Να πω κι εγώ με τη σειρά μου ένα ευχαριστώ στον Κώστα για την άψογη πλοήγηση και τα όμορφα μέρη που μας έδειξε.
Η αλήθεια είναι πως δεν περιμένει κάποιος να δει τέτοιες εικόνες ακούγοντας για Λαύριο/ Κερατέα κι όμως υπήρχε τόση ποικιλία που κανείς μας δε βαρέθηκε! Από φλαταδούρες και δασικούς, μέχρι ξεχασμένους μικρούς χωματόδρομους και μονοπάτια.
Η διαδρομή ήταν πραγματικά δαιδαλώδης, οι διασταυρώσεις πολλές, αλλά από τη μία υπήρχε συνοχή και αντίληψη στην ομάδα κι έτσι δεν έμενε διασταύρωση χωρίς άτομο που περίμενε για να δείξει το δρόμο και από την άλλη, όπως ήδη ειπώθηκε, ο Κώστας ξέρει και το παραμικρό μονοπάτι της περιοχής οπότε δεν είχαμε χασίματα και απρόοπτα. Κάνα-δυό φορές μάλιστα οι έχοντες πιο ελαφριά και παιχνιδιάρικα μοτόρια είχαν την ευκαιρία να την κάνουν από πιο ''πιπεράτο'' μονοπάτι με ανηφοροκατηφορικά κομμάτια και να μας συναντήσουν πιο κάτω στη βασική μας διαδρομή.
Γενικά ήταν μια από αυτές τις όμορφες μέρες που βρεθήκαμε, παίξαμε, χαλαρώσαμε, γελάσαμε και γυρίσαμε λίγο πιο ''γεμάτοι'' στα σπίτια μας.
Μόνη ''παραφωνία'' η ατυχία του Λευτέρη που παρά τις επίμονες προσπάθειες όλων όσων τον βοήθησαν, αναγκάστηκε κάπου πάνω από την Ανάβυσσο να πάρει το δρόμο της επιστροφής. Κι όταν λέμε επίμονες το εννοούμε! Τρεις σαμπρέλες άλλαξαν αλλά, φευ, το XRάκι είχε άλλη άποψη..
Ορίστε και μερικές φωτό από το κινητό μου που τις τράβηξε ο Kordix για να είμαστε όλοι οι υπόλοιποι μέσα και να έχουμε ενθύμιο από τη διαδρομή..
Εδώ είμαστε στο Φαρ Γουεστ (ή μήπως Γκραν Κάνυον
) στην πλευρά της Κερατέας
Πάνω από το Λαύριο σε ένα σημείο που.. ίσα που φυσούσε ένα αεράκι. (παραλίγο να μας πάρει και να μας σηκώσει!)
..και τέλος στην ''κορυφογραμμή'', σε ένα πανέμορφο μονοπάτι πάνω από το Λαύριο με απίστευτη θέα και που λίγο αργότερα χώνεται μέσα στα πεύκα..
Μια τελευταία που μου ζήτησε ο πλοηγός μας για να έχει με το νέο του απόκτημα. (από πίσω βλέπετε τον εμφανώς εκστασιασμένο Χριστόφορο..
)
Αυτά από εμένα, μέχρι την επόμενη λοιπόν παίδες..