g1ann1s
Μέλος
Για να φτάσεις κάποιος να αλλάξει τρόπο με τον οποίο σκέφτεται στο τι θα αγοράσει πρέπει να έχει αποκτήση την εμπειρία χρήσης. Και επίσης η λογική του κάθε αγοραστή κάθε φορά διαφοροποιείται αναλόγως των αναγκών. Ειδικά στους μοτοσυκλετιστές επειδή η χρήση της κάθε μηχανής ακόμα και της ίδιας κατηγορίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες με κύριο του πως ταιριάζει στον καθένα σωματοδομκά και ψυχολογικά κατά την λειτουργία της, την περίδο αγοράς, τον ελεύθερό του χρόνο την διάθεση και τα οικονομικά του και πολλά άλλα με κυριότερο όμως τον διάολο που ονομάζεται car.gr οι σκέψεις αλλάζουν μέρα με την μέρα. Το να φτάσει κάποιος ο οποίος παίρνει χαρά από την οδήγηση της μοτοσυκλέτας του (και δεν την έχει για να γλυτώνει απλά χρόνο στην καθημερινότητα) στο σημείο να διαλέξει μία μοτοσυκλέτα και να μείνει με αυτήν για 20 χρόνια (π.χ. hondaiοι Africanοι 750 και Transalpαίοι 650) είναι κάτι το οποίο θέλει πολύ εσωτερική δουλειά. Και για την δική μου ψυχοσύνθεση ενώ θα ήθελα πολύ να φτάσω σε αυτό το σημείο θεωρώ πως πρέπει να περάσω πρώτα από τα 40 κύματα.
Επειδή και εγώ με το κομμάτι μοτοσυκλέτα έμπλεξα μεγαλύτερος ηλικιακά απ'οτι οι περισσότεροι λόγω αρχικά συνθηκών οικογένειας (που ήταν οκ να οδηγάω ακράνοτος παπί αλλά για μηχανή ούτε λόγος - θα σκοτωθείς- ,άλλο θέμα αυτό) και αργότερα λόγω οικονομικών αδυνατοτήτων, παρόλα αυτά ένα αμαξάκι το είχα με την υποστήριξη της οικογένειας γιατί το αμάξι ήταν ασφαλές. Και εκεί όμως το μυαλό μου ήθελε όχι ένα fiat panda αλλά την alfa την καλή την 147 που στρίβει που είναι γρήγορη για τα λεφτά που κάνει κτλ κτλ. Σε συζήτηση λοιπόν με τον πατέρα μου τότε προσπαθώντας να μου αλλάξει γνώμη για τις επιλογές που έκανα, που κατά την γνώμη του θα με έβαζαν σε μπελάδες οικονομικούς και εν τέλει δεν θα χαιρόμουν το αμαξάκι μου του απάντησε ο νέος εγώ " Ξέρεις κάτι; ξέρω ότι 99.9% έχεις δίκιο. Αν δεν το δω στην πράξη όμως δεν θα μπορέσω να αποκτήσω την γνώση που έχεις και να μου γίνει βίωμα". Δεν είχε πλέον να μου πει κάτι γιατί ήξερε ότι έτσι λειτουργώ.
Και αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Πολύ πιο απλά το ρητό λέει "Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις" . Έτσι θεωρώ μόνο ότι κάποιος μπορεί να φτάσει στο σημείο αποκτώντας τις όποιες εμπειρίες από τα όποια μηχανάκια έχει στην κατοχή του να βγάλει συμπέρασμα για το τι του δίνει την μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Πολλοί είναι εκείνοι που με το NC750 γράφουν χλμ αβίαστα χωρίς προβλήματα χωρίς συμπλέκτες χωρίς φρένα και παίρνουν την μέγιστη ικανοποίηση γιατί η χαρά τους βρίσκεται αλλού. Άλλοι παίρνουν ευχαρίστηση από την κόντρα στο φανάρι με το παπί το τακεκάβα και την ζεμπρινγκ (Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα αυτά βέβαια).
