petros KLR
Μέλος
Καλοταξιδο φίλε μου...
Όμορφο είναι και ξεχωριστό..!!!!!
Όμορφο είναι και ξεχωριστό..!!!!!
Royal Enfield Super Meteor 650
- Thread starter R.E.H
- Ημερομηνία δημιουργίας
Καλοταξιδο Παναγιώτη!! Θα ταιριάξετε ωραία!
Georgecibix
Μέλος
Καλοτάξιδο το νέο σου απόκτημα!! Ταιριάξανε υπέροχα τα δύο τους. Σου εύχομαι να έχεις πάντα την υγειά σου να τα χαίρεσαι με αυτούς που αγαπάς!!!
Δυστυχώς όχι ...
Την Δευτερα σε ειδα μ αυτο, γι αυτο ρωτησα.
Δεν πειραζει, μονο για εξωτερικο θα το ειχες.
Ήταν η τελευταία μέρα που ήμασταν μαζί ....
Την επόμενη οι δρόμοι μας χώρισαν ...
Το όνομα της είναι Τζο (Jo) ...
Η αγορά έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο και μια με τις οικογενειακές διακοπές μία με το ταξίδι στην Τουρκία δεν υπήρχε χρόνος να βγούμε μεγάλες βόλτες (όχι ότι αυτή θα είναι) …
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε όμως και από εδώ και πέρα θα γράφουμε χιλιόμετρα σε όμορφες διαδρομές και θα μετράμε τα ΧαΧ (χιλιόμετρα ανά χαμόγελο).
Με όλη αυτήν την καταστροφή που γίνονταν στην χώρα μας έψαχνα μια διέξοδο για αποσυμπίεση …
Δεν μπορούσα να διαχειριστώ το μέγεθος αυτής της καταστροφής αλλά ούτε και να ακούω αναλύσεις …
Οπότε καβάλησα το Royal Enfield Super Meteor 650 και ξεκίνησα με σκοπό να πάω προς Αρβανίτσα, Κυριάκι και πίσω για να γνωριστούμε με την εν λόγω κυρία λίγο καλύτερα …
Ξεκινήσαμε σχετικά αργά μιας και δεν ήταν προσχεδιασμένη αυτή η βόλτα, πάντως με περίμενε υπομονετικά τόσο καιρό να την πάω μια βόλτα να ξεμουδιάσει …
Την καβαλάω, πατάω μίζα και αρχίζει να γουργουρίζει σαν γατί …
Πρώτη και φύγαμε …
Κάτι μου βγάζει αυτή η μηχανή που δεν μπορώ να το καταλάβω, μέ το που την καβαλάω αμέσως σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου, δεν έχει σημασία το που θα πάω ας είναι και ένας κύκλος γύρω από το τετράγωνο …
Δεν θυμάμαι άλλη μηχανή να μου έχει δημιουργήσει ανάλογα συναισθήματα …
Πρίν το καταλάβω έχουμε φτάσει Μάνδρα και τα φετινά καμμένα μας υποδέχονται …
Φεύγεις μακριά για να μην ακούς και να βλέπεις μια καταστροφή που εξελίσσεται και πέφτεις πάνω σε μια άλλη …
Η αγορά έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο και μια με τις οικογενειακές διακοπές μία με το ταξίδι στην Τουρκία δεν υπήρχε χρόνος να βγούμε μεγάλες βόλτες (όχι ότι αυτή θα είναι) …
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε όμως και από εδώ και πέρα θα γράφουμε χιλιόμετρα σε όμορφες διαδρομές και θα μετράμε τα ΧαΧ (χιλιόμετρα ανά χαμόγελο).
