Σαγιονάρα στεφανώσου san

[estebahn]

Οδηγώντας σε ένα χωριουδάκι κοντά στο Shinjocko παίρνει το μάτι μου κάτι πολύ σπάνιο, καφέ που είναι μάλιστα ανοικτό! Ωωω τι είπες τώρα, κανονικό πρωινό σήμερα, πασάς.

Σταματάω, βγάζω τις μπότες και μπαίνω στον πολύ προσεγμένο χώρο, ήδη από την είσοδο έχουν κιούπια με μικρά ψαράκια να κολυμπάνε μέσα.

Σύμφωνα με μια επιγραφή που μεταφράζω, πρόκειται για παλιό καπνιστήριο που πρόσφατα μετατράπηκε σε καφέ, πολύ στυλάτα βαριά παλιά έπιπλα το διακοσμούν.

Μα τι ωραίος χώρος!

Η ιδιοκτήτρια είναι μια σαραντάρα, μου βάζει ένα τσάι και παραγγέλνω τα υπόλοιπα, τηγανιτές γαριδούλες για πρωινό.

Όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής, με ρωτάει (για δεύτερη φορά μες στην ημέρα!) αν θα της επέτρεπα να βγάλουμε μια φωτογραφία για το Instagram του μαγαζιού καθώς είμαι ο πρώτος μη-Ιάπωνας πελάτης. Όχι Έλληνας. Όχι Ευρωπαίος. Όχι λευκός. Μη Ιάπωνας. Μάλλον είμαι πλέον μακριά από τουριστικά μέρη.

 

[estebahn]

Διασχίζω από μια δευτερεύουσα γεφυρούλα τον ποταμό Yura, φαρδύς και λασπώδης. Στις όχθες μικρά χωριουδάκια με τα πλέον κλασσικά στο μάτι μου δίπατα σπιτάκια.

Η γέφυρα από την οποία φωτογραφίζω έχει πλάτος για ένα αυτοκίνητο. Μαζεύω τη μηχανή, φοράω γάντια και φτάνοντας στην άκρη παρατηρώ ότι το αυτοκίνητο που έβλεπα δεν ήταν παρκαρισμένο, αλλά με περίμενε αδιαμαρτύρητα να τελειώσω για να διασχίσει την γέφυρα. Ούτε ένα κορνάρισμα, ένα παίξιμο των φώτων. Ρίχνω στον εαυτό μου την χρωστούμενη χριστοπαναγία που δεν τους παρατήρησα.

 

[estebahn]

Πιάνει το μάτι κάτι όμορφα κατακόκκινα διαδοχικά Tori gates και σταματάω για κλικ, απέναντι τους η κυρίως γέφυρα που δεν πέρασα πριν.

Ναι, στο κενό ανάμεσα στις μπαριέρες μπήκαν στον κόπο να βάλουν προειδοποιητική εκτυπωμένη ανακοινωσούλα με τον δέοντα κιτρινόμαυρο σπάγκο. Ιάπωνες.

 

[estebahn]

Τα χωριουδάκια εκατέρωθεν έχουν ξανά αχυρένιες σκεπές, σημάδι του βαρύ χειμώνα που πιάνει. Δείτε οροφές!

Μες στο πράσινο βρίσκω και ένα αποστακτήριο σάκε.

Περιποιημένη στάση λεωφορείου.

Και τι κατεβασιές έχει εδώ που απαιτούν τέτοιον αύλακα!
Στο βάθος ναός με τεράστια δέντρα, άλλο σύμπαν εδώ.

 

[estebahn]

Διαδρομή 38, στροφιλίκι άλλο πράγμα ακολουθεί!

Άχτι το έχω να βγάλω στεγνή φωτογραφία.

 

[estebahn]

Συνειδητοποιώ ότι έχω έρθει από ελαφρώς διαφορετική διαδρομή απ’ ότι προγραμμάτιζα, έχοντας παρακάμψει το πάσο Gonami. Από χρόνο είμαι πολύ καλά, οπότε αποφασίζω να το ανέβω, αν και αυτό σημαίνει ότι θα κατέβω ξανά από την ίδια διαδρομή.

Ο δρόμος είναι πια πολύ στενός και παρατημένος, πέρα από μερικές σποραδικές ροδιές η άσφαλτος έχει πρασινίσει και ανά σημεία την έχουν σηκώσει οι ρίζες.

