Κύθηρα, Τσιρίγο, Πορφυρούσα (9/7/2013)

[Markas]

Εμείς παίρνουμε τον ασφάλτινο δρόμο ανατολικά. Κλασικά στενός, ευτυχώς που σπάνια βλέπεις αμάξια! Και αυτό σχεδόν στη φουλ σεζόν με το νησί σε 70%+ πληρότητα. Τι στο καλό, δεν κινείται ο κόσμος εδώ;

Ο δρόμος μας περνάει από το Λιβάδι στο κέντρο του νησιού. Εκεί κοντά βρίσκουμε και την επιβλητική γέφυρα του Κατουνίου δίπλα στον ομώνυμο οικισμό. Κτίστηκε την περίοδο της Αγγλοκρατίας και είναι το μεγαλύτερο πέτρινο γεφύρι που κτίστηκε στον Ελλαδικό χώρο. Το μήκος του φτάνει τα 110μ. το ύψος του τα 15μ. και το πλάτος τα 6μ. Χαρακτηριστικό του είναι ότι στηρίζεται σε 13 τόξα σε απόλυτη συμμετρία και 12 θυρίδες! Η κατασκευή του σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Μακφέιλ, ο οποίος επέβλεπε σ 'αυτήν και το έργο ολοκληρώθηκε το 1826 για να αποτελέσει μέρος του οδικού άξονα που θα ένωνε την πρωτεύουσα με τον Αυλαίμονα και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο τεχνικό έργο των Άγγλων στα Κύθηρα. Λόγω της εξαιρετικής αρχιτεκτονικής το γεφύρι μπορεί να δεχτεί φορτία πολύ μεγαλύτερα από αυτά των αναγκών της εποχής και να λειτουργήσει μια χαρά ακόμα και με τις σημερινές κυκλοφοριακές ανάγκες!

Η μύθος θέλει τον Άγγλο διοικητή του νησιού τον Μακφέιλ να ερωτεύεται μια νέα από τον ομώνυμο οικισμό. Εκείνος αποφασίζει να χτιστεί κοντά στο σπίτι της μια γέφυρα για να επιτηρεί καθημερινά και να μπορεί να τη βλέπει.

 

[Markas]

Παίρνουμε κατεύθυνση νότια και φτάνουμε πάνω από το σύγχρονο τουριστικό χωριό Καψάλι…

…και κάτω από την πρωτεύουσα του νησιού και το κάστρο της, τη Χώρα Κυθήρων.

 

[Markas]

Κατεβαίνουμε για φαγητό στο Καψάλι και παίρνουμε μια (ελάχιστη) γεύση κοσμικής παραλίας.

Ωραίο μέρος, ωραία παραλία, αλλά πολλή ησυχία ΚΑΙ εδώ. Καμία σχέση με Μύκονο, Χερσόνησο ή Μάλια. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι.

 

[Markas]

Μετά το μεσημεριανό μας παίρνουμε τον ανατολικό δρόμο.

Κάποια στιγμή στρίβουμε πάλι νότια στην πινακίδα «Σπήλαιο».

 

[Markas]

Ο δρόμος άσφαλτος που σε οδηγεί μέσα από ένα φαράγγι και έναν θεόστενο (πόσες φορές θα το πω αυτό; ) τσιμεντένιο δρόμο στο σπήλαιο.

Παρά το ότι η είσοδός του είναι αρκετά μεγάλη, μέσα επικρατεί έντονη υγρασία και δροσιά.

Δημιουργούνται έτσι μπόλικοι σταλακτίτες και σταλαγμίτες πολύ κοντά στην είσοδο.

 

[Markas]

Με ένα μικρό φακό τσέπης και το λίγο φως από την είσοδο κάνουμε μια βόλτα στο μικρό σπήλαιο.

 

[Markas]

Η ονομασία του Σπηλαίου της Αγίας Σοφίας προήλθε από το ομώνυμο εκκλησάκι που έχει κτιστεί μέσα στο σπήλαιο.

Καθόμαστε, ξεκουραζόμαστε, δροσιζόμαστε και πάμε για βουτιές στην παραλία Χαλκός, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά από εδώ. Οικογενειακό μπανάκι, φωτογραφίες δεν έβγαλα. Πάντως όμορφη παραλία είναι και αυτή.

 

[Markas]

Ξέρετε, το καθυστερήσαμε επίτηδες.

Σκοπό είχαμε να δούμε τη χώρα και το κάστρο της by night που λένε και οι Άγγλοι, τη νύχτα δηλαδή. Παρκάρουμε ψηλά, βόρεια της πόλης σε μια μεγάλη αλάνα που έχει φτιαχτεί για αυτό το σκοπό και συνεχίζουμε με τα πόδια.

