yns και Extreme παρουσιάζουν: Μια Φλώρικη Εκδρομή Redux

[Markas]

 

[Markas]

Μια φλώρικη εκδρομή, REDUX

(3-4/7/2011)



.​

 

[Markas]

Φλώρικη…
Όλοι θα ξέρετε τι εννοώ με το χαρακτηρισμό φλώρικη…
Ξενέρωτη, βαρετή;Ίσως…
Εύκολη, ξεκούραστη; Παίζει και αυτό…
Ε, με δυο λόγια, μια τέτοια εκδρομή ήθελαν…
Ναι, ήθελαν! Ποιοι; Μα οι συνήθεις ύποπτοι, η Κική και ο Γιάννης που είχαν κάνει κόμμα και δε συμφωνούσαν με τίποτα, ότι πρόταση και να τους είχα κάνει.
Βέβαια είχε προηγηθεί και η Ορεινή Έρημος όπου είχαμε κουραστεί αρκετά αλλά πάλι.
Τέλος πάντων τελικά συμφωνήσαμε σε ένα πρόγραμμα στο περίπου.
Το πρόγραμμα λοιπόν λέει:
Αναχώρηση στις 08:00 από Ηράκλειο.
Παίρνουμε κατεύθυνση για άλλη μια φορά προς τα όμορφα Χανιά, τα περνάμε, στρίβουμε κάπου αργότερα για ενδοχώρα και καταλήγουμε στη Μονή Χρυσοσκαλίτσας.
Εκεί δίπλα βρίσκετε η Άσπρη Λίμνη! Μη ρωτάτε τι είναι αυτό, δε ξέρω. Ακούγεται πάντως εξωτικό! Άσπρη άμμος, φοίνικες, χαβανέζες να μου κάνουν αέρα…
Εχμ, παρασύρθηκα, συγνώμη, πάμε παρακάτω…
Από εκεί θα συνεχίσουμε νότια και θα ανακαλύπτουμε ψάχνοντας.
Ναι, Γιάννη, ναι Κική, ελάχιστο χωματόδρομο θα πατήσουμε και κατά 99% καλής ποιότητας.
Αλλά δε συζητάμε για μονοήμερη, διήμερο θα χρειαστούμε οπότε που θα μείνουμε;
Σκηνή βέβαια. Οικονομική λύση αλλά και πρακτική.
Σε τέτοιου είδους εξορμήσεις το πιο όμορφο πράγμα του ταξιδιού είναι να μην έχεις άγχος. Όπου σε βρει η νύχτα σταματάς, στήνεις και κοιμάσαι.
Καλό φαίνετε;
Σας άνοιξα καθόλου την όρεξη;
Πάμε λοιπόν να εξερευνήσουμε μαζί τα άγνωστα Νοτιοανατολικά Χανιά (έστω και με φλώρικο τρόπο)

 

[Markas]

Η ώρα 08:30 και εγώ δεν είμαι ακόμα έτοιμος. Η διάθεση πράγματι χαλαρή. Να φανταστείτε, ούτε σοβαρή μελέτη στο google earth δεν είχα κάνει. Έρχεται και ο Γιάννης, Αυτή τη φορά το φόρτωμα πολύ πιο μελετημένο αλλά πάλι κάπως large. Δε πειράζει όμως, πάμε για διακοπές διήμερες, όχι εξόρμηση είπαμε. Άντε όμως να φεύγουμε, 9 πήγε και ακόμα εδώ είμαστε!​

​

​

​

Η διάθεση χαλαρή αλλά στις όποιες στροφές βρίσκουμε στην εθνική οδό λυσσάμε (τηρουμένων των αναλογιών). Τα χωμάτινα λάστιχά μας έχουν χάσει εν πολλοίς τα τακούνια τους, ειδικά τα πίσω, αλλά στην άσφαλτο θα μας βγάλουν μερικά τελευταία χιλιόμετρα για το καλοκαίρι.​

​

​

​

​

Χμμ, να μια κορυφή που σίγουρα θα έχει και δρόμο και καλή θέα. Να θυμηθώ να πάμε σε μια επόμενη εξόρμηση.​

(Τελικά κατάφερα να ανέβω εκεί πάνω στον Κουτσοτρούλη στα Ταλαία Όρη με το WR, Οκτώβρη 2015)​

