paschalis
gone4riding
Α ρε Νικολα με εκανες πρωι πρωι να κλαψω απο τα γελια!!Να εισαι καλα ρε μπαγασα που πηρες το Ακρωτηρι και το εβαλες στη θεση του....διπλα στο περιπτερο της γειτονιας!
adv phone
adv phone
Τιτιβίσματα Νορβηγίας. Πως τελικά αντιμετώπισα τον μινώταυρο Nordkapp, αλλά και όχι μόνο…
- Thread starter nikanthi
- Ημερομηνία δημιουργίας
nikanthi
Μέλος
nikanthi
Μέλος
Η σκηνη ειναι salewa denali ii...
christof40
Μέλος
- Όνομα
- χριστοφορος
- Μοτό
- cbr r1 gsxr το γνωστο ninja
οτι και να πω για το ταξιδι σου θα ειναι λιγο....μονο respect φιλε
πιστευω κανεις δεν θα μπορουσε να σε ακολουθησει και η δικια σου περιπτωση ειναι η πιο καραμπινατη εξηγηση γιατι ταξιδευεις μονος.
κανεις δεν θα μπορουσε να μεινει αγρυπνος οπως εσυ
κανεις δεν θα μπορουσε να καταναλωσει τοσους καφεδες
κανεις δεν θα μπορουσε να πηγαινει τοσο αργα οσο εσυ
αγρυπνια,καφεινη και τα μυαλα στα καγκελα
για πες ρε νικο και ποσο σου κοστισε το ταξιδι γιατι θελω να το κανω και γω φετος αλλα με τοσα φερυ και ακριβα καμπινκ με απογοητευσες.
ποσο κοστιζουν στο περιπου τα φερυ?
ποσο κοστιζει το λιτρο η βενζινη?
ποσο τα σπιτακια στο καμπινκ?
υ.γ του χρονου να ζητησεις χορηγια απο την nescafe
πιστευω κανεις δεν θα μπορουσε να σε ακολουθησει και η δικια σου περιπτωση ειναι η πιο καραμπινατη εξηγηση γιατι ταξιδευεις μονος.
κανεις δεν θα μπορουσε να μεινει αγρυπνος οπως εσυ
κανεις δεν θα μπορουσε να καταναλωσει τοσους καφεδες
κανεις δεν θα μπορουσε να πηγαινει τοσο αργα οσο εσυ
αγρυπνια,καφεινη και τα μυαλα στα καγκελα
για πες ρε νικο και ποσο σου κοστισε το ταξιδι γιατι θελω να το κανω και γω φετος αλλα με τοσα φερυ και ακριβα καμπινκ με απογοητευσες.
ποσο κοστιζουν στο περιπου τα φερυ?
ποσο κοστιζει το λιτρο η βενζινη?
ποσο τα σπιτακια στο καμπινκ?
υ.γ του χρονου να ζητησεις χορηγια απο την nescafe
paschalis
gone4riding
Με αφορμη τους σημερινους διαλογους δημιουργηθηκε το παρακατω θεμα
που φιλοδοξει να γεμισει με χρησιμες πληροφοριες για καθε υποψηφιο ταξιδιωτη της Σκανδιναβιας
http://www.advride.gr/threads/Ταξιδιωτικό-Σημειωματάριο-Σκανδιναβικών-εξορμήσεων.4621/
p.s.
H πατροτητα της ιδεας ανηκει στον @Mister Jim
που φιλοδοξει να γεμισει με χρησιμες πληροφοριες για καθε υποψηφιο ταξιδιωτη της Σκανδιναβιας
http://www.advride.gr/threads/Ταξιδιωτικό-Σημειωματάριο-Σκανδιναβικών-εξορμήσεων.4621/
p.s.
H πατροτητα της ιδεας ανηκει στον @Mister Jim
Η απαντηση του Νικου στο ερωτημα μεταφερθηκε στο παραπανω threadγια πες ρε νικο και ποσο σου κοστισε το ταξιδι γιατι θελω να το κανω και γω φετος αλλα με τοσα φερυ και ακριβα καμπινκ με απογοητευσες.
ποσο κοστιζουν στο περιπου τα φερυ?
ποσο κοστιζει το λιτρο η βενζινη?
ποσο τα σπιτακια στο καμπινκ?
υ.γ του χρονου να ζητησεις χορηγια απο την nescafe
Giorgos-Patra
Μέλος
Νικο εισαι τρομερος !! Περιμενω με αγωνια να διαβασω τη συνεχεια
!! Περιμενω με αγωνια να διαβασω τη συνεχεια
nikanthi
Μέλος
Με το που ξύπνησα και ανασήκωσα το φουλ φέις μέσα από το κράνος, αντίκρισα ένα πανέμορφο θέαμα.
Το σπιτάκι που έκανα την τελευταία διανυκτέρευση στην Νορβηγία…
Με το που ξεκίνησα
Οπου το έβρισκα απαραίτητο και πάλι έκανα στάσεις
Να γραψω για τα ορια ταχυτητας...Καλα, κανείς νορβηγός δεν τηρεί τα όρια ταχύτητας, παρά μόνο όταν έχει προειδοποιητική σήμανση ότι ελέγχετε ο δρόμος από ραντάρ και όταν, εισέρχονται σε κατοικημένες περιοχές. Αυτό το συμπέρανα είτε επειδή με πλησίαζαν τα αυτοκίνητα που ήταν πίσω μου, είτε όταν με προσπερνούσαν , ειτε όταν εξαφανίζονταν από μπροστά μου όταν τους πλησίαζα… Η παντελώς έλλειψη αστυνόμευσης έχει μετατρέψει τους νορβηγούς οδηγικα σε πιο ευρωπαίους πολίτες αφού στης μερες που έμεινα στην Νορβηγία περιπολικό είδα, μόνο μια φορά.Αλλα για καλο η για κακο, εσεις τηρηστε τα!!!!!!
Έφτασα σε ένα πάρκινγκ που προσπάθησα να κοιμηθώ πάνω σ' ένα πάγκο αλλά πάλι ο ύπνος δεν με έπαιρνε.
Πλησίαζα πλέον το Όσλο παντού στο δρόμο έβλεπα τις τιμές των δορυφορικών διοδίων, 30 νοκ 40 – 50. Αν πας με αυτοκίνητο στο Όσλο πρέπει να έχεις ένα έξτρα κουμπάρα την πατρίδα μόνο, για να πληρώσεις τα διόδια. Φυσικά είχα βάλει τον τόμ αλλά δεν χρειάστηκε, παντού είχε σήμανση για το λιμάνι αλλά αυτό που με προξένησε τρομερή έκπληξη ήταν, ότι όλο το Όσλο το διέσχισα υπογείως και στη σωστή έξοδο με το που αντίκρισα ήλιο, έφτασα και στο λιμάνι. Τι να λέμε τώρα! Ρωτάω που είναι τα εκδοτήρια της πλοιοκτήτριας εταιρείας , παρκάρω παράνομα το φέιζερ μπροστά στην είσοδο και τρέχω πανικόβλητος να κόψω γρήγορα εισιτήρια μην τυχόν και με γράψουν... Οπουδήποτε και να πάρκαρα στο λιμάνι ήταν παράνομο παρά μόνο στο πάρκινγκ. Φτάνω στις κοπέλες, της λέω για εισιτήρια.
– 105 €.
– Γιατί 105 € αφού στο ίντερνετ γράφει 60;
– Δεν έχει σημασία επειδή ταξιδεύεις και βράδυ πρέπει να σε χορηγήσουμε καμπίνα.
– Δεν θέλω καμπίνα.
– Όχι είναι υποχρεωτικό.
Ρίχνω μπινελίκια στα ελληνικά, και την ευχαριστουσα στα αγγλικά... Τρέχω πανικόβλητος με τα εισιτήρια στο φειζερ, κάνω ένα τσιγάρο και ξανατρέχω προς τις κοπέλες για να το παίξω λίγο, Ξανθόπουλος. Παίρνω το κατάλληλο ύφος και της λέω.
– Μήπως είναι δυνατόν να μην πάρω καμπίνα γιατί είμαι από την Ελλάδα, με έχουν μπλοκάρει τα λεφτά και είμαι τσιμα τσιμα .
– Λυπούμαστε πολύ για την κατάσταση της χώρας σου αλλά όχι.
– Μα δεν έχω λεφτά για καμπίνα. Δεν θέλω καμπίνα.
– Λυπούμαστε πολύ για την κατάσταση της χώρας σου αλλά όχι.
– Μήπως να μιλούσα με έναν ανώτερο σας.
– Όχι.
– Μήπως...
– Όχι.
Ε σε τέτοιες Νορβηγικές καταστάσεις, ακόμα και ο Ξανθόπουλος σηκώνει τα χέρια ψηλά.Τρέχω πανικόβλητος προς το φειζερ, μην τυχόν δω καμιά κλήση και εκεί να δεις μετά... Τη Ξανθόπουλός που θα γίνω!!
Να σας πω ότι αν πάρετε καράβι από νορβηγική εταιρεία και είναι βράδυ, υποχρεωτικά πληρώνεται καμπίνα. Και αν η πλεύση σας είναι μεγαλύτερη των 16 ωρων, πάλι πρέπει να πάρετε καμπίνα. (Αυτό το είχα μάθει στο κρουαζιερόπλοιο,όταν πήγα και ρώτησα στη ρεσεψιόν με πόσα λεφτά θα μπορούσα να παρατείνω την κρουαζιέρα μου για τεσσεράμισι ώρες, μέχρι την επόμενη στάση και με είπαν... Αλλα 200 €. Όσο η τιμή του εισιτηρίου που είχα κόψει ήδη δηλαδή, επειδή θα μου δίνανε υποχρεωτικά και καμπίνα)
Πρέπει να ήταν 12 το μεσημέρι, είχα γύρω στις 6 ωρες προθεσμία για να κάνω το τσεκ ΐν στο καράβι, ευκαιρία λοιπόν να δω το Όσλο. Η κεντρική αγορά ήταν δίπλα στον λιμάνι απέναντι από την όπερα, μια χαρά. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να παρκάρω το φέιζερ και να περπατήσω... Που να παρκάρω όμως, ΧΑ! Μισή ώρα έψαχνα να βρω μέρος αλλά φοβόμουν, να το αφήσω χύμα. Είδα κάποιές μοτοσυκλέτες σε μία γωνία της όπερας αλλά το σκεφτόμουν... Ρωτάω ένα νορβηγό καλύτερα λέει, βάλτο στο πάρκινγκ. Πάω στο υπόγειο πάρκινγκ μου λένε οι μοτοσικλέτες δεν πληρώνουν και χωρίς άγχος, ξεκίνησα να περπατώ στο κεντρικό πεζόδρομο της πόλης.
Σαν πολη δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Ένα κεντρικό πεζόδρομο είχε.
Είχε τους κλασικούς περιέργους...
Ένα πολύ μικρό πάρκο.
Έναν καλοφαγά νορβηγό… Ποιος είναι αυτός ρε παιδία;;
Καφετέριες μπαράκια...
