Στο αμαρτωλό φανάρι των goodys/burgerville σκάει το πρωί κόκκινο F650GS ροταξένιο μονοκύλινδρο από τον παράδρομο και σταματάει στην κατηφόρα πίσω μου. Πράσινο φανάρι. Ξεχύνονται τα μουλάρια στον δρόμο, σαλιγκαροκόντρες! Επιλέγω την οδό "έξω από τα αυτοκίνητα", επιλέγει την οδό "μέσα από τα αυτοκίνητα" εννοείται ότι στριμωχνόμαστε και οι δύο, εγώ με τους απέναντι, εκείνος με το κράσπεδο, καταλήγουμε στο ίδιο σημείο και με αφήνει να περάσω. Βγαίνω εθνική και τσουπ το "ξαδερφάκι" τελικιασμένο στα 160 περνάει από δίπλα. Ανοίγω. Πάμε μαζί. Κολλάει στην κίνηση, διστάζει λίγο στις διηθήσεις, βγαίνω μπροστά και κατεβαίνουμε παρέα το ποτάμι. Πλάκα είχε. Σταμάτησα να τον βλέπω λίγο πριν τα ΚΤΕΛ. Και ανησύχησα, λέω ή καρφώθηκε κάπου ή βγήκε στο Περιστέρι αλλά πως στο καλό το έκανε από τέρμα αριστερά στο τέρμα δεξιά με κίνηση... Και μετά με είχε πιάσει γέλιο γιατί λέω δεν μου φτάνουν όσα έχω στο κεφάλι μου ήδη, θα ανησυχώ και για τους ξένους. Σε σχέση με τον άλλο "γείτονα" με το KLE πάντως, αυτός ήταν άξιος. Εν τω μεταξύ ΠΑΛΙ δεν πήρα το fazer σήμερα επίτηδες γιατί αργοπορημένος για ραντεβού και 125 άλογα ρόδα (εντάξει κάποτε τόσα ήταν) είναι η συνταγή για τον άλλο κόσμο.
Μετά τον μικρό αχαλάτση, δεύτερος γύρος "που πας ρε Καραμήτρο με το μπουφάν στον κάψωνα" σήμερα. Δεν νιώθετε παλιοκάγκουρες, τι να σας πω.