​

​

​

​

Η διαδρομή μέχρι τα Χανιά γνωστή, όμορφη αλλά πλέον δε μας προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση. Εντύπωση όμως μας προξενεί που δύο φορές χάνουμε το δρόμο για να στρίψουμε προς Ελαφονήσι, φαίνεται πως και το μυαλό μας έχει μπει σε φάση διακοπών. Την πρώτη μάλιστα, παίρνουμε το δρόμο για Παλαιόχωρα και μέχρι να καταλάβουμε το λάθος μας φτάνουμε στο χωριό Κουλκουθιανά. Τουλάχιστον βάζουμε βενζίνα. Α, ξέχασα να αναφέρω πως φόρεσα για πρώτη φορά τις πλαϊνές μπαγκαζιέρες της Holan (πολωνικές). Χλιδή και άνεση μπροστά στα σαμάρια.​

​

 

[Markas]

Πολλά πειράγματα και αρκετά χιλιόμετρα στενού αλλά όμορφου επαρχιακού αργότερα φτάνουμε στο πρώτο καλό αξιοθέατο της ημέρας.
Το Τοπολιανό φαράγγι. Ο δρόμος στενός, γεμάτος στροφές. Σε μερικά σημεία μάλιστα διακόπτεται από τούνελ τα οποία κατασκευάστηκαν τόσο στενά που δε χωράνε δύο αμάξια δίπλα δίπλα. Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα οι αρχές έβαλαν φανάρια εδώ, στη μέση του πουθενά που να ρυθμίζουν τη κυκλοφορία.

Και, όπως σε κάθε φανάρι της Κρήτης, υπάρχει και εδώ ένας Πακιστανός για να σας καθαρίσει τα τζάμια εκλιπαρώντας το ευρώ σας. Μέχρι εδώ πάνω, έφτασε η χάρη τους…

 

[Markas]

Μία από τις διαφορές του REDUX...
Βίντεος!!!
Τέσσερα όλα και όλα, παρουσιάζω το πρώτο όπου φαίνεται γιατί έχουμε τόσες πολλές φώτος εν κινήσει...

​

 

[Markas]

Ο δρόμος συνεχίζει το ίδιο στενός και γεμάτος στροφές. Πολύ γρήγορα φτάνουμε…

…πάλι σε θάλασσα. Πεύκα, μικροί πέτρινοι ορμίσκοι…
Μια ομορφιά!

Μονή Χρυσοσκαλίτσας και λίγα λεπτά αργότερα…

 

[Markas]

Άσπρη Λίμνη !
Ένας μικρός κόλπος, αποκομμένος από το πέλαγος με μια σειρά από βράχια. Μια λιμνοθάλασσα ελάχιστα γνωστή με μικρή παραλία με άσπρη άμμο.Το καλό είναι πως η θάλασσα περνάει ανάμεσα στα βράχια οπότε το νερό ανανεώνετε και είναι πεντακάθαρο. Το όμορφο τοπίο όμως γίνεται μοναδικό αν προσθέσουμε και…

…το μικροσκοπικό τεχνητό φοινικόδασος

Όλη η περιοχή γύρω από την Ελαφόνησο είναι περιοχή Natura. Ναι, και το Κεδρόδασος. Αυτό το γράφω για να μην απορείτε αν μέσα στη νύκτα έρθει η αστυνομία και σας συλλάβει κατάσχοντας σκηνή και εξοπλισμό αν κατασκηνώσετε στη περιοχή.

​

 

[Markas]

Η ώρα είναι 12:30 και η ζέστη έντονη παρά τα σποραδικά σύννεφα, μη ξεχνάμε πως είναι Ιούλιος. Έτσι όπως καθυστερήσαμε θα φάμε το μεσημέρι κάτω από τον ήλιο στο Ελαφονήσι. Δε πειράζει όμως, αντηλιακά έχουμε, σκηνή παραλίας έχουμε, μόνο να μη με πιέσουνε να κάτσουμε πολλές ώρες γιατί βαριέμαι εύκολα.

Προσέξτε τα μπροστινά ελαστικά μας που είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση…

…από τα πίσω που στο κέντρο τα τακούνια είναι πλέον ανύπαρκτα, ειδικά του Γιάννη. Βρε λες να έχει δίκιο που δε θέλει χωματόδρομο;

​

 

[Markas]

Ντυνόμαστε, καβαλάμε και συνεχίζουμε, όχι όμως ακόμα για Ελαφονήσι. Μια και φτάσαμε μέχρι εδώ, ας δούμε τι άλλο υπάρχει τριγύρω.Λίγο πιο νότια από εμάς υπάρχει ένα μικρό αλιευτικό λιμάνι. 5 λεπτά χωματόδρομος και φτάσαμε.