Μία εκκλησία που δεν ξέρω τίποτα για αυτήν.
Ούτε καν το όνομα της
Τίποτα το ιδιαίτερο όμως.
Το σπιτάκι που έκανα την τελευταία διανυκτέρευση στην Νορβηγία…
Με το που ξεκίνησα
Οπου το έβρισκα απαραίτητο και πάλι έκανα στάσεις
Να γραψω για τα ορια ταχυτητας...Καλα, κανείς νορβηγός δεν τηρεί τα όρια ταχύτητας, παρά μόνο όταν έχει προειδοποιητική σήμανση ότι ελέγχετε ο δρόμος από ραντάρ και όταν, εισέρχονται σε κατοικημένες περιοχές. Αυτό το συμπέρανα είτε επειδή με πλησίαζαν τα αυτοκίνητα που ήταν πίσω μου, είτε όταν με προσπερνούσαν , ειτε όταν εξαφανίζονταν από μπροστά μου όταν τους πλησίαζα… Η παντελώς έλλειψη αστυνόμευσης έχει μετατρέψει τους νορβηγούς οδηγικα σε πιο ευρωπαίους πολίτες αφού στης μερες που έμεινα στην Νορβηγία περιπολικό είδα, μόνο μια φορά.Αλλα για καλο η για κακο, εσεις τηρηστε τα!!!!!!
Έφτασα σε ένα πάρκινγκ που προσπάθησα να κοιμηθώ πάνω σ' ένα πάγκο αλλά πάλι ο ύπνος δεν με έπαιρνε.
Πλησίαζα πλέον το Όσλο παντού στο δρόμο έβλεπα τις τιμές των δορυφορικών διοδίων, 30 νοκ 40 – 50. Αν πας με αυτοκίνητο στο Όσλο πρέπει να έχεις ένα έξτρα κουμπάρα την πατρίδα μόνο, για να πληρώσεις τα διόδια. Φυσικά είχα βάλει τον τόμ αλλά δεν χρειάστηκε, παντού είχε σήμανση για το λιμάνι αλλά αυτό που με προξένησε τρομερή έκπληξη ήταν, ότι όλο το Όσλο το διέσχισα υπογείως και στη σωστή έξοδο με το που αντίκρισα ήλιο, έφτασα και στο λιμάνι. Τι να λέμε τώρα! Ρωτάω που είναι τα εκδοτήρια της πλοιοκτήτριας εταιρείας , παρκάρω παράνομα το φέιζερ μπροστά στην είσοδο και τρέχω πανικόβλητος να κόψω γρήγορα εισιτήρια μην τυχόν και με γράψουν... Οπουδήποτε και να πάρκαρα στο λιμάνι ήταν παράνομο παρά μόνο στο πάρκινγκ. Φτάνω στις κοπέλες, της λέω για εισιτήρια.
– 105 €.
– Γιατί 105 € αφού στο ίντερνετ γράφει 60;
– Δεν έχει σημασία επειδή ταξιδεύεις και βράδυ πρέπει να σε χορηγήσουμε καμπίνα.
– Δεν θέλω καμπίνα.
– Όχι είναι υποχρεωτικό.
Ρίχνω μπινελίκια στα ελληνικά, και την ευχαριστουσα στα αγγλικά... Τρέχω πανικόβλητος με τα εισιτήρια στο φειζερ, κάνω ένα τσιγάρο και ξανατρέχω προς τις κοπέλες για να το παίξω λίγο, Ξανθόπουλος. Παίρνω το κατάλληλο ύφος και της λέω.
– Μήπως είναι δυνατόν να μην πάρω καμπίνα γιατί είμαι από την Ελλάδα, με έχουν μπλοκάρει τα λεφτά και είμαι τσιμα τσιμα .
– Λυπούμαστε πολύ για την κατάσταση της χώρας σου αλλά όχι.
– Μα δεν έχω λεφτά για καμπίνα. Δεν θέλω καμπίνα.
– Λυπούμαστε πολύ για την κατάσταση της χώρας σου αλλά όχι.
– Μήπως να μιλούσα με έναν ανώτερο σας.
– Όχι.
– Μήπως...
– Όχι.
Ε σε τέτοιες Νορβηγικές καταστάσεις, ακόμα και ο Ξανθόπουλος σηκώνει τα χέρια ψηλά.Τρέχω πανικόβλητος προς το φειζερ, μην τυχόν δω καμιά κλήση και εκεί να δεις μετά... Τη Ξανθόπουλός που θα γίνω!!
Να σας πω ότι αν πάρετε καράβι από νορβηγική εταιρεία και είναι βράδυ, υποχρεωτικά πληρώνεται καμπίνα. Και αν η πλεύση σας είναι μεγαλύτερη των 16 ωρων, πάλι πρέπει να πάρετε καμπίνα. (Αυτό το είχα μάθει στο κρουαζιερόπλοιο,όταν πήγα και ρώτησα στη ρεσεψιόν με πόσα λεφτά θα μπορούσα να παρατείνω την κρουαζιέρα μου για τεσσεράμισι ώρες, μέχρι την επόμενη στάση και με είπαν... Αλλα 200 €. Όσο η τιμή του εισιτηρίου που είχα κόψει ήδη δηλαδή, επειδή θα μου δίνανε υποχρεωτικά και καμπίνα)
Πρέπει να ήταν 12 το μεσημέρι, είχα γύρω στις 6 ωρες προθεσμία για να κάνω το τσεκ ΐν στο καράβι, ευκαιρία λοιπόν να δω το Όσλο. Η κεντρική αγορά ήταν δίπλα στον λιμάνι απέναντι από την όπερα, μια χαρά. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να παρκάρω το φέιζερ και να περπατήσω... Που να παρκάρω όμως, ΧΑ! Μισή ώρα έψαχνα να βρω μέρος αλλά φοβόμουν, να το αφήσω χύμα. Είδα κάποιές μοτοσυκλέτες σε μία γωνία της όπερας αλλά το σκεφτόμουν... Ρωτάω ένα νορβηγό καλύτερα λέει, βάλτο στο πάρκινγκ. Πάω στο υπόγειο πάρκινγκ μου λένε οι μοτοσικλέτες δεν πληρώνουν και χωρίς άγχος, ξεκίνησα να περπατώ στο κεντρικό πεζόδρομο της πόλης.
Σαν πολη δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Ένα κεντρικό πεζόδρομο είχε.
Είχε τους κλασικούς περιέργους...
Ένα πολύ μικρό πάρκο.
Έναν καλοφαγά νορβηγό… Ποιος είναι αυτός ρε παιδία;;
Καφετέριες μπαράκια...
Μία εκκλησία που δεν ξέρω τίποτα για αυτήν.
Ούτε καν το όνομα της
Τίποτα το ιδιαίτερο όμως.
nikanthi
Μέλος
Καλά όλα αυτά ρε ΝΙκο, αλλά κάτι λειπει από την απεικόνιση αυτής της πόλης… Βαλε μας καμία ωραία δίμετρη ξανθιά φωτογραφία ξέρεις, με γαλανά μάτια
Μήπως αυτή…
Πλακα με κάνετε, δυο εβδομάδες μονο ταράνδους έβλεπα και όλες μου φαινόταν όμορφες! ΜΑ ΟΛΕΣ!!!
Είχε κάτι αστέρια όμως...
Από άλλο πλανήτη
Για τον γυναικείο πληθυσμό της Νορβηγίας έχω να πω ότι για 13 ημέρες, είχα σχηματίσει τη χειρότερη εικόνα. Χάλια! Οι κακουχίες της αγροτικής ζωής, το δύσκολο κλίμα. Ο ήλιος που εξαφανίζεται για έξι μήνες το χειμώνα, έχουν διαμορφώσει άγρια χαρακτηριστικά στους ανθρώπους. Πιθανόν, να είναι μια άμυνα της φύσης για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις πραγματικά αντίξοες συνθήκες διαβίωσης. Αλλά στο Όσλο, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά...
Αφού έφαγα τρία χάμπουργκερ από τον berger king και χτύπησα και δύο παγωτά, πήγα στην όπερα.
Είπα να πιω έναν καφέ στην καφετέρια που ήταν στο προαύλιο χώρο, αλλά μόλις μου είπαν ότι ακόμα και έξω απαγορεύεται το τσιγάρο... Αλλαξα γνώμη!
Μέσα στο σταθμό των τρένων είχα δει ένα ανταλλακτήριο για να αλλάξω ευρώ σε κορώνες Δανίας, αλλά είπα θα το κάνω στην επιστροφή από το περίπατο μου στην πόλη. Και στο γυρισμό όπως καταλάβατε, ξέχασα που ήταν το ανταλλακτήριο και φοβούμενος μην χάσω το καράβι, το άφησα. Είπα δεν πειράζει, θα κάνω συνάλλαγμα στη Δανία ή στο πλοίο. Παίρνω το φέιζερ από το γκαράζ πάω στο λιμάνι, εντωμεταξυ είχα σκάσει από τη ζέστη. Φορούσα της μπότες και το παντελόνι της μηχανή... Είχα λιώσει! Τα πετάω όλα, και κάνοντας στριπτίζ μπροστά στην εκδοση εισιτηρίων, τα δένω όλα πάνω στο φειζερ.
Αλλά γιουσουρούμ advride!! Και μένω με την φόρμα και τις παντόφλες, σιγά μη σκάσω!!!
Πάω κάνω τσεκ ιν και με το που βρήκα μια σκιά, ξεράθηκα στα χορτάρια για καμιά ώρα.
Οταν ξύπνησα ήδη άρχισαν να επιβιβάζονται στο καράβι. Ρώτησα κάποιους μηχανόβιους αν τους υποχρέωσαν και αυτούς, να πάρουν καμπίνα και μόλις με είπαν ναι... Αρχίσαμε τα καντήλια ομαδικώς, σε όλες τις διαλέκτους!
Ανεβάζω το φειζερ στο καράβι και περιμένω να μου το δέσουν, αλλά σιγά μην οι νορβηγοί ασχοληθούν με τέτοια απαρχαιωμένα συστήματα ασφαλείας για τις μοτοσικλέτες. Οχι!!! Φέρνουν κάτι μεταλλικές τάβλες, τις δένουν στο δάπεδο. Ανοίγουν μια εγκοπή στην βάση της τάβλας, και μαγκώνουν την μπροστινή ρόδα από το μηχανάκι. Ετσι, και αναποδα να γυρνούσε το καράβι, το φειζερ θα ήταν και πάλι όρθιο.
Ανεβαίνω πάνω στο καράβι βγαίνω στο κατάστρωμα, και χάζεψα. Είχε καναπέδες αλλά ελληνικού στηλ και μια εξέδρα, που θα έπαιζαν live μουσική.
Επειδή δεν είχα πλέον σέικερ να κάνω καφέ πήρα ένα ποτήρι από το μπαρ του πλοίου και άραξα, στον μεγαλύτερο γωνιακό καναπέ που ήταν για εφτά άτομα, μόνος μου.
