BlackArrow
Μέλος
- Περιοχή
- Περιστέρι Αττικής
- Όνομα
- Δημήτρης
- Μοτό
-
Honda Africa CRF1000 DCT ( Η πρώην )
KTM 1190 Adventure
Part 3. . . . .
Εκείνο το βράδυ θα κυλούσε αργά και βασανιστικά για μένα..
Λίγες ώρες αφότου ξάπλωσα, ξαφνικά ξυπνάω, νιώθοντας ένα τρέμουλο και κρύωνα πάρα πολύ.. Λογικά είχε αρχίσει να ανεβαίνει ο πυρετός..
Φοράω έξτρα ρούχα και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ.. Αλλά μάταια.. Λίγο μετά αρχίζει να πιάνει και ένας σφάχτης στη κοιλιά.. Με τα πολλά τα επόμενα λεπτά με είχαν βρει στη τουαλέτα για εκκενώσεις διά στόματος.. (εμετός)
Κάνω τη προσπάθεια μου να ξεφορτωθώ όσο περισσότερο μπορούσα από το αρνητικό φορτίο που είχα μέσα μου αλλά ο πόνος στη κοιλιά δεν έλεγε να φύγει. Μαζί με αυτό, το θερμόμετρο έδειχνε 38,5. Κούμπωμα γρήγορα ένα algofren και προσπάθεια για ύπνο.
Με τα πολλά εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι και όπως ήταν φυσικό το πρωί ήμουν σε μαύρα χάλια.
Πρώτη φορά που θα το πω, αλλά ευτυχώς εκείνο το πρωί ο καιρός ήταν χάλια, μία μίνι πεζοπορία που είχαμε στο μυαλό μας στη Kvalvika Beach δεν έβγαινε, άρα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε το check out 12:00 και να ξεκουραστώ λίγο.
Ήμουν πολύ χάλια, αλλά η θέληση να συνεχίσω το ταξίδι και το "έλα Μήτσο προχώρα" που έλεγα στον εαυτό μου , μου έδωσαν τη κατάλληλη δύναμη να προχωρήσω εκείνη τη μέρα.
Δεν την απόλαυσα και πολύ την συγκεκριμένη μέρα αλλά τουλάχιστον προχωρήσαμε.
Ξεκινάμε λοιπόν άλλη μία μέρα σε βροχερό φόντο.. Εκείνη τη μέρα δεν είχαμε πολλά χιλιόμετρα. Καμία 200αρα στο σύνολο.
Πρώτη στάση για τη συγκεκριμένη μέρα το Svolvær, γνωστό και ως λιμάνι των Ψαράδων, το οποίο μάθαμε και μετά ότι είναι η κεντρική πόλη των Lofoten.
Ψάχνουμε σημείο που να επιτρέπεται το παρκάρισμα, αφήνουμε τις μηχανές και φεύγουμε για βόλτα στην αγορά.
Πρώτο τουριστικό μέρος που συναντάμε στη Νορβηγία, με μαγαζιά στη μαρίνα του πολύ κοντά στα δικά μας γούστα. Στο πρώτο που μας κάνει κλικ καθόμαστε και παραγγέλνουμε το καφέ μας.
Μετά από λίγο όμως οι μυρωδιές από τα διπλανά τραπέζια μας έβαλαν στο πειρασμό, οπότε μπήκαμε στο μαγαζί μέσα να δούμε το κατάλογο και να παραγγείλουμε.
Fish and chips λοιπόν για την Εύα και μία σούπα Μπακαλιάρου για εμένα.
Τα πιάτα ήταν πεντανόστιμα , σε αρκετά νορμάλ τιμές 18 & 19 ευρώ αντίστοιχα, αλλά δυστυχώς , λόγω της δηλητηρίασης της προηγούμενης βραδιάς, δεν μπόρεσα να το απολαύσω.
Αφού φάγαμε, είχε έρθει η ώρα να προχωρήσουμε.
Επόμενη στάση στο πρόγραμμα ήταν το Henningsvær όπου εκεί βρίσκεται το διάσημο γήπεδο ποδοσφαίρου των Lofoten.
