Το βιβλίο των ηρώων του δρόμου

[Slane]

Σε λίγα λεπτά και μέσα από πάρα πολύ κίνηση είχαμε φτάσει στη γέφυρα

Ευτυχώς εκεί η κίνηση ήταν σε φυσιολογικά πλαίσια

Ο Βόσπορος και τα παράλια του Ortakoy από κάτω

Η γέφυρα του Βοσπόρου είναι μια από τις δύο κρεμαστές γέφυρες που υπάρχουν στο ομώνυμο στενό και συνδέει την ευρωπαϊκή πλευρά της πόλης με την ασιατική. Βρίσκεται ανάμεσα στην περιοχή Ortakoy της ευρωπαϊκής πλευράς και της περιοχής Beylerbeyi της ασιατικής

Όταν κατασκευάστηκε το 1973 ήταν η 4η μεγαλύτερη σε μήκος κρεμαστή γέφυρα στον κόσμο και η μεγαλύτερη εκτός των Η.Π.Α. ενώ στις μέρες μας είναι η 22η μεγαλύτερη

 

[Slane]

Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να περάσουμε από την άλλη πλευρά. Παρκάραμε και πήγαμε με τα πόδια να φωτογραφίσουμε την πινακίδα κάτω αριστερά αλλά μας τσίμπησαν οι κάμερες και σύντομα ένας ευγενέστατος αστυνομικός ήρθε και μας μάζεψε. Εμείς κάναμε τα παγώνια “We ‘re terribly sorry, we didn’t know..”

Η ταμπέλα που μας καλωσόριζε στην Ασία ήταν ο λόγος της ιστορίας

Η θέα από την ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης

Και τα χαμόγελα που περισσεύουν

Αφού ξεμπερδέψαμε με τις φωτογραφίες προχωρήσαμε λίγο παρακάτω και επιστρέψαμε για να περάσουμε ξανά τη γέφυρα προς το Ortakoy

​

Όμορφη επιγραφή με φυτά

Στην γέφυρα του Βοσπόρου έχουν γίνει και διάφορα προωθητικά γεγονότα. Στις 17 Ιουλίου του 2005 ο David Coulthard πέρασε τη γέφυρα με το μονοθέσιο της Red Bull Racing από την ευρωπαϊκή στην ασιατική πλευρά, εκεί έκανε μια εντυπωσιακή μανούβρα, επέστρεψε στην ευρωπαϊκή πλευρά και οδήγησε το μονοθέσιο ως το παλάτι του Dolmabahce

Επίσης στις 5 Νοεμβρίου του 2013 ο Tiger Woods ο οποίος βρισκόταν για το Turkish Airlines Open Golf Tournament έφτασε στη γέφυρα με ελικόπτερο και έριξε μερικές βολές από την ασιατική στην ευρωπαϊκή πλευρά

Η Κωνσταντινούπολη έχει κι άλλες ομορφιές αλλά δύσκολο να τις πιάσεις onboard

η γέφυρα έφτανε στο τέλος της και είχε αρχίσει να κάνει και μια πείνα έντονη

Ξανά στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης

 

[Slane]

Περάσαμε το Ortakoy και από λάθος πληροφόρηση κινηθήκαμε και πάλι προς το γειτονικό Kabatas για να βρούμε να τσακίσουμε κανένα παραδοσιακό κεμπάπ.

Μια λέξη μπορεί να περιγράψει την Κωνσταντινούπολη. ΧΑΟΣ. Χιλιάδες αυτοκίνητα παντού, μποτιλιάρισμα σχεδόν παντού και οι οδηγοί άστα να πάνε..

Κίτρινος πυρετός..

​

Η γέφυρα του Βοσπόρου όπως φαίνεται από το Kabatas

Το Kabatas έχει και τα δικά του όμορφα σοκάκια

Στο λιμάνι του Kabatas ζήσαμε πραγματικά την οδηγική κόλαση. Μας έπιασε βροχή την ώρα που τα καράβια που επέστρεφαν από τα Πριγκηπόνησα αμολούσαν τον κόσμο. Τρελή κίνηση, ορδές πεζών που ξεπετάγονται από παντού και γλιστερό οδόστρωμα. Απελπισία..

Βρήκαμε τελικά ένα κεμπαπτζίδικο όπου και σταματήσαμε να τσιμπήσουμε. Όπου κι αν πήγαμε διαπιστώσαμε ότι τα δικά μας κεμπάπ είναι πολύ ανώτερα από τα δικά τους. Επιστρέψαμε στο Ortakoy κι αφού κάναμε ένα σύντομο περίπατο στα σοκάκια του γυρίσαμε στο ξενοδοχείο καθώς η επόμενη μέρα ήταν γεμάτη από πράγματα που έπρεπε να δούμε.


Συνεχίζεται..

