yns και Extreme παρουσιάζουν: Μια Φλώρικη Εκδρομή Redux

[Markas]

Η επιστροφή στην άσφαλτο εξελίσσεται τελικά χωρίς άλλα απρόοπτα…

…και έτσι μετά από 25 λεπτά περίπου…

…φτάνουμε πάλι στην άσφαλτο.
Κάνουμε πάλι μια μίνι σύσκεψη. Πού να πάμε τώρα; Η πρότασή μου να εφοδιαστούμε στο πρώτο παντοπωλείο με τα απαραίτητα και να φάμε κάπου στα Λευκά Όρη απορρίπτεται ανεξήγητα από τους συνοδοιπόρους μου χωρίς δεύτερη κουβέντα.
«Ε τι θέτε δηλαδή; Πάλι ταβέρνα, χλιδή, παγωτάκια και καφέ σερβιρισμένο;»
Τελικά, απίστευτο , συμφώνησαν πως ναι, αυτό θέλουν οπότε αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους στη Σούγια !
Πάει, αυτό ήταν, η εκδρομή φλώρεψε εντελώς!:banghead:

​

 

[XR Maniac]

Τελικά γύρω στις 12:15 καταφέρνουμε να φτάσουμε όλοι στις μηχανές όπου αφού τσιμπάμε κάτι πρόχειρο, πίνουμε ό,τι υγρά είχαμε μαζί μας και ξεκινάμε το δρόμο της επιστροφής.

Ξέροντας πλέον τη διαδρομή προχωράμε με σιγουριά (αλλά πάλι αργά) μέχρι που κάποια στιγμή αμέσως μετά από κάποιο κάπως δύσκολο κομμάτι ίσα που ακούω μια κόρνα να παίζει. Κοιτάζω στον καθρέφτη, ο Γιάννης δεν είναι πίσω μου. Σταματάω πανικόβλητος, ξεκαβαλάω και τρέχω πίσω εξηγώντας στην Κική όσο τα έκανα αυτά, πως για να κορνάρει ο Γιάννης θα έχει πέσει κάπου και θέλει βοήθεια (έχουμε συνεννοηθεί πως αυτό θα κάνει σε ανάλογη περίπτωση).

Βέβαια λίγο παρακάτω βλέπω το Γιάννη όρθιο πάνω στη μηχανή να έχει κολλήσει σε μια ανηφόρα (πολύ πιο έντονη από ό,τι φαίνεται στη φωτογραφία) με χαλαρές πέτρες. Για κάποιο λόγο έχασε λίγο το ρυθμό του, σταμάτησε και έτσι όπως είναι φαγωμένα τα τακούνια και δεν έχει αρκετό βάρος πίσω όπως εγώ, ο τροχός του πετάει σύννεφο σκόνη και πέτρες αλλά δε βρίσκει grip, με ορατό τον κίνδυνο της πτώσης.

Τελικά καταφέρνει να ξεφύγει μόνος του από τη δύσκολη θέση πριν προλάβω να τον βοηθήσω.
Πριν προχωρήσει παρακάτω βέβαια ακολουθεί ένας μικρός απολαυστικός διάλογος που τον κατέγραψε και η κάμερα…

​

Mολις μαθαμε τον λογο που πουλησε το gs και πηρε το κτμ.....

 

[Markas]

Μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει λοιπόν και τουλάχιστον να το φχαριστηθούμε.
Άσφαλτος; Άσφαλτος! Αλλά με σβέλτο ρυθμό γιατί η ώρα είναι μία και πεινάμε.

Φτάνοντας στη Σούγια κάνουμε πρώτα μια βόλτα στον παραλιακό από τέρμα ανατολικά…

…μέχρι τέρμα δυτικά εκεί που υπάρχει το μικρό λιμανάκι και αρχίζει ο δρόμος προς Λισσό. Προς μεγάλη μας έκπληξη βρήκαμε εκείνη τη στιγμή ένα ζευγάρι Γάλλων να περνάει με τα παιδιά του. Έκπληξη, γιατί όταν αρχίσαμε την ανάβαση της επιστροφής από Λισσό αυτοί ξεκινούσαν για Σούγια από το μονοπάτι και τελικά φτάσαμε μαζί!

​

 

[Markas]

Η ώρα 13:30, έχουμε σουρώσει στον ιδρώτα, πεινάμε και δεν ξέρουμε καμία ταβέρνα εδώ. Τι να κάνουμε, επιλέγουμε την πρώτη που βρίσκουμε παραλία, τέρμα δυτικά και καθόμαστε. Αλλά όχι έτσι, δεν αντέχω ρε παιδιά άλλο τις μπότες και τα ιδρωμένα ισοθερμικά πάνω μου! Δε θέλω ούτε κάλτσες ούτε γάντια ούτε μπουφάν ούτε τίποτα αν γίνεται!