 

[Markas]

Η χώρα Κυθήρων είναι ένα μεγάλο χωριό για τα δικά μας δεδομένα και ας είναι η μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη «πόλη» των Κυθήρων. Σε μέγεθος είναι μικρότερη για παράδειγμα από τις Αρχάνες νομίζω. Σαν νυκτερινή εμφάνιση μου άρεσε αν και δεν είδαμε και πολλά πράγματα μιας και τα παιδιά ήταν κουρασμένα. Με εντυπωσίασε το χαμόγελο στα πρόσωπα των επισκεπτών, τα πολλά παιδιά που έπαιζαν στην πλατεία, η ευγένεια ντόπιων και τουριστών, η απουσία μπαρ (που τα έχουν κρυμμένα;;; ), η απουσία άσχετων μουσικών που προσπαθούν να αλληλεπικαλυφτούν και τα πουλιά(!). Πετούσαν ανάμεσα στον κόσμο με τρομερή ταχύτητα, τιτίβιζαν, ήταν τμήμα της πόλης! Μέχρι και φωλιά είχαν κάνει σε ένα ηχείο ενός ντόπιου ζαχαροπλαστείου!

Η βόλτα συνεχίζεται μέχρι τις παρυφές του κάστρου ενώ θαυμάζουμε τα γραφικά σοκάκια και απολαμβάνουμε τη βραδινή δροσιά. Εδώ η μηχανή ενός μάλλον φανατισμένα γιαπονεζόφιλου μηχανόβιου.

 

[Markas]

Φτάνοντας στο κάστρο μας υποδέχονται κλειστές πόρτες. 9-4 (αν θυμάμαι καλά) έχει ανοικτές τις πόρτες του το κάστρο. Πάνε οι ωραίες φωτογραφίες στο ηλιοβασίλεμα…

Δεν πειράζει, και αύριο μέρα είναι,
ραντεβού λοιπόν το πρωί για καλύτερη εξερεύνηση της Χώρας και του Κάστρου της.​

 

[Markas]

Την επόμενη ξαναπαρκάρουμε στην αλάνα ψηλά στην αρχή της Χώρας και περπατάμε προς το Κάστρο. Αυτή τη φορά όμως επιλέγουμε τα στενά σοκάκια μιας και δεν μπορέσαμε να τα δούμε χτες βράδυ.

​

 

[Markas]

 

[Markas]

Φτάνουμε στο κάστρο. Τα τείχη είναι εντυπωσιακά. Το ίδιο και η περίοπτη θέση του. Για να δούμε όμως και το εσωτερικό…

Η Χώρα

 

[Markas]

Από το κάστρο πέρασαν κατά σειρά οι εξής κατακτητές :
Βενετοί 13ος αι. - 1797
Γάλλοι 1797 - 1798
Ρωσοτούρκοι 1798 - 1800
Επτάνησος πολιτεία 1800 - 1808
Γάλλοι 1808 - 1809
Άγγλοι 1809 - 1864
Γερμανοί - Ιταλοί 1941 -- 1944

 

[Markas]

 

[Markas]

Στέκουν ακόμα μερικά κτίσματα αλλά σε γενικές γραμμές είναι ισοπεδωμένο εσωτερικά. Οι ντόπιοι φαίνεται το καθαρίσανε από ό,τι πέτρες και άλλα οικοδομικά υλικά μπορούσαν εύκολα να πάρουν για να κτίσουν τα σπίτια τους, κάτι που συνηθίζεται άλλωστε στους ιστορικούς χρόνους.

Κανόνια μείνανε αρκετά. Πολύ βαριά για να τα μετακινήσουν μάλλον; Δεν άξιζε να τα πουλήσουν για παλιοσίδερα;
Πάντως μείνανε να τα βλέπουμε σήμερα.

 

[Markas]

 

[Markas]

Και εδώ, όπως και στην Παλαιόχωρα, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν και την παραμικρή σπιθαμή εδάφους για να χτίσουν πίσω από τα ασφαλή τείχη αλλά και πάνω στον βράχο.

 

[Markas]

Ομολογώ πως το κάστρο της Χώρας δε με εντυπωσίασε και τόσο. Ίσως το ότι δεν είχε τα σχεδόν ζωντανά σπίτια του Κάστρου Μυλοποτάμου ή την τραγική ιστορία της Παλαιόχωρας, ίσως η ερήμωση του εσωτερικού του ή ακόμα και η ώρα (μεσημέρι) που το επισκεφτήκαμε μπορεί να φταίει.

Πάντως προσφέρει εξαιρετική θέα και έχει πολύ καλή τειχοποιία!

 

[Markas]

Κατεβαίνουμε πάλι Καψάλι να τσιμπήσουμε κάτι και να κάνουμε και μια βουτιά.

Από εκεί φαίνεται το μοναστήρι του Άγιου Ιωάννη στον Γκρεμό.

Λίγο πάνω από το Καψάλι ακολουθούμε την ταμπέλα «προς Δημοτικό κάμπινγκ», περνάμε μέσα από το δάσος και καταλήγουμε μετά από λίγο χωματόδρομο κάτω από το μοναστήρι.