 

[Slane]

Δευτέρα 18.8.2014

Μέρα Κωνσταντινούπολης


Ξεκουραστήκαμε αρκετά και αφού σηκωθήκαμε πήραμε το λιτό πρωινό μας και πήραμε τους δρόμους. Στην Πόλη κυκλοφορούσαμε με δύο μοτοσικλέτες. Οδηγούσαμε εγώ κι ο Παύλος και ο Μανώλης είχε αναλάβει τις onboard φωτογραφίσεις. Για να πάμε προς την Αγιά Σοφιά έπρεπε να πάρουμε την ίδια, παραλιακή διαδρομή περνώντας και πάλι από το Kabatas

Ευτυχώς αν και πρωινό Δευτέρας δεν είχε την κίνηση που είχε χθες βράδυ

Λίγο μετά το Kabatas έπρεπε να περάσουμε τη γέφυρα Γαλατά

Κι ενώ περνάμε τη γέφυρα του Γαλατά στα δεξιά μας βλέπουμε τη γέφυρα Halic Metro

Στα καλντερίμια της Πόλης

Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στην Αγιά Σοφιά. Μερικές εκατοντάδες μέτρα πριν μπαίνουμε σε μια λεωφόρο – σαν την Ακαδημίας ας πούμε – και την πηγαίνουμε ανάποδα για καμιά διακοσαριά μέτρα. Έξω από την Αγιά Σοφιά μας είναι 3-4 τούρκοι ζητάδες που μας κάνουν νεύμα να σταματήσουμε στην άκρη. Τη μαμήσαμε λέω.. Βλέπουν το GR στις πινακίδες μας και μας λένε go!

Eίχαμε φτάσει λοιπόν έξω από την Αγιά Σοφιά κι αφού βγάλαμε μερικές, βιαστικές φωτογραφίες πήγαμε προς τις εισόδους και μας είπαν πως τη Δευτέρα είναι κλειστά..

Να πάμε στην Κωνσταντινούπολη και να μην μπούμε στο ορόσημο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας δεν έπαιζε με τίποτα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να έρθουμε την επαύριο το πρωί πριν φύγουμε για Ελλάδα.

Πάντως αν και η Αγιά Σοφιά ήταν κλειστή και πάλι είχε πολλά τουριστικά λεωφορεία

Πλανόδιος πωλητής μορφή

 

[Slane]

Αφού λοιπόν ήμασταν άτυχοι με την Αγιά Σοφιά κινηθήκαμε προς το δεύτερο τσεκ ποϊντ της ημέρας, το Μπλε Τζαμί. Αν κάποιος δε γνωρίζει δεν αποκλείεται να μπερδευτεί στην αρχή κοιτώντας τα δύο μεγαλόπρεπα κτίρια. Η Αγιά Σοφιά όμως έχει το πορφυρό χρώμα του Βυζαντίου

ενώ το Μπλε Τζαμί έχει τα δικά του ψυχρά χρώματα όπως υποδηλώνει και η ονομασία του

Κοντά στο Μπλε Τζαμί υπάρχουν και δύο μουσουλμανικοί οβελίσκοι

Στην είσοδο του Μπλε Τζαμιού υπήρχε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς

Μια έκθεση από σκληρές φωτογραφίες και σκίτσα με σκοπό να ευαισθητοποιήσει το διερχόμενο κοινό

Η έκθεση διαμαρτυρίας και η Αγιά Σοφιά πίσω μας

 

[Slane]

Ώσπου φτάσαμε στην είσοδο του Μπλε Τζαμιού

Για να μπεις έπρεπε να περάσεις από την πλαϊνή είσοδο

Οι τουρκάλες γενικά δεν λένε και πολλά αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως αυτή με το εμπριμέ. Θα μου πεις κάνεις πονηρές σκέψεις σε ιερό χώρο..Τέλος πάντων..

Δωρεάν είσοδος και πολύ μεγάλη ουρά που όμως προχώραγε γρήγορα

Και έφτασε η ώρα να κάνουμε μπούκα

Το Μπλε Τζαμί ή Τζαμί του Sultan Ahme tκατασκευάστηκε από το 1609 έως το 1616 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλτάνου Αχμέτ του πρώτου και μέσα σε αυτό βρίσκεται ο τάφος του ιδρυτή του. Έχει χρησιμοποιηθεί ως θρησκευτική σχολή και ως σανατόριο και σήμερα λειτουργεί ως τζαμί

Ο εικοσάχρονος τότε Σουλτάνος Αχμέτ μετά το δυσμενές αποτέλεσμα του πολέμου με τους Πέρσες αποφάσισε να χτίσει ένα μεγαλοπρέπειες τζαμί στην Κωνσταντινούπολη σαν σύμβολο εξουσίας των Οθωμανών. Το Μπλε Τζαμί φτιάχτηκε στη θέση του ανακτόρου των βυζαντινών αυτοκρατόρων, απέναντι από την Αγιά Σοφιά

Ο αρχιτέκτονας του Αχμέτ του Α΄ είχε αποφασίσει να μη λυπηθεί κανένα έξοδο προκειμένου να δημιουργήσει τον πιο εντυπωσιακό και όμορφο τόπο λατρείας του Ισλάμ στον κόσμο

Μάλιστα ο Σουλτάνος είχε διατάξει πριν φύγει για τη Μέκκα, να κατασκευαστεί ο τρούλος από ατόφιο χρυσό αλλά αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε να συμβεί λόγο του βάρους του χρυσού

Πριν μπεις υπάρχουν ρολά με νάιλον σακούλες που σου δίνουν για να βάλεις μέσα και να μπεις ξυπόλητος. Στην έξοδο πετάς τη σακούλα σου και φοράς ξανά τα παπούτσια σου. Στις γυναίκες δίνονται μαντήλες ή αν φοράνε κοντό φόρεμα διάφορα υφάσματα

 

[Slane]

Φύγαμε για το επόμενο αξιοθέατο, το ανάκτορο του Τοπ Καπί

Είχαμε κουραστεί λιγάκι από τον ποδαρόδρομο και είπαμε να κάνουμε μια στάση για ένα καφεδάκι. Εγώ δοκίμασα το ξακουστό τσάι τους το οποίο είχε φοβερή γεύση και μοσχοβολούσε

Η γνωστή ιστορία με το wi-fi

Μετά από κανένα μισάωρο συνεχίσαμε περπατώντας προς το Τοπ Καπί μέσα από γραφικές αλλά και τουριστικές γειτονιές

Batman begins..