Αφού είπαμε να το φλωρέψουμε το πράγμα, ας το κάνουμε σωστά! Απλώνουμε λοιπόν δύο ελαστικούς ιμάντες ανάμεσα στις μηχανές και σκορπάμε όπου βρούμε κάλτσες μπλούζες, μπουφάν και ό,τι άλλο μπορούμε να ξεφορτωθούμε μέσα σε κόσμια πλαίσια εκεί. Βάζουμε φρέσκα μπλουζάκια…

…και απολαμβάνουμε παγωμένες μπύρες και μπόλικο παγωμένο νερό (κουβαδάκι με παγάκια έξτρα μας έφερε ο ταβερνιάρης).

Άντε εβίβα!

​

 

[Markas]

Αποφεύγω να βάζω φωτογραφίες με φαγητά που δεν έχουμε ετοιμάσει οι ίδιοι στις εκδρομές μας αλλά οφείλω να ομολογήσω πως τα πάντα ήταν εξαιρετικά! Από τα γκαρσόνια που ήταν ευγενέστατα (αν και παίρνανε παραγγελία από μικρή απόσταση πιθανόν λόγω της ευωδίας μας) μέχρι και τα φαγητά που ήταν γευστικότατα.
(Από τιμή δε θυμάμαι αλλά δε μου είχε κάνει αρνητική εντύπωση δεδομένης της ικανοποίησής μας.)

​

 

[Markas]

Και τώρα τι;
Ομαλός;
Όοοχι παίδες, φλώρικη θέλατε, φλώρικη θα έχετε με τα όλα της!
Αφού η εκδρομή έπαψε πια να είναι σοβαρή, ώρα για καφεδάκι και παγωτό.
Ναι, ΚΑΙ καφεδάκι ΚΑΙ παγωτό θέλω!
Αφού ξέπεσα τόσο ας το απολαύσω τουλάχιστο!

Και η μπουγάδα εχμ, ο εξοπλισμός δηλαδή, θα ρωτήσετε τι έγινε; Παρακαλέσαμε τον ταβερνιάρη να ρίχνει μια ματιά όσο πάμε εμείς μια βόλτα, αυτός δέχτηκε ευχαρίστως και εμείς φύγαμε! Απλά πράγματα. Χαλαρό περπάτημα, παντόφλα, η αύρα της θάλασσας να μας δροσίζει, αχ, διακοπές!

​

 

[Markas]

Βρίσκουμε μια καφετέρια και αραχτοί λοιπόν για κάμποση ώρα να απολαμβάνουμε παγωμένα φραπεδάκια και παγωτά…

…με θέα τη θάλασσα. (εγώ και ο Γιάννης δηλαδή, η Κική έβλεπε την ενδοχώρα).

Αααχ, που κατάντησα εγώ που με περνούσα για χωμάτινο και σκληροπυρηνικό.

​

 

[Markas]

Κατά τις 15:45 χορτάτοι πλέον και εφοδιασμένοι ξανά με νερά ξεκινάμε την ανάβαση για Οροπέδιο Ομαλού με την προοπτική να ανεβούμε από χωματόδρομο στο καταφύγιο του Καλλέργη. Χωματόδρομος; Καταφύγιο; Πώς τους έπεισα θα μου πείτε ε; Ε, μάλλον επειδή τους έκανα και εγώ το χατίρι στη Σούγια είπαν να ανεχτούν μία επιθυμία μου.

Η ώρα όμως περασμένη, ο δρόμος πολύ καλός με λίγη κίνηση, αρχίζουμε ένα σβέλτο ρυθμό με έντονα πλαγιάσματα παρά τις διαμαρτυρίες της συζύγου.

Με το γρήγορο ρυθμό χάνουμε κάποια πολύ καλά σημεία για φωτογράφιση (όπως μου είπε θυμωμένα αργότερα ο Γιάννης) αλλά μπορώ να πω πως το ευχαριστήθηκα. Όχι πως πηγαίναμε εξωφρενικά γρήγορα ρισκάροντας, απλά ένα γοργό ρυθμό για να ανάβουν λίγο τα αίματα.

​

 

[Markas]

Όταν αρχίζουν σιγά σιγά να πυκνώνουν τα δέντρα ο ρυθμός πέφτει για να απολαύσουμε το σπάνιο για τη Κρήτη τοπίο.

Μια ομορφιά!