Ποταμάκια τριγύρω, η απόλυτη ερημιά.

Γλιστερά φύλλα και χώματα στις εξόδους θέλουν προσοχή.

Μάλλον το παραέχεσα με το πόσο remote έχω έρθει, ύβρις.

 

[estebahn]

Κορμοί που έκλεισαν γέφυρες και κάποιος τους έχει κόψει, αναζητώ την κορυφή.

Την φτάνω κάποια στιγμή, καταχνιά άλλο πράγμα, θέα μηδέν.

GB350S, Gomora pass, Ογδόη Σεπτεμβρίου 2023.

 

[estebahn]

Αναστροφή και κατήφορος. Εντελώς ξαφνικά μπόρα άλλο πράγμα. Κακήν κακώς σταματάω κάτω από το λιγότερο βρεγμένο μέρος για αδιάβροχα. Τα ήθελε ο κώλος μου!

Το όρος Odantani φαίνεται πως συγκρατεί την βροχή, κατεβαίνω ως την ρίζα του και επιτέλους ο καιρός ανοίγει κάπως.

Κλασσική εκνευριστική κατάσταση, υγρασία μετά την βροχή και τα αδιάβροχα γίνονται ανυπόφορα, σταματάω να απαλλαγώ από αυτά.

Δίπλα μου μια μεγάλη κατασκευή της οποίας την χρήση δεν μπορώ να αποκωδικοποιήσω, αν έχετε καμια ιδέα πείτε! Μυστήριο.

 

[estebahn]

Με εμπνέει ο κύριος, μονοκούκι θα ρίξω την ψήφο.

Για τις overenginered γέφυρες τα ξαναείπα!

Αρχαίος ναός, αποφασίζω να τον δω λιγάκι.

H είσοδος κλασσικά με μπαμπού που αναβλύζει νερό σε επίσης ξύλινο…μπρίκι.

Περίτεχνα ισοδύναμα εικονοστασίων, παρατηρήστε σε πόσο καλή κατάσταση παρά το ερημικό της περιοχής.

 

[estebahn]

Στον προαύλιο χώρο ένα δέντρο καμένο από κεραυνό σαπίζει αργά, πώς δεν επεκτάθηκε η φωτιά στον υπόλοιπο ξύλινο χώρο;

Πολύ κρίμα θα ήταν να γίνει παρανάλωμα όλο αυτό!

Στο δεξί κτίσμα βλέπετε μια διάταξη που συνάντησα αρκετές φορές σε λούκια, μικρά μεταλλικά ‘καμπανάκια’ σχηματίζουν κάτι σαν αλυσίδα, δεν ξέρω αν είναι για να κυλάει το νερό ή αν παράγουν κάποιο ήχο, τόση βροχή έφαγα, αυτό δεν το παρατήρησα.

Το ‘χειρόγραφη’ έχει άλλη χάρη για την πινακίδα, τέχνη από μόνη της το χάραγμα των χαρακτήρων, χώρια το τσόνι στην γωνία.

Δεν το πήγαινα για σέλφι, απλά πήρε το μάτι μου ότι οι παραβολικοί καθρέφτες που βρίσκεις εις διπλούν σε κάθε κλειστή στροφή αναφέρουν σε ετικέτα και την ακτίνα του κατόπτρου, οργάνωση αφού.

 

[estebahn]

O δρόμος ανηφορίζει ξανά στο Kuramachonmachi, ο αυχένας είναι κοντά στα 800 μέτρα. Δεν ξέρω αν είναι προφανές, τα κουτιά αυτά είναι χώροι αποθήκευσης αλατιού για τον χειμώνα!

Σταματώντας για την φωτό, με περνάει ένα Mazda CX30, ο οδηγός είναι από τους ελάχιστους που δεν έβαλε υπνοστεντόν στο σούσι του και το πατάει λιγάκι. Πάντα έχει πλάκα να ακολουθείς έναν ντόπιο, όσο μου φεύγει στις ευθείες, τόσο τον μαζεύω στις στροφές, το πάσο περνάει για πρώτη φορά με ευχάριστη οδηγική παρέα, αν και η αλήθεια είναι ότι το παρακάνει με το να βγαίνει στο αντίθετο, δυο – τρεις φορές αναγκάζεται να πατήσει στο χώμα για να αποφύγει την μετωπική.

