Είναι όμορφο να μπορείς να αγαπήσεις τη μοτοσυκλέτα και όχι τη φίρμα. Ακόμη είναι ωραίο να βρίσκεις χαρά σε μια μοτοσυκλέτα γεμάτη αδυναμίες αρκεί να σου αρέσει εσένα και να καταλαβαίνεις ότι ΝΑΙ έχει αδυναμίες και ότι ΝΑΙ αρέσει σε εσένα, ΟΧΙ στους άλλους. Αν αγαπάς τη φίρμα και οτιδήποτε αυτή παράγει "είναι καλό", είτε αυτή είναι Honda είτε BMW, τότε... άστα-βράστα*.το hardcore ειναι σχετικο...για μενα ειναι το σημειο που αρχιζουν να κλεινουν τα ματια και δε βλεπεις (η απλα βλεπεις οτι θελεις και οπως σε βολευει, κατι που ειναι αυτη η περιπτωση δηλαδη, μιας και την εποχη εκεινη κυκλοφορουσε μουλτι 1200, 1190 αλλα παρ ολα αυτα ο φιλος αποφασισε να συγκρινει το gs με τους ελεφαντες της χοντα και της γιαμαχα)
για τις δε υπολοιπες κατηγοριες δεν εχει καν νοημα να συζητουμε...
*H Yamaha εξαιρείται, όποιος αγαπάει μόνο τη Yamaha πράττει καλώς γιατί εκτός των άλλων φτιάχνει και πολύ καλά πιάνα πράγμα που δε μπορεί να κάνει η BMW και καμία άλλη εταιρεία κατασκευής μοτοσυκλετών (αγαπάμε με τη καρδιά μας ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ και ΝΑΚΑ).