​

 

[Markas]

Ο ασφάλτινος δρόμος για Ομαλό συνεχίζεται μέχρι που κάποια στιγμή πιάνω με την άκρη του ματιού μου δεξιά έναν επίσης ασφάλτινο στενό δρόμο να ανεβαίνει στο βουνό.
Ρε παιδιά, πάμε καμία βόλτα και από εκεί;
Γιατί όχι ρε παιδιά, άσφαλτος είναι, μόλις βρεθεί χώμα θα γυρίσουμε πίσω, κρίμα δεν είναι να είμαστε εδώ και να μην ανακαλύψουμε τι κρύβεται εκεί πάνω;
Τι στα τέτοια σου ρε Γιάννη γράφεις το τι κρύβεται, θα έχει τουλάχιστον καλή θέα, άντε!
Τελικά έστω και μουρμουρίζοντας πάμε να δούμε τι έχει εδώ πάνω…

Η θέα τέλεια αλλά δε βλέπουμε ούτε ένα αμάξι, το κόβω σταματάει σε κάποιο καταφύγιο αδιέξοδο…

100 μέτρα μετά αυτές τις φουρκέτες σταματάει απότομα η άσφαλτος! Η παρέα δε θέλει, εγώ έχω δώσει το λόγο μου, τι να κάνω, γυρίζουμε.

Από το google earth είδα τελικά ότι 500 μέτρα το πολύ να κάναμε θα φτάναμε σε ένα κτίριο (καταφύγιο, κεραίες; ) στην άκρη του γκρεμού με καταπληκτική θέα αλλά… Άλλη φορά.

Η θέα πάντως ήταν πραγματικά εντυπωσιακή!

​

 

[Markas]

Από εδώ μέχρι τον Ομαλό είναι 5 λεπτά απόσταση οπότε ξαφνικά ανοίγεται μπροστά μας το οροπέδιο. Οπ; Τι είναι αυτός ο ωραίος χωματόδρομος εκεί πάνω; Μα ο δρόμος που οδηγεί στο καταφύγιο του Καλλέργη φυσικά!

Πρώτα όμως να πάμε λίγο βόρεια μέχρι την είσοδο του φαραγγιού της Σαμαριάς με το εντυπωσιακό όρος Γκίγκιλο να δεσπόζει της περιοχής.

​

 

[Markas]

Γιάννης: Αααχ, ωραίο μέρος ε; Εκεί κάπου από πίσω δεν είχαμε πάει τότε τέλος Μαΐου στην ΟΡΕΙΝΗ ΕΡΗΜΟ;
Νίκος: Ναι, από αυτή τη μεριά όμως δεν έχουμε πάει ακόμα. Πρέπει να έχει πάντως πολλούς χωματόδρομους και εδώ, πάμε μια βόλτα να δούμε;
Γιάννης: Όχι Νίκο, άλλη φορά…

Νίκος: Μα δες, δεν έχει καθόλου χιόνι αυτή τη φορά, ίσα ίσα σε ένα σημείο βλέπω, θα είναι εύκολο…
Γιάννης: Είπαμε ΌΧΙ.

Νίκος: …
Γιάννης: …
Νίκος: Έχω μια ιδέα…
Γιάννης: ΌΧΙ!

​

 

[Markas]

Ξινίζω λίγο τα μούτρα μου, τουλάχιστον έχουμε ακόμα το καταφύγιο του Καλλέργη, κάτι να θυμόμαστε από την εκδρομή δηλαδή.

Η ώρα 17:30 και μπαίνουμε επιτέλους στο χωματόδρομο της ανάβασης. Αμέσως όμως αρχίζουν οι δυσκολίες.

​

 

[Markas]

Η μηχανή μου διαθέτει βενζίνα για άλλα 76 χιλιόμετρα σύμφωνα με το δείκτη και έχουμε ακόμα αρκετή διαδρομή. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στην ποιότητα του δρόμου. Αυτός είναι γεμάτος με σκόρπιες πέτρες και έντονα ανηφορικός με διαδοχικές φουρκέτες. Σε τέτοιες περιπτώσεις θέλει καλά λάστιχα, μεγάλη συγκέντρωση και αρκετό γκάζι για να αποφύγεις την πτώση. Τα λάστιχα μας έχουν χάσει τα περισσότερα τακούνια, είμαστε πολύ κουρασμένοι για να συγκεντρωθούμε, ε, γκάζι τραβάμε όσο θέμε, δε θα έχουμε πρόβλημα.

