαία τόσο εδώ όσο και φωτογραφίες και βίντεο από Μιλάνο. (Ελπίζω ότι στην ελληνική σε λίγο καιρό θα είναι αλλιώς).
Χτες ας πούμε, πιτσιρίκι πωλητής σε έκθεση Χόντα "πήρα δίπλωμα, είχα μικρά , όταν έφτασα στο όριο του cb500x αγόρασα, γνωρίστηκα με τους ανθρώπους στην αντιπροσωπεία και τελικά έπιασα δουλειά εδώ". Ανυπομονεί να φτάσει απεριόριστο για να πάρει Άφρικα που την έχει αφίσα από το 2016. Αναπνέει μοτοσικλέτα, πολύ τον χάρηκα. Πόσοι τέτοιοι είναι εκεί έξω, γεννημένοι 2000+ ;
Σίγουρα λιγότεροι απο ότι 15-20 χρόνια πίσω συμφωνώ. Απλά προσπαθώ να αντιληφθώ το σύνολο της κοινωνικής κατάστασης τα τελευταία 15 χρόνια, δεν άλλαξε ξαφνικά η ψυχοσύνθεση του πιτσιρικά απο μόνη της, οι συνθήκες τον οδήγησαν ή τον ανάγκασαν.
Εγώ είμαι γεννημένος το 83. Μεγάλωσα με τα ποδήλατα στο δρόμο, έφευγα πήγαινα Σαλαμίνα, Δερβενοχώρια με τη παρέα μου. Παίζαμε μπάλα στο δρόμο. Οι γονείς μας δούλευαν Full, δουλειές όσες ήθελες, δεκαετία 90-2000. Όποιος δε πέρναγε Πανελληνίες εδώ τον έστελναν εξωτερικό. Αγγλία, Ιταλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, τσεχία, παντού.
Έπαιρνες πτυχίο και σκεφτόσουν τί θα κάνεις, διάλεγες απο δουλειες. Δουλέψαμε πιο γρήγορα και εύκολα, πιάσαμε λεφτά, όταν πιάνεις λεφτά αγοράζεις, πήρα κούτα Kawasaki Er6 το 2005 καλά καλά στα πρώτα μου 1-2 χρόνια σε σταθερή δουλειά μετα τα πτυχία.
Ο 96αρης ο 97αρης ο 98αρης μεγάλωσε με τον φόβο των γονιών του για τον δρόμο, μεγάλωσε με το κινητό, το tablet, εμφανίστηκαν χαζομάρες όπως Bullying στο σχολείο, ήρθε το 2008-2009 μόλις έμπαινε γυμνάσιο και είδε τον Παπανδρέου να μας βάζει μνημόνια, οι γονείς του να μένει κάποιος άνεργος, να βγάζουν 60€ απο τα ΑΤΜ με όριο ημερήσιο, χρόνια στη τηλεόραση στις ειδήσεις τί είπε η γαμω Μέρκελ. Κι εμείς μαζί αλλά πιο μεγάλοι εμείς, σαστισμένοι αλλά λίγο πιο έτοιμοι. Μετά έσκασε ο κορονοιός 20 και 22 χρονών κλείστηκε σπίτι να βλέπει τη παρέα του σκαστά και να παίζει ώρες στο playstation.
Άλλα βιώματα, αυτές τις ηλικίες τους έκοψαν πιο απότομα τα όνειρα, τους τα έβαλαν στον πάγο, προσπαθουν 25άρηδες και 30αρηδες να ισιώσουν κι αυτοί μαζί με μας αλλά με λιγότερα βιώματα, με το κεφάλι τους πιο πολύ καιρό στη χύτρα συγκριτικά με τα χρόνια τους.
Μην τους αδικούμε, ίδια όνειρα έχουμε απλά αυτοί έφαγαν σφαλιάρες σε πιο εύαισθητες ηλικίες και ξέχασαν τί ήθελαν να ονειρευτούν. Κινέζικο, κινέζικο.. Να φτάσουν τα λεφτά, να πάρει εμπρός το όνειρο, τί να το κάνει να βλέπει σε βίντεο 1290 και 1000XR, για όποιον το έχει το όνειρο εντάξει, άλλοι αποφάσισαν θέλουν Apple και PS5. Άλλοι όμως απλά γέμιζαν το χρόνο τους με αυτά και θέλουν άλλα, κάτι τους λείπει. ϊσως η μοτοσυκλέτα.
Νομίζω πολλοί απο αυτούς είναι που βλέπουμε τώρα σε κάτι τέτοια Zontes club, Voge club, ίσως σκάσει και κανένας απο εδώ και παραδίπλα. Άψητοι πολλοί, αμύητοι, ψάχνονται, δεν ξέρουν τι θέλουν αλλά τους τρώει. Οπως μας έτρωγε κι εμάς, απλά ίσως πιο νωρίς σε ηλικία λόγω της κατάστασης.