Παίζουμε παρέα ώσπου συναντώ μια μεγάλη πύλη Tori που αξίζει φωτό, σταματώντας παρατηρώ ότι δίπλα της ξεκινά ένας δρόμος γεμάτος κλούβες και λεωφορειάκια, περίεργος ακολουθώ να δω τι παίζει.

 

[estebahn]

Πρόκειται για λατρευτικό χώρο που προσελκύει άπειρο τουρισμό, κάτι σαν τα ΚΑΠΗ έχουν σκάσει με τουριστικά λεωφορεία και γίνεται μάχη. Το Kifune Shrine δείχνει εντυπωσιακό, αλλά ακόμη και με μοτοσυκλέτα είναι αδύνατη η στάθμευση, οπότε φωτό από το google.

Αυτό που μου τραβάει το μάτι είναι τα γουστόζικα μαγαζάκια πάνω στο νερό. Όχι δίπλα, πάνω κυριολεκτικά, έχουν στήσει μικρές εξεδρούλες με στέγαστρο από πάνω και φαναράκια, πολύ γραφικά στα μάτια μου. Ε, ένα καφεδάκι εδώ τραβιέται ευχαρίστως.

Σταματώ σ’ αυτό το όμορφο μαγαζί, έχει και νερόμυλο απ’ έξω. Με ρωτούν ποιο από τα μενού θέλω, δεν γίνεται να πάρεις μόνο καφέ και το φθηνότερο ξεκινάει από καμια 60αρια ευρώ.

 

[estebahn]

Μετακινούμαι έτσι στο παραδίπλα, παγωτάκι μάτσα και κάτι σαν μακαρόν σε πιο λάιτ επιλογή.

Από εδώ το Κυότο είναι μια γκαζιά δρόμος σχεδόν, μπαίνοντας στην πόλη οδηγώ μια εντελώς ευθεία λεωφόρο για ίσως πέντε χιλιόμετρα, ίσως το είδατε στον χάρτη, δεν είναι bug του GPS.

 

[estebahn]

Είχα ρωτήσει τους του ξενοδοχείου αν υπάρχει χώρος για στάθμευση μοτοσυκλέτας, δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο κυριολεκτική η απάντηση ότι μεγάλη μοτοσυκλέτα δεν χωράει.

Το δωμάτιο μου δεν είναι πολύ μεγαλύτερο από τον χώρο στάθμευσης και είμαι πάλι στρωματσάδα, αλλά με διατομή ξενοδοχείου σαν αυτή της φωτό, πόσα να προσδοκά κανείς;

Κάνω ένα μπανάκι και ετοιμάζομαι για απογευματινή βόλτα χωρίς βιασύνη, αύριο θα μείνω Κιότο, οπότε θα έχω χρόνο να το δω με την ησυχία μου.

Η υπεργιαγιά από την χθεσινή βραδιά μου έχει στείλει να δει αν έφτασα καλά, μάλιστα στο Instagram έχει γράψει διθυραμβική παράγραφο, λες και ήρθε ο Μάρκο Πόλο να μείνει σπίτι της. Αλλά αυτό που μάλλον είναι τεράστιο κομπλιμέντο για ξένο, είναι ότι την κριτική στο AirBnB γράφει ότι δίπλωσα σωστά τον… φάκελο του κρεβατιού και διαχώρισα χωρίς λάθη τα σκουπίδια. Θα πάρω υπηκοότητα άμα το δείξω αυτό στο ΥΠΕΣ τους.

 

[Γιώργος 1]

Κάτι περίεργες φιγούρες πλαισιώνουν τον δρόμο, σαν το Muppet Show σε Ιαπωνική εκδοχή.

Αυτές οι φιγούρες μοιάζουν με τα γλυπτά των προκολομβιανών λαών της Αμερικής.

 

[Γιώργος 1]

Τα χωριουδάκια εκατέρωθεν έχουν ξανά αχυρένιες σκεπές, σημάδι του βαρύ χειμώνα που πιάνει. Δείτε οροφές!

Καλές αυτές οι αχυρένιες στέγες για το χιόνι, αλλά αν φύσαγαν εκεί δυνατοί άνεμοι, θα γύρναγε το σπίτι τούμπα.

 

[Γιώργος 1]

Δεν το πήγαινα για σέλφι, απλά πήρε το μάτι μου ότι οι παραβολικοί καθρέφτες που βρίσκεις εις διπλούν σε κάθε κλειστή στροφή αναφέρουν σε ετικέτα και την ακτίνα του κατόπτρου, οργάνωση αφού.