Πηγαίνοντας προς τα εκεί ο καιρός είχε αρχίσει να γίνεται από βροχερός, επικίνδυνος. Ψιλή βροχή αλλά αέρα 16m/s (το είδαμε γραμμένο με σήμανση κινδύνου) που σε ορισμένα σημεία παίζαμε κορώνα γράμματα αν θα πέσουμε από τη μηχανή. Ειδικά πάνω σε κάτι γέφυρες που είχαν έργα και ήμασταν σταματημένοι ήταν αρκετά επικίνδυνα.
Φτάνοντας λοιπόν στο γήπεδο δεν καταλάβαμε και πολλά. Ο καιρός ήταν κλειστός, είχε ομίχλη, ψιλοέβρεχε και εγώ λόγω του πόνου, ήμουν σε άθλια κατάσταση.
Πήγαμε λίγο, το είδαμε από κάτω και φύγαμε. Drone δεν βγήκε όπως καταλαβαίνεται λόγω του καιρού.
Αν είχε βγει, η φώτο θα ήταν η παρακάτω… Κλεψιμέικια από γούγλι η συγκεκριμένη...
Κάπου εκεί η ομάδα θα χωριζόταν για τις επόμενες ώρες. Στο πρόγραμμα ήταν να δούμε το Viking Museum που βρίσκεται στα Lofoten, όμως εγώ δεν άντεχα να συνεχίσω.
** Το μουσείο ήταν αρκετά καλό από ότι έμαθα από τους υπόλοιπους αλλά χρειάζεται κανά τρίωρο για να το γυρίσεις όλο γιατί είναι σε ανοιχτό χώρο **
Η τριάδα λοιπόν συνέχισε για το μουσείο και εγώ με την Εύα πήγαμε προς το Camping που θα μέναμε εκείνη τη μέρα ώστε να ξεκουραστώ και να αναρρώσω, για να είμαι καλύτερα για τη συνέχεια..
Άλλο ένα camp σε τρομερή τοποθεσία, που αν στο επέτρεπε και ο χρόνος, είχε και αρκετές δραστηριότητες.
Εκείνη τη μέρα δεν θυμάμαι πόσες ώρες κοιμήθηκα.. Με το που φτάσαμε στο δωμάτιο κατά τις 16:00 μέχρι τις 20:00, σηκώθηκα απλά για να φάω κάτι, και κατά τις 22:00 πάλι δώστου ύπνο μέχρι το πρωί.
Την επόμενη μέρα ξύπνησα αρκετά καλύτερα, όχι όμως 100% καλά. Είχε έρθει η μέρα που θα αφήναμε πίσω μας τα Lofoten, και με καράβι από το Moskenes θα περνάγαμε στο Bodo, ώστε να διανυκτερεύσουμε λίγο πιο πέρα σε μία περιοχή που λέγεται Misvaer.
Στο δρόμο για το Moskenes ήταν η πόλη Reine. Μία από τις πιο ωραίες και πιο πολυφωτογραφημένες πόλεις στα Lofoten. Εκεί υπάρχει και το Reinebrigen Hike το οποίο χάσαμε πάλι λόγω καιρού.
Βγάζουμε τις κατάλληλες φωτογραφίες και προχωράμε για το λιμάνι.
Εκεί συμβαίνει το εξής τραγικό..
Ξεκινάει η επιβίβαση στο καράβι και κάπως σε ένα μπέρδεμα μπαίνει πρώτα ο κολλητός και επειδή αργήσαμε να κάνουμε μανούβρα μας λένε να περιμένουμε.
Βάζουν μέσα ότι άλλο υπήρχε σε όχημα (φορτηγά, βανάκια, αμάξια) και 4 μηχανές μένουμε απ'έξω. Οι τύποι δεν θα μας βάζανε μέσα.
Το παίρνει χαμπάρι ο τσάκαλος ο κολλητός και αρχίζει τη μανούρα. Ή τους βάζεις ή με αφήνεις να βγω έξω. Αρχίσαμε και μεις απ'έξω να πλησιάζουμε προς το καράβι και με τα πολλά μπήκαμε.