Αλλά αισθάνθηκα άσχημα και τον παραχώρησα σε μία οικογένεια με παιδιά και πήγα, να κάτσω σε μια άλλη άκρη του πλοίου. Ήταν όμορφα, με το που σαλπάραμε εμφανίστηκαν διάφοροι καλλιτέχνες και έπαιζαν κλασικά κομμάτια της αγγλόφωνης σκηνής... Ροκ ποπ, τα πάντα.
Μερικοί χορεύαν, κάποιοι συζητούσαν άλλα ολοι, έπιναν σαν τρελή αλκοόλ. Καφέ στο πλοίο έπινε ομως, μόνο ένας.
Όταν χόρευε αυτό το μεσήλικο ζευγάρι και όλο το πλοίο τους κοιτούσε ο άντρας, ρίχνει ένα δυνατό χούφτωμα στην γυναίκα του!! Αφού ακούστηκε, και ολο το πλοίο γελούσε… Αλλα αυτή, συνέχισαν ακάθεκτοι τον χορό!
Πλέον η Νορβηγία με αποχαιρετούσε
Μια που φεύγω από την Νορβηγία, καλο θα ηταν να απαντήσω και στο ερώτημα που με βασάνιζε ολο τον χειμώνα … Το τι θα προτιμούσα να πάω στο Nordkapp, η να μην στο Νordkapp λογο αστάθμητων παραγόντων και να δω, ένα κομμάτι από της ομορφιές της Νορβηγίας… Εμπειρικά ποια τοσο ως ταξίδι αλλα και ως, ελληνικής έκπληξης… Είναι δύσκολο ερώτημα γιατί από την μια είναι ο στόχος. Τα καλύτερα 150 χιλιόμετρα που έκανα ποτέ στην ζωή μου προτού να φτάσω στην κορυφή της Ευρώπης αλλά σε ως σύνολο, πιο γήινα χιλιόμετρα… Και από την άλλη είναι ο παράδεισος επί της γης… Πιστεύω τον παράδεισο θα επέλεγα και ας, άλλαζα τίτλο στο ταξιδιωτικό!!! Αλλα μεγαλύτερη απογοήτευση θα ένιωθα αν δεν έφτανα στο Nordkapp. Γιατί αν ξεκινάς για το Nordkapp, θέλεις να φτάσεις και στο Νordkapp
Έκανα βόλτα στο πλοίο.... Είχε διάφορες αίθουσες που είχαν ακόμα, και ταχυδακτυλουργικες παράστασης για τους μικρούς επιβαίνοντες. Βέβαια στην ίδια αίθουσα που είχε τον παιδότοπο να το πω, είχε και αίθουσα καζίνο με φρουτάκια και κουλοχέρηδες... Αλλά αυτό, είναι μια άλλη ιστορία.
Πάω στα duty free και γινόταν χαμός. Όλοι οι νορβηγοί για να γλιτώσουν την τρελή φορολογία από το κράτος τους, αγόραζαν τα πάντα!!! Αγόρασα καπνούς για να έχω, σε τιμή των 10 € τα 50 γραμ. Ενώ στη Νορβηγία θα το πλήρωνα 30 μιλάμε, για τρελές διαφορές.
Πάω στη ρεσεψιόν και τους ρωτάω αν μπορούν να με κάνουν συνάλλαγμα, βεβαίως!! Με ενημερώνουν για την ισοτιμία ευρώ σε κορόνα Δανίας και μου λένε... 1 προς 7,5, καλά είναι!! Τους δίνω 25 € και περιμένω να μου γυρίσουν γύρω στις 185 κορώνες... Σωστά, λάθος!!!! Μου δίνει λιγότερες από 150 και πως κοιτάω, τα ευρώ πρώτα μου τα μετέτρεψαν σε νορβηγικό νόμισμα, με έφαγαν στην ισοτιμία. Και μετέπειτα σε κορώνες όπου και πάλι με έφαγαν ... Με αποτέλεσμα απο τα 25 €, τα πέντε να μετατραπούν σε αέρα κοπανιστό. Καλά αρχίσαμε! Αν δεν έχεις κάρτες έτσι είναι αυτά.
Αφού περιηγήθηκα κάμποσο, κατέβηκα στο κατώτερο κατάστρωμα του πλοίου ακόμα πιο χαμηλα, από εκεί που είχα παρκαρισμένο το φέιζερ... Οπου με περίμενε η καμπίνα μου. Αφού έκανα ένα ντουζάκι ξαπλάρα στο Βαπορίσιο μπουντρούμι με συντροφιά, την συνεχή βοή από τις μηχανές του πλοίου και αποκοιμήθηκα... Μέσα στον ψόφο της καμπίνας.
Μήπως αυτή…
Πλακα με κάνετε, δυο εβδομάδες μονο ταράνδους έβλεπα και όλες μου φαινόταν όμορφες! ΜΑ ΟΛΕΣ!!!
Είχε κάτι αστέρια όμως...
Από άλλο πλανήτη
Για τον γυναικείο πληθυσμό της Νορβηγίας έχω να πω ότι για 13 ημέρες, είχα σχηματίσει τη χειρότερη εικόνα. Χάλια! Οι κακουχίες της αγροτικής ζωής, το δύσκολο κλίμα. Ο ήλιος που εξαφανίζεται για έξι μήνες το χειμώνα, έχουν διαμορφώσει άγρια χαρακτηριστικά στους ανθρώπους. Πιθανόν, να είναι μια άμυνα της φύσης για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις πραγματικά αντίξοες συνθήκες διαβίωσης. Αλλά στο Όσλο, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά...
Αφού έφαγα τρία χάμπουργκερ από τον berger king και χτύπησα και δύο παγωτά, πήγα στην όπερα.
Είπα να πιω έναν καφέ στην καφετέρια που ήταν στο προαύλιο χώρο, αλλά μόλις μου είπαν ότι ακόμα και έξω απαγορεύεται το τσιγάρο... Αλλαξα γνώμη!
Μέσα στο σταθμό των τρένων είχα δει ένα ανταλλακτήριο για να αλλάξω ευρώ σε κορώνες Δανίας, αλλά είπα θα το κάνω στην επιστροφή από το περίπατο μου στην πόλη. Και στο γυρισμό όπως καταλάβατε, ξέχασα που ήταν το ανταλλακτήριο και φοβούμενος μην χάσω το καράβι, το άφησα. Είπα δεν πειράζει, θα κάνω συνάλλαγμα στη Δανία ή στο πλοίο. Παίρνω το φέιζερ από το γκαράζ πάω στο λιμάνι, εντωμεταξυ είχα σκάσει από τη ζέστη. Φορούσα της μπότες και το παντελόνι της μηχανή... Είχα λιώσει! Τα πετάω όλα, και κάνοντας στριπτίζ μπροστά στην εκδοση εισιτηρίων, τα δένω όλα πάνω στο φειζερ.
Αλλά γιουσουρούμ advride!! Και μένω με την φόρμα και τις παντόφλες, σιγά μη σκάσω!!!
Πάω κάνω τσεκ ιν και με το που βρήκα μια σκιά, ξεράθηκα στα χορτάρια για καμιά ώρα.
Οταν ξύπνησα ήδη άρχισαν να επιβιβάζονται στο καράβι. Ρώτησα κάποιους μηχανόβιους αν τους υποχρέωσαν και αυτούς, να πάρουν καμπίνα και μόλις με είπαν ναι... Αρχίσαμε τα καντήλια ομαδικώς, σε όλες τις διαλέκτους!
Ανεβάζω το φειζερ στο καράβι και περιμένω να μου το δέσουν, αλλά σιγά μην οι νορβηγοί ασχοληθούν με τέτοια απαρχαιωμένα συστήματα ασφαλείας για τις μοτοσικλέτες. Οχι!!! Φέρνουν κάτι μεταλλικές τάβλες, τις δένουν στο δάπεδο. Ανοίγουν μια εγκοπή στην βάση της τάβλας, και μαγκώνουν την μπροστινή ρόδα από το μηχανάκι. Ετσι, και αναποδα να γυρνούσε το καράβι, το φειζερ θα ήταν και πάλι όρθιο.
Ανεβαίνω πάνω στο καράβι βγαίνω στο κατάστρωμα, και χάζεψα. Είχε καναπέδες αλλά ελληνικού στηλ και μια εξέδρα, που θα έπαιζαν live μουσική.
Επειδή δεν είχα πλέον σέικερ να κάνω καφέ πήρα ένα ποτήρι από το μπαρ του πλοίου και άραξα, στον μεγαλύτερο γωνιακό καναπέ που ήταν για εφτά άτομα, μόνος μου.
Αλλά αισθάνθηκα άσχημα και τον παραχώρησα σε μία οικογένεια με παιδιά και πήγα, να κάτσω σε μια άλλη άκρη του πλοίου. Ήταν όμορφα, με το που σαλπάραμε εμφανίστηκαν διάφοροι καλλιτέχνες και έπαιζαν κλασικά κομμάτια της αγγλόφωνης σκηνής... Ροκ ποπ, τα πάντα.
Μερικοί χορεύαν, κάποιοι συζητούσαν άλλα ολοι, έπιναν σαν τρελή αλκοόλ. Καφέ στο πλοίο έπινε ομως, μόνο ένας.
Όταν χόρευε αυτό το μεσήλικο ζευγάρι και όλο το πλοίο τους κοιτούσε ο άντρας, ρίχνει ένα δυνατό χούφτωμα στην γυναίκα του!! Αφού ακούστηκε, και ολο το πλοίο γελούσε… Αλλα αυτή, συνέχισαν ακάθεκτοι τον χορό!
Πλέον η Νορβηγία με αποχαιρετούσε
Μια που φεύγω από την Νορβηγία, καλο θα ηταν να απαντήσω και στο ερώτημα που με βασάνιζε ολο τον χειμώνα … Το τι θα προτιμούσα να πάω στο Nordkapp, η να μην στο Νordkapp λογο αστάθμητων παραγόντων και να δω, ένα κομμάτι από της ομορφιές της Νορβηγίας… Εμπειρικά ποια τοσο ως ταξίδι αλλα και ως, ελληνικής έκπληξης… Είναι δύσκολο ερώτημα γιατί από την μια είναι ο στόχος. Τα καλύτερα 150 χιλιόμετρα που έκανα ποτέ στην ζωή μου προτού να φτάσω στην κορυφή της Ευρώπης αλλά σε ως σύνολο, πιο γήινα χιλιόμετρα… Και από την άλλη είναι ο παράδεισος επί της γης… Πιστεύω τον παράδεισο θα επέλεγα και ας, άλλαζα τίτλο στο ταξιδιωτικό!!! Αλλα μεγαλύτερη απογοήτευση θα ένιωθα αν δεν έφτανα στο Nordkapp. Γιατί αν ξεκινάς για το Nordkapp, θέλεις να φτάσεις και στο Νordkapp
Έκανα βόλτα στο πλοίο.... Είχε διάφορες αίθουσες που είχαν ακόμα, και ταχυδακτυλουργικες παράστασης για τους μικρούς επιβαίνοντες. Βέβαια στην ίδια αίθουσα που είχε τον παιδότοπο να το πω, είχε και αίθουσα καζίνο με φρουτάκια και κουλοχέρηδες... Αλλά αυτό, είναι μια άλλη ιστορία.