Εδώ οι μαγειρική τέχνη της γιαγιάς έχει γίνει αξιοθέατο βιτρίνας και εγώ τραβώντας την φωτογραφία το υποστήριξα όλο αυτό μια χαρά

Πάντως η Κωνσταντινούπολη είναι ένας γαστριμαργικός παράδεισος

Πριν φτάσουμε το Τοπ Καπί συναντήσαμε σε πολλά σημεία πολλά ελληνικά αριστουργήματα παραπεταμένα στην άκρη του δρόμου

Κάπου εκεί κοντά ήταν και το αρχαιολογικό τους μουσείο που αν παρατηρήσεις τις φωτογραφίες θα διαπιστώσεις ότι κι αυτό περιείχε ένα σωρό δικά μας έργα τέχνης

Ίσως ο επόμενος τερματοφύλακας της Galatasaray..

Όταν δεν έχεις δικό σου αρχαίο πολιτισμό είναι δύσκολο να έχεις μάθει να σέβεσαι τον αρχαίο πολιτισμό άλλων λαών

 

[Slane]

Φτάσαμε στο Τοπ Καπί. Είσοδος 30 λίρες, ήτοι 10 € αλλά και ουρά αναμονής με περισσότερα από 300 άτομα. Κάναμε ένα μίνι συμβούλιο και με ψήφους 2-1 αποφασίσαμε να πάμε για άλλα

Οι αποστάσεις είναι κοντινές οπότε αφήσαμε τις μηχανές και το πήραμε ποδαράτο προς το ξακουστό Μεγάλο Παζάρι. Περάσαμε κι από του Μουσταφά

Κάπου παρακάτω συναντήσαμε κι αυτό. Πρόκειται για το Μίλιον, το οποίο ήταν ένα σημείο σήμανσης που φτιάχτηκε στις αρχές του 4ου αιώνα μ. Χ. . Ήταν η εκκίνηση για την μέτρηση αποστάσεων για όλους τους δρόμους που οδηγούσαν στις πόλεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και είχε την ίδια λειτουργία με το Milliarium Aureum των Ρωμαίων

Στο σημείο αυτό υπήρχε ένα ολόκληρο θολωτό κτίριο το οποίο είχε παραμείνει ανέπαφο για 50 περίπου χρόνια μετά την άλωση της Βασιλεύουσας αλλά χάθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια ανασκαφών στη δεκαετία του 1960 βρέθηκαν ορισμένα τμήματα του κάτω από κατοικίες της περιοχής

Μετά από ολιγόλεπτο περπάτημα φτάσαμε λοιπόν και στο Μεγάλο Παζάρι της Κωνσταντινούπολης

Αυτό το παζάρι είναι από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες κλειστές αγορές στον κόσμο με 61 σκεπασμένες οδούς και περισσότερα από 3000 καταστήματα τα οποία έχουν από 250.000 έως και 400.000 επισκέπτες σε μια μέρα. Το 2014 ήταν # 1 σε επισκεψιμότητα στη λίστα με τις τουριστικές ατραξιόν του πλανήτη με 91.250.000 επισκέπτες

Η κατασκευή του έγινε κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1455-1456, πολύ λίγο μετά την άλωση της Πόλης. Ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ανέγειρε ένα οικοδόμημα αφιερωμένο στην εμπορία κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων

Σήμερα το Μεγάλο Παζάρι είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Κωνσταντινούπολης και απασχολεί περισσότερα από 26.000 άτομα αλλά πρέπει να συναγωνιστεί τα σύγχρονα malls, όμως η ομορφιά του και η ιστορία του του δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα

Αν και μέσα σε αυτό βρίσκεις σχεδόν τα πάντα για εμάς τα αγοράκια δε μπορώ να πω ότι είναι και κάτι φοβερά ενδιαφέρον

Τόσους πολλούς ξηρούς καρπούς δεν είχα δει ποτέ μου

Τα όμορφα χρώματα αυτού του καταστήματος μου τράβηξαν την προσοχή περισσότερο από όλα

 

[Slane]

Αφήσαμε το μεγάλο παζάρι και κινηθήκαμε προς τις μηχανές μας. Ήταν να πάμε στην πλατεία Taxim που απέχει 8 km από εκεί που ήμασταν οπότε έπρεπε να πάρουμε ξανά τις πάρουμε ξανά

Επιστροφή λοιπόν από την παραλιακή λεωφόρο Kennedy και ξανά πέρασμα από την γέφυρα Γαλατά μέσα από δαιμονισμένη κίνηση

Σε 20’ περίπου φτάσαμε και βρήκαμε μέσα σε κάτι στενά ένα πάρκινγκ να αφήσουμε τις μοτοσικλέτες μας. Ο τύπος πρέπει να μετακίνησε πάνω από 10 δίκυκλα για να παρκάρουμε

Και το πήραμε ποδαράτο προς την πλατεία.