Δεν ξέρω εκεί τι παίχτηκε και γιατί πήγε να μας αφήσει εκτός. Το σημαντικό ήταν ότι μπήκαμε και δεν θα περιμέναμε άλλες 3 ώρες για το επόμενο δρομολόγιο.
Το τρίωρο δρομολόγιο του καραβιού ήταν ένα τρίωρο πόνου.. Το καράβι , παρόλο που δεν είχε καιρό έξω, κούναγε απίστευτα πολύ και δεν μας άφησε να χαλαρώσουμε λίγο.
Και ένα ωραίο κλικ πάνω από το καράβι. . . .
Στις 18:30 ήμασταν στο λιμάνι του Bodo, έτοιμη για τη συνέχεια. Πριν προχωρήσουμε όμως έπρεπε να κάνουμε το κατάλληλο ανεφοδιασμό από σουπερ μαρκετ.
Επόμενη στάση ένα σημείο που λέγεται Saltstraumen. Φτάνοντας εκεί και διαβάζοντας τις πινακίδες μάθαμε ότι είναι από τα πιο δυνατά παλιρροιακά ρεύματα στο κόσμο.
Αφού είδαμε το φαινόμενο και κάναμε και το fika μας, είχε έρθει η ώρα για να πάμε προς το σημερινό camping. Μας χώριζαν περίπου 60 χιλιόμετρα.
Φτάσαμε σχετικά νωρίς, μαγειρέψαμε και ακολούθησε ένα δυνατό 10ωρο ύπνου.
Η επόμενη μέρα θα σήμαινε την έξοδό μας από τη Nordland.
Πρωινό ξύπνημα και ο καιρός είχε κάνει στροφή 180 μοιρών. Από 8-9 βαθμούς στα Lofoten, είχε φτάσει στους 28 βαθμούς. Δεν ξέραμε τι να φορέσουμε.
Το μοναδικό σημείο ενδιαφέροντος για σήμερα ήταν το Arctic Circle Center. Και σαν τελικός προορισμός το Grong Commune όπου θα μέναμε σε airbnb.
Πρώτη στάση λοιπόν στο Arctic Circle Center.
Αποφυγή χιονόμπαλας μεγάλου παίχτη . . . . .
Στο δρόμο μας βρίσκουμε μία σήμανση για καταρράκτη, και έχοντας δει ότι υπάρχει μαγαζί εκεί δίπλα, κάνουμε τη παράκαμψη και πάμε να δούμε τι παίζει..
Και η τοποθεσία μας αποζημίωσε για τα καλά. Το μαγαζί ήταν ακριβώς δίπλα στο καταρράκτη και είχε και τραπεζάκια σε εξωτερικό χώρο, που όταν φύσαγε σε έπαιρναν ωραίες σταγόνες νερού, που σε συνδυασμό με την υψηλή θερμοκρασία, ήταν το κάτι άλλο..
Ακολουθεί και η επίσημη σήμανση εξόδου από τη Nord Norge.
Μετά από αρκετές μέρες και έχοντας φάει αρκετή βροχή νιώσαμε ότι γλιτώσαμε το μαρτύριο.
Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη περιοχή που ήταν το airbnb. Δυστυχώς εκείνη την ώρα δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό σε σουπερ μαρκετ. Για καλή μας τύχη όμως ένα κατάστημα βενζινάδικου έφτιαχνε μπέργκερ. Τα οποία αποδείχτηκαν και πολύ νόστιμα.
Και ξημερώνει Κυριακή. . .
Το πρόγραμμά μας για σήμερα είχε 400 χιλιόμετρα ώστε να φτάσουμε κοντά στον Atlantic Ocean Road, τον οποίο θα περνάγαμε την επόμενη μέρα. Ο καιρός ήταν και πάλι με το μέρος μας, άκρως καλοκαιρινός. Πρέπει να ταν η μοναδική μέρα που είδαμε 30 βαθμούς θερμοκρασία.
Για σήμερα το πρόγραμμά μας είχε στάση στο Trondheim και όπου αλλού βρίσκαμε στο δρόμο.
Πρώτη στάση έγινε σε ένα ωραίο σημείο όπου κάναμε το πρώτο fika της ημέρας σε άκρως καλοκαιρινό κλίμα.