Πάω στα duty free και γινόταν χαμός. Όλοι οι νορβηγοί για να γλιτώσουν την τρελή φορολογία από το κράτος τους, αγόραζαν τα πάντα!!! Αγόρασα καπνούς για να έχω, σε τιμή των 10 € τα 50 γραμ. Ενώ στη Νορβηγία θα το πλήρωνα 30 μιλάμε, για τρελές διαφορές.
Πάω στη ρεσεψιόν και τους ρωτάω αν μπορούν να με κάνουν συνάλλαγμα, βεβαίως!! Με ενημερώνουν για την ισοτιμία ευρώ σε κορόνα Δανίας και μου λένε... 1 προς 7,5, καλά είναι!! Τους δίνω 25 € και περιμένω να μου γυρίσουν γύρω στις 185 κορώνες... Σωστά, λάθος!!!! Μου δίνει λιγότερες από 150 και πως κοιτάω, τα ευρώ πρώτα μου τα μετέτρεψαν σε νορβηγικό νόμισμα, με έφαγαν στην ισοτιμία. Και μετέπειτα σε κορώνες όπου και πάλι με έφαγαν ... Με αποτέλεσμα απο τα 25 €, τα πέντε να μετατραπούν σε αέρα κοπανιστό. Καλά αρχίσαμε! Αν δεν έχεις κάρτες έτσι είναι αυτά.
Αφού περιηγήθηκα κάμποσο, κατέβηκα στο κατώτερο κατάστρωμα του πλοίου ακόμα πιο χαμηλα, από εκεί που είχα παρκαρισμένο το φέιζερ... Οπου με περίμενε η καμπίνα μου. Αφού έκανα ένα ντουζάκι ξαπλάρα στο Βαπορίσιο μπουντρούμι με συντροφιά, την συνεχή βοή από τις μηχανές του πλοίου και αποκοιμήθηκα... Μέσα στον ψόφο της καμπίνας.
Τελευταία επεξεργασία:
nikanthi
Μέλος
ΤΕΤΑΡΤΗ 01 -07 - 2015 ΗΜΕΡΑ 22
Ξυπνάω στις έξι, από ένα μικρό ηχειάκι μέσα στην καμπίνα που με ενημέρωσε ότι το πλοίο έφτασε στο λιμάνι. Μάζεψα τα πράγματά μου και σκουντουφλώντας από τη ζαλάδα του ύπνου, ψάχνω να βρω το φέιζερ στο πάρκινγκ του πλοίου με αποτέλεσμα, να κατέβω τελευταίος από το καράβι.Άσε που χάθηκα στα καταστρώματα με τα αυτοκίνητα και παραλίγο... Να ξαναγυρνούσα στην Νορβηγία!
Έτσι όπως ήμουν με τα πέδιλα και τις μπότες δεμένες πίσω στο διχτι, ξεκινάω να οδηγώ προς αναζήτηση καφέ. Κάνω καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα και βρίσκω επιτέλους βενζινάδικο. Φουλάρω, πάω να πληρώσω και μου περισσεύουν 27 κορώνες Δανίας. Αφού πληρώνω στον ταμία τον ρωτάω, ο καφές πόσο κάνει. Μου λέει 20 κορώνες, ωραία φέρε έναν.
Μετά τον καφέ, άρχισε να λειτουργεί κάπως εγκέφαλός μου και εκεί υπολογίζω ότι τα 300 περίπου χιλιόμετρα πού με απομένουν στην Δανία, με αυτό το φουλάρισμα δεν βγαίνουν. Όποτε χρειαζόμουν και άλλο ένα γέμισμα μέχρι να φτάσω Γερμανία για να έχω πλέον, τις δοσοληψίες μου μόνο με €. Ξαναμπαίνω μέσα και ρωτάω τον υπάλληλο.
– Μετατρέπεται ευρώ σε κορώνες;
– Ναι με ένα προς εφτά. Το ξέρω δεν είναι καθόλου καλή ισοτιμία αλλά καλητερη θα βρεις μονο σε τράπεζα, και ανοίγουν στις 10.
Εκεί απορισα, καλά στις 10 ανοίγουν οι τράπεζες. Μάλλον ήθελε να με εκμεταλλευτεί και στράβωσα. Οπότε είπα, δεν θα κάνω σε αυτόν συνάλλαγμα. Ο καφές όμως δεν με στάνιαρε τελείως και ήθελα και άλλων. Πως κοιτάω, διαβάζω σε μία πινακίδα ότι αν βάλεις βενζίνη τον καφέ των χρεωνουν 10 κορώνες και όχι 20 που πλήρωσα εγώ. Τον πούστη τον Δανό, ενώ του πλήρωσα την βενζίνη και στο καπάκι τον καφέ, δεν μου είπε για την προσφορά... Τι νομίζετε ότι αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν, λάθος! Πάω να πάρω και δεύτερο καφέ, ο υπάλληλος εν τω μεταξύ που του είχα πληρώσει το φέσι έλειπε και ήταν μια γυναίκα. Την βγάζω μια χούφτα από κέρματα από όλες τις χώρες που πέρασα ,Νορβηγία Σερβία Δανία και λέω διάλεξε τα σωστά. Ε καλά μιλάμε είχε χάσει τη μπάλα τελειως με τα νομίσματα. Μου λέει...
– Κορώνες έχεις εφτά, ο καφές κάνει εικοσι
– Μα πριν έβαλα βενζίνη.
– Τότε δεκα εσύ έχεις εφτά.
Τρελάθηκα!! Τρώω ένα στράβωμα γιατί με το φεση που έφαγα, δεν μπορούσα να αγοράσω άλλο καφέ! Ο υπάλληλος που μου την φόρεσε δεν ήταν εκεί, και άντε εξήγησε στην δανεζα που δεν μιλούσε αγγλικά το τι παίχτηκε. Μιλάμε αν έβλεπα τον υπάλληλο θα τον στραγγάλιζα. Τελικά με νοηματα μετά από κανένα δίλεπτο, την εξήγησα και μου τον κέρασε (Και καλά)! Βγαίνω έξω και να ρίχνω τα καντήλια, για τους δανούς εκμεταλλευτές.
Μόλις ηρεμώ, λέω κάτσε να κολλήσω το αυτοκόλλητο που πείρα από το μουσείο στην κρουαζιέρα. Το ξεκολλαώ και ανακαλύπτω ότι είναι για παρμπρίζ αυτοκινήτου, και ότι κόλλα έχει μονο από την πρόσοψη του! Μέχρι και στα δανέζικα εβριζα… Οχι ρε, και τωρα!! Αλλα τελικά σκέφτηκα να το κολλήσω με κολλά πάνω στην μπαγαζιερα. Βεβαία τα έκανα όλα σκατα, αλλα το αυτοκόλλητο κόλλησε
Αφού ξανα συνηλθα κάπως, γνώρισα έναν δανό μοτοσικλετιστή και πιάσαμε την κουβέντα. Με διαβεβαίωσε ότι σε όλα τα βενζινάδικα της Δανίας παίρνουν ευρω να μην ανησυχώ. Αυτός ήταν σε ταμείο ανεργίας. Πάντως μόλις του είπα ότι το ταμείο στην Ελλάδα είναι 400ευρω για κάποιο λόγο ειπε OH MY GOD... Για εμάς τους έλληνες... Για αυτόν που είναι Δανός πολίτης, θα σας γελάσω. Αλλά το OH MY GOD το ειπε!!
Μετά από κανένα τρίωρο ξεκίνησα. Εντάξει μπορεί να μην είχα φράγκο τσακιστώ, οι κάρτες των ελληνικών τραπεζών να μου χρησίμευαν πλέον μόνο... Ως τσατσάρα, αλλά δεν αγχωνομουν με τίποτα. Ούτως ή άλλως στην αδελφή μου πολύ δύσκολα να έφτανα σήμερα γιατί τα 900 km πού με χώριζαν από το Ντόρτμουντ, με την συσσωρευμένη κούραση όλων των προηγούμενων ημερών, αποκλείεται να τα έβγαζα. Χωρίς συνάλλαγμά μόνο με €, διανύω γύρω στα 200 km και φτάνω σε ένα άλλο βενζινάδικο... Ροταω τους υπαλλήλους
– Ευρώ δέχεστε;
– Ναι.
– Με τη ισοτιμία;
– Ένα προς 7,5.
– Ωραία θα σας δώσω 50 να μου τα κάνετε κορώνες και με τά λεφτά που θα μου δώσετε, θα πληρώσω τη βενζίνη (Είχα μόνο πενηντάρικα μαζί μου και ένα τάληρο).
– Όχι δεν γίνεται αυτό. Θα πας στην αντλία βενζίνης, θα βάλεις το πενινταρικο στο αυτόματο σύστημα συναλλαγής. Θα φουλάρεις και μετά το μηχάνημα θα σου δώσει ένα χαρτί και εμείς, θα σου δώσουμε τα ρέστα.
Τι δανέζικα συστήματα είναι αυτά. Φοβήθηκα.
– Μα γιατί να μην με κάνετε συνάλλαγμα.
– Γιατί εμείς είμαστε βενζινάδικο και όχι τράπεζα.
Άντε λέω θα δοκιμάσω... Πάω στην αντλια τοποθετώ το τάλιρο βάζω βενζίνη, αλλά γεμίζω μόνο 2 λιτρα. Γιατί 2 λιτρα, αφού η τιμή της βενζίνης είναι γύρω στο 1,60, κανονικά θα έπρεπε να βάλω 3 λιτρα! Πως κοιτάω το χαρτι τις αποδειξεις, το μηχάνημα έκανε αυτόματα μετατροπή συναλλάγματος από ευρώ σε κορώνες και μου χρέωσε 25% προμήθεια. Φάτην!!!!! Και οι δανοι στο βενζινάδικο δεν μου είπαν κουβέντα . Πω πω καλά τι έριχνα δεν περιγράφεται!! Ευτυχώς που δεν έβαλα το πενηντάρικο!! Έτσι είστε, θα σας ξηγήθω διαφορετικά.
– Να σας ρωτήσω, αν αγοράσω κάτι θα μου μετατρέψετε το ευρώ σε κορώνες.
– Φυσικά.
Αγοράζω ένα σάντουιτς τους δίνω το πενηντάρικο με ένα χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη. Ο δανός το παίρνει, μου χρεώνει 4 € το σάντουιτς και περιμένω να μου επιστρέψει 46 € (343 κορώνες). Σωστά, λάθος!!!! Μου γυρνάει 322 κορώνες (43 €)
– Γιατί 322 κορώνες κανονικά πρέπει να μου γυρίσετε 343.
– Όχι 322 αφού η ισοτιμία είναι ένα προς εφτά.
– Μα καλά πριν δεν με είπες ότι είναι ένα προς εφτάμιση.
– Χαχαχα έκανα λάθος! Το ξέρω ότι σε εκμεταλλευτήκαμε, αλλά και τι να κάνεις ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ...