Καρπούζι με το μαχαίρι από τα Άδανα

Η ίδια αγοραφοβική κατάσταση. Αμέτρητος κόσμος παντού. Κι εκεί μεγάλη, τουρκική σημαία ανεμίζει

Η πλατεία Ταξίμ βρίσκεται στην ευρωπαική πλευρά της Κωνσταντινούπολης και είναι ένα τουριστικό σημειο που φημίζεται για τα πολλά καταστήματα, ξενοδοχεία και καταστήματα εστίασης. Θεωρείται η καρδιά της σύγχρονης Πόλης και εκεί βρισκεται ο κεντρικός σταθμός του μετρό

Επίσης εκεί βρίσκεται και το μνημείο δημοκρατίας της Τουρκίας (Cumhuriyet Aniti) το οποίο κατασκευάστηκε το 1928 και τιμά την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας το 1923 μετά τον πόλεμο. Είναι ένα σύνηθες μέρος διαμαρτυρίας πολιτών και από τα τέλη Μαϊου του 2013 εκεί έχουν γίνει πολλές διαδηλώσεις που αντιτίθενται στο συντηρητισμό και το θρησκευτικό κράτος του Ερντογάν αλλά και στη δημιουργία ενός mall στο χώρο της πλατείας

Βρείτε τι σκέφταται ο Παύλος και μπείτε στην κλήρωση για ένα διήμερο ταξίδι δύο ατόμων στη μαγευτική Σαντορίνη:

Α. Φεύγοντας από την Ιεράπετρα έκλεισα το θερμοσίφωνα;

Β. Τι να φάμε μετά κεμπάπ ή ντονέρ;

Γ. Λες να γυρίσει ο Καραγκούνης στην Πανάθα;

Δ. Πως λένε “με παντρεύεσαι;” στα Τούρκικα;

 

[Slane]

Αν σου αρέσει ο μπακλαβάς πρέπει να πας στην Κωνσταντινούπολη. Αύριο κιόλας

Βλέποντας τα μπακλαβαδάκια μας άνοιξε η όρεξη οπότε την αράξαμε σε μια σουβλακερί για κεμπάπ. Πριν μας φέρει κατάλογο μας φέρνει νερό μέσα σε σφραγισμένα, πλαστικά ποτήρια

Είναι δική μου παραξενιά αλλά απεχθάνομαι να βλέπω σε μοτοσικλετιστικά φόρουμ φωτογραφίες από πιάτα και διάφορα κοψίδια. Θέλω όμως να σου δείξω κάτι που μου έκανε εντύπωση. Μας σέρβιρε μπίρα σε κόκκινα, ημιδιάφανα ποτήρια γιατί υποτίθεται ότι εκεί το αλκοόλ απαγορεύεται κι επομένως η κατανάλωσή του από τουρίστες πρέπει να γίνεται με διακριτικό τρόπο

Κι αφού την κάναμε ταράτσα συνεχίσαμε τη βόλτα μας πέριξ της πλατείας

Το ελληνικό προξενείο

Συναντήσαμε πολύ προσεγμένους χώρους

 

[Slane]

Επιστρέψαμε στο hostel και ρίξαμε ένα υπνάκο για μια ωρίτσα. Τελευταίο μας βράδυ στην ξενιτιά και είχαμε αποφασίσει να το περάσουμε εκεί, στην όμορφη γειτονιά του Ortakoy, να μην πάρουμε και μηχανές μέσα στην βραδινή κίνηση. Εγώ ετοιμάστηκα πρώτος καιν κατηφόρισα προς την παραλία περιμένοντας τηλέφωνό τους για να βρεθούμε. Βρέθηκα στην παραλία του Ortakoy που υπάρχει ένα γραφικό τζαμί

Και το εσωτερικό του ήταν εντυπωσιακό

Βόσπορος by night

To βραδινό θέαμα με τη θάλασσα και τα πλοιάρια ήταν πανέμορφο

Το Ortakoy έχει πολύ όμορφα παραθαλάσσια στέκια

 

[Slane]

Είχε φτάσει 11 παρά. Μιλήσαμε με τα παιδιά στο τηλέφωνο και βρεθήκαμε κοντά στο τζαμί. Εννοείται ότι κι εδώ είχε πάρα πάρα πολύ κόσμο

Πίσω από τα κτίρια φαινόταν επιβλητική η γέφυρα του Βοσπόρου

Εκεί κοντά σε ένα παρκινγκ πετύχαμε κι ένα ελληνικό εστιατόριο

Κάπου εκεί ένας πρώτος ξάδερφος του Νίκου Γκάλη κάνει μεγάλη καριέρα σε σκυλάδικο

Ένα τρελό παρεάκι ακόμα

Κοκορέτσι κανείς;

Τσιμπήσαμε κάτι σε ένα μπαλκόνι με τη μαγευτική θέα του Βοσπόρου. Είχε βαρύνει λίγο το κλίμα, ίσως μόνο από μέρους μου καθώς αυτό το μοναδικό ταξίδι σύντομα τελείωνε. Σε πολύ λιγότερο από 24 ώρες θα είχαμε περάσει σε ελληνικά εδάφη και σιγά σιγά θα επιστρέφαμε στα σπίτια μας. Όταν είχε φτάσει περίπου 12 αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο hostel για να πάρουμε δυνάμεις για την επόμενη απαιτητική ημέρα. Στην επιστροφή πετύχαμε και μια αγορά

Αύριο η τελευταία γεύση της Βασιλεύουσας. Επίσκεψη στην Αγιά Σοφιά και μετά back to home.


Συνεχίζεται

 

[Slane]

Τρίτη 19.8.2014


Κωνσταντινούπολη – Καστανιές Έβρου – Θεσσαλονίκη 681 km


Η μέρα επαναπατρισμού είχε έρθει. Όμως από την περιπλάνηση της προηγούμενης μέρας της Πόλης είχαμε αφήσει μια σοβαρή εκκρεμότητα. Να φύγουμε από τη Βασιλεύουσα δίχως να έχουμε επισκεφτεί το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την Αγιά Σοφιά δεν υπήρχε περίπτωση.

Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας, πήραμε πρωινό, χαιρετίσαμε τους ανθρώπους του ξενοδοχείου και φύγαμε προς το Σουλταναχμέτ, την περιοχή που βρίσκεται η Αγιά Σοφιά

Η υπόθεση παρκινγκ στην Κωνσταντινούπολη είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα ακόμα κι αν κυκλοφορείς με μοτοσικλέτα. Εμείς πήγαμε στο ίδιο σημείο στο Σουλταναχμέτ που παρκάραμε και χθες και είχαμε γνωρίσει τον υπάλληλο του δήμου που διαχειριζόταν το σημείο. Φιλικότατος μεν, αλλά λαμόγιο, και τις δύο μέρες αν και είχε μηχανισμό δεν μας έκοψε αποδείξεις. Δεν πειράζει γιατί και τις δύο μέρες αφήσαμε τις μοτοσικλέτες παραπάνω χρόνο από ότι του είχαμε πει και δε μας χρέωσε επιπλέον.
Οι δανεικές πλαϊνές βαλίτσες μου πάντως έφαγαν αμέτρητα χτυπήματα μέσα στον πανικό της Βασιλεύουσας

Περπατήσαμε κανένα πεντάλεπτο και φτάσαμε στην είσοδο της Αγιάς Σοφιάς. Ουρά 300 ατόμων και βάλε. Είχαμε να διανύσουμε πάρα πολλά χιλιόμετρα εκείνη τη μέρα, η ώρα είχε φτάσει 11 παρά και να περιμένουμε στην ουρά δεν έπαιζε. Σαν γνήσιοι ελληνάρες τρυπώσαμε μπροστά και γλιτώσαμε χρόνο.

Και στην είσοδο του μνημείου υπάρχουν παντού ελληνικά στοιχεία

Η είσοδος του ναού είναι από το πλάι και είναι λιτή

Πριν μπεις στην κυρίως ναό υπάρχουν αρκετές επιγραφές που δίνουν πληροφορίες για το μνημείο, όπως όμως τις παρουσιάζουν αυτοί

Τα ψηφιδωτά είναι σε κακή κατάσταση

 

[Slane]

Ώσπου μπήκαμε στον κυρίως ναό. ΔΕΟΣ !

Το φως του ήλιου που μπαίνει από τα παράθυρα κάνει περίεργα παιχνίδια

Ο κυρίως ναός είχε πάρα πολλές σκαλωσιές

Αλλά είναι απολύτως εμφανές ότι τα έργα συντήρησης είναι ελάχιστα

Στο εσωτερικό της Αγιάς Σοφιάς κάθε μέρα βγαίνουν πολλές χιλιάδες φωτογραφίες

Σε αυτό το σημείο όπως πληροφορεί η ταμπέλα γινόταν η στέψη των ρωμαίων αυτοκρατόρων της ανατολής

 

[Slane]

Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν έχρισε τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360 μ.Χ.

Κατά την εποχή του Αρκαδίου, το 404, η πρώτη Αγιά Σοφιά πυρπολείται και θα κτισθεί εκ νέου από τον Θεοδόσιο Β'. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις10 Οκτωβρίου του 415, όμως ο ναός θα πυρποληθεί και πάλι το 532, κατά τη Στάση του Νίκα. Έτσι, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α' αποφασίζει να κατασκευάσει την εκκλησία από την αρχή, στον ίδιο χώρο, αλλά πολύ πιο επιβλητική, για να δεσπόζει στη Βασιλεύουσα

Για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου έργου δούλεψαν αδιάκοπα επί έξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ενώ ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες (περίπου 120.000.000 ευρώ). Από κάθε σημείο όπου υπήρχε Ελληνισμός, έγινε προσφορά: Τα πράσινα μάρμαρα από τη Μάνη και την Κάρυστο, τα τριανταφυλλιά από τη Φρυγία και τα κόκκινα από την Αίγυπτο. Από τον υπόλοιπο κόσμο προσφέρθηκαν τα πολύτιμα πετράδια, ο χρυσός, το ασήμι και το ελεφαντόδοντο, για τη διακόσμηση του εσωτερικού.

Τα εγκαίνια έγιναν στις 27 Δεκεμβρίου του 537 από τον Ιουστινιανό, ο οποίος βλέποντας την υπεροχή της Αγίας Σοφίας έναντι του ξακουστού ναού του Σολομώντα, αναφωνεί: «Δόξα των Θεώ το καταξιωσάντι με τελέσαι τοιούτον έργον. Νενίκηκά σε Σολομών»

Για χίλια και πλέον χρόνια(537-1453), η Αγία Σοφία θα αποτελέσει το κέντρο της ορθοδοξίας και του ελληνισμού. Εκεί, ο λαός θα γιορτάσει τους θριάμβους, θα θρηνήσει τις συμφορές και θα αποθεώσει τους νέους αυτοκράτορες

Η τελευταία λειτουργία τελέστηκε στις 29 Μαΐου του 1453. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ' Δραγάτης, αφού προσευχήθηκε μαζί με το λαό και ζήτησε συγνώμη για λάθη που πιθανόν έκανε, έφυγε για τα τείχη, όπου έπεσε μαχόμενος. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, η Αγία Σοφία έγινε τζαμί και με την επανάσταση του Κεμάλ Ατατούρκ μετατράπηκε σε μουσείο