Σίγουρα όλοι χαλιούνται με τις αβαρίες και δημιουργείται ένα αίσθημα ανασφάλειας μετά για κάποιο διάστημα. Το αποτέλεσμα όμως της γενικότερης χρήσης δεν μπορεί να αποτυπωθεί μόνο από τις αβαρίες. Όντως αν είναι Κάθε Τρίτη Μάστορα γάμησέ τα. Απλά νομίζω ότι έχει αλλάξει αυτό με τα χρόνια. Απλά θεωρώ το ίδιο πιθανό να συμβεί σε ένα μεταχειρισμένο οποιασδήποτε μάρκας όπου ο προηγούμενος ή οι προηγούμενοι δεν ήταν όπως πρέπει απέναντι στο μηχανάκι τους. Και ξαναλέω ειδικά αν παίξεις το χαρτί "λογική" και δεν σου βγει εκεί είναι ακόμα χειρότερο "γιατί από μέσα σου θα λες αν ήταν έτσι ας είχα παίξει με το "αίσθημα".
Σόρυ για το σεντόνι - είχα πρωινές εμπνεύσεις.
Επειδή και εγώ με το κομμάτι μοτοσυκλέτα έμπλεξα μεγαλύτερος ηλικιακά απ'οτι οι περισσότεροι λόγω αρχικά συνθηκών οικογένειας (που ήταν οκ να οδηγάω ακράνοτος παπί αλλά για μηχανή ούτε λόγος - θα σκοτωθείς- ,άλλο θέμα αυτό) και αργότερα λόγω οικονομικών αδυνατοτήτων, παρόλα αυτά ένα αμαξάκι το είχα με την υποστήριξη της οικογένειας γιατί το αμάξι ήταν ασφαλές. Και εκεί όμως το μυαλό μου ήθελε όχι ένα fiat panda αλλά την alfa την καλή την 147 που στρίβει που είναι γρήγορη για τα λεφτά που κάνει κτλ κτλ. Σε συζήτηση λοιπόν με τον πατέρα μου τότε προσπαθώντας να μου αλλάξει γνώμη για τις επιλογές που έκανα, που κατά την γνώμη του θα με έβαζαν σε μπελάδες οικονομικούς και εν τέλει δεν θα χαιρόμουν το αμαξάκι μου του απάντησε ο νέος εγώ " Ξέρεις κάτι; ξέρω ότι 99.9% έχεις δίκιο. Αν δεν το δω στην πράξη όμως δεν θα μπορέσω να αποκτήσω την γνώση που έχεις και να μου γίνει βίωμα". Δεν είχε πλέον να μου πει κάτι γιατί ήξερε ότι έτσι λειτουργώ.
Και αυτό συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Πολύ πιο απλά το ρητό λέει "Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις" . Έτσι θεωρώ μόνο ότι κάποιος μπορεί να φτάσει στο σημείο αποκτώντας τις όποιες εμπειρίες από τα όποια μηχανάκια έχει στην κατοχή του να βγάλει συμπέρασμα για το τι του δίνει την μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Πολλοί είναι εκείνοι που με το NC750 γράφουν χλμ αβίαστα χωρίς προβλήματα χωρίς συμπλέκτες χωρίς φρένα και παίρνουν την μέγιστη ικανοποίηση γιατί η χαρά τους βρίσκεται αλλού. Άλλοι παίρνουν ευχαρίστηση από την κόντρα στο φανάρι με το παπί το τακεκάβα και την ζεμπρινγκ (Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα αυτά βέβαια).
Σίγουρα όλοι χαλιούνται με τις αβαρίες και δημιουργείται ένα αίσθημα ανασφάλειας μετά για κάποιο διάστημα. Το αποτέλεσμα όμως της γενικότερης χρήσης δεν μπορεί να αποτυπωθεί μόνο από τις αβαρίες. Όντως αν είναι Κάθε Τρίτη Μάστορα γάμησέ τα. Απλά νομίζω ότι έχει αλλάξει αυτό με τα χρόνια. Απλά θεωρώ το ίδιο πιθανό να συμβεί σε ένα μεταχειρισμένο οποιασδήποτε μάρκας όπου ο προηγούμενος ή οι προηγούμενοι δεν ήταν όπως πρέπει απέναντι στο μηχανάκι τους. Και ξαναλέω ειδικά αν παίξεις το χαρτί "λογική" και δεν σου βγει εκεί είναι ακόμα χειρότερο "γιατί από μέσα σου θα λες αν ήταν έτσι ας είχα παίξει με το "αίσθημα".
Σόρυ για το σεντόνι - είχα πρωινές εμπνεύσεις.