Τίποτε το αξιόλογο, ένας όρμος με μια μικρή προβλήτα, χρήσιμος άμα έχεις σκάφος που εμείς δεν έχουμε. Για να δούμε το χάρτη μήπως υπάρχει κάτι άλλο στη περιοχή…Χμμ, τίποτα ενδιαφέρον, πάμε λίγο πιο νότια.

Να επισημάνω εδώ την άφθονη σκόνη που σηκώνονταν σε κάθε πέρασμά μας από χωματόδρομο. Αν και πηγαίναμε αργά ακριβώς για αυτό το λόγο, ο Γιάννης άρχισε να καλύπτεται αργά αλλά σταθερά από ένα παχύ στρώμα αυτής.

 

[Markas]

20 λεπτά αργότερα καταμεσήμερο πια, με τον ήλιο να βαράει, φτάνουμε στο Ελαφονήσι. Βάζουμε μαγιό και οδεύουμε στη παραλία.

​

 

[Markas]

Η Ελαφόνησος της Κρήτης είναι ένα μικρό και πανέμορφο νησάκι στη νοτιοδυτική γωνία του νομού Χανίων. Με τις φανταστικές παραλίες, τις θίνες και τα καθαρά γαλαζοπράσινα νερά, φαντάζει ένα μέρος εξωτικό.
Ένα ρηχό πέρασμα βάθους από μερικούς πόντους έως το πολύ ένα μέτρο χωρίζει το νησάκι από την επίσης εξωτική παραλία στη πλευρά της Κρήτης με το κεδρόδασος να βρίσκετε ανατολικότερα.

​

 

[Markas]

Το μέρος είναι πλέον αρκετά αξιοποιημένο τουριστικά και γεμάτο κόσμο καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Αποφασίζουμε να περάσουμε απέναντι στο νησί προς αναζήτησης μια πιο ήσυχης γωνίας στο παράδεισο της Ελαφονήσου.

Η παραλία απέχει γύρω στα 200 μέτρα από το νησάκι με το πλατσούρισμα στα ζεστά, αβαθή νερά να είναι ιδιαίτερα απολαυστικό.

Και το νησί όμως, στη νότια πλευρά του, είναι γεμάτο μικρές παραλίες που χωρίζονται από συστάδες βράχων.

​

 

[Markas]

Αράζουμε τελικά μπροστά από μια βάρκα και απολαμβάνουμε το τοπίο. Η άμμος στο Ελαφονήσι είναι λευκή, αλλά σε πολλά σημεία έχει μια ροζ απόχρωσή από τα δισεκατομμύρια θρουλισμένα κοχύλια που περιέχει. Αν βρεθείτε ποτέ εδώ πάρτε μια χούφτα ροζ άμμο και περιεργαστείτε την από κοντά. Θα εκπλαγείτε!

Μια και αναφέραμε τη ροζ άμμο…

Μια άλλη πιο ρομαντική ερμηνεία είναι πως η άμμος βάφτηκε μόνιμα από το αίμα των 640 γυναικόπαιδων και ανταρτών που έσφαξαν οι Τούρκοι το Πάσχα του 1824. Ο θρύλος μάλιστα λέει πως τα γυναικόπαιδα είχαν κρυφτεί στη δυτική πλευρά του νησιού περιμένοντας καράβι για να τους μεταφέρει σε ασφάλεια. Οι Τούρκοι είχαν στρατοπεδέψει απέναντι αγνοώντας τη δυνατότητα να περάσουν με τα πόδια. Ένα άλογο όμως που έψαχνε τροφή πέρασε στο νησί μπροστά στα έκπληκτα μάτια τους, με αποτέλεσμα να περάσουν και αυτοί με τη σειρά και να γίνει το μακελειό

Λίγο πιο πέρα, ένας ξύλινος σταυρός στέκει για να θυμίζει μιαν άλλη ιστορία, αυτήν του ναυαγίου του επιβατικού ατμόπλοιου Imperatix στις 22/2/1907. Από το πλήρωμα και τους επιβάτες πνίγηκαν 38 άτομα προσπαθώντας να φτάσουν στη παραλία. Όλοι θάφτηκαν στο νησί. Αυτός είναι και ο λόγος που κατασκευάστηκε ένας φάρος στο ψηλότερο σημείο του νησιού.