Με όλη αυτήν την καταστροφή που γίνονταν στην χώρα μας έψαχνα μια διέξοδο για αποσυμπίεση …
Δεν μπορούσα να διαχειριστώ το μέγεθος αυτής της καταστροφής αλλά ούτε και να ακούω αναλύσεις …
Οπότε καβάλησα το Royal Enfield Super Meteor 650 και ξεκίνησα με σκοπό να πάω προς Αρβανίτσα, Κυριάκι και πίσω για να γνωριστούμε με την εν λόγω κυρία λίγο καλύτερα …
Ξεκινήσαμε σχετικά αργά μιας και δεν ήταν προσχεδιασμένη αυτή η βόλτα, πάντως με περίμενε υπομονετικά τόσο καιρό να την πάω μια βόλτα να ξεμουδιάσει …
Την καβαλάω, πατάω μίζα και αρχίζει να γουργουρίζει σαν γατί …
Πρώτη και φύγαμε …
Κάτι μου βγάζει αυτή η μηχανή που δεν μπορώ να το καταλάβω, μέ το που την καβαλάω αμέσως σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου, δεν έχει σημασία το που θα πάω ας είναι και ένας κύκλος γύρω από το τετράγωνο …
Δεν θυμάμαι άλλη μηχανή να μου έχει δημιουργήσει ανάλογα συναισθήματα …
Πρίν το καταλάβω έχουμε φτάσει Μάνδρα και τα φετινά καμμένα μας υποδέχονται …
Φεύγεις μακριά για να μην ακούς και να βλέπεις μια καταστροφή που εξελίσσεται και πέφτεις πάνω σε μια άλλη …
Συνεχίζουμε και κατα διαστήματα βλέπουμε και λίγο από το πράσινο που την γλύτωσε για φέτος τουλάχιστον μέχρι στιγμής …
Ο δρόμος γνωστός και λόγω της Κυριακής έχει πολλή κίνηση οι περισσότεροι επιστρέφουν από τον πρωινό καφέ στα Βίλια.
Διασταυρωνόμαστε με όλων των ειδών τις μηχανές και αναβάτες …
Το εθιμοτυπικό χαιρέτισμα δεν έχει πάντα ανταπόδοση και δεν έχει να κάνει με το τι μηχανή καβαλά ο αναβάτης αλλά με τον ίδιο τον αναβάτη …
Για κάποιους η μηχανή (και όχι μόνο) είναι προέκταση μέλους του σώματος τους και συμπεριφέρονται ανάλογα …
Το βλέπεις από τον τρόπο που οδηγούν, από το βλέμμα που σου ρίχνουν όταν τους χαιρετάς αυτή η στιγμιαία ματιά είναι αρκετή μερικές φορές να καταλάβεις πολλά …
Και δεν έχει να κάνει με το κόστος της μηχανής με το αν είναι καινούργια η ακριβή το ίδιο και χειρότερα είναι αν καβαλούν κάποια πιο παλιά μηχανή από αυτές που είναι μόνο για “γνώστες” …
Ο κόσμος μας δεν αλλάζει …
Οι περισσότεροι ψάχνουν μια ταμπέλα να κάτσουν από κάτω για να αποκτήσουν ταυτότητα αντί να πατήσουν γερά στα πόδια τους και να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα …
Ο δρόμος γνωστός και λόγω της Κυριακής έχει πολλή κίνηση οι περισσότεροι επιστρέφουν από τον πρωινό καφέ στα Βίλια.