Τι, τι κάνεις εκεί Γιάννη;
Στροφή; :confused:
Μα γιατί;
Δε μπορείς άλλο;
Φοβάσαι μην πέσεις;
ΕΙΣΑΙ ΚΟΤΑ ΡΕ!
Τι;
Συμφωνείς πως είσαι κότα;

Ε τι να σου πω…
Τι, και εσύ θες να κατέβεις πίσω με τα πόδια Κική; Μα, σιγά μωρέ, δυο χαλικάκια και μια ανηφόρα φοβηθήκατε, γκάζι έχουμε μπόλικο, θα του δώσω πολύ, θα…
Καλά, καλά, πάμε πίσω. Πάμε, πάμε, μη φωνάζεις… :banghead:

​

 

[Markas]

Από ό,τι καταλάβατε το καταφύγιο Καλλέργη θα περιμένει να κατακτηθεί άλλη φορά που θα είναι πιο ξεκούραστη η παρέα.

Ο δρόμος της επιστροφής είναι αποκλειστικά άσφαλτος, με χαλαρό ρυθμό αυτή τη φορά.

Εγώ μπορεί να είμαι λίγο γκρινιάρης ύστερα από την ήττα στο δρόμο για το καταφύγιο αλλά ο Γιάννης πετάει από τη χαρά του!

​

 

[Markas]

Ο κάμπος των Χανίων μας ανοίγεται στα πόδια μας με τη χερσόνησο του Ροδοπού αριστερά.

Εμείς δεν παίρνουμε τον κυρίως δρόμο για Χανιά αλλά έναν λίγο δυτικότερα που περνάει από το χωριό Σκινές.

Στο πρώτο πρατήριο που βρίσκουμε σταματάμε για βενζίνα, είχε ανάψει το λαμπάκι και στους δύο. Εγώ ακόμα γκρινιάζω λίγο, αν και παραδέχομαι πως θα είχαμε αργήσει αρκετά αν τελικά είχαμε φτάσει μέχρι πάνω.

​

 

[Markas]

Η ώρα είναι ήδη 18:30 και είμαστε σχεδόν στα Χανιά. Ο δρόμος από εδώ και πέρα εθνική, καθόλου αδιάφορη οδηγικά αλλά χιλιοταξιδεμένη οπότε χωρίς πολλά πολλά…

…τσουπ, να ΄μαστε Ηράκλειο.

Εσύ τι γελάς ρε, σιγά την εκδρομή που κάναμε που είσαι και χαρούμενος, μια μικρή χαλαρή βολτούλα ήτανε.

​

 

[Markas]

Η ώρα που σβήνουμε τους κινητήρες είναι 20:17, χμμ, μάλλον καλύτερα που δεν ανεβήκαμε στο καταφύγιο, ακόμα στα βουνά θα ήμασταν και θα πηγαίναμε για τριήμερο μου φαίνεται. Για να κάνουμε όμως και ένα απολογισμό της εκδρομής:
Συνολικά χιλιόμετρα: 550
Μέση ταχύτητα: Γκρι: 55km/hr , Κίτρινο: 56km/hr
(έλα, πες μας πάλι πως είναι το κίτρινο πιο γρήγορο, κάποιος μου φαίνεται πειράζει το board computer μου! ) Κατανάλωση: Γκρι: 5,3lt/100km, Κίτρινο: 5,2lt/100km

​

 

[Markas]

Ξέρετε…
Δεν είχα σκοπό να δημοσιεύσω αυτήν την εκδρομή…
Από ντροπή που συμμετείχα σε κάτι τόσο εύκολο, που είχα μπροστά μου ανεξερεύνητα μέρη και δεν τα εξερεύνησα, που είχα δίπλα μου μια κορυφή και δεν την κατέκτησα, που αντί για τυρί και παξιμάδι έτρωγα ψάρια και παγωτά και αντί για χλιαρό νερό, παγωμένο φραπέ.
Αλλά αν δεν αφηγούμουν την πονεμένη μου ιστορία δε θα ξεμπροστιάζονταν οι συνένοχοι Γιάννης και Κική,οπότε αναγκαστικά διακορεύτηκα και εγώ.
Αλλά να το ξέρετε!
Την επόμενη βόλτα θα τους αποσπάσω πρώτα όρκους ιερούς!
Δε με ενδιαφέρει κουρασμένοι ή όχι, πονάνε χέρια, κοιλιά, νύχια ή κεφάλι, μωρέ δε πα να είναι έγκυος η Κική, η επόμενη βόλτα που θα σας πάω θα είναι δική μου και θα είναι ΑΝΤΡΙΚΗ!

 

[Markas]

Σημείωση: Στις 8/10/2011 την πήγαμε την αντρική βόλτα.
Η Κική ήταν ήδη έγκυος 20 μερών αν και το μάθαμε 4 μέρες μετά την εκδρομή.

Τα σχόλια δικά σας…​

.