Κύθηρα, Τσιρίγο, Πορφυρούσα (9/7/2013)

[Markas]

Πρώτα ο αρχιπειρατής έφερε τα κανόνια του στους απέναντι λόφους από όπου διέλυσε την άμυνα στα τείχη.

Έπειτα όρμησε μέσα το πεζικό του που συνάντησε μεγάλη αντίσταση από όλους τους άντρες κατοίκους του.

Η αντίσταση των ανδρών έδωσε χρόνο στα γυναικόπαιδα να κρυφτούν σε κοντινή σπηλιά την ύπαρξη της οποίας ποτέ δεν έμαθε ο Μπαρμπαρόσα.

Οι πειρατές λεηλάτησαν την πόλη, μάζεψαν σκλάβους όσους βρήκαν και έφυγαν. Η πόλη μπορούσε να επισκευαστεί και να συνεχιστεί η ζωή αλλά είχε χάσει πλέον το βασικό λόγο ύπαρξής της: Η θέση της ήταν πλέον γνωστή! Από τότε εγκαταλείφτηκε και δεν ξανακτίστηκε ποτέ ξανά. Αλλά και όλα τα Κύθηρα έπεσαν ξανά σε παρακμή μέχρι να λήξει η χρυσή περίοδος της πειρατείας στο Αιγαίο πέλαγος.
(Πηγή κυρίως από: Paliochora - Wikipedia, the free encyclopedia)

 

[Markas]

Εμείς συνεχίζουμε όσο μπορούμε την εξερεύνηση των ερειπίων. Η ατμόσφαιρα και εδώ είναι σχεδόν τρομακτική. Περιμένεις πως από στιγμή σε στιγμή θα ακούσεις τους θρήνους των σφαγμένων κατοίκων που κλαίνε την κουρσεμένη πόλη.

Ακόμα υπάρχουν ίχνη από τις τοιχογραφίες σε μισογκρεμισμένους ναούς (τουλάχιστον 450 ετών! ). Ακόμα και αυτά τα ίχνη είναι ένα μικρό θαύμα του πως επιζήσανε της φθοράς του χρόνου και της βλακείας του ανθρώπου.

 

[Markas]

 

[Markas]

Ο ήλιος δύει και ο χρόνος στην καστροπολιτεία λιγοστεύει. Ο χώρος είναι γεμάτος από γκρεμούς και ετοιμόρροπα ερείπια χτισμένα στην άκρη τους. Νυχτερινή εξερεύνηση δε συνιστάται λοιπόν.

 

[Markas]

Ώρα να φύγουμε λοιπόν αλλά πριν εγκαταλείψουμε αυτόν τον εντυπωσιακό χώρο στους μόνιμους κατοίκους του…

…ας βγάλουμε και μερικές φωτογραφίες το ναό της Αγίας Βαρβάρας με φόντο το ηλιοβασίλεμα…

 

[Markas]

Ο ναός δυστυχώς (ίσως και ευτυχώς με τόσους βάρβαρους) είναι κλειδωμένος και κλειστός για το κοινό. Μόνο μία φωτογραφία τόλμησα να βγάλω βάζοντας το χέρι μου με τη φωτογραφική μέσα από ένα παράθυρο της οροφής.

Και κάπως έτσι τελείωσε και αυτή η μέρα...



1​

 

[Markas]

Η επόμενη ήταν ημέρα ξεκούρασης και χαλάρωσης. Μικρή βόλτα για μπάνιο λοιπόν και πάμε να δοκιμάσουμε την παραλία Λυκοδήμου.

 

[Markas]

Η διαδρομή όμορφη με πολλές στροφές και κλασικά πολύ στενό δρόμο (δύο αμάξια δύσκολα περνάνε χωρίς να σταματήσει ο ένας από τους δύο στην άκρη).
Ένα αξιοπερίεργο είναι αυτό το μικρό σπιτάκι ή ναό μέσα σε μια σπηλιά στην απέναντι πλευρά του φαραγγιού.

 

[Markas]

Δε ξέρω γιατί, αλλά το μέρος δε με ενθουσίασε.

Κάτι οι αφροί που είχε μαζέψει η θαλασσοταραχή εκείνη τη μέρα, κάτι το χωμάτινο γκρέμι που με φόβιζε…

…τελικά αποφασίσαμε να φύγουμε για μπάνιο αλλού.

 

[Markas]

Να, λίγο πιο βόρεια, στη βορειότερη παραλία και οικισμό του νησιού, την Πλατειά Άμμο.