Εδώ θέλω να πάρω θέση σχετικά με τη σχέση μας με τους γείτονες. Θύμωσα πολύ με όσα είδα μέσα στην Αγιά Σοφιά δε το κρύβω. Όμως πιστεύω στη φιλία των λαών και ποτέ δε θα πάψω. Όπως λέει και φίλος μου ο Μερκούρης, τα σύνορα είναι χαρακιές πάνω στης γης το σώμα. Υπάρχει αφθονία για όλους και όλοι μπορούμε να συζήσουμε ειρηνικά. Ότι έγινε, έγινε στο παρελθόν. Καιρός να γυρίσουμε σελίδα και να κλείνουμε τα αυτιά μας σε αυτούς που έχουν συμφέροντα να ρίχνουν νερό στο μύλο της αντιπαράθεσης και της έχθρας. Αν μια μέρα – χτύπα ξύλο – έχουμε κανένα θερμό επεισόδιο και ξεκινήσει κάτι χαμένοι θα είναι όλοι και οι αμερικανοεβραίοι έμποροι οπλικών συστημάτων θα τρίβουν τα χέρια τους. Εμείς οι έλληνες δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον πλανήτη, έτσι πρέπει να γίνει και τώρα. Εμείς να είμαστε οι πρωτοπόροι που θα δώσουμε τα φώτα για την φιλία των λαών. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη και δε προσπαθώ να την επιβάλλω σε κανέναν

 

[Slane]

Και κάπου εκεί η επίσκεψή μας στην Αγιά Σοφιά τελείωσε. Χωρίς πολλά πολλά φτάσαμε στις μοτοτικλέτες μας και αποχαιρετήσαμε τη Βασιλεύουσα. Μπήκαμε στην εθνική οδό και η κίνηση στην αρχή ήταν πάρα πολύ. Δεν ήταν όμως δύσκολο να προσανατολιστείς αφού βλέπαμε παντού μεγάλες ταμπέλες για Edirne (Αδριανούπολη). Είχα προτείνει στα παιδιά να μην μπούμε στην Ελλάδα από το τελωνείο Κήπων αλλά από τις Καστανιές. Θέλαμε να δούμε στα γρήγορα το νομό Έβρου γιατί δυστυχώς μένουμε στην Κρήτη και ένας Θεός ξέρει πότε θα ξαναβρεθούμε εκεί.

Σε περίπου 2,5 ώρες φτάσαμε άνετα στην Αδριανούπολη η οποία δεν έλεγε σχεδόν τίποτα. Εκεί είδαμε τα πρώτα ελληνικά αυτοκίνητα. Περάσαμε πάνω από τον ποταμό Έβρο (σε εκείνο το σημείο δεν είναι πάνω στα σύνορα αλλά μέσα στην Τουρκία και φτάσαμε στον συνοριακό σταθμό του Pazarkule.

Απορώ πως δε τον κράτησαν..

Αυτό το συνοριακό φυλάκιο των Τούρκων δεν είχε καθόλου ταλαιπωρία. Εκεί διαπιστώσαμε πόσο καλή βάση δεδομένων έχουν οι γείτονες. Περνάει ο Παύλος πρώτος και μετά πάω να περάσω εγώ ενώ ο Μανώλης για κάποιο λόγο είχε μείνει πίσω και δε φαινόταν. Μόλις τελειώσαμε με τη χαρτούρα ο υπάλληλος του φυλακίου με ρωτάει “που είναι ο τρίτος; Είχατε μπει τρία άτομα..”

Ο πρώτος 'Ελληνας που συναντάμε είναι μια στρατιώτης σκοπός! Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, χρυσή την κάναμε να τη φωτογραφίσουμε αλλά επ’ ουδενί να δεχτεί.
Θυμάμαι στο περσινό ταξίδι με το που μπήκα ξανά στην Ελλάδα άρχισα να φωνάζω δυνατά από χαρά μέσα από το κράνος μου. Φέτος δεν ένιωθα έτσι, συνειδητοποιούσα ότι αυτό το όμορφο ταξίδι πήγαινε σιγά σιγά προς το τέλος του και δεν ήμουν και στα καλύτερα μου.

Φτάνουμε στον ελληνικό συνοριακό σταθμό και βλέπουμε ότι στα αυτοκίνητα ζητάνε να ανοίξουν πορτ μπαγκάζ. Εμείς δίνουμε τα χαρτιά μας, τυπικός έλεγχος και ναι μετά από δέκα μέρες είμαστε ξανά στην Πατρίδα

Σε αυτά τα όμορφα μέρη είχα να έρθω από τότε που πήγαινα δημοτικό

​

Σε κανένα εικοσάλεπτο είχαμε φτάσει στην Ορεστιάδα όπου καθίσαμε για φαγητό. Έριξα ένα τηλέφωνο στο Στέφανο N4pSt3R αλλά δυστυχώς ήταν σε διακοπές στη Θάσο

​

Μετά το φαγητό συνεχίσαμε προς Αλεξανδρούπολη. Εγώ έκανα μια στάση σε ένα σπίτι αγαπημένων φίλων που έχω εκεί και τα παιδιά την άραξαν σε ένα φανταστικό café δίπλα στη θάλασσα

​

Στο σημείο αυτό, κάπου κοντά στην Καβάλα είχαμε άγιο. Αμέσως μετά τη φωτογράφιση πέρασε από το τελευταίο δεξιά ταμείο με 80-90 km/hένας τύπος και ενώ η μπάρα ήταν κατεβασμένη. Ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανείς, το αμάξι του όμως έπαθε πολλές ζημιές και τα παιδάκια του που ήταν μέσα είχαν βαλαντώσει στο κλάμα. Ο τύπος γύρισε πίσω αλλά δε θυμάμαι τι μας είπε σχετικά με το πώς έγινε αυτό το περίεργο ατύχημα

