Κάποτε τα πράγματα ήταν πολύ πιο διακριτά. Είχαμε 3 κατηγορίες φωτογραφιών/φωτογράφων. Τον επαγγελματία, τον ερασιτέχνη και τον χομπύστα (που ουσιαστικά τον ενδιέφερε μόνο η αναμνηστική φωτογραφία).
Αν μιλήσω στη γλώσσα της Nikon ο επαγγελματίας αναλόγως αγόραζε τις F2, F3 και F4 και οι ερασιτέχνες αντίσοιχα τις F401. F601 και F801 (αργότερα είχαμε νέες σειρές με διψήφια νούμερα (F70, F90 κτλ). Ο χομπύστας αγόραζε ξεκάθαρα μια κόμπακτ μηχανή με λιγότερες ή περισσότερες δυνατότητες.
Σήμερα ο σοβαρός επαγγελματίας θα πάει π.χ. σε μια D5, ο ερασιτέχνης σε μια D810, D750 άντε ακόμη και σε μια D500 ενώ το μάρκετινγκ έχει καταφέρει και έχει δημιουργήσει μια νέα γενιά φωτογραφικών μηχανών για τους χομπύστες όπως είναι οι σειρές από D3300 μέχρι και D7500... ή τις mirrorles ή ακόμη και τις κόμπακτ!
Φυσικά και οι επαγελματίες και οι ερασιτέχνες και οι χομπύστες μπαινοβγαίνουν με διάφορα σώματα ο ένας στα νερά του άλλου, κάποιες φορές με τραγικές επιλογές.
Αν εξαιρέσεις το γεγονός πως οι επαγγελματικές μηχανές διαφοροποιούνται κυρίως στην ύπαρξη περισσότερων κουμπιών για την αμεσότερη πρόσβαση σε λειτουργίες ή ακόμη και στη κατασκευή ανθεκτικότερων σωμάτων στις κακουχίες (π.χ. πολεμικό ρεπορτάζ), το σώμα τελικά δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία (φυσικά σε ακραίες συγκρίσεις από την D5 μέχρι την D3300 υπάρχουν και ποιοτικές διαφορές στην "σύλληψη" της φωτογραφικής στιγμής).
Αυτό που έχει όμως πραγματικά μεγάλη σημασία είναι ο... ΦΑΚΟΣ!
Και επειδή η υπόθεση φακός συνήθως στοιχίζει αρκετά, συμβουλεύω όσους θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με τη φωτογραφία (αφού επενδύουν χρήμα σε σώμα DSLR) να ξεκινούν με prime φακούς και ιδιαιτέρως με τον καλό γνωστό 50άρι.
Η δε Nikon είχε έναν εξαιρετικό 50άρι με 1.8 διάφραγμα που με μόλις 100-120€ έδινε αποτελέσματα που δεν μπορούσαν να φέρουν φακοί αρκετών χιλιάδων ευρώ. Οι περισσότεροι prime φακοί (αυτοί δηλ. που δεν είναι zoom) έχουν σαφώς πιο προσιτές τιμές και σου δίνουν τη δυνατότητα να μάθεις να φωτογραφίζεις πρώτα με το μάτι αλλά με την καταπληκτική οξύτητα τους και μετά μέσα στο σπίτι/στούντιο, π.χ. "κροπάροντας". Ο 50άρης που προανέφερα μπορεί χαλαρά να επεξεργαστεί μια φωτογραφία και να αποδώσει αυτό που θα έβγαζα με τον ζουμ 28-300, κροπάροντας τη φωτογραφία σαν να την τράβαγα με 300 (και καλύτερα ίσως λόγω οξύτητας) το ανάποδο όμως με ΤΙΠΟΤΑ (εννοώ το αποτέλεσμα μιας φωτογραφίας με τον φακό ζουμ τοποθετημένο στο χ50).
All Round φακός... μονόδρομος πλέον για μένα η επιλογή 24-120 (με τη ρήτρα ότι ψάχνω παράλληλα και το ποιοτικό αποτέλεσμα).
Ιδανικά στη τσάντα μου (αφού έχω αποφασίσει πως θα ασχοληθώ σοβαρά) είναι οι σειρές φακών ζουμ στα 16-35, 24-70 ή και 28-70 και σε τηλεφακούς μόνο ακριβές επιλογές των 70-200 (μιλάω πάντα στις αναλογίες των FF). Από εκεί και πέρα κάθε φακός ζουμ θέλει πολύ ψάξιμο. Οι επιλογές στους prime φακούς γενικώς είναι κάπως πιο ασφαλείς και τα αποτελέσματα σαφώς πιο θεαματικά αλλά και... εκπαιδευτικά.