Στη συνέχεια μπήκαμε στο δάσος Φουρνά, όπου σταματήσαμε να βοηθήσουμε το Tenere του Ορέστη στο οποίο η αλυσίδα στην προσπάθειά της να δραπετεύσει, μπλοκάρισε τον τροχό σφηνόνωντας τους κρίκους της μέσα στο πίσω γρανάζι, ευτυχώς χωρίς να ανατρέψει τη μοτοσυκλέτα και να ρίξει τον Ορέστη φαρδύ πλατύ στο χώμα.
Ευτυχώς ήταν εκεί ο Λάμπρος ο οποίος είχε το πολυπόθητο καρυδάκι 19 για να λύσουμε το παξιμάδι του πίσω άξονα για να ρυθμίσουμε την αλυσίδα.
Τέλος καλό όλα καλά, ξεκινάμε να βρούμε του άλλους, αλλά χάσαμε πολύτιμο χρόνο στο ταξίδι μας οπότε φώτο από το δάσος Φουρνά δεν υπάρχουν, δεν πειράζει όμως γιατί αφήνουμε εκκρεμότητες για την επόμενη φορά.
Τα επόμενα φωτογραφικά κλικ ήταν υγρής μορφής στον Ταυρωπό, όπου κάναμε και την πρώτη μας μεγάλη στάση.
Το ποτάμι ήταν βατό μέχρι τη μέση χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Μετά τη μέση η ποταμίσια κροκάλα μεγάλωνε με αποτέλεσμα να δυσκολεύει τους αναβάτες.
Εδώ ο Κώστας μπαίνει ήρεμος και απολαμβάνει την υγρασία του ποταμού..
Και αποφασίζει να ξύσει μαρσπιέ απάνω στην κροκάλα, κάνοντας τον Γκάντι ταχύπλοο
Παρομοίως, ο Λιάκος μπαίνει όμορφα στον Ταυρωπό,
Ο Ταυρωπός όμως έχει άλλη γνώμη...
Συνεχίζεται...