Και με εκμεταλλευτηκαν, και με κορόιδευαν! Πω πώ απίστευτο, δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτά!!! Και μετά θεωρούν ότι οι έλληνες είναι εκμεταλλευτές, για πάντε μια βόλτα στη σκανδιναβία και το συζητάμε. Με λίγα λόγια για μετατροπή συναλλάγματος 25 € στο καράβι 50 € στο βενζινάδικο και για 5 € βενζίνη που έβαλα, είχα απώλειες 10 €. Εντάξει θα με πείτε, γιατί δεν πήγες σε τράπεζα... Γιατί αν πήγαινα σε τράπεζα το χρόνο και το μπλέξιμο που θα έτρωγα μέχρι να την βρω, θα μου κόστιζε το ίδιο.
Κουφαλες!!!!
Με αυτά και με εκείνα τώρα πλέον είχα φτάσει σε άλλο επίπεδο βενζινάδικου στην Δανία. Όταν κατέβηκα από το καράβι είχα αγχος, για το αν θα με φτάσει η βενζίνη και να μην μπλέξω σε δανέζικα βενζινάδικα. Τώρα είχα αγχος, να φουλάρω συνέχεια βενζίνη στη Δανία για να μην μείνουν οι κορώνες αμανάτι όταν θα μπω Γερμανία. Είδατε πώς αλλάζουν τα πράγματα!! Αυτά μόνο σε εμένα μπορούν να συμβούν!!
Προς αναζήτηση δανέζικου βενζινάδικου λοιπόν, ξεκίνησα και πάλι να οδηγώ. Οπου έβρισκα Β φουλάρια και όλο έβλεπα, ψυχρους και κρυόκωλους δανούς μοτοσικλετιστές.
Να τα πετάνε όλα από πάνω τους και να την πέφτουν, οπουδήποτε καταβεβλημένη από τη ζέστη.
Αυτός την έπεσε νεκρός πάνω σε μια νησίδα γκαζόν στη μέση του Β, και τον βαρούσε ο ήλιος από παντού. Γιατί δεν πήγε πιο εκεί στη σκιά, ακόμα δεν τον κατάλαβα. Τελικά όλοι οι μηχανόβιοι είναι πάνω κάτω το ίδιο λασκαρισμένη! Μπρος την χαρά και την απόλαυση του δρόμου, δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Και τα στραβωματα τα αφήνουν για τους άλλους.
Εγώ την έπεσα κάτω από μια σκιά θανάτου και προσπάθησα πάλι να κοιμηθώ... Ματαια όμως!! Αφού τσίμπησα κάτι και εξαργύρωσα τις τελευταίες μου κορώνες, ξεκίνησα να οδηγώ μπαίνοντας επιτέλους μετά από 14 μέρες πάλι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αούτομπαν της Γερμανίας με καλωσόριζαν και πάλι.
Απόγευμα πια... Οδηγούσα με ταχύτητες 130 και, με τα πράγματα μου κάπως ατημέλητα δεμένα και τότε, ένα αμάξι με κορνάρει ανελλιπώς από πίσω. Δεν έδωσα σημασία αυτός όμως, όλο κόρναρε. Σταματάω στην άκρη του δρόμου, έρχεται ο οδηγός και να μου λέει σε ψηλό έξαλλη κατάσταση κάτι περίεργα γερμανικά. Δεν κατάλαβα τίποτα. Τελικά με νοηματα με εξηγησε , ότι φοβόταν μην μου φύγουν τα πράγματα από το μηχανάκι και δημιουργηθει κανένα ατύχημα. Τον παραδέχτηκα αλλά δεν ήξερε ότι εγώ ήμουν advride τύπος και το μόνο που έχασα ήταν, τα δυο μου σέικέρ κοντά στον αρκτικό κύκλο... Και τίποτα άλλο!!! Από ευσυνειδησία όμως μπράβο του.
Τα χιλιόμετρα κυλούσαν είχε φτάσει απόγευμα, και με χώρισαν γύρω στα 400 km από την αδερφή μου. Μίλησα με τη μάνα μου στο τηλέφωνο.
– Μαμα φτάνω!! Μην και τυχόν πεις τίποτα στην Κατερίνα είπαμε, θα την κάνω έκπληξη.
– Καλά.
– Μάλλον όμως θα φτάσω αργά γιατί κάνω και πολλές στάσεις στο δρόμο. Αν περάσει πολύ η ώρα θα πάω στην Κατερίνα το πρωί, για να μην την εξιτάρω στη μέση της νύχτας.
– Βρε πάνε το βράδυ, θα χαρεί.
– Όχι το πρωί δουλεύει και αν πάω αργά, σιγά μην κοιμηθεί μετά... Δεν υπάρχει λόγος!! Θα την πέσω σε κανένα βενζινάδικο και θα πάω τα χαράματα.
– Καλά.
Μάλλον κάπου εκεί η μανά μου κατάλαβε ότι τα Β ως μέρος διανυκτέρευσης, ήταν πλέον ρουτίνα για μένα και το πήρε τελείως χαλαρα... Είδατε εκπαιδευτικε και αυτή!
Στάσεις έκανα αρκετές, συμπλήρωνα λάδια και όλο οδηγούσα. Είχε πιάσει νύχτα για τα καλά και μου φαινόταν περίεργο, γιατί τόσες μέρες που ημουν στον παράδεισο τα καλοκαίρια εκεί, δεν νυχτώνει ποτέ.
Ήταν περασμένες μεσάνυχτα και είχα φτάσει σε απόσταση 150 km από το Ντόρτμουντ. Στο δρόμο έβλεπα πολλές σημάνσεις με προειδοποιητικές πινακίδες για έργα οδοποιιας... Τα φώτα μου, που αντανακλούσαν τις πινακίδες με θάμπωναν οσο ναναι και όλοι οι γερμανοί, να τρέχουν σαν τρελοι.
Μπαίνω στο Ντόρτμουντ στις δύο το πρωί. Τεσσερα km από το σπίτι της αδερφής μου είχε βενζινάδικο... Έτσι έμελλε να ήταν η τελευταία διανυκτέρευση μου στο γυρισμό από τη Νορβηγία... Αυτό το έκανα όπως είπα, για να μην εξιτάρω την αδερφή μου (Παρ' ότι τα άκουσα το επόμενο πρωί) . Αλλά και γιατί σε λίγες μέρες θα ερχόταν η Ανθή στο Μόναχο έτσι, πότε θα ξανά έβρισκα την ευκαιρία να την πέσω πάλι σε κάποιο βενζινάδικο ως διανυκτέρευση. Του χρόνου στην καλύτερη των περιπτώσεων οπότε, το γουστάρα κιόλας!!!
Πάω μέσα παίρνω Κ, και ρωτάω τι μεσήλικη υπάλληλο αν έχει πουθενά μπρίζα για το Κ... Αγγλικά αυτή δεν ήξερε ούτε τό yes!! Οπότε με νοήματα λοιπόν, με δείχνει πίσω από το photo play. Επειδή δεν χωρούσε ο φορτιστής τράβηξα λίγο μπροστά το μηχάνημα για να το βάλω στη μπρίζα. Με βλέπει η υπάλληλος και με ρίχνει στα γερμανικά κάτι μπινελίκια... Μιλάμε μόνο που δεν με έδειρε! Τρελάθηκε! Βάζει στη θέση του το photo play, παίρνει το κινητό και το βάζει μέσα από την κουζίνα να το φορτίσει... Με εμένα να την κοιτάω με απορία. Με γούσταρε όμως ως άνθρωπο αφού, με έβαλε διπλή ποσότητα φαγητού στην χρέωση της μερίδας.
Κατά τις τέσσερις το πρωί στο Β δεν υπήρχε ψυχή. Οι πελάτες να μπαίνουν μέσα ανά μισάωρο να είμαι μόνο εγώ και αυτή, και να μην μπορώ να πιστέψω αυτά που έβλεπαν τα ματάκια μου. Φανταστείτε μια μεσήλικη γυναίκα γύρω στα 55, με κοντό αγορέ μαλλί άσπρη κάλτσα φόρμα και αθλητικά παπούτσια, να πηγαίνει γαμιώντας μέσα στο βενζινάδικο λες και περίμεναν 100 αόρατοι πελάτες στη σειρά... Και να μην έχει μέσα ψυχή! Να τρέχει από εδώ να τρέχει από εκεί χωρίς να παίρνει ανάσα, για να κάνει τις πρωινές ετοιμασίες. Εγώ να τρίβω τα μάτια μου και να κουράζομαι μονό που την βλέπω. Απίστευτο! Δηλαδη αν ειχε πελατες πως θα πηγαινε!!!!
Πέντε και κάτι ετοιμάζομαι να φύγω, χαιρετάω τη γυναίκα ανοίγω τον τόμ για να πάω σιγά-σιγά στην αδερφή μου... Ναι φτάνει τόσο! Να την ξυπνήσω να με δει και λίγο, προτού να πάει στη δουλειά. Ο τομ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη, δεν έβγαζε σήμα από το δορυφόρο για τουλάχιστον μισή ώρα. Πάλι έριχνα όλα τα μπινελίκια του κόσμου!!! Δηλαδή έλεος, να είμαι 4 km από την αδερφή μου και να μην μπορώ... Να πάω στην αδερφή μου. Στο τέλος θα πήγαινε στη δουλειά και θα έμενα, με την έκπληξη στο χέρι! Σκέφτηκα να πάω μόνο με τον χάρτη από τον Τομ και όχι με την πλοήγηση αλλά όπως την έβλεπα την δουλειά, πιο γρήγορα θα γυρνούσα στην Ελλάδα παρά να βρω το σπίτι... Και περίμενα βρίζοντας! Μετά από πάρα πολύ ώρα έβγαλε σήμα και ξεκίνησα... Φτάνω στο σπίτι, σιγά μην το έβρισκα!! Αποκλείεται!
Η αδερφή μου μένει σε μονοκατοικία με κήπο και εκεί μου έρχεται. Παίρνω τη σκηνή την στήνω μέσα στον κήπο και περιμένω, να ξυπνήσει να με δει μέσα στη σκηνή και να τις έρθει ταμπλάς .
Αλλά φοβήθηκα μη βγει ο γαμπρός μου με κανένα μπαλτά από το σπίτι και την έπεσα, σε έναν καναπέ που είχε ο κήπος... Μπας και την γλιτώσω. Η ώρα πέρασε, εγώ ήμουν κομμάτια και αποκοιμήθηκα στον καναπέ. Τελικά... Η Κατερίνα ήταν αυτη που με ξύπνησε μέσα σε αγκαλιές και φιλιά.
Κάπως έτσι μετά από 15 μέρες τελειωσε η νορβηγική μου περιπέτεια. Με τέσσερις διανυκτερεύσεις σε σπιτάκια, πέντε στη σκηνή δύο σε καράβι και τέσσερις, χωρίς διανυκτέρευση... Εφτασα μετά από 7500 km και 20 καράβια από το Μόναχο, πάλι στην οικογένειά μου.