​

Νομίζω ήταν δέκα παρά όταν φτάσαμε στο σπίτι της αδερφής μου στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης και ήμασταν αποκαμωμένοι. Βάλαμε τις μοτοσικλέτες στο παρκινγκ, παραγγείλαμε κάτι παλικαρίσιες μακαρονάδες και μετά ξεραθήκαμε

Συνεχίζεται..λίγο ακόμα

 

[saitman]

Αρε Γιωργαρε.μου θυμισες οτι πρεπει να ξαναπαω στην πολη μιαμερα.

 

[Slane]

Θεσσαλονίκη – λίμνη Κερκίνη – Σέρρες – Θεσσαλονίκη 189 km

Τα παιδιά από Ηράκλειο για Πειραιά έφευγαν την επόμενη μέρα οπότε μας είχε απομείνει η Τετάρτη ελεύθερη στην όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης. Αρχικά είχαμε αποφασίσει να την βγάλουμε με αραλίκι και καφεδάκια στο κέντρο αλλά έλα που είχαμε κάνει 5000 km και πάλι χορτάτοι δεν ήμασταν. Οι δύο άλλες επιλογές που έπαιζαν ήταν ή να πάμε στη Χαλκιδική ή να πάμε λίμνη Κερκίνη και στο ηρωικό οχυρό Ρούπελ. Τελικά επικράτησε το δεύτερο

Ξεκινήσαμε χαλαρά και σε μια ώρα και κάτι είχαμε φτάσει στο φράγμα της λίμνης Κερκίνης

Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από το χωριό Χρυσοχώραφα το οποίο βρέχεται από την Κερκίνη οπότε τα μέρη κάτι λίγο τα ήξερα αν και είχα να πάω πολλά χρόνια.

Στο λέω τώρα και έχω πολλές τύψεις. Εκείνη τη μέρα κάναμε πολύ κακή διαχείριση χρόνου. Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει το γύρο της λίμνης και τα παιδιά να είχαν πάρει μια καλή εικόνα του μεγαλείου του τοπίου αλλά περιοριστήκαμε στο σημείο του φράγματος που δεν έλεγε και πολλά

Οπότε συμφωνήσαμε με τους έτερους δύο Καππαδόκες εγώ να πάω στο χωρίο του πατέρα μου που με περίμεναν να με δουν και να με τραπεζώσουν με τα ξακουστά λουκάνικα Τζουμαγιάς (σιγά μη το έχανα αυτό..) και αυτοί θα ανηφόριζαν προς το οχυρό.


Ρε Μανώλη πολύ της πάνε τα βόρεια χρώματα

Και panoramiχ

Παίξαμε και λίγο με το χωματάκι σαν παιδάκια

Έφτασα στο χωριό και μόλις τέλειωσα με το τραπέζι μου είπαν τα παιδιά ότι για πολύ κακή τους τύχη το οχυρό εκείνη τη μέρα ήταν κλειστό. Συμφωνήσαμε να βρεθούμε στις Σέρρες για καφέ

Εγώ βρέθηκα με ένα καλό μου φίλο Σερραίο, τον πήρα μαζί μου και βρεθήκαμε όλοι μαζί στην Ακρόπολη Σερρών για καφεδάκι με όλη την πόλη στα πόδια μας

Το απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Θεσσαλονίκη. Αφού περάσαμε τα έργα μετά το Στρυμωνικό έπεσε το τρελό κυνηγητό και σύντομα είχαμε φτάσει Θεσσαλονίκη. Ξεκουραστήκαμε και το βραδάκι φαγητό και ποτάκι μαζί με τον καλό φίλο 264George στην πλατεία Αριστοτέλους.

Κοιμηθήκαμε σχετικά νωρίς γιατί είχε σωρευτεί πολύ κούραση των ημερών αλλά και το πρωί περνάμε το δρόμο της επιστροφής προς Αθήνα.

 

[Slane]

Πέμπτη 21.8.2014


Θεσσαλονίκη – Περισσός Αττικής 493 km


Hμέρα των τελευταίων χιλιομέτρων είχε φτάσει. Φύγαμε κατά τις 10 το πρωί από το σπίτι της αδερφής μου στον Εύοσμο και κάπου σε ένα Σ.Ε.Α. της Κατερίνης σταματήσαμε για πρωινό. Περάσαμε τις ατέλειωτες, βαρετές ευθείες του Θεσσαλικού κάμπου με 36-37 o C και είπαμε πως τη βγάλαμε. Κάπου στα Οινόφυτα όμως η θερμοκρασία φλέρταρε με το σαραντάρι και τα είδαμε όλα. Σχεδόν αφυδατωθήκαμε. Σταματήσαμε κάπου εκεί σε ένα άλλο Σ.Ε.Α. και αφού συμπληρώσαμε ο καθένας από μια δεξαμενή υγρά συνεχίσαμε για Αθήνα.