 

[Markas]

Βέβαια, άμμο δεν έχει πουθενά. Πλατιά Βότσαλα έπρεπε να το λένε το μέρος. Μια και ήρθαμε δοκιμάζουμε να πλησιάσουμε το φάρο στο βορειότερο σημείο του νησιού.

Δρόμος μέχρι εκεί δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως χωματόδρομος που περνάει κοντά και καταλήγει σε μια παραλία. Το αμάξι μου όμως είναι χαμηλό και δεν ενδείκνυται για τέτοιες περιπέτειες.

Μην πιστέψετε πάντως την ταμπέλα στο χωριό που λέει πως ο φάρος είναι μόλις 2 χλμ από εκεί. Εγώ δοκίμασα να πάω με τα πόδια και κατάφερα (με τις παντόφλες) να παλεύω κοφτερά βράχια και σκληρά, μυτερά αγκάθια για μία ώρα μέχρι να καταλάβω πως παραλιακά τελικά δεν πάει πάνω στο φάρο. (Αν προχωρήσεις βόρεια από το χωματόδρομο υπάρχει κάποια στιγμή ευδιάκριτο μονοπάτι προς το φάρο σε απόσταση πάντως περισσότερο από 2 χλμ που λέει η ταμπέλα).

 

[Markas]

Επιστροφή για εμένα με τα πόδια στην Πλατειά Άμμο (καταγρατζουνισμένος και με διαλυμένες παντόφλες) όπου με περιμένει η οικογένεια κάνοντας το μπάνιο τους.

Δεν ξέρω αν φταίει η κούραση, η γαλήνη της στιγμής, τα καθαρά νερά ή το καταπληκτικό ψηλό βοτσαλάκι της παραλίας, εγώ το ευχαριστήθηκα το μπάνιο μου πάντως!

Τέλος και αυτή η μέρα, η επόμενη έχει εξερεύνηση στο νότο.

Περισσότερα όμως αργότερα ή αύριο, προς το παρόν θα βάλω μπροστά να δημοσιεύσω την τελευταία χωμάτινη Κρητική βόλτα, γιατί θα με φάνε τα φιλαράκια έτσι που καθυστερώ.




.​

 

[Markas]

Την επόμενη μέρα ξεκινάμε νωρίς νωρίς και κατευθυνόμαστε προς νότο. Κάποια στιγμή βγαίνουμε από τον «κεντρικό» και μέσα από γραφικά χωριά…

…τσιμεντένιους στενούς (κλασικά είπαμε) δρόμους για να φτάσουμε…

…μέχρι την παραλία Μελιδόνι νοτιοδυτικά του νησιού μετά και από αρκετό βατό χωματόδρομο.

 

[Markas]

Εκεί είναι που βλέπω για πρώτη φορά την βραχονησίδα Χύτρα ή Αυγό.

περισσότερες πληροφορίες στο:

 

[Markas]

Το μπάνιο στο Μελιδόνι είναι απολαυστικό. Έτσι καθόμαστε αρκετή ώρα μέχρι να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής στον πολιτισμό.

 

[Markas]

Στην επιστροφή περνάμε (πάλι) από τη μονή του Αγίου Κοσμά. Όταν κατεβαίναμε είχε αρκετό κόσμο που παρακολουθούσε προφανώς την πρωινή λειτουργία αλλά εκείνη τη στιγμή οι πύλες ήταν κλειστές και κανένα αμάξι στον περίβολο.
Δεν μπαίνουμε στη μονή λοιπόν αλλά ούτε παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής ανατολικά. Επιλέγουμε έναν τσιμεντόδρομο που μας οδηγεί βόρεια.

Ο τσιμεντόδρομος εξελίσσεται σταδιακά σε κακό χωματόδρομο γεμάτο νεροφαγώματα. Πώς γλίτωσα ζημιά στο αμάξι ούτε και εγώ δεν ξέρω!

 

[Markas]

Η ταλαιπωρία μας ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Σύντομα καταλήγουμε στο αγαπημένο μοναστήρι των Κυθήρων, την Παναγία τη Μυρτιδιώτισσα.

Παναγία η Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές.
Σήμερα με το όνομα αυτό ονομάζονται εκκλησίες, μονές και γενικά οι εικόνες με παράσταση της Παναγίας με μυρτιές.
Το μοναστήρι είναι σε ΑΡΙΣΤΗ κατάσταση, πολύ περιποιημένο και είναι απόλαυση να κάνεις βόλτες στον κήπο του.

 

[Markas]

 

[Markas]

Η οροφή του ναού

Η θαυματουργή εικόνα

 

[Markas]

Καμάρι του νησιού η Μυρτιδιώτισσα, αξίζει μια επίσκεψη.