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά "συνοπτικά" η ιστορία μου το πως τελικά αντιμετώπισα τον Μινώταυρο Νordkapp, από εδώ και εμπρός έρχονται τα εξτρά. Αλλά επείδη οι ημέρες είναι πολλές αναγκαστικά, θα τις εξαφανίσω περιγραφικά.
Γιατί εντάξει, το ταξιδιωτικό θα έβγαινε τεράστιο και θα χανόταν πιθανόν το νόημα του που ήταν, το νορβηγικό του σκέλος (Αφου για την Νορβηγια ξεκινησα). Οχι το πως, χρεοκόπησε η Ελλάδα με εμένα να μην έχω κανένα λόγο να γυρίσω πίσω στην πατρίδα και πως, σουρτουκευα στη γερμανική επικράτεια
Κάπου εδώ ολοκληρώνεται το κύριο σκέλος του ταξιδιωτικού αλλά, επακολουθούν διάφορα... Εις το επανειδείν λοιπόν.
Ξυπνάω στις έξι, από ένα μικρό ηχειάκι μέσα στην καμπίνα που με ενημέρωσε ότι το πλοίο έφτασε στο λιμάνι. Μάζεψα τα πράγματά μου και σκουντουφλώντας από τη ζαλάδα του ύπνου, ψάχνω να βρω το φέιζερ στο πάρκινγκ του πλοίου με αποτέλεσμα, να κατέβω τελευταίος από το καράβι.Άσε που χάθηκα στα καταστρώματα με τα αυτοκίνητα και παραλίγο... Να ξαναγυρνούσα στην Νορβηγία!
Έτσι όπως ήμουν με τα πέδιλα και τις μπότες δεμένες πίσω στο διχτι, ξεκινάω να οδηγώ προς αναζήτηση καφέ. Κάνω καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα και βρίσκω επιτέλους βενζινάδικο. Φουλάρω, πάω να πληρώσω και μου περισσεύουν 27 κορώνες Δανίας. Αφού πληρώνω στον ταμία τον ρωτάω, ο καφές πόσο κάνει. Μου λέει 20 κορώνες, ωραία φέρε έναν.
Μετά τον καφέ, άρχισε να λειτουργεί κάπως εγκέφαλός μου και εκεί υπολογίζω ότι τα 300 περίπου χιλιόμετρα πού με απομένουν στην Δανία, με αυτό το φουλάρισμα δεν βγαίνουν. Όποτε χρειαζόμουν και άλλο ένα γέμισμα μέχρι να φτάσω Γερμανία για να έχω πλέον, τις δοσοληψίες μου μόνο με €. Ξαναμπαίνω μέσα και ρωτάω τον υπάλληλο.
– Μετατρέπεται ευρώ σε κορώνες;
– Ναι με ένα προς εφτά. Το ξέρω δεν είναι καθόλου καλή ισοτιμία αλλά καλητερη θα βρεις μονο σε τράπεζα, και ανοίγουν στις 10.
Εκεί απορισα, καλά στις 10 ανοίγουν οι τράπεζες. Μάλλον ήθελε να με εκμεταλλευτεί και στράβωσα. Οπότε είπα, δεν θα κάνω σε αυτόν συνάλλαγμα. Ο καφές όμως δεν με στάνιαρε τελείως και ήθελα και άλλων. Πως κοιτάω, διαβάζω σε μία πινακίδα ότι αν βάλεις βενζίνη τον καφέ των χρεωνουν 10 κορώνες και όχι 20 που πλήρωσα εγώ. Τον πούστη τον Δανό, ενώ του πλήρωσα την βενζίνη και στο καπάκι τον καφέ, δεν μου είπε για την προσφορά... Τι νομίζετε ότι αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν, λάθος! Πάω να πάρω και δεύτερο καφέ, ο υπάλληλος εν τω μεταξύ που του είχα πληρώσει το φέσι έλειπε και ήταν μια γυναίκα. Την βγάζω μια χούφτα από κέρματα από όλες τις χώρες που πέρασα ,Νορβηγία Σερβία Δανία και λέω διάλεξε τα σωστά. Ε καλά μιλάμε είχε χάσει τη μπάλα τελειως με τα νομίσματα. Μου λέει...
– Κορώνες έχεις εφτά, ο καφές κάνει εικοσι
– Μα πριν έβαλα βενζίνη.
– Τότε δεκα εσύ έχεις εφτά.
Τρελάθηκα!! Τρώω ένα στράβωμα γιατί με το φεση που έφαγα, δεν μπορούσα να αγοράσω άλλο καφέ! Ο υπάλληλος που μου την φόρεσε δεν ήταν εκεί, και άντε εξήγησε στην δανεζα που δεν μιλούσε αγγλικά το τι παίχτηκε. Μιλάμε αν έβλεπα τον υπάλληλο θα τον στραγγάλιζα. Τελικά με νοηματα μετά από κανένα δίλεπτο, την εξήγησα και μου τον κέρασε (Και καλά)! Βγαίνω έξω και να ρίχνω τα καντήλια, για τους δανούς εκμεταλλευτές.
Μόλις ηρεμώ, λέω κάτσε να κολλήσω το αυτοκόλλητο που πείρα από το μουσείο στην κρουαζιέρα. Το ξεκολλαώ και ανακαλύπτω ότι είναι για παρμπρίζ αυτοκινήτου, και ότι κόλλα έχει μονο από την πρόσοψη του! Μέχρι και στα δανέζικα εβριζα… Οχι ρε, και τωρα!! Αλλα τελικά σκέφτηκα να το κολλήσω με κολλά πάνω στην μπαγαζιερα. Βεβαία τα έκανα όλα σκατα, αλλα το αυτοκόλλητο κόλλησε
Αφού ξανα συνηλθα κάπως, γνώρισα έναν δανό μοτοσικλετιστή και πιάσαμε την κουβέντα. Με διαβεβαίωσε ότι σε όλα τα βενζινάδικα της Δανίας παίρνουν ευρω να μην ανησυχώ. Αυτός ήταν σε ταμείο ανεργίας. Πάντως μόλις του είπα ότι το ταμείο στην Ελλάδα είναι 400ευρω για κάποιο λόγο ειπε OH MY GOD... Για εμάς τους έλληνες... Για αυτόν που είναι Δανός πολίτης, θα σας γελάσω. Αλλά το OH MY GOD το ειπε!!
Μετά από κανένα τρίωρο ξεκίνησα. Εντάξει μπορεί να μην είχα φράγκο τσακιστώ, οι κάρτες των ελληνικών τραπεζών να μου χρησίμευαν πλέον μόνο... Ως τσατσάρα, αλλά δεν αγχωνομουν με τίποτα. Ούτως ή άλλως στην αδελφή μου πολύ δύσκολα να έφτανα σήμερα γιατί τα 900 km πού με χώριζαν από το Ντόρτμουντ, με την συσσωρευμένη κούραση όλων των προηγούμενων ημερών, αποκλείεται να τα έβγαζα. Χωρίς συνάλλαγμά μόνο με €, διανύω γύρω στα 200 km και φτάνω σε ένα άλλο βενζινάδικο... Ροταω τους υπαλλήλους
– Ευρώ δέχεστε;
– Ναι.
– Με τη ισοτιμία;
– Ένα προς 7,5.
– Ωραία θα σας δώσω 50 να μου τα κάνετε κορώνες και με τά λεφτά που θα μου δώσετε, θα πληρώσω τη βενζίνη (Είχα μόνο πενηντάρικα μαζί μου και ένα τάληρο).
– Όχι δεν γίνεται αυτό. Θα πας στην αντλία βενζίνης, θα βάλεις το πενινταρικο στο αυτόματο σύστημα συναλλαγής. Θα φουλάρεις και μετά το μηχάνημα θα σου δώσει ένα χαρτί και εμείς, θα σου δώσουμε τα ρέστα.
Τι δανέζικα συστήματα είναι αυτά. Φοβήθηκα.
– Μα γιατί να μην με κάνετε συνάλλαγμα.
– Γιατί εμείς είμαστε βενζινάδικο και όχι τράπεζα.
Άντε λέω θα δοκιμάσω... Πάω στην αντλια τοποθετώ το τάλιρο βάζω βενζίνη, αλλά γεμίζω μόνο 2 λιτρα. Γιατί 2 λιτρα, αφού η τιμή της βενζίνης είναι γύρω στο 1,60, κανονικά θα έπρεπε να βάλω 3 λιτρα! Πως κοιτάω το χαρτι τις αποδειξεις, το μηχάνημα έκανε αυτόματα μετατροπή συναλλάγματος από ευρώ σε κορώνες και μου χρέωσε 25% προμήθεια. Φάτην!!!!! Και οι δανοι στο βενζινάδικο δεν μου είπαν κουβέντα . Πω πω καλά τι έριχνα δεν περιγράφεται!! Ευτυχώς που δεν έβαλα το πενηντάρικο!! Έτσι είστε, θα σας ξηγήθω διαφορετικά.
– Να σας ρωτήσω, αν αγοράσω κάτι θα μου μετατρέψετε το ευρώ σε κορώνες.
– Φυσικά.
Αγοράζω ένα σάντουιτς τους δίνω το πενηντάρικο με ένα χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη. Ο δανός το παίρνει, μου χρεώνει 4 € το σάντουιτς και περιμένω να μου επιστρέψει 46 € (343 κορώνες). Σωστά, λάθος!!!! Μου γυρνάει 322 κορώνες (43 €)
– Γιατί 322 κορώνες κανονικά πρέπει να μου γυρίσετε 343.
– Όχι 322 αφού η ισοτιμία είναι ένα προς εφτά.
– Μα καλά πριν δεν με είπες ότι είναι ένα προς εφτάμιση.
– Χαχαχα έκανα λάθος! Το ξέρω ότι σε εκμεταλλευτήκαμε, αλλά και τι να κάνεις ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ...
Και με εκμεταλλευτηκαν, και με κορόιδευαν! Πω πώ απίστευτο, δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτά!!! Και μετά θεωρούν ότι οι έλληνες είναι εκμεταλλευτές, για πάντε μια βόλτα στη σκανδιναβία και το συζητάμε. Με λίγα λόγια για μετατροπή συναλλάγματος 25 € στο καράβι 50 € στο βενζινάδικο και για 5 € βενζίνη που έβαλα, είχα απώλειες 10 €. Εντάξει θα με πείτε, γιατί δεν πήγες σε τράπεζα... Γιατί αν πήγαινα σε τράπεζα το χρόνο και το μπλέξιμο που θα έτρωγα μέχρι να την βρω, θα μου κόστιζε το ίδιο.
Κουφαλες!!!!
Με αυτά και με εκείνα τώρα πλέον είχα φτάσει σε άλλο επίπεδο βενζινάδικου στην Δανία. Όταν κατέβηκα από το καράβι είχα αγχος, για το αν θα με φτάσει η βενζίνη και να μην μπλέξω σε δανέζικα βενζινάδικα. Τώρα είχα αγχος, να φουλάρω συνέχεια βενζίνη στη Δανία για να μην μείνουν οι κορώνες αμανάτι όταν θα μπω Γερμανία. Είδατε πώς αλλάζουν τα πράγματα!! Αυτά μόνο σε εμένα μπορούν να συμβούν!!
