Πέντε μέρες μετά την επιστροφή από το tour, ας κάνω ένα μικρό review για το πώς τα πήγαμε αμφότεροι, μηχανή και οδηγός.
Συνολικά διανύθηκαν 1140 χλμ, περίπου 400+ από αυτά χωμάτινα. Η συμπεριφορά της μηχανής ήταν σταθερή, χωρίς να προβληματίσει πουθενά με μηχανικά ή άλλα θέματα και μπορούσε και ακολουθούσε το ρυθμό της βόλτας παραπάνω από ικανοποιητικά. Εγώ δεν ασχολήθηκα καθόλου μαζί της και απόλαυσα κάθε λεπτό της υπέροχης βόλτας.
Υπήρξε και μια γερή πτώση, με σχετικά υψηλή ταχύτητα, όταν, από χοντρή μαλακία μου αλλά και λόγω κούρασης, δε διάβασα έγκαιρα το τεραίν, έριξα το μπροστινό σε λούκι και έφυγα σφεντόνα!
Οι διαδρομές που είχε σχεδιάσει ο Χελιώτης περιείχαν όλων των ειδών τα χώματα, από σκληρά πετρώδη και σαθρά όπως τα Κρητικά, μέχρι λάσπες, περάσματα ποταμών και νεροφαγώματα, χωρίς όμως να είναι πουθενά super hard.
Αποδείχθηκε ότι οι Κινέζοι έχουν στήσει τις προστασίες τις μηχανής πάρα πολύ μελετημένα αφού όλη η πτώση απορροφήθηκε από το κάγκελο προστασίας το οποίο και στράβωσε αρκετά (επανήλθε με τράβηγμα). Εάν έλλειπε το κάγκελο πιστεύω θα έκλαιγα όλα τα αριστερά πλαστικά.
Άλλο σημείο επαφής δεν υπήρξε, ίσως και το τιμόνι όπου είδα μερικές γραντζουνιές αλλά δεν ξέρω μήπως προϋπήρχαν καθώς και ελάχιστες στο μπροστινό φτερό.
Επίσης, πέφτοντας κατάφερα με τη μπότα και έσπασα τον αντίθετο από την πτώση δεξιό καθρέπτη.
Sent from my Mi 9T using Tapatalk