Δυστυχώς ο φάρος καταστράφηκε κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο από τους γερμανούς. Στη θέση του στέκει ένας σύγχρονος μαζί με ένα ξωκλήσι.

​

 

[Markas]

Εμείς βέβαια είμαστε σε διακοπές και δε χαμπαριάζουμε από ιστορίες. Αράζουμε, στήνουμε σκηνάκι παραλίας, κάνουμε μπάνιο, τρώμε πίνουμε, κοιμόμαστε (!), άντε πια, τρεισήμισι ώρες είμαστε εδώ, βαρέθηκα!
Επιστροφή λοιπόν πλατσουρίζοντας πάλι.

Η ώρα έχει πάει 17:30, ετοιμαζόμαστε, ντυνόμαστε, πάμε να φύγουμε και…
Φτου!, που είναι τα γυαλιά μου;

Ψάχνω, ψάχνω εγώ και η Κική, δε τα βρίσκουμε. Ο Γιάννης απλά περιμένει. Μέχρι τελικά μετά από δέκα λεπτά ψαξίματος τον πλησιάζω για να του πω να φύγουμε και τα βρίσκω μπλεγμένα στο δεξιό σαμάρι του! Το απίστευτο είναι πως είχαμε κάνει ήδη καμιά 200ρια μέτρα στο χωματόδρομο του πάρκινγκ και είχαν μείνει στη θέση τους!

​

 

[Markas]

Επιστροφή για λίγες εκατοντάδες μέτρα από τη παραλία και στρίβουμε δεξιά σε χωματόδρομο με πινακίδα (σβησμένη, κάποια τοπική κόντρα θα παίζει) προς Παλαιόχωρα. Ο δρόμος φαίνετε να σκαρφαλώνει προς το λόφο νοτιοανατολικά με την κεραία στη κορυφή του. Αδύνατον να το χάσετε αν έρθετε από εδώ.

Αμέσως σηκώνεται σύννεφο σκόνης. Πάω όσο μπορώ αργά ,στο λόγο μου Γιάννη, δε το κάνω επίτηδες.

​

 

[Markas]

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε τόσο η θέα γίνεται πιο όμορφη.

Φτάνουμε στο ψηλότερο σημείο του δρόμου. Αξίζει όμως να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη μέχρι την κεραία. Κατεβαίνουμε, και πάμε λίγα μέτρα πιο πέρα στην άκρη του γκρεμού.

Δεν υπάρχει μονοπάτι και με κάθε βήμα πατάμε ή ξύνουμε αρωματικά φυτά. Απίστευτη η ευωδία που σηκώνεται κάθε φορά.

Μα μύρισε λίγο βρε Κική! Βγάλε το κράνος, μύρισε και θα τρελαθείς!

​

 

[Markas]

Λίγα μέτρα παραδίπλα ξεχνάμε τις μυρωδιές γιατί μας πήρε τα μυαλά το θέαμα.

Οι φωτογραφίες δε μπορούν να αποδώσουν τη μαγεία της στιγμής.

Κεδρόδασος

​

 

[Markas]

Τιιιι; 18:20 έχει πάει κιόλας;
Καλά, πότε θα πάμε Παλαιόχωρα;
Άντε, αργήσαμε!

Τουλάχιστο δε σηκώνεται πολλή σκόνη όπως στα πεδινά. Η ποιότητα του χωματόδρομου πάντως, εκτός από μικρά νεροφαγώματα, πολύ καλή.

​

 

[Markas]

10 λεπτάκια αργότερα φτάνουμε σε ένα σταυροδρόμι με μία εκκλησία…

Χμμ, ποιόν δρόμο να πάρουμε; Ευθεία ή δεξιά; Από πού είναι πιο σύντομα να βγούμε στην άσφαλτο λέτε;

Ρε γαμώτο, από πού να πάμε γρηγορότερα για Παλαιόχωρα;

Κάτι είπε ο Γιάννης μέσα από το κράνος αλλά δεν κατάλαβα. Όπως και να έχει, μια και δεν είχαμε αρκετά στοιχεία για αντικειμενική επιλογή, αποφασίσαμε δημοκρατικά να πάρουμε το δρόμο δεξιά!

​