estebahn
Μέλος
- Όνομα
- Στέφανος
- Μοτό
- CBR 600F4i
Εντός του Lustrafjorden συναντώ ένα περίεργο φαινόμενο, λες και υπάρχει κάποια υποθαλάσσια παροχή νερού και αφρίζει σχηματίζοντας κύκλους, τι αλλόκοτο φαινόμενο! Από την φωτογραφία είναι εμφανές το πόσο τυχερός παραμένω με τον καιρό.
Προς το Skjolden συναντώ άλλον έναν καταρράκτη.
‘Σιγά το πρωτότυπο’ θα έλεγε κανείς. Ε το πρωτότυπο είναι η ξυλοκατασκευή που έχουν φτιάξει για τον νυχτερινό φωτισμό του!
Από εδώ ο δρόμος ανηφορίζει διαρκώς, το ξύλινο χέρι βρίσκεται κάπου εκεί στην πεδιάδα. Λατρεύω αυτά τα εκκλησάκια μες στο πράσινο!
Η ανάβαση συνεχίζεται διαρκώς και το τοπίο αποκτά ενδιαφέρον, εδώ υπάρχουν βουνά, κανονικά βουνά! Τι ομορφιά!
Προς την κορυφή υπάρχει και εξέδρα παρατήρησης, δεν χάνεται η ευκαιρία.
Το οροπέδιο έχει αρκετά σημεία για στάση, πλέον το χιόνι έχει κάνει την εμφάνισή του.
Και τι υφή!
Στο βάθος διακρίνονται μεγάλες μάζες πάγου, μιλάμε για κυβικά που δεν λιώνουν ποτέ.
Τι απρόσμενο ορεινό πέρασμα! Κατηφορίζοντας σιγά σιγά, ένας μοναδικός τόπος κατασκήνωσης. Το γαλάζιο του ουρανού, το καταπράσινο του ρυακιού κοντά μου, αλλά πάνω απ’ όλα το θολό γαλάζιο καθώς ο καταρράκτης χύνεται στην λιμνούλα.
Αξίζει και κοντινότερο, τι απόκοσμο χρώμα, σαν…Smirnoff north! (Ευχαριστώ την ΔΕΗ Νορβηγίας για το καλώδιο!)
Σε χαμηλότερα υψόμετρα οι θερμοκρασίες επιστρέφουν σε υψηλότερα επίπεδα. Οι πλαγιές παραμένουν γεμάτες αγροικίες, το μάτι μου τράβηξε αυτός ο ξύλινος στάβλος (, έτοιμος να πάρει την κατιούσα.
Προς το Skjolden συναντώ άλλον έναν καταρράκτη.
‘Σιγά το πρωτότυπο’ θα έλεγε κανείς. Ε το πρωτότυπο είναι η ξυλοκατασκευή που έχουν φτιάξει για τον νυχτερινό φωτισμό του!
Από εδώ ο δρόμος ανηφορίζει διαρκώς, το ξύλινο χέρι βρίσκεται κάπου εκεί στην πεδιάδα. Λατρεύω αυτά τα εκκλησάκια μες στο πράσινο!
Η ανάβαση συνεχίζεται διαρκώς και το τοπίο αποκτά ενδιαφέρον, εδώ υπάρχουν βουνά, κανονικά βουνά! Τι ομορφιά!
Προς την κορυφή υπάρχει και εξέδρα παρατήρησης, δεν χάνεται η ευκαιρία.
Το οροπέδιο έχει αρκετά σημεία για στάση, πλέον το χιόνι έχει κάνει την εμφάνισή του.
Και τι υφή!
Στο βάθος διακρίνονται μεγάλες μάζες πάγου, μιλάμε για κυβικά που δεν λιώνουν ποτέ.
Τι απρόσμενο ορεινό πέρασμα! Κατηφορίζοντας σιγά σιγά, ένας μοναδικός τόπος κατασκήνωσης. Το γαλάζιο του ουρανού, το καταπράσινο του ρυακιού κοντά μου, αλλά πάνω απ’ όλα το θολό γαλάζιο καθώς ο καταρράκτης χύνεται στην λιμνούλα.
Αξίζει και κοντινότερο, τι απόκοσμο χρώμα, σαν…Smirnoff north! (Ευχαριστώ την ΔΕΗ Νορβηγίας για το καλώδιο!)
Σε χαμηλότερα υψόμετρα οι θερμοκρασίες επιστρέφουν σε υψηλότερα επίπεδα. Οι πλαγιές παραμένουν γεμάτες αγροικίες, το μάτι μου τράβηξε αυτός ο ξύλινος στάβλος (, έτοιμος να πάρει την κατιούσα.