Σειρά έχει το Trondheim το οποίο ήταν και το κύριο αξιοθέατο της ημέρας.. Περιττό να αναφέρω ότι Κυριακή μεσημέρι ήταν σαν να είχαμε πάει σε μία πόλη φάντασμα. Κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος έξω και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά.
Εδώ νομίζαμε για λίγο ότι ήμασταν και στα Τρίκαλα. . .
Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και μετά κάτσαμε για lunch σε ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά που ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα. Ιταλικό το οποίο αποδείχτηκε φοβερό στη συνέχεια... Ότι πήραμε ήταν πάρα πολύ καλό. Από τη λαιμαργία και τη πείνα της στιγμής φωτογραφίες δεν πρόλαβαν να βγουν. . . .
Μετά από μία 3ωρη στάση στη πόλη, είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε. . . Προορισμός μας ήταν το Κρίστιανσουντ όπου θα μέναμε σε ένα Παλιό Farm House το οποίο ήταν δίπλα στον Atlantic Road και κατ' επέκταση είχε και θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Φτάνουμε στο σπίτι, το οποίο ήταν στην άκρη του πουθενά, τακτοποιούμαστε στο χώρο και είχε έρθει η ώρα της εξερεύνησης. Στη πίσω αυλή του σπιτιού υπήρχε ένα μικρό γηπεδάκι ποδοσφαίρου, όπου βρήκαμε και μία μπάλα και κάναμε το χαβαλέ μας.
Και αφού δεν σηκώσαμε drone στο μεγάλο γήπεδο των Lofoten, εδώ είχαμε την ευκαιρία μας. . .
Αφού χαρήκαμε το μέρος και χαλαρώσαμε ατενίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση.
Η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε με ένα μέρος που θέλαμε αρκετά να περάσουμε , τον Atlantic Road και μετά θα συνέχιζε με Trollstigen, Gudbrandsjuve, με τελικό προορισμό το Geiranger Fjord. . .
Αν όμως άξιζε ο Atlantic Ocean Road και τι είδαμε μετά θα έρθει στο 4ο μέρος. . . .
Εκείνο το βράδυ θα κυλούσε αργά και βασανιστικά για μένα..
Λίγες ώρες αφότου ξάπλωσα, ξαφνικά ξυπνάω, νιώθοντας ένα τρέμουλο και κρύωνα πάρα πολύ.. Λογικά είχε αρχίσει να ανεβαίνει ο πυρετός..
Φοράω έξτρα ρούχα και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ.. Αλλά μάταια.. Λίγο μετά αρχίζει να πιάνει και ένας σφάχτης στη κοιλιά.. Με τα πολλά τα επόμενα λεπτά με είχαν βρει στη τουαλέτα για εκκενώσεις διά στόματος.. (εμετός)
Κάνω τη προσπάθεια μου να ξεφορτωθώ όσο περισσότερο μπορούσα από το αρνητικό φορτίο που είχα μέσα μου αλλά ο πόνος στη κοιλιά δεν έλεγε να φύγει. Μαζί με αυτό, το θερμόμετρο έδειχνε 38,5. Κούμπωμα γρήγορα ένα algofren και προσπάθεια για ύπνο.
Με τα πολλά εκείνο το βράδυ δεν έκλεισα μάτι και όπως ήταν φυσικό το πρωί ήμουν σε μαύρα χάλια.
Πρώτη φορά που θα το πω, αλλά ευτυχώς εκείνο το πρωί ο καιρός ήταν χάλια, μία μίνι πεζοπορία που είχαμε στο μυαλό μας στη Kvalvika Beach δεν έβγαινε, άρα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε το check out 12:00 και να ξεκουραστώ λίγο.
Ήμουν πολύ χάλια, αλλά η θέληση να συνεχίσω το ταξίδι και το "έλα Μήτσο προχώρα" που έλεγα στον εαυτό μου , μου έδωσαν τη κατάλληλη δύναμη να προχωρήσω εκείνη τη μέρα.
Δεν την απόλαυσα και πολύ την συγκεκριμένη μέρα αλλά τουλάχιστον προχωρήσαμε.
