Λοιπόν...
Μόλις μπήκα σπίτι, τελευταίος πάλι...
(12:30 ξεκίνησα να το γράφω, μην τρομάξετε δεν γύρισα στις 2)
Θοδωρή η απλή απάντηση είναι η εξής: Όταν είδα ότι δεν βγαίνω να ακολουθήσω την παρέα, αποφάσισα ότι δεν θα χαλάσω την εκδρομή κανενός, κυρίως δεν θα χαλάσω την δική μου προσπαθώντας να κυνηγήσω τους άλλους. GPS έχω, χάρτη έχω, οπότε η διαφορά με τα άλλα παιδιά είναι ότι "στοχεύω" ένα χωριό, φτάνω, βγάζω τηλέφωνο, κοιτάω που είναι το επόμενο κλπ, γιατί δεν έχω το τηλέφωνο σε βάση. Με ενόχλησε αυτό; Όχι, ίσα ίσα μου έδωσε την ελευθερία να κινηθώ χωρίς άγχος, χωρίς πίεση και να κάνω ότι διαδρομή μου ήρθε στο κεφάλι, δηλαδή την "δύσκολη". Η οποία ήταν πανέμορφη, ειδικά το κομμάτι δίπλα στα νερά και οι γέφυρες πολύ ΜΕ άρεσαν. Επίσης ήταν θεόσοτεγνη, οπότε έστριψα λίγο χαρούμενα μέχρι που ένας οκταμάλακας κυνηγός με παλιό τζίμνι παραλίγο να με κάνει αλοιφή όταν ίσιωσε ένα εσάκι γιατί προσπαθούσε να πιάσει κάτι άλλους με "σούπερ αγροτικά" και ξενέρωσα και έκοψα πολύ μήπως είχε και άλλους πίσω του.
Και κάπου εκεί, φτάνω στο χωριό "Παπάδες" και στρίβω στην άσφαλτο και.... είμαι εκτός πορείας. Γυρίζω πίσω στο σταυροδρόμι, είναι ένας παππούς.
-Καλησπέρα σας. Για το χωριό Ποταμοί από που πάει;
-Από εδώ αλλά είναι χώμα.
-Περνάει;
-ΕΜΕΙΣ το περνάμε.
-Με τι το περνάτε;
-Με αυτό (παλιό Pajero 3πορτο).
-Λάσπες έχει;
-Δεν έχει βρέξει τόσο, στεγνά θα είναι.
-Να πάω;
-Ακολουθείς τις ροδιές, στο πρώτο σταυροδρόμι πας αριστερά (είχε ένα υπόστεγο με ξύλα, μάλλον για κυνηγούς ή εργάτες) και ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ ΤΙΣ ΡΟΔΙΕΣ, θα σε ψάχνουμε στο δάσος. Θα περάσεις 'ενα χείμαρρο και μιά ανηφόρα με χαλίκι και έφτασες.
Σιγά μην ήταν τόσο απλό. Βέβαια, μιλάμε για ΑΣΧΕΤΟ με χώμα, οπότε για όλους εσάς μπορεί να ήταν Ι5 παιδικό. Και μάλλον έτσι είναι γιατί το πέρασε ο άσχετος με το ακατάλληλο μηχανάκι και δεν έπεσε κιόλας, επειδή ήταν ΠΟΛΥ τυχερός, λίγο ψύχραιμος εκεί που έπρεπε και επειδή πάει τακτικά γυμναστήριο, αν το ίδιο πράγμα το είχα κάνει παλιότερα θα είχα μείνει εκεί. Εμένα στο επίπεδό μου μου φάνηκε οριακά επικίνδυνο στην φάση του "δεν έχει νόημα να γυρίσεις, πιο σκατά δεν γίνεται να είναι παρακάτω" και ήταν τελικά αλλά δεν ξέρω αν με έπαιρνε για υποχώρηση, οπότε με την λογική του ότι θα περπατήσω για να βρω βοήθεια ΑΝ δεν σπάσω κάτι πέφτοντας και με υπομονή το έβγαλα. Μόνος πανικός για λίγη ώρα όταν κόλλησα σε ανηφόρα και δεν ήξερα πως να βγω. Τελικά ηρέμησα, σκέφτηκα, έκανα την λιγότερο πιθανώς επώδυνη από τις λύσεις ανάγκης που έχω δει σε βίντεο και βγήκε, επειδή το μηχανάκι το "πατάω καλά" και επειδή είχα δύναμη να τραβήξω/σπρώξω κλπ. Αν μου έλεγες να ξαναπάω μόνος μου εκεί, όχι δεν ξαναπάω, ήταν τύχη, είχε πλάκα επειδή δεν έγινε καμία στραβή τελικά. Επίσης δεν πρόσεξα ότι σε δύσκολα σημεία οι ντόπιοι έχουν φτιάξει "κοπάνες" που περνάνε