Προς αναζήτηση δανέζικου βενζινάδικου λοιπόν, ξεκίνησα και πάλι να οδηγώ. Οπου έβρισκα Β φουλάρια και όλο έβλεπα, ψυχρους και κρυόκωλους δανούς μοτοσικλετιστές.
Να τα πετάνε όλα από πάνω τους και να την πέφτουν, οπουδήποτε καταβεβλημένη από τη ζέστη.
Αυτός την έπεσε νεκρός πάνω σε μια νησίδα γκαζόν στη μέση του Β, και τον βαρούσε ο ήλιος από παντού. Γιατί δεν πήγε πιο εκεί στη σκιά, ακόμα δεν τον κατάλαβα. Τελικά όλοι οι μηχανόβιοι είναι πάνω κάτω το ίδιο λασκαρισμένη! Μπρος την χαρά και την απόλαυση του δρόμου, δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο.
Και τα στραβωματα τα αφήνουν για τους άλλους.
Εγώ την έπεσα κάτω από μια σκιά θανάτου και προσπάθησα πάλι να κοιμηθώ... Ματαια όμως!! Αφού τσίμπησα κάτι και εξαργύρωσα τις τελευταίες μου κορώνες, ξεκίνησα να οδηγώ μπαίνοντας επιτέλους μετά από 14 μέρες πάλι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι αούτομπαν της Γερμανίας με καλωσόριζαν και πάλι.
Απόγευμα πια... Οδηγούσα με ταχύτητες 130 και, με τα πράγματα μου κάπως ατημέλητα δεμένα και τότε, ένα αμάξι με κορνάρει ανελλιπώς από πίσω. Δεν έδωσα σημασία αυτός όμως, όλο κόρναρε. Σταματάω στην άκρη του δρόμου, έρχεται ο οδηγός και να μου λέει σε ψηλό έξαλλη κατάσταση κάτι περίεργα γερμανικά. Δεν κατάλαβα τίποτα. Τελικά με νοηματα με εξηγησε , ότι φοβόταν μην μου φύγουν τα πράγματα από το μηχανάκι και δημιουργηθει κανένα ατύχημα. Τον παραδέχτηκα αλλά δεν ήξερε ότι εγώ ήμουν advride τύπος και το μόνο που έχασα ήταν, τα δυο μου σέικέρ κοντά στον αρκτικό κύκλο... Και τίποτα άλλο!!! Από ευσυνειδησία όμως μπράβο του.
Τα χιλιόμετρα κυλούσαν είχε φτάσει απόγευμα, και με χώρισαν γύρω στα 400 km από την αδερφή μου. Μίλησα με τη μάνα μου στο τηλέφωνο.
– Μαμα φτάνω!! Μην και τυχόν πεις τίποτα στην Κατερίνα είπαμε, θα την κάνω έκπληξη.
– Καλά.
– Μάλλον όμως θα φτάσω αργά γιατί κάνω και πολλές στάσεις στο δρόμο. Αν περάσει πολύ η ώρα θα πάω στην Κατερίνα το πρωί, για να μην την εξιτάρω στη μέση της νύχτας.
– Βρε πάνε το βράδυ, θα χαρεί.
– Όχι το πρωί δουλεύει και αν πάω αργά, σιγά μην κοιμηθεί μετά... Δεν υπάρχει λόγος!! Θα την πέσω σε κανένα βενζινάδικο και θα πάω τα χαράματα.
– Καλά.
Μάλλον κάπου εκεί η μανά μου κατάλαβε ότι τα Β ως μέρος διανυκτέρευσης, ήταν πλέον ρουτίνα για μένα και το πήρε τελείως χαλαρα... Είδατε εκπαιδευτικε και αυτή!
Στάσεις έκανα αρκετές, συμπλήρωνα λάδια και όλο οδηγούσα. Είχε πιάσει νύχτα για τα καλά και μου φαινόταν περίεργο, γιατί τόσες μέρες που ημουν στον παράδεισο τα καλοκαίρια εκεί, δεν νυχτώνει ποτέ.
Ήταν περασμένες μεσάνυχτα και είχα φτάσει σε απόσταση 150 km από το Ντόρτμουντ. Στο δρόμο έβλεπα πολλές σημάνσεις με προειδοποιητικές πινακίδες για έργα οδοποιιας... Τα φώτα μου, που αντανακλούσαν τις πινακίδες με θάμπωναν οσο ναναι και όλοι οι γερμανοί, να τρέχουν σαν τρελοι.
Μπαίνω στο Ντόρτμουντ στις δύο το πρωί. Τεσσερα km από το σπίτι της αδερφής μου είχε βενζινάδικο... Έτσι έμελλε να ήταν η τελευταία διανυκτέρευση μου στο γυρισμό από τη Νορβηγία... Αυτό το έκανα όπως είπα, για να μην εξιτάρω την αδερφή μου (Παρ' ότι τα άκουσα το επόμενο πρωί) . Αλλά και γιατί σε λίγες μέρες θα ερχόταν η Ανθή στο Μόναχο έτσι, πότε θα ξανά έβρισκα την ευκαιρία να την πέσω πάλι σε κάποιο βενζινάδικο ως διανυκτέρευση. Του χρόνου στην καλύτερη των περιπτώσεων οπότε, το γουστάρα κιόλας!!!
Πάω μέσα παίρνω Κ, και ρωτάω τι μεσήλικη υπάλληλο αν έχει πουθενά μπρίζα για το Κ... Αγγλικά αυτή δεν ήξερε ούτε τό yes!! Οπότε με νοήματα λοιπόν, με δείχνει πίσω από το photo play. Επειδή δεν χωρούσε ο φορτιστής τράβηξα λίγο μπροστά το μηχάνημα για να το βάλω στη μπρίζα. Με βλέπει η υπάλληλος και με ρίχνει στα γερμανικά κάτι μπινελίκια... Μιλάμε μόνο που δεν με έδειρε! Τρελάθηκε! Βάζει στη θέση του το photo play, παίρνει το κινητό και το βάζει μέσα από την κουζίνα να το φορτίσει... Με εμένα να την κοιτάω με απορία. Με γούσταρε όμως ως άνθρωπο αφού, με έβαλε διπλή ποσότητα φαγητού στην χρέωση της μερίδας.
Κατά τις τέσσερις το πρωί στο Β δεν υπήρχε ψυχή. Οι πελάτες να μπαίνουν μέσα ανά μισάωρο να είμαι μόνο εγώ και αυτή, και να μην μπορώ να πιστέψω αυτά που έβλεπαν τα ματάκια μου. Φανταστείτε μια μεσήλικη γυναίκα γύρω στα 55, με κοντό αγορέ μαλλί άσπρη κάλτσα φόρμα και αθλητικά παπούτσια, να πηγαίνει γαμιώντας μέσα στο βενζινάδικο λες και περίμεναν 100 αόρατοι πελάτες στη σειρά... Και να μην έχει μέσα ψυχή! Να τρέχει από εδώ να τρέχει από εκεί χωρίς να παίρνει ανάσα, για να κάνει τις πρωινές ετοιμασίες. Εγώ να τρίβω τα μάτια μου και να κουράζομαι μονό που την βλέπω. Απίστευτο! Δηλαδη αν ειχε πελατες πως θα πηγαινε!!!!
Πέντε και κάτι ετοιμάζομαι να φύγω, χαιρετάω τη γυναίκα ανοίγω τον τόμ για να πάω σιγά-σιγά στην αδερφή μου... Ναι φτάνει τόσο! Να την ξυπνήσω να με δει και λίγο, προτού να πάει στη δουλειά. Ο τομ όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη, δεν έβγαζε σήμα από το δορυφόρο για τουλάχιστον μισή ώρα. Πάλι έριχνα όλα τα μπινελίκια του κόσμου!!! Δηλαδή έλεος, να είμαι 4 km από την αδερφή μου και να μην μπορώ... Να πάω στην αδερφή μου. Στο τέλος θα πήγαινε στη δουλειά και θα έμενα, με την έκπληξη στο χέρι! Σκέφτηκα να πάω μόνο με τον χάρτη από τον Τομ και όχι με την πλοήγηση αλλά όπως την έβλεπα την δουλειά, πιο γρήγορα θα γυρνούσα στην Ελλάδα παρά να βρω το σπίτι... Και περίμενα βρίζοντας! Μετά από πάρα πολύ ώρα έβγαλε σήμα και ξεκίνησα... Φτάνω στο σπίτι, σιγά μην το έβρισκα!! Αποκλείεται!
Η αδερφή μου μένει σε μονοκατοικία με κήπο και εκεί μου έρχεται. Παίρνω τη σκηνή την στήνω μέσα στον κήπο και περιμένω, να ξυπνήσει να με δει μέσα στη σκηνή και να τις έρθει ταμπλάς .
Αλλά φοβήθηκα μη βγει ο γαμπρός μου με κανένα μπαλτά από το σπίτι και την έπεσα, σε έναν καναπέ που είχε ο κήπος... Μπας και την γλιτώσω. Η ώρα πέρασε, εγώ ήμουν κομμάτια και αποκοιμήθηκα στον καναπέ. Τελικά... Η Κατερίνα ήταν αυτη που με ξύπνησε μέσα σε αγκαλιές και φιλιά.
Κάπως έτσι μετά από 15 μέρες τελειωσε η νορβηγική μου περιπέτεια. Με τέσσερις διανυκτερεύσεις σε σπιτάκια, πέντε στη σκηνή δύο σε καράβι και τέσσερις, χωρίς διανυκτέρευση... Εφτασα μετά από 7500 km και 20 καράβια από το Μόναχο, πάλι στην οικογένειά μου.
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά "συνοπτικά" η ιστορία μου το πως τελικά αντιμετώπισα τον Μινώταυρο Νordkapp, από εδώ και εμπρός έρχονται τα εξτρά. Αλλά επείδη οι ημέρες είναι πολλές αναγκαστικά, θα τις εξαφανίσω περιγραφικά.
Γιατί εντάξει, το ταξιδιωτικό θα έβγαινε τεράστιο και θα χανόταν πιθανόν το νόημα του που ήταν, το νορβηγικό του σκέλος (Αφου για την Νορβηγια ξεκινησα). Οχι το πως, χρεοκόπησε η Ελλάδα με εμένα να μην έχω κανένα λόγο να γυρίσω πίσω στην πατρίδα και πως, σουρτουκευα στη γερμανική επικράτεια
Κάπου εδώ ολοκληρώνεται το κύριο σκέλος του ταξιδιωτικού αλλά, επακολουθούν διάφορα... Εις το επανειδείν λοιπόν.
Πηγες σε ενα μερος,ομορφο μεν-βαρετο δε,για τα δικα μου δεδομενα.Να με συγχωρησουνε οι λατρεις της Νορβηγιας,αλλα ολοι οι καταραχτες και τα σπιτακια απο ενα σημειο και μετα ιδια μου φαινοτανε.