Ξεκινάμε λοιπόν άλλη μία μέρα σε βροχερό φόντο.. Εκείνη τη μέρα δεν είχαμε πολλά χιλιόμετρα. Καμία 200αρα στο σύνολο.
Πρώτη στάση για τη συγκεκριμένη μέρα το Svolvær, γνωστό και ως λιμάνι των Ψαράδων, το οποίο μάθαμε και μετά ότι είναι η κεντρική πόλη των Lofoten.
Ψάχνουμε σημείο που να επιτρέπεται το παρκάρισμα, αφήνουμε τις μηχανές και φεύγουμε για βόλτα στην αγορά.
Πρώτο τουριστικό μέρος που συναντάμε στη Νορβηγία, με μαγαζιά στη μαρίνα του πολύ κοντά στα δικά μας γούστα. Στο πρώτο που μας κάνει κλικ καθόμαστε και παραγγέλνουμε το καφέ μας.
Μετά από λίγο όμως οι μυρωδιές από τα διπλανά τραπέζια μας έβαλαν στο πειρασμό, οπότε μπήκαμε στο μαγαζί μέσα να δούμε το κατάλογο και να παραγγείλουμε.
Fish and chips λοιπόν για την Εύα και μία σούπα Μπακαλιάρου για εμένα.
Τα πιάτα ήταν πεντανόστιμα , σε αρκετά νορμάλ τιμές 18 & 19 ευρώ αντίστοιχα, αλλά δυστυχώς , λόγω της δηλητηρίασης της προηγούμενης βραδιάς, δεν μπόρεσα να το απολαύσω.
Αφού φάγαμε, είχε έρθει η ώρα να προχωρήσουμε.
Επόμενη στάση στο πρόγραμμα ήταν το Henningsvær όπου εκεί βρίσκεται το διάσημο γήπεδο ποδοσφαίρου των Lofoten.
Πηγαίνοντας προς τα εκεί ο καιρός είχε αρχίσει να γίνεται από βροχερός, επικίνδυνος. Ψιλή βροχή αλλά αέρα 16m/s (το είδαμε γραμμένο με σήμανση κινδύνου) που σε ορισμένα σημεία παίζαμε κορώνα γράμματα αν θα πέσουμε από τη μηχανή. Ειδικά πάνω σε κάτι γέφυρες που είχαν έργα και ήμασταν σταματημένοι ήταν αρκετά επικίνδυνα.
Φτάνοντας λοιπόν στο γήπεδο δεν καταλάβαμε και πολλά. Ο καιρός ήταν κλειστός, είχε ομίχλη, ψιλοέβρεχε και εγώ λόγω του πόνου, ήμουν σε άθλια κατάσταση.
Πήγαμε λίγο, το είδαμε από κάτω και φύγαμε. Drone δεν βγήκε όπως καταλαβαίνεται λόγω του καιρού.
Αν είχε βγει, η φώτο θα ήταν η παρακάτω… Κλεψιμέικια από γούγλι η συγκεκριμένη...
Κάπου εκεί η ομάδα θα χωριζόταν για τις επόμενες ώρες. Στο πρόγραμμα ήταν να δούμε το Viking Museum που βρίσκεται στα Lofoten, όμως εγώ δεν άντεχα να συνεχίσω.
** Το μουσείο ήταν αρκετά καλό από ότι έμαθα από τους υπόλοιπους αλλά χρειάζεται κανά τρίωρο για να το γυρίσεις όλο γιατί είναι σε ανοιχτό χώρο **
Η τριάδα λοιπόν συνέχισε για το μουσείο και εγώ με την Εύα πήγαμε προς το Camping που θα μέναμε εκείνη τη μέρα ώστε να ξεκουραστώ και να αναρρώσω, για να είμαι καλύτερα για τη συνέχεια..
Άλλο ένα camp σε τρομερή τοποθεσία, που αν στο επέτρεπε και ο χρόνος, είχε και αρκετές δραστηριότητες.