αέρα, ενώ ο μλκς που δεν ήθελε να χάσει τις ροδιές μπήκε καρφί στα πιο κακοτράχαλα. Νιώθει λίγο birch που βγήκε κιόλας, αλλά η τύχη του πρωτάρη κάποτε τελειώνει... Είχε χώμα, εντάξει. Φυτευτή πέτρα. Άμμο. Νεροφαγώματα. Ροδιές. "Καλντερίμι" δεν κάνω πλάκα, ένα κομμάτι ήταν χτισμένο κανονικά πέτρα πέτρα, χαρά στο κουράγιο τους. Τρία "ποταμάκια", το ένα με νερό είχε και ήπιες όχθες και πέτρα, τα άλλα με νερό δεν θα έβγαινα ποτέ λόγω πρανών με χώμα. Ανηφόρα με νεροφάγωμα και πέτρα, εκεί κόλλησα γιατί κάπου δεν ανέβηκε ο εμπρός τροχός (πόσο να ανοίξω το γκάζι που χοροπηδούσε σαν κατσίκι και τερμάτιζε) και "έσκαψε" ο πίσω και... χέστα. Τέλος πάντων. Πέρασε.
Και ΦΥΣΙΚΑ, τώρα κοιταω τον χάρτη αν θυμάμαι τα χωριά σωστά. Κοιτάω και την διαδρομή. Κοιτάω και τις φωτογραφίες. Και βλέπω κάτι που δεν το πρόσεξα εκείνη την ώρα. Μόλις πάτησα άσφαλτο πάλι, πινακίδα "Μικροκλεισούρα".
ΕΧΕΙ ΔΡΟΜΟ;;;; Δρόμο Παπάδες Μικροκλεισούρα Ποταμοί ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΗΓΑ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΤΑ 7 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ; ΠΟΣΟ ΓΚΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΓΚΟΥΓΚΛ ΜΑΠΣ;;;;;; Πόσο σαδιστής ο παππούς;;;;;
(πόσο γαμάτα ήταν στο χώμα....)
Δεύτερο επικό fail του GPS την ίδια ημέρα, δεύτερο επιλό LOL με τους γέρους. "Γειά σας, που είναι το χωριό Ζαρκάδια γιατί έχω μπλεχτεί λίγο" ΑΑΑΑΑΑΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ. "Μα το βλέπω στον χάρτη". ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.
Πέντε λεπτά, μία μπάρα δημητριακών, λίγο νερό, μερικές φωτογραφίες, ένα κατούρημα και περνάει αυτοκίνητο με "εξτριμ σπορτσμεν" με κανώ, εταιρίας περιπέτειας, οδηγός και συνοδηγός πιτσιρίκες και οι πελάτες πίσω κάθισμα. "Γειά σας, το χωριό Ζαρκάδια;" Δεν έχει τέτοιο χωριό. "Ρε παιδιά, το GPS το γράφει, τι λέει εδώ". ΑΑΑΑ την Ζαρκαδιά λέτε. ΑΝΤΕ ΧΑΣΟΥ ΡΕ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ όχι δεν το είπα αλλά το ότι δεν τους έδειρα ήταν ένα μίνι θαύμα, μάλλον βοήθησε και το εγκεφαλικό γιατί δεν μπορεί να είναι τόσο ηλιθιοι, απλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Και πριν μου πει κανείς ότι υπερβάλλω, "είναι ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ και είναι από την άλλη μεριά των γραμμών του τρένου". Και που έχει γέφυρα, λατρεία μου; "Κάπου έχει αλλά"... Εντάξει, απαιτώ πολλά από το GPS (Geros Posistioning System) και από το GPS (gkomena posotioning system). Ο γκριζαρισμένος ψημένος εξτρίμ σπορτσμαν με τα μούσκουλα και τα πολλά ψαγμένα-τύφλα να'χει ο Τζακ Σπάροου- βραχιόλια που ήταν καβάλα στον κοτσαδόρο και είχε ύφος χιλίων σπαλιάρων μαζί ήξερε ότι η σωστή κατεύθυνση ήταν αυτή που πήρα τελικά όμως, κάπως σώθηκα από το GPS (grizomallis positioning system).
Ελένη πολλά ευχαριστώ για το Σάββατο. Ελπίζω να μην στο χάλασα.