Οι μοτοσυκλέτες μας έφεραν βρωμιά και νεκρά έντομα από 6 κράτη

Φτάσαμε στην Αθήνα και πήγαμε στην Κυψέλη να βρούμε κάποιον που έπλενε μοτοσυκλέτες. Υπερβολικά φιλόδοξο για Αύγουστο.. Παύλος και Μανώλης έφευγαν το βράδυ με το πλοίο για Κρήτη ενώ εγώ θα έμενα έως την Κυριακή στο πατρικό μου να δω στον πατέρα μου, φίλους και την ομάδα (Παύλο δε στο συγχωρώ αυτό..). Κάπου εκεί στην Κυψέλη λοιπόν χώρισαν οι δρόμοι μας, εγώ για Περισσό και τα παιδιά για αναζήτηση πλυντηρίου και έπειτα λιμάνι. Θα τα λέγαμε πλέον στον νησί..


Τελικά πλυντήριο βρέθηκε

 

[Slane]

This is the end my only friend the end..

​

Θεωρώ ότι επιστρέψαμε από αυτό το ταξίδι πιο πλούσιοι σε εικόνες, παραστάσεις, σε εμπειρίες, σκέψη και μυαλό. Άλλοι άνθρωποι, πιο γεμάτοι. Αλλάξαμε και διδαχτήκαμε πολλά πράγματα.


Bikers. Proud to be one of them

Το ιδεατό είναι ο κάθε μοτοσικλετιστής να δίνει όση περισσότερη πληροφορία μπορεί και να ενθαρρύνει και τους άλλους να μπουν σε αυτό το τρυπάκι. Γιατί είναι απερίγραπτη εμπειρία.

Πρωτογενές βαλκανικό πλεόνασμα

Ένα τέτοιο ταξίδι είναι η αποθέωση της μοτοσυκλετιστικής ευχαρίστησης. Μαθαίνεις πόση ασφάλεια, εμπιστοσύνη και ελευθερία σου δίνει η μηχανή σου. Σε μια μοτοσυκλέτα αυτός που της δίνει ψυχή και αξία είναι ο αναβάτης της με τα χέρια του, το μυαλό και κυρίως την ψυχή του. Και βρίσκω αδιανόητη την κόντρα των μοτοσικλετιστών μεταξύ ευρωπαϊκών και γιαπωνέζικων, να γίνονται καυγάδες την ώρα που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος. Για να κάνεις ένα ταξίδι μακρινό δε χρειάζεται η καλή σου να φοράει τη μισή τούρατεκ. Υπενθυμίζω ότι υπήρχαν κάποιοι λίγοι μοτοσικλετιστές πριν 50 χρόνια που έκαναν το γύρο της Ευρώπης με μοτοσικλέτες εξαιρετικά παρωχημένης τεχνολογίας και παλαιότητας χωρίς πολλά πολλα. Αυτούς τους ανθρώπους εγώ τους σέβομαι απεριόριστα και υποκλίνομαι.


Όπως είπα και στην αρχή η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησα σχετικά με το ταξίδι ήταν αυτή η ριμάδα η άδεια μας. Η κατάσταση στη χώρα μας έχει γίνει τόσο κακή που το να πραγματοποιήσεις μια επιθυμία σου εξαρτάται κατά πολύ από τη βούληση της εργοδοσίας σου αλλά και τις συνθήκες της δουλειάς σου. Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω ότι η #1 δυσκολία για ένα ταξίδι δεν είναι το οικονομικό αλλά το να καταφέρεις να ρυθμίσεις την άδεια και λοιπές εκκρεμότητες.

Ήμασταν τυχεροί που δεν είχαμε ντράβαλα πουθενά με αστυνομία ή τροχαία. Πουθενά ραντάρ, πιστόλια ή κάποια παράβαση. Βέβαια ομολογώ πως στο περιστατικό που πήγαμε ανάποδα στο μονόδρομο έξω από την Αγιά Σοφιά έκλασα μέντες αλλά οι Τούρκοι ζητάδες έδειξαν ανθρωπιά και παρέβλεψαν την κατά τα άλλα σοβαρότατή μας παράβαση. Επίσης δόξα το Θεό οι μοτοσικλέτες μας δε μας παρουσίασαν κάτι που θα μας χαλούσε τη διάθεση και θα μας έβγαζε εκτός προγράμματος.


Ελληνικός πολιτισμός


Ταξιδεύοντας στο εξωτερικό όπου κι αν πας αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού αλλά και του Βυζαντινού πολιτισμού. Οι προγονοί μας έχουν επηρεάσει τόσο πολύ τις ζωές και την κουλτόυρα όλων των ανθρωπων. Σε αμέτρητα σημεία στα Βαλκάνια μπορεί να βρει κανείς ελληνικά αρχαία η απομεινάρια του Βυζαντίου.


Αυτό το Βελιγράδι..


Η πόλη αυτή μας έμεινε βαθιά χαραγμένη στην μνήμη μας. Φυσικά θα αναφερθώ στις Σέρβες. Αν δεν πας στο κέντρο του Βελιγραδίου βράδυ, να δεις τι παίζεται δεν μπορείς να καταλάβεις. Ο Θεός ήταν απίστευτα γενναιόδωρος με αυτή τη ράτσα. Και ώρες ώρες σκέφτομαι ευτυχώς που δεν είχα κανένα τυχερό εκεί γιατί μετά θα έμπαινα σε πολύ βασανιστικά διλήματτα για της ζωής μου τη συνέχεια. Και δε μπορώ να ζω με απωθημένα… Πέρα από αυτό όμως είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Αυτό όμως που μας έμεινε περισσότερο χαραγμένο στα μυαλά μας ήταν η ζεστασιά και η εκτίμηση των ανθρώπων, οι θερμότατες αντιδράσεις τους όταν καταλαβαίνουν ότι συναναστρέφονται με Έλληνα.