Εκείνη τη μέρα δεν θυμάμαι πόσες ώρες κοιμήθηκα.. Με το που φτάσαμε στο δωμάτιο κατά τις 16:00 μέχρι τις 20:00, σηκώθηκα απλά για να φάω κάτι, και κατά τις 22:00 πάλι δώστου ύπνο μέχρι το πρωί.
Την επόμενη μέρα ξύπνησα αρκετά καλύτερα, όχι όμως 100% καλά. Είχε έρθει η μέρα που θα αφήναμε πίσω μας τα Lofoten, και με καράβι από το Moskenes θα περνάγαμε στο Bodo, ώστε να διανυκτερεύσουμε λίγο πιο πέρα σε μία περιοχή που λέγεται Misvaer.
Στο δρόμο για το Moskenes ήταν η πόλη Reine. Μία από τις πιο ωραίες και πιο πολυφωτογραφημένες πόλεις στα Lofoten. Εκεί υπάρχει και το Reinebrigen Hike το οποίο χάσαμε πάλι λόγω καιρού.
Βγάζουμε τις κατάλληλες φωτογραφίες και προχωράμε για το λιμάνι.
Εκεί συμβαίνει το εξής τραγικό..
Ξεκινάει η επιβίβαση στο καράβι και κάπως σε ένα μπέρδεμα μπαίνει πρώτα ο κολλητός και επειδή αργήσαμε να κάνουμε μανούβρα μας λένε να περιμένουμε.
Βάζουν μέσα ότι άλλο υπήρχε σε όχημα (φορτηγά, βανάκια, αμάξια) και 4 μηχανές μένουμε απ'έξω. Οι τύποι δεν θα μας βάζανε μέσα.
Το παίρνει χαμπάρι ο τσάκαλος ο κολλητός και αρχίζει τη μανούρα. Ή τους βάζεις ή με αφήνεις να βγω έξω. Αρχίσαμε και μεις απ'έξω να πλησιάζουμε προς το καράβι και με τα πολλά μπήκαμε.
Δεν ξέρω εκεί τι παίχτηκε και γιατί πήγε να μας αφήσει εκτός. Το σημαντικό ήταν ότι μπήκαμε και δεν θα περιμέναμε άλλες 3 ώρες για το επόμενο δρομολόγιο.
Το τρίωρο δρομολόγιο του καραβιού ήταν ένα τρίωρο πόνου.. Το καράβι , παρόλο που δεν είχε καιρό έξω, κούναγε απίστευτα πολύ και δεν μας άφησε να χαλαρώσουμε λίγο.
Και ένα ωραίο κλικ πάνω από το καράβι. . . .
Στις 18:30 ήμασταν στο λιμάνι του Bodo, έτοιμη για τη συνέχεια. Πριν προχωρήσουμε όμως έπρεπε να κάνουμε το κατάλληλο ανεφοδιασμό από σουπερ μαρκετ.
Επόμενη στάση ένα σημείο που λέγεται Saltstraumen. Φτάνοντας εκεί και διαβάζοντας τις πινακίδες μάθαμε ότι είναι από τα πιο δυνατά παλιρροιακά ρεύματα στο κόσμο.
Αφού είδαμε το φαινόμενο και κάναμε και το fika μας, είχε έρθει η ώρα για να πάμε προς το σημερινό camping. Μας χώριζαν περίπου 60 χιλιόμετρα.
Φτάσαμε σχετικά νωρίς, μαγειρέψαμε και ακολούθησε ένα δυνατό 10ωρο ύπνου.
Η επόμενη μέρα θα σήμαινε την έξοδό μας από τη Nordland.
Πρωινό ξύπνημα και ο καιρός είχε κάνει στροφή 180 μοιρών. Από 8-9 βαθμούς στα Lofoten, είχε φτάσει στους 28 βαθμούς. Δεν ξέραμε τι να φορέσουμε.
Το μοναδικό σημείο ενδιαφέροντος για σήμερα ήταν το Arctic Circle Center. Και σαν τελικός προορισμός το Grong Commune όπου θα μέναμε σε airbnb.
Πρώτη στάση λοιπόν στο Arctic Circle Center.
Αποφυγή χιονόμπαλας μεγάλου παίχτη . . . . .