Οι σακκουλες να ανεμιζουνε ανεμελα στον Νορβηγικο αερα.Ο εξοπλισμος ε-ξαι-ρε-τι-κος ,για καλοκαιρινο ταξιδι στη Μεσογειο.Εξαντλησες τα αποθεματα καφε της μισης Κολομβιας.Ανεπτυξες μια ιδιαιτερη,"ερωτικη" θα ελεγα, σχεση με το gps σου.Δεν αφησες βενζιναδικο που να μην το κανεις πανσιον.Εκανες τη νυχτα μερα οδηγωντας.Μας μετεφερες,χωρις φανφαρες και μεγαλοπρεπειες ,σκεψεις καθημερινες ,που καποιοι αλλοι στη θεση σου,δεν θα τις λεγανε για πολλους και διαφορους λογους.Ταξιδι για το ταξιδι και οχι απαραιτητα για τον προορισμο. Τι να πιασω και τι να αφησω.Ααααα και ολα αυτα χυμα και μονος σου.
Οπως ειπε και ο Πασχαλης,καπου παραπανω,απομυθοποιησες το Aκρωτηρι.Αν θυμαμαι καλα "το κατεβασες στο περιπτερο",η καπως ετσι.Με εκανες εμενα (και αρκετους αλλους) να περιμενουμε το επομενο ποσταρισμα σου, κατι που ουτε ο γνωστος Σουλειμαν δεν ειχε καταφερει.Δεν εχει νοημα να το κουρασω περισσοτερο,τα ειπες εσυ με τον καλυτερο τροπο.
Νικε της Ανθης υπαρχει ενα κλαμπ που η ουρα απ εξω ειναι μεγαλη,αλλα λιγοι καταφερνουνε να περασουνε την πορτα του.Ετσι οπως το βλεπω εγω,την περασες και σκοπευεις να μεινεις.Περιμενω το επομενο.
Οι σακκουλες να ανεμιζουνε ανεμελα στον Νορβηγικο αερα.Ο εξοπλισμος ε-ξαι-ρε-τι-κος ,για καλοκαιρινο ταξιδι στη Μεσογειο.Εξαντλησες τα αποθεματα καφε της μισης Κολομβιας.Ανεπτυξες μια ιδιαιτερη,"ερωτικη" θα ελεγα, σχεση με το gps σου.Δεν αφησες βενζιναδικο που να μην το κανεις πανσιον.Εκανες τη νυχτα μερα οδηγωντας.Μας μετεφερες,χωρις φανφαρες και μεγαλοπρεπειες ,σκεψεις καθημερινες ,που καποιοι αλλοι στη θεση σου,δεν θα τις λεγανε για πολλους και διαφορους λογους.Ταξιδι για το ταξιδι και οχι απαραιτητα για τον προορισμο. Τι να πιασω και τι να αφησω.Ααααα και ολα αυτα χυμα και μονος σου.
Οπως ειπε και ο Πασχαλης,καπου παραπανω,απομυθοποιησες το Aκρωτηρι.Αν θυμαμαι καλα "το κατεβασες στο περιπτερο",η καπως ετσι.Με εκανες εμενα (και αρκετους αλλους) να περιμενουμε το επομενο ποσταρισμα σου, κατι που ουτε ο γνωστος Σουλειμαν δεν ειχε καταφερει.Δεν εχει νοημα να το κουρασω περισσοτερο,τα ειπες εσυ με τον καλυτερο τροπο.
Νικε της Ανθης υπαρχει ενα κλαμπ που η ουρα απ εξω ειναι μεγαλη,αλλα λιγοι καταφερνουνε να περασουνε την πορτα του.Ετσι οπως το βλεπω εγω,την περασες και σκοπευεις να μεινεις.Περιμενω το επομενο.
Ρε φίλε Νικόλα, τι να σου πω.... τι να σου πω! Αλλάξαμε το χρόνο με τη γυναίκα μου διαβάζοντας το ταξιδιωτικό σου!
Σε ευχαριστούμε, για την όμορφη διάθεση σου, για το ότι αλλάξαμε το χρόνο κατουρημένοι -κυριολεκτικά- στα γέλια!
Ο Θεός να σ' έχει καλά και να κάνεις πολλά ταξίδια, όπως τα θέλεις και με όποιους -και αν- θέλεις κοντά σου!
Καλή χρονιά σου ευχόμαστε μέσα από τη καρδιά μας, σε σένα, στη κυρά Ανθή και στη μάνα σου!
Σε ευχαριστούμε, για την όμορφη διάθεση σου, για το ότι αλλάξαμε το χρόνο κατουρημένοι -κυριολεκτικά- στα γέλια!
Ο Θεός να σ' έχει καλά και να κάνεις πολλά ταξίδια, όπως τα θέλεις και με όποιους -και αν- θέλεις κοντά σου!
Καλή χρονιά σου ευχόμαστε μέσα από τη καρδιά μας, σε σένα, στη κυρά Ανθή και στη μάνα σου!
George_M.
..ο Βαρθολομαίος..!
Νικολα δεν υπαρχουν λογια για οτι μας διηγηθηκες,για μενα η αναγνωση του ταξιδιτικου σου καθημερινα ηταν καπως ετσι...
κ ειλικρινα σ'ευχαριστω!
κ ειλικρινα σ'ευχαριστω!
nikanthi
Μέλος
Ειλικρονα δεν εχω λογια να σας ευχαριστήσω. .καλη χρονια να εχουμε υγεια ευτυχία Και φέτος ποια...οπου επιθυμεί ο καθενας μας να ταξιδέψει. ..
Εκπληκτικός !
Κρατήθηκα να μην σχολιασω τιποτα εως να τελειωσεις.
Μπραβο για το ονειρο που πραγματοποιησες και Καλη Χρονια να εχεις με Δυναμη και Πυγμη για τα επομενα οπου εσυ τα επιθυμεις !
Στάλθηκε από το LG-H815 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Κρατήθηκα να μην σχολιασω τιποτα εως να τελειωσεις.
Μπραβο για το ονειρο που πραγματοποιησες και Καλη Χρονια να εχεις με Δυναμη και Πυγμη για τα επομενα οπου εσυ τα επιθυμεις !
Στάλθηκε από το LG-H815 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
paschalis
gone4riding
Εγω παλι δεν κρατηθηκα κι ολο σχολιαζα..
Οχι μονο το Δεκεμβριο που το διαβασαμε αλλα και ολους τους μηνες πριν ξεκινησει και τους μισους που γυρισε και μας ειχε ''στη θρακα''.
Αξιζε ομως καθε δευτερολεπτο παρεας και κουβεντας με το Νικο σε ολες τις φασεις, αλλα θα μου πειτε και με ποιον ταξιδευτη δεν αξιζει...
Εδω το ειδικο βαρος το εχει η απιθανη ματιά μικρου παιδιου που διακρινει το γιγαντα η επιτομη του ''Ζησε το Τωρα'' την ωρα του ταξιδιου
η ανευ ορων παραδοση στον αναγνωστη αλλα κυριως η ιαπωνικη επιμονη στην αποταμιευση για το στοχο
μεσα σε ενα απιστευτα σκληρο εργασιακο περιβαλλον με αντιστροφως αναλογο υψος αποδοχων.
Δεν θα σας το γραψει ποτέ και ρισκαρω να μου θυμωσει αλλα καθε ευρω απο αυτα που ειδατε να βοηθουν την πραγματοποιηση της παραπανω τρελας
ειναι περασμενο κοντρα απο τους τροχους μιας ημιθανους πάπιας που γραφει εκατονταδες χλμ την ημερα-δεν υπερβαλλω-απο ακρη σε ακρη της μπουγατσουπολης.
Νικολα ψηλε φιλε μου, θα κλεψω και θα εμπλουτισω τη φραση του Παυλαρα (@MOYTPO)
Ειμαι πολυ τυχερος που σε ''διαβασα'' κι ακομα πιο τυχερος που σε γνωρισα!
Οχι μονο το Δεκεμβριο που το διαβασαμε αλλα και ολους τους μηνες πριν ξεκινησει και τους μισους που γυρισε και μας ειχε ''στη θρακα''.
Αξιζε ομως καθε δευτερολεπτο παρεας και κουβεντας με το Νικο σε ολες τις φασεις, αλλα θα μου πειτε και με ποιον ταξιδευτη δεν αξιζει...
Εδω το ειδικο βαρος το εχει η απιθανη ματιά μικρου παιδιου που διακρινει το γιγαντα η επιτομη του ''Ζησε το Τωρα'' την ωρα του ταξιδιου
η ανευ ορων παραδοση στον αναγνωστη αλλα κυριως η ιαπωνικη επιμονη στην αποταμιευση για το στοχο
μεσα σε ενα απιστευτα σκληρο εργασιακο περιβαλλον με αντιστροφως αναλογο υψος αποδοχων.
Δεν θα σας το γραψει ποτέ και ρισκαρω να μου θυμωσει αλλα καθε ευρω απο αυτα που ειδατε να βοηθουν την πραγματοποιηση της παραπανω τρελας
ειναι περασμενο κοντρα απο τους τροχους μιας ημιθανους πάπιας που γραφει εκατονταδες χλμ την ημερα-δεν υπερβαλλω-απο ακρη σε ακρη της μπουγατσουπολης.
Νικολα ψηλε φιλε μου, θα κλεψω και θα εμπλουτισω τη φραση του Παυλαρα (@MOYTPO)
Ειμαι πολυ τυχερος που σε ''διαβασα'' κι ακομα πιο τυχερος που σε γνωρισα!
Oι περιγραφές σου καταφέρνουν να μη γίνονται ούτε βαρετές, ούτε να επαναλαμβάνονται. Θα ήταν ωραίο βιβλίο πιστεύω.
Τόσες φωτογραφίες της Νορβηγίας δεν θα έχουν τραβήξει ούτε οι ντόπιοι. Ο Νορβηγικός ΕΟΤ θα σε προσλάμβανε για φωτογράφο.
Καλή χρονιά
Τόσες φωτογραφίες της Νορβηγίας δεν θα έχουν τραβήξει ούτε οι ντόπιοι. Ο Νορβηγικός ΕΟΤ θα σε προσλάμβανε για φωτογράφο.
Καλή χρονιά
Τελευταία επεξεργασία:
kverop
Μέλος
Καλή και όμορφη χρονιά σε όλους!
Νίκο μέσα απο το ταξιδιωτικό σου ταξιδέψαμε κι εμείς με έναν διαφορετικό απο τα συνήθη τρόπο.
Είμαστε τυχεροί γιατί το φετινό Χειμώνα διαβάσαμε δύο τέτοια μέσα απο τα posts του Advride.
Να είσαι γερός και να συνεχίσεις να αγγίζεις τα όνειρά σου.
Νίκο μέσα απο το ταξιδιωτικό σου ταξιδέψαμε κι εμείς με έναν διαφορετικό απο τα συνήθη τρόπο.
Είμαστε τυχεροί γιατί το φετινό Χειμώνα διαβάσαμε δύο τέτοια μέσα απο τα posts του Advride.
Να είσαι γερός και να συνεχίσεις να αγγίζεις τα όνειρά σου.