Διασταυρωνόμαστε με όλων των ειδών τις μηχανές και αναβάτες …
Το εθιμοτυπικό χαιρέτισμα δεν έχει πάντα ανταπόδοση και δεν έχει να κάνει με το τι μηχανή καβαλά ο αναβάτης αλλά με τον ίδιο τον αναβάτη …
Για κάποιους η μηχανή (και όχι μόνο) είναι προέκταση μέλους του σώματος τους και συμπεριφέρονται ανάλογα …
Το βλέπεις από τον τρόπο που οδηγούν, από το βλέμμα που σου ρίχνουν όταν τους χαιρετάς αυτή η στιγμιαία ματιά είναι αρκετή μερικές φορές να καταλάβεις πολλά …
Και δεν έχει να κάνει με το κόστος της μηχανής με το αν είναι καινούργια η ακριβή το ίδιο και χειρότερα είναι αν καβαλούν κάποια πιο παλιά μηχανή από αυτές που είναι μόνο για “γνώστες” …
Ο κόσμος μας δεν αλλάζει …
Οι περισσότεροι ψάχνουν μια ταμπέλα να κάτσουν από κάτω για να αποκτήσουν ταυτότητα αντί να πατήσουν γερά στα πόδια τους και να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα …
Κάπου λίγο πριν φτάσω στην Θίσβη ρίχνω μια φευγαλέα ματιά στο ρολόι και βλέπω ότι η ώρα είχε περάσει …
Μπαίνω δεξιά σε ένα χωράφι με ελιές για λίγο ίσκιο να πιώ λίγο νερό και να φάω κάτι και να σκεφτώ με καθαρό μυαλό τα επόμενα βήματα …
Εκείνη την ώρα με παίρνει πίσω και ο Λεωνίδας και κανονίζουμε να πιούμε καφέ …
Μπαίνω δεξιά σε ένα χωράφι με ελιές για λίγο ίσκιο να πιώ λίγο νερό και να φάω κάτι και να σκεφτώ με καθαρό μυαλό τα επόμενα βήματα …
Εκείνη την ώρα με παίρνει πίσω και ο Λεωνίδας και κανονίζουμε να πιούμε καφέ …
Επιστρέφω στις Πλαταιές μέσω Θήβας και ο σύντομος καφές κόντεψε να γίνει Αρμένικη βίζιτα …
Είχαμε καιρό να βρεθούμε και να τα πούμε …
Όταν η παρέα είναι καλή η ώρα περνάει σαν νερό …
Ένα δίωρο μετά έχω ξεκινήσει την επιστροφή, η μηχανή είναι απολαυστική, σταθερότατη, δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από τους πλευρικούς αέρηδες (και φύσαγε πολύ εκείνη την μέρα) το μόνο αρνητικό που έχει εντοπιστεί από την πρώτη βόλτα είναι τα πίσω αμορτισέρ …
Την παρκάρω στο γκαράζ και την χαζεύω μέχρι η πόρτα που κλείνει να μου την κρύψει …
Στην διαδρομή μου είχε κάτσει το τραγούδι Jolene απο όπου πήρε και το ονομά της, αλλα θα την φωνάζουμε Jo μιας και κατάφερε και με έκλεψε απο την Βέρα που ήταν η καλύτερη μηχανή που είχα αποκτήσει ποτέ, απο την άλλη δεν μου έλειψε καθόλου ….
Μέσα στο μυαλό μου έβλεπα την Βέρα (Moto Guzzi V85TT) να το τραγουδάει στην Jolene (Royal Enfield Super Meteor) η οποία βέβαια δεν της έκανε το χατήρι γιατι τα αισθηματα και τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατα για να μπούν στην άκρη για χάρη μιας άλλης …
Είχαμε καιρό να βρεθούμε και να τα πούμε …
Όταν η παρέα είναι καλή η ώρα περνάει σαν νερό …
Ένα δίωρο μετά έχω ξεκινήσει την επιστροφή, η μηχανή είναι απολαυστική, σταθερότατη, δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από τους πλευρικούς αέρηδες (και φύσαγε πολύ εκείνη την μέρα) το μόνο αρνητικό που έχει εντοπιστεί από την πρώτη βόλτα είναι τα πίσω αμορτισέρ …
Την παρκάρω στο γκαράζ και την χαζεύω μέχρι η πόρτα που κλείνει να μου την κρύψει …
Στην διαδρομή μου είχε κάτσει το τραγούδι Jolene απο όπου πήρε και το ονομά της, αλλα θα την φωνάζουμε Jo μιας και κατάφερε και με έκλεψε απο την Βέρα που ήταν η καλύτερη μηχανή που είχα αποκτήσει ποτέ, απο την άλλη δεν μου έλειψε καθόλου ….
Μέσα στο μυαλό μου έβλεπα την Βέρα (Moto Guzzi V85TT) να το τραγουδάει στην Jolene (Royal Enfield Super Meteor) η οποία βέβαια δεν της έκανε το χατήρι γιατι τα αισθηματα και τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατα για να μπούν στην άκρη για χάρη μιας άλλης …