Στο δρόμο μας βρίσκουμε μία σήμανση για καταρράκτη, και έχοντας δει ότι υπάρχει μαγαζί εκεί δίπλα, κάνουμε τη παράκαμψη και πάμε να δούμε τι παίζει..
Και η τοποθεσία μας αποζημίωσε για τα καλά. Το μαγαζί ήταν ακριβώς δίπλα στο καταρράκτη και είχε και τραπεζάκια σε εξωτερικό χώρο, που όταν φύσαγε σε έπαιρναν ωραίες σταγόνες νερού, που σε συνδυασμό με την υψηλή θερμοκρασία, ήταν το κάτι άλλο..
Ακολουθεί και η επίσημη σήμανση εξόδου από τη Nord Norge.
Μετά από αρκετές μέρες και έχοντας φάει αρκετή βροχή νιώσαμε ότι γλιτώσαμε το μαρτύριο.
Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη περιοχή που ήταν το airbnb. Δυστυχώς εκείνη την ώρα δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό σε σουπερ μαρκετ. Για καλή μας τύχη όμως ένα κατάστημα βενζινάδικου έφτιαχνε μπέργκερ. Τα οποία αποδείχτηκαν και πολύ νόστιμα.
Και ξημερώνει Κυριακή. . .
Το πρόγραμμά μας για σήμερα είχε 400 χιλιόμετρα ώστε να φτάσουμε κοντά στον Atlantic Ocean Road, τον οποίο θα περνάγαμε την επόμενη μέρα. Ο καιρός ήταν και πάλι με το μέρος μας, άκρως καλοκαιρινός. Πρέπει να ταν η μοναδική μέρα που είδαμε 30 βαθμούς θερμοκρασία.
Για σήμερα το πρόγραμμά μας είχε στάση στο Trondheim και όπου αλλού βρίσκαμε στο δρόμο.
Πρώτη στάση έγινε σε ένα ωραίο σημείο όπου κάναμε το πρώτο fika της ημέρας σε άκρως καλοκαιρινό κλίμα.
Σειρά έχει το Trondheim το οποίο ήταν και το κύριο αξιοθέατο της ημέρας.. Περιττό να αναφέρω ότι Κυριακή μεσημέρι ήταν σαν να είχαμε πάει σε μία πόλη φάντασμα. Κυκλοφορούσε ελάχιστος κόσμος έξω και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά.
Εδώ νομίζαμε για λίγο ότι ήμασταν και στα Τρίκαλα. . .
Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και μετά κάτσαμε για lunch σε ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά που ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα. Ιταλικό το οποίο αποδείχτηκε φοβερό στη συνέχεια... Ότι πήραμε ήταν πάρα πολύ καλό. Από τη λαιμαργία και τη πείνα της στιγμής φωτογραφίες δεν πρόλαβαν να βγουν. . . .
Μετά από μία 3ωρη στάση στη πόλη, είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε. . . Προορισμός μας ήταν το Κρίστιανσουντ όπου θα μέναμε σε ένα Παλιό Farm House το οποίο ήταν δίπλα στον Atlantic Road και κατ' επέκταση είχε και θέα στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Φτάνουμε στο σπίτι, το οποίο ήταν στην άκρη του πουθενά, τακτοποιούμαστε στο χώρο και είχε έρθει η ώρα της εξερεύνησης. Στη πίσω αυλή του σπιτιού υπήρχε ένα μικρό γηπεδάκι ποδοσφαίρου, όπου βρήκαμε και μία μπάλα και κάναμε το χαβαλέ μας.
Και αφού δεν σηκώσαμε drone στο μεγάλο γήπεδο των Lofoten, εδώ είχαμε την ευκαιρία μας. . .
Αφού χαρήκαμε το μέρος και χαλαρώσαμε ατενίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση.
Η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε με ένα μέρος που θέλαμε αρκετά να περάσουμε , τον Atlantic Road και μετά θα συνέχιζε με Trollstigen, Gudbrandsjuve, με τελικό προορισμό το Geiranger Fjord. . .
Αν όμως άξιζε ο Atlantic Ocean Road και τι είδαμε μετά θα έρθει στο 4ο μέρος. . . .