Καλά κάνεις τέτοιο ταξίδι δεν δεν έχεις πάρει μαζί σου ένα μικρό τρίποδο και τηλεχειριστήριο;

 

[estebahn]

Κατάφερα να χωρέσω ένα μικρό gorilla τριποδάκι στις αποσκευές, επίσης το κινητό λειτουργεί ως τηλεχειριστήριο της κάμερας. Αλλά είναι για τα κοράσια στο insta εκείνες οι φωτό, όχι για το advride

 

[estebahn]

Ο κεντρικός σταθμός του Κιότο είναι τεράστιος, αυτό που βλέπετε είναι μικρό ποσοστό της υπερυψωμένης αποβάθρας, λίγο πριν έχει καταφτάσει ένα Shinkansen, αυτά τα τρένα που τσαγιάζουν Μπούσα; Δεν είναι μόνο το ότι βασίζονται σε μαγνητική αιώρηση ή το ότι σε δοκιμές έχουν πιάσει ΕΞΑΚΟΣΙΑ χιλιόμετρα την ώρα, αλλά και το μήκος τους που εντυπωσιάζει. Έχοντας συνηθίσει τα Ελβετικά τρένα, υπέθετα ότι από μήκος δεν θα μου κάνει αίσθηση, αλλά είναι ατελείωτο.

Ο σταθμός καθ’ αυτός είναι υπόγεια πολιτεία, ον ουκ έστι αριθμός εμπορικών και εστιατορίων εκεί κάτω.

Στην έξοδο, λιγότερο maglev είναι τα τοπικά ΚΤΕΛ. Στο βάθος, το .STP του αρχιτέκτονα ήταν corrupted file μάλλον.

Χαρακτηριστικό της πόλης του Κιότο είναι ο πύργος του, δεν δείχνει ιδιαίτερα θελκτικός, μάλλον απαρχαιωμένος θα έλεγα.

Πάω προς τα στενάκια, ένα γκρουπ από ένστολες μαθήτριες περπατάει με μήκος φούστας πολλαπλάσιο των στερεοτύπων. Δεν το έχω πιάσει τι ακριβώς παίζει με τα μαθητικά ωράρια, είναι απόγευμα Παρασκευής, για ποιο λόγο είναι με στολές;

 

[estebahn]

Ένα πολύ πιασάρικο μπιτάκι με ωθεί να μπω στο πολυκατάστημα Kyoto – Yodobashi, σε μελώδια είναι παρόμοιο με το ‘πάλι θα φύγουμε θα πάμε μακριά’ που τραγουδούσαμε παιδάκια στην κατασκήνωση

Eντός του, η χαρά του καταναλωτισμού. Θέλετε ποδήλατα;

ΠΟΣΑ ποδήλατα θέλετε; Οικογενειακά μοντέλα μήπως;

Και μπανερς παντού με πολύχρωμες γραμματοσειρές, προϊόντα σπιτιού ή λευκές συσκευές σχεδόν γίνονται ενδιαφέροντα, δεν θα το έλεγα ποτέ αυτό σε ένα Ράδιο Κορασίδη.

Πραγματικά κανόνια από την Canon.

Kαι τρίποδα; Μήπως θέλετε τρίποδα που ρώτησε ο Γιώργος 1 ;

Κοντοστέκομαι στις τηλεοράσεις, το βουνό οικείο, πρόκειται για το πάσο του Μεγάλου Αγίου Bερνάρδου στα Ιταλοελβετικά σύνορα, λίγους μήνες νωρίτερα σκαρφάλωνα με το Aprilia εκεί πάνω, σχεδόν μπορείς να πεις ‘μικρός ο κόσμος’.

Και από σκατουλάκια άλλο τίποτε, δεν έχω ανίψια δυστυχώς, τόσα πραγματάκια να πάρεις.

Στα συναρμολογούμενα, κούτες ατελείωτες, ανάμεσα τους η πρώτη Άφρικα που βλέπω στο ταξίδι, ανεξαρτήτως κλίμακας.

Απ’ όλα αυτά, ενδίδω και αγοράζω ένα die cast RG250Γ, θα με ταλαιπωρήσει να το μεταφέρω άθικτο, αλλά το γουστάρω το συγκεκριμένο.